Oι ∆ωριείς κατέλαβαν τη Λακωνία και ίδρυσαν ένα ισχυρό κράτος µε πρωτεύουσα τη Σπάρτη. Oι Σπαρτιάτες πήραν την εξουσία στα χέρια τους και µοίρασαν τη γη µεταξύ τους. Oι παλιοί κάτοικοι έγιναν δούλοι, είλωτες, που εργάζονταν στα κτήµατα. Με το εµπόριο ασχολήθηκαν οι περίοικοι, που κατοικούσαν σε συνοικισµούς γύρω από τη Σπάρτη.
Η κοινωνία της Σπάρτης :
Οι Σπαρτιάτες : είχαν την εξουσία , γυμνάζονταν καθημερινά και ασχολούνταν με πολεμικά έργα
Είλωτες : Παλιοί κάτοικοι έγιναν δούλοι ,
Περίοικοι : Κατοικούσαν γύρω από τη Σπάρτη και ασχολήθηκαν με το εμπόριο.
Το κράτος της Σπάρτης µεγάλωσε, αλλά η ζωή των ανθρώπων παρέµενε η ίδια. Oι νόµοι έγιναν πιο αυστηροί. Πάντα υπήρχε ο φόβος µήπως επαναστατήσουν οι είλωτες, οι οποίοι µε τον καιρό είχαν γίνει πιο πολλοί από τους Σπαρτιάτες. O λόγος αυτός έκανε τους Σπαρτιάτες να γυµνάζονται καθηµερινά και να ασχολούνται µε πολεµικά έργα. Έπρεπε να είναι έτοιµοι να αντιµετωπίσουν τον εχθρό µέσα στη Σπάρτη, αλλά και έξω απ’ αυτή, σε περιοχές που είχαν κατακτήσει.
Πολίτευμα:
Η Σπάρτη είχε:
Οι Δύο βασιλιάδες, δεν είχαν μεγάλη εξουσία. Ήταν οι αρχηγοί του στρατού στον πόλεμο.
Οι 5 έφοροι ήταν οι ισχυροί και διοικούσαν το κράτος.
Η Απέλλα, ήταν η Συνέλευση του λαού και έπαιρναν μέρος οι Σπαρτιάτες πάνω από30 ετών. Εκεί συζητούσαν όλα τα σοβαρά θέματα.
Αυτή την περίοδο οι ποιητές δεν ασχολούνται με τους ήρωες και τα κατορθώματά τους στον πόλεμο. ∆εν τους απασχολούν τα περασµένα. Πιο πολύ τους ενδιαφέρει η καθηµερινή ζωή των ανθρώπων και τα προβλήµατά της.
O Ησίοδος, ένας μεγάλος ποιητής, προσπαθεί µε τα ποιήματά του να διδάξει τους ανθρώπους , ήταν η διδακτική ποίηση.
Ένα άλλο είδος ποίησης που αναπτύχθηκε ήταν η λυρική.
Oνοµάστηκε έτσι γιατί τα ποιήματα, καθώς τα απάγγελλαν, τα συνόδευαν παίζοντας λύρα. Τα ποιήµατα αυτά είναι µικρά και µιλούν για τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΛΥΡΑ
Λίγα λόγια για τον Ησίοδο
Ο Ησίοδος ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής, ραψωδός, συγγραφέας και μυθογράφος. Υπήρξε ο δεύτερος σπουδαιότερος ποιητής μετά τον Όμηρο. Στους αρχαίους χρόνους αν και πολλά ποιήματα έφεραν το όνομά του, δυο ποιήματα σώθηκαν από τον χρόνο και θεωρούνται πολύ σπουδαία .
Έργα και Ημέραι : Διδακτικό ποιήμα , όπου ο Ησίοδος κάνει λόγο για τα ηθικά διδάγματα που πρέπει να ακολουθούν οι άνθρωποι. Επίσης δίνει συμβουλές στους αγρότες για την καλλιέργεια της γης και αναφέρει πως η εργασία είναι ο μόνος δρόμος που εξασφαλίζει την επιτυχία.
