Είναι ένα κλασικό, παιδικό και εφηβικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη.
Η Ζέη έγραψε το βιβλίο αυτό στο Παρίσι, όπου ζούσε αυτοεξόριστη με την οικογένειά της κατά τα χρόνια της Δικτατορίας των συνταγματαρχών. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1971, αλλά συγκινεί και εμπνέει μικρούς και μεγάλους, ακόμα και σήμερα !
Αποτυπώνει τη συγκλονιστική εμπειρία της Κατοχής μέσα από τα μάτια ενός εννιάχρονου παιδιού. Ο Πέτρος, από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου. Σε μια εποχή όπου οι σκληρές εικόνες πολέμου προβάλλονται συνεχώς στις οθόνες μας, ελλοχεύει ο κίνδυνος να συνηθίσουμε τη φρίκη και να χάσουμε την ευαισθησία μας. Η ιστορία αυτού του παιδιού μάς καλεί να παραμείνουμε αλληλέγγυοι, ανθρώπινοι και με πίστη στις αξίες της ελευθερίας και της αντίστασης.
Ακούστε :
Διαβάστε:
Απόσπασμα από το τέλος του βιβλίου:
12 Οκτωβρίου 1944. Αν ήταν τώρα ο Θόδωρος, θα μπορούσε ο Πέτρος να γράψει στη ράχη του αυτή την ημερομηνία. Οι χελώνες ζούνε κι εκατό, κι έτσι για έναν αιώνα τουλάχιστο θα ‘ξερε όλος ο κόσμος, πως μια τέτοια ημέρα ελευθερώθηκε η Ελλάδα, απ’ άκρη σε άκρη…
Η Δροσούλα θα ‘γραφε τώρα σ’ ένα μεγάλο πανό με πράσινη μπογιά που δεν ξεβάφει τη λέξη λευτεριά. Της άρεσε αυτή η λέξη και θα την έγραφε μόνη της. Αν ήτανε ο Σωτήρης, θα σφύριζε τώρα του Πέτρου, θα κατρακυλούσαν τις σκάλες και θα βγαίνανε οι δυο τους στους δρόμους της Λεύτερης Αθήνας.
Φύγανε οι Γερμανοί! Μάλλον τους διώξανε, πολεμώντας τους σκαλί το σκαλί, πόρτα την πόρτα. Οι καμπάνες χτυπούν! Από το ξημέρωμα άνοιξαν όλα τα παραθυρόφυλλα κι απλώθηκαν στα παράθυρα και τα μπαλκόνια σημαίες. Η μαμά κι ο Γκαριμπάλντι φτιάχνουν στα πρόχειρα μια σημαία από ένα σεντόνι και γαλάζια κουρέλια. Η Ρίτα βγήκε από τον κρυψώνα της κι ήρθε, μόλις έφεξε, στην Αντιγόνη. Τώρα πια δεν έχει κανέναν άλλον, έξω από τη φίλη της, ίσως και τον θείο Άγγελο… Όταν αποφασίσει να κάνει απόβαση, να «ελευθερώσει» την ελεύθερη πια Ελλάδα. «Εγγλέζο ντεν έρτει». Καλά το ‘λεγε ο Γκαριμπάλντι. Όπου να ‘ναι θα φανεί κι ο Γιάννης! Μια γυναίκα φώναζε στο δρόμο πως άνοιξαν οι φυλακές.
—Θα του το πεις του Γιάννη; πειράζει ο Πέτρος την αδελφή του.
—Τι να του πω; κάνει εκείνη πως δεν καταλαβαίνει.
—Πως τον ερωτεύτηκες.
—Μου πέρασε, λέει η Αντιγόνη. Τώρα δεν είμαι ερωτευμένη με κανέναν. Τώρα αρχίζει καινούρια ζωή.
Έχουν βγει οι τρεις τους με τη Ρίτα στο μπαλκόνι, κι η Αντιγόνη, έτσι όπως απλώνει τα δυο της χέρια, θαρρείς και θα πετάξει.
Πάντα μπροστά μας για μια καινούρια ζωή…
Κάτω από το μπαλκόνι περνάει κόσμος με σημαίες και τραγουδάει. «Όταν θα τελειώσει ο πόλεμος, Τσουένι μου…». —Τέλειωνε με τη σημαία, Γκαριμπάλντι, να βγούμε στον δρόμο, ακούγεται από μέσα η φωνή του παππού.