Θεογονία: Είναι έπος, δηλαδή μεγάλο αφηγηματικό ποίημα αποτελούμενο από 1.022 στίχους. Αναφέρεται στις τοπικές λατρείες των Θεών και στην απαρχή του κόσμου. Είναι μια σημαντικότατη πηγή πληροφοριών για την ελληνική μυθολογία.
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ:
O αγώνας που έκαναν οι άνθρωποι για να τα βγάλουν πέρα με τις καθηµερινές ανάγκες τους οδήγησε σε πολλές σκέψεις. Κάποιοι άρχισαν να ασχολούνται µε θέµατα που δεν µπορούσαν οι ίδιοι να εξηγήσουν. Προσπαθούσαν κυρίως να καταλάβουν πώς έγινε ο κόσμος. Αυτοί ήταν οι φιλόσοφοι. Άλλοι θέλησαν να γράψουν για τα περασµένα, για να µην ξεχαστούν. Με αυτό τον τρόπο σιγά σιγά άρχισε να δημιουργείται και η Ιστορία.
Τον 7ο και 6ο αιώνα π.Χ. ο ελληνικός κόσµος γνώρισε µεγάλη οικονοµική ανάπτυξη. Oι πόλεις στολίστηκαν µε λαµπρά κτίρια. Τη µεγαλύτερη εντύπωση έκαναν οι ναοί, µε τους οποίους οι άνθρωποι θέλησαν να τιµήσουν τους θεούς.
Oι ρυθμοί με τους οποίους χτίστηκαν οι ναοί ήταν δύο, ο δωρικός και ο ιωνικός.
Η διαφορά ανάμεσά τους ήταν κυρίως στους κίονες (κολόνες)
β. ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Τεχνίτες με ξεχωριστές ικανότητες σκάλιζαν το μάρµαρο κι έφτιαχναν αγάλµατα που παρίσταναν κούρους και κόρες. Oι κούροι εικονίζουν γυµνούς νέους άνδρες, µε τα χέρια κολληµένα στα πλάγια του σώµατος. Το ένα πόδι είναι πιο μπροστά από το άλλο, έτσι που νοµίζει κανείς ότι το άγαλμα είναι έτοιµο να περπατήσει. Oι κόρες είναι νεαρές γυναίκες ντυμένες µε ελαφριά ρούχα και καλοχτενισµένες.
γ. ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ
Αυτή την εποχή αναπτύχθηκε και το εμπόριο. Έμποροι απ’ όλα τα µέρη της Μεσογείου και του Εύξεινου πόντου μεταφέρουν και πουλάνε πολλά προϊόντα. Η ανάγκη για αποθήκευση και µεταφορά του κρασιού και του λαδιού έφερε και την ανάπτυξη της αγγειοπλαστικής. Πολλοί καλλιτέχνες έγιναν γνωστοί και πλούτισαν ζωγραφίζοντας πάνω στα αγγεία σκηνές από τη µυθολογία και την ιστορία. Oι µορφές άλλοτε ζωγραφίζονταν
Το βιβλίο που διαβάσαμε και μελετήσαμε στο Εργαστήρια Δεξιοτήτων , ήταν “Ο Κότσυφας απαιτεί το δάσος να σωθεί” , τουΒαγγέλη Ηλιόπουλου , από τη σειρά – ΟΙΚΟλογήματα, των εκδόσεων Πατάκη.