Θα βγούνε στους δρόμους! Δε θα φοβούνται μην τους σημαδέψει κανείς, ίσια στην καρδιά. Ποτέ πια. ποτέ πια.
Έχει ξημερώσει για καλά, ο φθινοπωρινός ουρανός έχει χρώμα μελί. «Το βαρέθηκα το μπλε παστέλ, Τσουένι μου». Αν ήτανε ο Πέτρος ένα μικρό αγόρι, θα μπορούσε να φανταστεί τον Αχιλλέα να μπαίνει μέσα στην Αθήνα καβάλα στο άλογο με το γυμνό σπαθί στο χέρι… Και να στήνει το άγαλμα της Δροσούλας στην πιο μεγάλη πλατεία. «Να πεις στο Τσουένι, την πρώτη ελεύθερη συνοικία, θα τη βγάλουμε Δροσούλα…». Ο Πέτρος, όμως, είναι μεγάλος πια. Το κάγκελο του μπαλκονιού τού φτάνει στη μέση. Κάποιοι του γνέφουν από κάτω. Είναι η «συμμορία» του Σωτήρη. Έχουν φτιάξει από χαρτόνι τον Χίτλερ και μια κρεμάλα. Τραβάνε ένα σπάγκο κι ο Χίτλερ κρεμιέται. Ξελαρυγγίζονται στο τραγούδι.
Ο Χίτλερ εμπατήρισε,
εμπατήρισε, εμπατήρισε.
Έφαγε κουκουτσάλευρο
μπομποτάλευρο
χαρουπάλευρο…
—Έρχομαι, τους φωνάζει ο Πέτρος και κουτρουβαλάει τις σκάλες να πάει μαζί τους κι ας είναι άντρας πια, δεκατριώ χρονώ!!
Η σχολική βιβλιοθήκη του σχολείου μας είναι ένας πολύ όμορφος και φιλικός χώρος για όλους τους μαθητές/μαθήτριες μας .
Όραμά μας είναι…
Τα παιδιά του σχολείου μας , να αγαπήσουν το παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο και να απολαμβάνουν την ανάγνωσή του , σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο . Κύρια αποστολή της βιβλιοθήκης μας ,είναι να προσφέρει στους μαθητές ένα χώρο μάθησης, πληροφόρησης, γνωριμίας και εξοικείωσης με το βιβλίο, αλλά και στους εκπαιδευτικούς.
Γιαυτό φέτος οργανώσαμε και υλοποιήσαμε ποικίλες φιλαναγνωστικές δράσεις . Στην παρακάτω παρουσίαση μπορείτε να δείτε τον απολογισμό των δράσεών μας !
Το διάβασμα είναι ο καλύτερος τρόπος ξεκούρασης και ηρεμίας το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !
Οι μαθητές, οι μαθήτριες και οι εκπαιδευτικοί του 2ου Δημοτικού Σχολείου Έδεσσας θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Library4all , για τη βιβλιο-προσφορά τους ! Η γενναιόδωρη χορηγία προς το σχολείο μας με 45 παιδικά βιβλία, θα εμπλουτίσει τη Σχολική μας Βιβλιοθήκη και θα δώσει την ευκαιρία στους μαθητές/τριες να γνωρίσουν νέες εκδόσεις και τίτλους βιβλίων , να εξοικειωθούν με το βιβλίο και σταδιακά να εδραιώσουν μια δια βίου φιλική σχέση με το λογοτεχνικό βιβλίο.
Ακόμα , ευχόμαστε για τα 10α γενέθλιά σας , να τα εκατοστήσετε και να συνεχίσετε να στηρίζετε το σπουδαίο έργο των σχολικών βιβλιοθηκών.
Να συνεχίσετε να εμπλουτίζετε τις σχολικές βιβλιοθήκες, καλλιεργώντας τη φιλαναγνωσία στους μαθητές/τριες σε όλη την Ελλάδα, και όχι μόνο !
Σας ευχαριστούμε και σας κάνουμε μια μεγάλη βιβλιο-αγκαλιά !
Μια θαυμάσια εμπειρία είχαμε , εμείς οι μαθητές /μαθήτριες της Δ΄τάξης . Το Σάββατο 25 Μαΐου στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Έδεσσας , συναντήσαμε τον συγγραφέα Δημήτρη Μπασλάμ .