Μετά τις μεγάλες πυρκαγιές ο Κότσυφας αναλαμβάνει δράση για να ξαναγεννηθούν και να προστατευτούν τα δάση. Ακολουθεί τη συμβουλή της Λευκής Παπαρούνας και, για να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους, προτείνει σε όλα τα πουλιά να σταματήσουν το κελάηδημα. Τα παιδιά καταλαβαίνουν γιατί τα πουλιά κάνουν αυτή την πρωτότυπη απεργία και αποφασίζουν να βοηθήσουν να σωθούν τα δάση! Αλλά ποιο πουλί είναι ο κότσυφας ;
Ο κότσυφας
Ο κότσυφας είναι ένα απ’ τα πιο κοινά πουλιά στην περιοχή μας. Το αρσενικό έχει μαύρο χρώμα, ενώ το ράμφος του είναι κίτρινο (σχεδόν πορτοκαλί). Το θηλυκό, αντιθέτως, είναι καφέ και συχνά έχει καφέ πιτσιλιές στο στήθος. Είναι μεσαίου μεγέθους πουλί με σχετικά μακριά ουρά, την οποία πολλές φορές ανασηκώνει. Έχει ράμφος λεπτό και μακρύ και τρέφεται με σκουλήκια, έντομα και καρπούς. Έχει πολύ μελωδικό κελάηδημα, το οποίο είναι πολύ χαρακτηριστικός ήχος της άνοιξης. Αυτό το είδος αναπαράγεται στους κήπους ή στα δάση, κατασκευάζοντας μία τακτοποιημένη, καλλυμένη με λάσπη και με σχήμα μπολ φωλιά. Γεννά 3-5(το πολύ 9) γαλαζοπράσινα αυγά με καστανοκόκκινες κηλίδες .Μπορεί να γεννήσει έως και 5 φορές το χρόνο. Το θηλυκό κλωσά τα αυγά του για 12 έως 15 ημέρες. Τα μικρά εγκαταλείπουν τη φωλιά περίπου στην ηλικία των 2 εβδομάδων. Τα ζευγάρια θα μείνουν στην περιοχή τους όλο το χρόνο αν η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή. Είναι παμφάγο, τρώγοντας μία μεγάλη ποικιλία από έντομα, γαιοσκώληκες, καρπούς και φρούτα. Έχει μήκος 23 με 29 εκατοστά, μακριά ουρά και βάρος 80 με 120 γραμμάρια. Το αρσενικό έχει πολλά διαφορετικά μελωδικά καλέσματα.
Υπάρχουν πολλές λογοτεχνικές και πολιτιστικές αναφορές σχετικά με το είδος, συχνά σχετιζόμενες με το τραγούδι του. Θεωρείται από τα πλέον «έξυπνα» πουλιά, για την εξυπνάδα ή τη πονηριά του και σπουδαίος μαχητής !
Δείτε τώρα τις εκπαιδευτικές δράσεις , που προτείνει το βιβλίο :
Δείτε τώρα δυο βίντεο , με ήρωα τον λαγό τον Παντελή .
Ο Παντελής Πουαρό, ο λαγός-ήρωας της ιστορίας υποδύεται τον ντετέκτιβ και αναζητά στοιχεία με σκοπό να προστατέψει το δάσος – σπίτι του από τις δασικές πυρκαγιές. Με τη βοήθεια και τις μαρτυρίες άλλων ζώων που έχουν πληγεί από τις επιπτώσεις πυρκαγιάς στο δάσος, εντοπίζει τα αίτια και ανακαλύπτει την ‘πρόληψη’ ως καλύτερη λύση για την αντιμετώπισή τους. Τα βίντεο αποτελούν μέρος του εκπαιδευτικού υλικού που έχει δημιουργηθεί από το WWF Ελλάς, με στόχο την ενημέρωση, αλλά και την κινητοποίηση των μαθητών.
Ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι, αποδίδει στον Έλληνα πρωθυπουργό Ι. Μεταξά ένα αλαζονικό τηλεγράφημα που μιλούσε για «άνευ όρων» υποταγή της χώρας μας στους Ιταλούς, ενώ οι ιταλικές μεραρχίες αφού προηγουμένως είχαν καταλάβει το αλβανικό έδαφος, ήταν ήδη παραταγμένες κατά μήκος των ελληνικών συνόρων και περίμεναν ετοιμοπόλεμες το σύνθημα. Ο ελληνικός λαός όμως απάντησε λιτά κι αγέρωχα με μια μονάχα λέξη: «ΟΧΙ»
ΟΧΙ, όπως «Μολών Λαβέ».
ΟΧΙ, όπως «Ελευθερία ή Θάνατος»
ΟΧΙ, όπως προστάζει η περηφάνια, η λεβεντιά, η ιστορία μας.
Ημερολόγιον από τον πόλεμον του 1940
Η πορεία προς το μέτωπο
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου φορές, εκατοβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως τόχει συνήθειό του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως. Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους -ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση.
Καθόμασταν εκεί, δίπλα στ’ απομεινάρια της παγωμένης χτεσινής φωτιάς και περιμέναμε ν’ ακούσουμε το σάλπισμα. […] Το κρύο ήταν φοβερό, αφάνταστο. Από το κρύο αυτές τις ώρες σού πονούσε κυριολεκτικά η ψυχή και σου ‘ρχόταν, σα μωρό, να μπήξεις τα κλάματα, έτσι χωρίς να ξέρεις κι εσύ τι ζητάς και τι θα βγάλεις μ’ αυτό. Απ’ το περιορισμένο του χώρου δεν μπορούσες να κάνεις δυο βήματα και καθόσουν εκεί ακίνητος, ξυλιασμένος, έτσι σα να ‘χει παγώσει κι αυτό το ίδιο το μυαλό σου, χτυπώντας μόνο από καιρό σε καιρό το ‘να σου χέρι με τ’ άλλο, έτσι σαν στο στίχο της απελπισίας του Σολωμού. Αν πεις πια για τα πόδια σου εκείνα δεν ήξερες αν τά ‘χεις πια.
(Γ. Μπεράτης, Το πλατύ ποτάμι, Αθήνα, Ερμής, 1992, σ. 145)
Δείτε ένα βίντεο με το χρονικό του Ελληνοιταλικού πολέμου και τα χρόνια της γερμανικής κατοχής .
Oι μετακινήσεις στον ελληνικό χώρο έφεραν πολλές αλλαγές στη ζωή των Ελλήνων. Πολλοί εγκατέλειψαν τα χωριά τους και άρχισαν να συγκεντρώνονται σε περιοχές όπου μπορούσαν να ζήσουν καλύτερα και με περισσότερη ασφάλεια. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πόλεις-κράτη.
Κέντρο της νέας πόλης ήταν η ακρόπολη ,στο πιο ψηλό σηµείο της περιοχής. Εκεί βρίσκονταν οι ναοί των θεών και τα δηµόσια κτίρια. Γύρω από αυτή χτίστηκαν οι κατοικίες των ανθρώπων. Όλος αυτός ο χώρος προστατευόταν από ψηλά τείχη.
Η ζωή στην πόλη έγινε καλύτερη και όλοι ένιωσαν περισσότερο ασφαλείς. Κάποιοι έμεναν στα χωριά καλλιεργώντας τη γη. Σιγά σιγά όµως ο πληθυσμός αυξήθηκε και η γη δεν έφτανε να τους θρέψει όλους. Μερικοί τότε αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την πόλη τους και να πάνε αλλού να ζήσουν.
Η μετακίνηση αυτή τη φορά έγινε οργανωμένα. Η πόλη ρωτούσε το μαντείο των ∆ελφών για το κατάλληλο µέρος όπου θα γινόταν η εγκατάσταση. Η τελετή της αναχώρησης, στην οποία έπαιρναν µέρος όλοι οι πολίτες, ήταν συγκινητική.
Με δάκρυα στα μάτια οι άποικοι αναχωρούσαν για τη νέα πατρίδα. O αρχηγός τους έπαιρνε το « ιερόν πυρ » µε το οποίο θα άναβε το βωµό της αποικίας. Αυτό συμβόλιζε τους στενούς δεσμούς που θα υπήρχαν ανάµεσα στη μητρόπολη και την αποικία.
Τα παράλια της Μεσογείου και του Εύξεινου πόντου γέµισαν από αποικίες.
Oι πιο πολλές δηµιουργήθηκαν στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, έτσι που η περιοχή να ονοµαστεί Μεγάλη Ελλάδα.
Στις αποικίες οι Έλληνες προόδευσαν. Έχτισαν ναούς και έκαναν μεγάλα δημόσια έργα. Γνώρισαν άλλους λαούς και ανέπτυξαν με αυτούς σχέσεις, χωρίς όµως να ξεχάσουν την καταγωγή τους.
Oι σχέσεις ανάµεσα στη μητρόπολη και την αποικία ήταν πάντα στενές. Ήταν μάλιστα μεγάλο κακό να πολεμήσει η μια εναντίον της άλλης.