Μας δραματοποίησε το παραμύθι του ” Ο Γαργαληστής ” , μας έπαιξε με την κιθάρα του, δικά του τραγούδια και μας αφηγήθηκε όμορφες ιστορίες με δράκους , φύλλα και όνειρα !
Στο τέλος τον ανακρίναμε ! Μας έδωσε μια πολύ όμορφη συνέντευξη , με πολύ χιούμορ και διάθεση απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του θέσαμε . Τέλος του δώσαμε ένα μικρό δωράκι , ένα βιβλίο που ετοιμάσαμε με βιβλιοπαρουσιάσεις για τα βιβλία του που διαβάσαμε και ζωγραφιές που εμπνευστήκαμε από τα βιβλία του !
Περάσαμε υπέροχα και ευχαριστούμε τον συγγραφέα Δημήτρη Μπασλάμ , να έχει πάντα όμορφες ιδέες και φαντασία , να γράφει τόσο όμορφα βιβλία !
Ευχαριστούμε και τη Βιβλιοθήκη Έδεσσας για την φιλοξενία στο χώρο της και για την εκδήλωση που διοργάνωσε !
Ακούστε τώρα, το αγαπημένο τραγούδι του συγγραφέα !
Μάνα. … Μια τόσο μικρή λέξη που κρύβει μέσα της τόση δύναμη!
Δύναμη ψυχική, πνευματική και σωματική. Δύναμη και ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη.
Σ΄ αυτό το μαγικό πλάσμα, που μπορεί με ένα της φιλί να γιατρέψει κάθε μας πόνο!!!
Σ’ αυτόν τον υπέροχο και ακούραστο άνθρωπο, που μπορεί να έχει 3 ζευγάρια μάτια, για να προσέχει τα παιδιά της…6 ζευγάρια χέρια για να τα προλαβαίνει όλα…
Χρόνια πολλά!! σε όλες τις μαμάδες του κόσμου.
Ένας μύθος λέει..
Όταν ο Θεός έφτιαξε τις μαμάδες
Όταν ο καλός Θεός δημιουργούσε τις μητέρες, βρισκόταν στην έκτη μέρα συνεχούς δουλειάς, όταν ο άγγελος εμφανίστηκε και είπε: “Παιδεύεστε πολύ με αυτό το δημιούργημα.”
Και είπε ο Θεός: ” Έχεις διαβάσει τις προδιαγραφές που πρέπει να έχει αυτό εδώ; Πρέπει να είναι εντελώς αδιάβροχο αλλά όχι πλαστικό, να έχει 180 μετακινούμενα μέρη που να μπορούν να αντικαθίστανται, να κινείται πάνω σε χυμένο καφέ και σε άλλα τροφικά κατάλοιπα, να έχει ποδιά που εξαφανίζεται όταν σηκώνεται, ένα φιλί που να θεραπεύει οτιδήποτε από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ερωτική απογοήτευση, και να έχει έξι ζευγάρια χέρια.”
Ο άγγελος κούνησε το κεφάλι του αργά και είπε: “Έξι ζευγάρια χέρια… με κανέναν τρόπο.”
“Δεν είναι τα χέρια που μου δημιουργούν προβλήματα,” είπε ο Θεός. “Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που πρέπει να έχουν οι μητέρες.”
“Αυτά θα υπάρχουν στο στάνταρ μοντέλο;” ρώτησε ο άγγελος.
Ο Θεός έγνεψε καταφατικά. “Το ένα ζευγάρι για να βλέπει μέσα από κλειστές πόρτες όταν αυτή ρωτάει, “Τι κάνουν τα παιδιά εκεί;” όταν ήδη αυτή ξέρει. Το άλλο ζευγάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού της για να βλέπει όσα δεν μπορούσε αλλά πρέπει να ξέρει, και φυσικά ένα τρίτο ζευγάρι εδώ μπροστά για να μπορεί να βλέπει πότε ένα παιδί κάνει γκάφες και να λέει, “Καταλαβαίνω και σ’ αγαπώ,” χωρίς να χρειάζεται να βγάλει λέξη.
“Κύριε,” είπε ο άγγελος αγγίζοντας ευγενικά το μανίκι του, “Ξεκουραστείτε τώρα. Αύριο είναι άλλη μέρα.”.
“Δεν μπορώ,” είπε ο Θεός. “Είμαι πολύ κοντά στο να δημιουργήσω κάτι που μοιάζει τόσο πολύ με μένα. Ήδη έχω κάνει μία πού θεραπεύει μόνη της τον εαυτό της όταν είναι άρρωστη, που μπορεί να ταΐσει μια οικογένεια έξη ατόμων με μια μπουκιά ψωμί και που μπορεί να βάλει ένα εννιάχρονο παιδί να σταθεί κάτω από το ντους.”
Ο άγγελος περιτριγύρισε το μοντέλο της μητέρας πολύ αργά. “Είναι πολύ απαλή,” αναστέναξε.”
“Αλλά και πολύ σκληρή!” είπε ο Θεός με έμφαση. “Δεν μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να κάνει ή τι μπορεί να αντέξει μια μητέρα.”
“Μπορεί να σκέφτεται;”
“Όχι μόνο σκέφτεται, αλλά μπορεί να λογικεύει και να συμβιβάζει,” είπε ο Δημιουργός.
Τελικά ο άγγελος έσκυψε πάνω της άγγιξε με το δάχτυλο του το μάγουλό της. “Εδώ υπάρχει μια διαρροή,” είπε. “Σας το είπα, προσπαθήσατε να τοποθετήσετε πάρα πολλά σ’ αυτό το μοντέλο.”
“Δεν είναι διαρροή,” είπε ο Θεός. “Είναι ένα δάκρυ.”
“Και σε τι χρησιμεύει;”
“Είναι για χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, μοναξιά και υπερηφάνεια.” “Είστε μεγαλοφυΐα,” είπε ο άγγελος.
Ο Θεός κοίταξε μελαγχολικά, “Δεν το έβαλα εγώ εκεί.”
Ποίημα :
«Μάνα» κράζει το παιδάκι, α! τι όνομα γλυκό. «Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος, «Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος,
Τη χαρά σου και τη λύπη, με τη μάνα τη μοιράζεις, ποθητά την αγκαλιάζεις, δεν της κρύβεις μυστικό.
Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα, δεν θα βρεις να σε μαντεύει, σαν τη μάνα που λατρεύει, σαν τη μάνα που πονεί.
Την υγειά της, τη ζωή της, όλα η μάνα τ’ αψηφάει, για το τέκνο π’ αγαπάει, για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα, με το νου σε συντροφεύει, σε προσμένει, σε γυρεύει, μ’ ανυπόμονη καρδιά.
Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια, την ποτίζεις την καημένη, πάντα η μάνα σ’ απανταίνει, με τα ολόθερμα φιλιά.
Δυστυχής όποιος τη χάνει, ο καημός είναι μεγάλος. Σαν τη μάνα δεν είν’ άλλος, εις τον κόσμο θησαυρός.
Κι’ όποιος μάνα πια δεν έχει, «Μάνα» κράζει στ’ όνειρό του. Πάντα «Μάνα» στον καημό του, είν’ ο μόνος στεναγμός!
Το πρόγραμμα που υλοποιήσαμε στο 3ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων είχε ως θέμα : “Ασφαλώς … Κυκλοφορώ” . Εντάσσεται στη θεματική ενότητα “ΕΥ ΖΗΝ” και στην υποενότητα “ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ”.
Η συμμετοχή των μαθητών είχε βιωματικό χαρακτήρα και μέσα από την ενεργή εμπλοκή τους σε ανατροφοδοτικές διαδικασίες, απέχτησαν δεξιότητες που τους δίνουν τη δυνατότητα να παρατηρούν, να εντοπίζουν και να βλέπουν κριτικά στοιχεία της μαθησιακής διαδικασίας και των έργων τους, να αυτοαξιολογούνται.
Το σχέδιο εργασίας αποσκοπούσε στη διαμόρφωση ενσυνείδητης και υπεύθυνης χρήσης του οδικού δικτύου από τους μαθητές/τριες , να γνωρίσουν τις πινακίδες σήμανσης, να μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά ως πεζοί, ποδηλάτες, επιβάτες και να μετακινούνται με ασφάλεια από και προς το σχολείο.
Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του βιβλίου “Τρύπωνας ο φαφαγάλος” της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι. Διαβάστε τις ευφάνταστες ιστορίες που έγραψαν τα παιδιά της Δ΄τάξης , εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου , με νέες περιπέπειες του παπαγάλου !
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας: — Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και άρχισαν να τον φωνάζουν να καθίσει στο θρανίο τους. Σε λίγο άρχισαν να του μιλάνε και τον ρωτούσαν :
Παιδιά : Πού μένεις ;
Τρύφωνας : Στο Φαγκράτι !
Παιδιά : Πόσο χρονών είσαι ;
Τρύφωνας : Φαραλίγο τριών χρονών !
Παιδιά :Τι τρως το μεσημέρι;
Τρύφωνας : Αφό όλα ! το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ο μαϊντανός !
Παιδιά :Έχεις φίλους ;
Τρύφωνας : Έχω φίλο ένα καναρίνι , μια φάφια και άλλους φέντε φαφαγάλους !
Παιδιά : Είσαι υπέροχος παπαγάλος ! Σε περιμένουμε να ξανάρθεις !
Τρύφωνας: Φαιδιά φεύγω , με φεριμένει η φίλη μου η Κατερίνα!
Παιδιά : Σε περιμένουμε , να μας ξανάρθεις ! Γεια σου παπαγάλε !
Κατερίνα Παρίση
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη μας. — Κύριε, κύριε! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον δάσκαλο. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και άνοιξαν το παράθυρο . Ο Τρύπωνας μπήκε μέσα .
Καλημέρα ! του είπαν τα παιδιά .
-Καλημέρα , απανάλαβε ο Τρύπωνας .
-Τι γυρεύεις εδώ Τρύπωνα ; τον ρώτησε ο κύριος Αντώνης , ο οποίος τον γνώριζε επαιδή μένουν στην ίδια γειτονιά .
-Ήθελα να μάθω μαθηματικά και σας φαρακολούθησα μέχρι το σχολείο , απάντησε ο παπαγάλος .
-Είσαι τυχερός ! Αυτήν την ώρα θα κάνουμε μαθηματικά . Έχουμε προβλήματα με διαίρεση , είπε ο κύριος Αντώνης.
Ο κύριος έγραψε το πρόβλημα στον πίνακα . Τα παιδιά αντέγραψαν στο τετράδιό τους και ο Τρύπωνας διάβασε δυνατά το πρόβλημα.
-Ο Τρύπωνας και τα τα 2 αδέρφια του έχουν να μοιραστούν 9 κιλά σφοράκια . Φόσα κιλά θα φάρει ο καθένας ;
-Τρία κιλά ! είπαν τα παιδιά .
-Όχι ! Θα τα φάρω όλα , δεν έχω αδέλπια , είπε ο Τρύπωνας .
Τα παιδιά έβαλαν τα γέλια !
-Ας υποθέσουμε ότι έχεις αδέλφια , είπε ο κύριος Αντώνης .
-Τότε θα φάρουν τα αδέλπια μου δύο κιλά και εγώ φέντε , απάντησε ο Τρύπωνας .
-Λάθος ! Τρία κιλά ! Ξαναείπαν τα παιδιά
-Μα φεινάω πολύ !
Τα παιδιά ξαναέβαλαν τα γέλια .
-Στη διαίρεση μοιράζουμε ίσα , είπε ο κύριος Αντώνης .
Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα . Ήταν η κυρία Καλλιόπη , η οποία έξαχνε τον Τρύπωνα .
-Πού είσαι Τρύπωνα ; Έφαγα τον κόσμο να σε βρω !
– Ήρθα εδώ να μάθω μαθηματικά , αλλά μάλλον δεν τα έμαθα ! Γιαυτό λέω να ξανάρθω !
Τα παιδιά έβαλαν ξανά τα γέλια . Ο Τρύπωνας χαιρέτησε τον κύριο Αντώνη και τα παιδιά κι έφυγε με την κυρία Καλλιόπη για το σπίτι τους .
Θάνος Μωραΐτης
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας: — Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και φώναξαν :
-Ήρθε πάλι ο Τρύφωνας κυρία !
-Αχ βρε Τρύφωνα ! πάλι με ακολούθησες είπε η κυρία και άνοιξε το παράθυρο να μπει μέσα .