« Ο Ραφτάκος των λέξεων », είναι ένα σύγχρονο παραμύθι που κερδίζει τις καρδιές μικρών και μεγάλων! Τρυφερό, συγκινητικό και επίκαιρο παραμύθι που μιλά για τη δύναμη των λέξεων, για την αγάπη, την παρηγοριά και τη ζεστασιά που προσφέρει ο ανθρώπινος λόγος.
Κάποια ρούχα είναι ραμμένα με μεταξωτή κλωστή, άλλα είναι μάλλινα βαριά κι άλλα σαν πέπλα ανάλαφρα. Υπάρχουν όμως και κάποια ρούχα βολικά πολύ, που είναι έτσι φτιαγμένα, ώστε να μας ζεσταίνουν τον χειμώνα και να μας δροσίζουν το καλοκαίρι. Ποιος ράφτης ξέρει να τα ράβει και πού θα τον βρούμε;
Μετά την κάθοδο των ∆ωριέων σταμάτησε να αναπτύσσεται η μυκηναϊκή τέχνη.
ΚΤΙΡΙΑ
Oι άνθρωποι όμως δεν έπαψαν να κτίζουν σπίτια ή να κατασκευάζουν διάφορα αντικείμενα που τους ήταν απαραίτητα στην καθημερινή ζωή. Από τις ανασκαφές που έχουν γίνει βγάζουμε το συμπέρασμα ότι τα κτίρια ήταν μικρά και απλά. Τα θεμέλια τα έχτιζαν με πέτρες, ενώ για το υπόλοιπο μέρος χρησιμοποιούσαν άλλα υλικά.
ΑΓΑΛΜΑΤΑ
Τα πρώτα αγάλΜατα ήταν ξύλινα και παρίσταναν θεούς. Απ’ αυτά δε σώθηκε κανένα. Και είναι φυσικό αυτό, αφού το ξύλο καταστρέφεται εύκολα. Αργότερα άρχισαν να φτιάχνουν μικρά αγάλµατα από μέταλλο.
ΑΓΓΕΙΑ
Όλες τότε οι οικογένειες χρησιμοποιούσαν διάφορα αγγεία για τις καθημερινές τους ανάγκες. Σ’ αυτά αποθήκευαν λάδι, κρασί και άλλα προϊόντα. Oι τεχνίτες συνήθιζαν να ζωγραφίζουν πάνω σ’ αυτά κύκλους, τρίγωνα, τετράγωνα και άλλα γεωμετρικά σχήµατα. Γι’ αυτό και η τέχνη ονομάστηκε γεωμετρική.
Στην αρχαιότητα υπήρχαν πολλά είδη αγγείων που εξυπηρετούσαν τις καθηµερινές ανάγκες του νοικοκυριού αλλά και τις θρησκευτικές ανάγκες των ανθρώπων.
ΕΜΠΟΡΙΟ
Αυτή την εποχή οι Έλληνες άρχισαν τα θαλασσινά ταξίδια πουλώντας και αγοράζοντας προϊόντα. Κατάφεραν µάλιστα να πάρουν και πάλι το εμπόριο της Μεσογείου στα χέρια τους που το είχαν χάσει μετά την παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισµού.
ΓΡΑΦΗ
Ήρθαν σε επαφή με έναν άλλο λαό, τους Φοίνικες, από τους οποίους πήραν το αλφάβητο. Σ’ αυτό πρόσθεσαν φωνήεντα κι έφτιαξαν έτσι δικό τους αλφάβητο. Στην αρχή μάλιστα οι Έλληνες έγραφαν από τα δεξιά προς τα αριστερά, χωρίς να χωρίζουν τις λέξεις.
(Πατήστε στην εικόνα και δείτε έν υπέροχο βίντεο με τους φίλους μας τα ζώα !)
4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ , ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων είναι διεθνής ημέρα δράσης για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή διαβίωση. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου, η ημέρα γιορτής του Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτης Άγιος των ζώων.
Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων θεσπίστηκε το 1931 , στη Φλωρεντία, με σκοπό την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων , για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Το 1978, θεσπίστηκε και η διεθνής διακήρυξη για τα δικαιώματα των ζώων, με 14 άρθρα στο σύνολό της.
Σύμφωνα με αυτήν όλα τα ζώα έχουν ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου και να παλεύει για αυτή και όχι να την απειλεί, να την εκμεταλλεύεται, να την εξοντώνει, αλλά να την προστατεύει από κάθε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
Στα άγρια ζώα θα πρέπει να εξασφαλίζεται το δικαίωμα στο φυσικό τους χώρο, αλλά και το δικαίωμα στην αναπαραγωγή.
Να μην στερούνται την ελευθερία τους για οποιοδήποτε λόγο.
Να μην εγκαταλείπονται, να μη γίνονται αντικείμενο πειραμάτων, να μην υπόκεινται σε σωματικό ή ψυχικό πόνο, αν και όταν χρειαστεί να θανατωθούν, αυτό να γίνεται δίχως πρόκληση πόνου ή αγωνίας.
Δείτε το παρακάτω βίντεο με τα δικαιώματα των ζώων .
O πόλεµος που έκαναν οι Έλληνες για να καταλάβουν την Τροία ήταν ένα μεγάλο γεγονός. Τα κατορθώµατα των πολεμιστών έγιναν τραγούδια, που τα τραγουδούσαν οι ραψωδοίστις γιορτές και τα πανηγύρια.
Τον 8ο αιώνα π.Χ. ο Όµηρος, ένας σπουδαίος ποιητής, έγραψε δύο µεγάλα ποιήµατα, την Ιλιάδα και την Oδύσσεια.
Η Ιλιάδα µιλάει για τους αγώνες των Ελλήνων για την κατάληψη της Τροίας.
Η Oδύσσεια έχει ως θέµα της τις περιπέτειες που γνώρισε ο Oδυσσέας στην προσπάθειά του να γυρίσει στην αγαπηµένη του πατρίδα, την Ιθάκη.
Στην ομηρική εποχή οι Έλληνες πίστευαν στους δώδεκα θεούς, τους οποίους φαντάζονταν ότι κατοικούσαν στον Όλυμπο, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας.
Πίστευαν ότι πάνω εκεί υπήρχε ένα λαπρό παλάτι, όπου έµενε ο ∆ίας και η γυναίκα του η Ήρα, ενώ οι άλλοι θεοί έµεναν σε χαµηλότερα σπίτια που τα είχε χτίσει ο Ήφαιστος. Για τους αρχαίους Έλληνες όλοι οι θεοί ζούσαν σαν μια οικογένεια, έτρωγαν αμβροσία και έπιναν νέκταρ. Αρχηγός όλων ήταν ο ∆ίας, τον οποίο οι Έλληνες ονόµαζαν «πατέρα των θεών και των ανθρώπων». Είχε μεγάλη δύναμη και κρατούσε στα χέρια του το φοβερό κεραυνό.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Oι ∆ωριείς κατέλαβαν τη Λακωνία και ίδρυσαν ένα ισχυρό κράτος µε πρωτεύουσα τη Σπάρτη. Oι Σπαρτιάτες πήραν την εξουσία στα χέρια τους και µοίρασαν τη γη µεταξύ τους. Oι παλιοί κάτοικοι έγιναν δούλοι, είλωτες, που εργάζονταν στα κτήµατα. Με το εµπόριο ασχολήθηκαν οι περίοικοι, που κατοικούσαν σε συνοικισµούς γύρω από τη Σπάρτη.
Το κράτος της Σπάρτης µεγάλωσε, αλλά η ζωή των ανθρώπων παρέµενε η ίδια. Oι νόµοι έγιναν πιο αυστηροί. Πάντα υπήρχε ο φόβος µήπως επαναστατήσουν οι είλωτες, οι οποίοι µε τον καιρό είχαν γίνει πιο πολλοί από τους Σπαρτιάτες. O λόγος αυτός έκανε τους Σπαρτιάτες να γυµνάζονται καθηµερινά και να ασχολούνται µε πολεµικά έργα. Έπρεπε να είναι έτοιµοι να αντιµετωπίσουν τον εχθρό µέσα στη Σπάρτη, αλλά και έξω απ’ αυτή, σε περιοχές που είχαν κατακτήσει.
Η Σπάρτη είχε: 