Σήμερα στο σχολείο μας επισκέφτηκε ο Τρύφωνας ο παπαγάλος . Συγγνώμη λάθος έκανα στο όνομα , μας επισκέφτηκε ο Τρύπωνας ο φαφαγάλος ! Στην αρχή φοβηθήκαμε γιατί είχαμε καιρό να τον δούμε , μα όταν καταλάβαμε πως ήταν ο Τρύπωνας χαρήκαμε πάρα πολύ ! Ο κύριος μας, άρχισε να μας λέει περισσότερες πληροφορίες για την ζωή , την τροφή και τους εχθρούς των παπαγάλων ! Αλλά εμείς που μυαλό ! Ασχολιόμασταν με τον παπαγάλο! Μια καθόταν στο κεφάλι της Δήμητρας , μία στον ώμο της Ιωάννας , στη στιγμή κάθισε στα γυαλιά του Σάββα και στα ξαφνικά βρέθηκε στην έδρα του κυρίου . Μας είπε πως κάνει κι αυτός μαθήματα γραμματικής με την κυρία Καλλιόπη . Ο Ραφαήλ του ετοίμασε το δικό του θρανίο για να ζωγραφίσει και να κάνουν μαθηματικά . Μόλις χτύπησε το κουδούνι για να φύγουμε , μας χαιρέτησε κουνώντας τα φτερά του κι πέταξε από το ανοιχτό παράθυρο .
Δούγιου Δήμητρα .
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη της Αλεξάνδρας: — Κυρία, κυρία! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στη δασκάλα. Τα παιδιά σηκώθηκαν όρθια και είπαν στην κυρία να ανοίξει το παράθυρο .
-Κυρία , είναι ο Τρύφωνας ο παπαγάλος , είπε η Αλεξάνδρα στην κυρία .
-Ποιος είναι ο Τρύφωνας ; ρώτησε η κυρία .
-Είναι ένας παπαγάλος που μένει στο διπλανό μας σπίτι . Είναι υπέροχος κυρία, αφήστε τον να μπει στην τάξη μας και θα δείτε πόσο καλός είναι !
Η κυρία άνοιξε το παράθυρο και ο παπαγάλος αφού τίναξε τα μουσκεμένα του φτερά , είπε :
– Καλημέραααααααα
– Ποιος είσαι ; μιλάς ;
– Είμαι ο Τρύπωνας ο φαφαγάλος!
– Τι θέλεις εδώ ;
-Θέλω να μάθω γράμματα . Η κυρία Καλλιόφη μου είφε να έρθω εδώ για να μάθω να μιλάω σωστά !
– Κυρία είναι ο καινούριος μας συμμαθητής ! είπε η Αλεξάνδρα .
– Πες τη λέξη πατάτα , του είπε ο Θάνος
– Φατάτα !
-Πες φαγητό , του είπε ο Νίκος
– Παγητό !
Όλοι γελούσανε και συνέχισαν να τον ρωτούν για να πει κι άλλες λέξεις . Μετά από λίγο ο παπαγάλος ρώτησε :
-Φρώτα τι μάθημα θα κάνουμε ;
-Θα ξεκινήσουμε με τη Γλώσσα , είπε η κυρία .
-Απού η γλώσσα είναι φσάρι !
– Η Γλώσσα είναι μάθημα , του είπε η Αλεξάνδρα
– Ποιος θα μου διαβάσει την πρόταση που έγραψα στο πίνακα , ρώτησε η κυρία τα παιδιά .
-Εγώ , εγώ ! είπε ο Τρύφωνας και διάβασε δυνατά :
«Ο φαφαγάλος φετάει και πωνάζει δυνατάαααααα»
Όλη η τάξη γέλασε δυνατά και τα παιδιά δεν μπορούσαν να σταματήσουν . Ο παπαγάλος τρόμαξε και κρύφτηκε πίσω από την κουρτίνα ! Όταν τα παιδιά ησύχασαν αναζήτησαν τον παπαγάλο . Ο Τρύφωνας ήταν στο ανοιχτό παράθυρο και με τους είπε :
– Ώρα να φηγαίνω , φέρασα φολύ ωραία μαζί σας !
Μίσκος Ηλίας
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη μας.
– Κύριε, κύριε! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον δάσκαλο. Όλα τα παιδιά σηκωθήκαμε όρθια και ανοίξαμε το παράθυρο . Ο Τρύπωνας μπήκε μέσα κι έπιασε με το ράμφος του μια κιμωλία . Άρχισε να πετάει δεξιά και αριστερά στον πίνακα και όπως ήταν φυσικό ο πίνακας μουτζουρώθηκε ! Εμείς με το ζόρι κρατούσαμε τα γέλια μας . Αλλά ο Ηλίας δεν άντεξε και γέλασε τόσο δυνατά , έπειτα και η Δήμητρα και σε λίγο όλοι μας είχαμε ξεκινήσει να γελάμε μέχρι που δακρύσαμε ! Ο παπαγάλος μας άρχισε να κι αυτός να γελάει με μας και να κάνει σβούρες πάνω από τα κεφάλια μας! Σε λίγο σταμάτησε και με δυνατή φωνή είπε :
– Φεινάω το γέλιο, μου άνοιξε την όρεξη ! Μήπως έχει κάφοιος κάτι να πάω !
Δεν απάντησε κανείς , γιατί δεν ξέραμε τι τρώει ο παπαγάλος ! Τότε αυτός άρπαξε τα σπόρια του Κωνσταντίνου ! Η Μυροφόρα ρώτησε τον κύριο αν τα σποράκια αρέσουν και στα άλλα τα πουλιά και εκείνος απάντησε πως τα λατρεύουν . Μετά ο παπαγάλος άρπαξε το τάπερ μου και μόλις το σήκωσε με το ράμφος του , έπεσε κάτω ! Άνοιξε το τάπερ και έπεσε στο πάτωμα το κεκάκι μου και το τοστάκι μου ! Εγώ δεν ήξερα να θυμώσω που έπεσε το φαγητό μου ή να γελάσω όπως έκαναν οι συμμαθητές μου !
-Φάει το παγητό ! είπε ο παπαγάλος .
Ο κύριος θυμωμένος με όλα όσα έχουν γίνει είπε :
-Φτάνει με αυτόν τον παπαγάλο . Εδώ είμαστε σχολείο και όχι πάρκο για πουλιά , έχουμε και μαθήματα !
-Σας παρακαλούμε κύριε να τον κρατήσουμε στην τάξη , θα του μάθουμε και μαθηματικά είπε η Χριστίνα .
-Εσείς μας έχετε πει ότι η πλειοψηφία κερδίζει ! Τώρα η πλειοψηφία των μαθητών λέει να τον κρατήσουμε στην τάξη , είπε η Ιωάννα.
-Λυπάμαι παιδιά , αλλά δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε .
-Γιατί ; είπε ο Βαγγέλης .
-Γιατί αυτός ο παπαγάλος ανήκει σε κάποιον και κάποιος τώρα θα ανησυχεί που τον έχει χάσει .
-Ξέρω σε ποιον ανήκει ο παπαγάλος , είπε ο Νίκος .
-Νίκο , γιατί δεν μας το λες τόση ώρα .
-Λέγε σε ποιον ανήκει θα σκάσουμε ! είπε η Μαρία .
-Ανήκει στη γειτόνισσα μου , την κυρία Καλλιόπη.
-Πολύ ωραία Νίκο , στο τέλος του μαθήματος , μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου και τον παπαγάλο για να τον επιστρέψεις εκεί που ανήκει !
Ήταν η πιο ξεκαρδιστική μέρα στο σχολείο , φαρέα με τον Τρύπωνα !
Μαγδαληνή Μπιρόζη .
– Κύριε, κύριε! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Ήταν ο Τρύφωνας. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον δάσκαλο. Όλα τα παιδιά σηκωθήκαμε όρθια και η Κατερίνα άνοιξε το παράθυρο . Ο Τρύπωνας μπήκε μέσα και δεν μπορείτε να φανταστείτε τι όμορφα περάσαμε ! Ο παπαγάλος άρχισε να μας μιλάει και επειδή μπέρδευε τα γράμματα όλοι γελούσαμε και του βάζαμε να λέει όλο και πιο δύσκολες λέξεις . Έπειτα παίξαμε διάφορα παιχνίδια , τυφλόμυγα , κρεμάλα , τρίλιζα ! Πάντα νικητής ήταν ο παπαγάλος μας ! Ήταν πολύ έξυπνος (μπα !!!) και πολύ διασκεδαστικός ! Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και έπρεπε να φύγει ! Όλοι τον χαιρετίσαμε και στο τέλος λυπηθήκαμε που έφυγε .
I love you ! παπαγάλε και να μας ξανάρθεις !
Μαρία Μπάντση
Μια μέρα ο Τρύφωνας επισκέφτηκε την τάξη μας. — Κύριε, κύριε! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Είναι ο Τρύφωνας , ο παπαγάλος που μπερδεύει τα γράμματα , το π με το φ !, είπε ο φίλος μου ο Μάριος . Τα παιδιά παρακάλεσαν την κυρία να τον κρατήσουν στην τάξη . Μόλις ο παπαγάλος μπήκε στην τάξη όρμησε πάνω στην κυρία , η οποία τρόμαξε και έφυγε από τη τάξη . Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να παίζουν με τον παπαγάλο ! Του έμαθαν νέες λέξεις , να τονίζει σωστά και να συλλαβίζει τις λέξεις ! Σε λίγο ο παπαγάλος έμαθε να μην μπερδεύει τα γράμματα και να μιλάει σωστά !
Με λένε Τρύφωνα και σας ευχαριστώ παιδιά !
Αλέξανδρος Κωνσταντόπουλος
Μια μέρα ένας παπαγάλος επισκέφτηκε την τάξη μας.
– Κύριε, κύριε! Ένας παπαγάλος έξω απ’ το παράθυρο! φώναξαν τα παιδιά. Είχε κολλήσει το μουσκεμένο ράμφος του πάνω στο κλειστό τζάμι και τα πανέξυπνα ζωηρά μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στον δάσκαλο. Όλα τα παιδιά σηκωθήκαμε όρθια και τρέξαμε στο παράθυρο για να τον δούμε .
– Πο Πο! Πόσο όμορφη ουρά έχει !, είπε η Σοφία
– Ναι , ναι τι όμορφα μπλε φτερά έχει φώναξε ο Νίκος
– Κύριε πως θα τον προστατεύουμε στο σχολείο μας , γιατί στην αυλή μας έχει πολλές γάτες , ρώτησε ο Ραφαήλ .
– Θα φωνάξουμε την κ. Έμη , η οποία είναι αντιπρόεδρος της φιλοζωικής για να μας πει τι πρέπει να κάνουμε , είπε ο κύριος .
Η Κατερίνα έτρεξε και φώναξε την κ . Έμη . Όση ώρα χρειάστηκε για να ανεβούνε , όλα τα παιδιά της τάξης βλέπαμε ενθουσιασμένοι τον μικρό μας επισκέπτη .
Η κ. Έμη , μόλις μπήκε στην τάξη θαύμασε τον όμορφο παπαγάλο .
-Πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε να πάει στο σπίτι του και να είναι ασφαλής, τη ρώτησε η Χριστίνα .
-Ο παπαγάλος είναι μοναδικό πουλί ! Θα μου δώσετε μια ζακέτα σας . Τα πουλιά για να μην τρομάζουν τους ρίχνουμε πάνω τους ένα πανί για να μπορούμε να τα πιάσουμε , αλλά και να τρομάξουν .
Έτσι κι έγινε ! Η κ. Έμη έριξε μια λεπτή ζακέτα της Ιωάννας , πάνω στον παπαγάλο μας . Αυτός μάζεψε τα μουσκεμένα του φτερά και κούρνιασε στα χέρια της κ. Έμης , η οποία τον μετέφερε με ασφάλεια στον κτηνίατρο .
Στη συνέχεια όλη η τάξη αποφάσισε πως αν ο παπαγάλος δεν είναι κανενός , να τον υιοθετήσουμε !
Μιχαέλα Γρόπαλη
ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΥΜΑΣΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ !
ΤΩΡΑ ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑΓΑΛΟ !
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Είναι ένα κλασικό, παιδικό και εφηβικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη. 
Ο Τρύφωνας, ο παπαγάλος, είναι ο ήρωας του βιβλίου “Τρύπωνας ο φαφαγάλος” της Άννας Κωσταλλά. Αυτός ο παπαγάλος μιλάει αλλά μπερδεύει το πι με το φι. Διαβάστε τις ευφάνταστες ιστορίες που έγραψαν τα παιδιά της Δ΄τάξης , εμπνευσμένα από το απόσπασμα του βιβλίου , με νέες περιπέπειες του παπαγάλου ! 
