Δημοσιεύθηκε στην Γ΄ ΤΑΞΗ, ΙΣΤΟΡΙΑ Γ΄

3. Η καθηµερινή ζωή των Μινωιτών – 4. Η θρησκεία και η γραφή των Μινωιτών

Μινωίτες ακροβασίες σε ταύροΟι Μινωίτες ήταν άνθρωποι χαρούμενοι. Χαίρονταν τη ζωή και αγαπούσαν τη φύση και τις διασκεδάσεις. Ζούσαν σε καλοφτιαγμένα πέτρινα σπίτια, που είχαν έναν ή δύο ορόφους, μεγάλα παράθυρα και αποθήκες.
Πολλοί από τους άνδρες ήταν έµποροι και ναυτικοί. Όλοι οι άνδρες ντύνονταν απλά. Φορούσαν ένα μόνο μικρό ύφασµα τυλιγµένο γύρω από τη µέση τους, που λέγεται ζώμα.
Αντίθετα τα ρούχα των γυναικών ήταν κομψά και πολυτελή. 

ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΙΝΩΙΤΙΣΣΑ

prigipas krina

Τα παιδιά των Μινωιτών γυµνάζονταν από µικρά. Έπαιζαν, όπως και τα σηµερινά παιδιά, κυνηγητό και πάλη αλλά και παιχνίδια επιτραπέζια, όπως το ζατρίκιο, που µοιάζει µε το σηµερινό σκάκι, πεσσούς και αστραγάλους.

ζατρίκιο

Στη µινωική Κρήτη οι άνθρωποι λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά. Την έλεγαν και Στη µινωική και ήταν η θεά της φύσης. Αυτή έκανε τη γη να βλαστάνει κι έδινε τη ζωή στα φυτά, στα ζώα και στους ανθρώπους. Αυτή πίστευαν ότι έφερνε τη βροχή, τον αέρα, το φως και το σκοτάδι.

Η Μεγάλη θεά της μινωικής Κρήτης και το μυστικό της
Τη λάτρευαν σε μικρά ιερά µέσα στα ανάκτορα αλλά και σε σπήλαια και σε κορφές βουνών ή λόφων. Της πρόσφεραν μικρά αγαλματάκια ανθρώπων ή ζώων, διπλούς πελέκεις και καρπούς της γης, για να την ευχαριστήσουν που έκανε τη γη να καρπίσει.
Την παρίσταναν σαν γυναίκα να κρατά στα χέρια της φίδια, στους ώµους της περιστέρια και να κάθεται ανάµεσα σε ζώα.
Για χάρη της έκαναν γιορτές όπου χόρευαν κι έκαναν αθλήµατα. Την άνοιξη γιόρταζαν τη µεγαλύτερη γιορτή τους, τα ταυροκαθάψια. Σ’ αυτή τη γιορτή νέοι και νέες έκαναν ακροβατικές ασκήσεις πάνω σε αγριεµένους ταύρους. Οι Μινωίτες λάτρευαν τους ταύρους, γιατί συµβόλιζαν την ορµή και τη δύναµη της ζωής.

ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ

Σύµβολα της θρησκείας τους ήταν τα ιερά κέρατα του ταύρου και ο διπλός πέλεκυς.

ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ
Οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι από τους κατοίκους της Ελλάδας που χρησιµοποίησαν τη γραφή. Για να γράψουν µια λέξη σχεδίαζαν εικόνες ζώων, φυτών, πλοίων, αγγείων κλπ. Η πρώτη αυτή γραφή λέγεται ιερογλυφική. Στη Φαιστό οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα δίσκο γραµµένο µε ιερογλυφική γραφή.

ΔΙΣΚΟΣ ΦΑΙΣΤΟΥ Κανείς µέχρι τώρα δεν κατάφερε να τον διαβάσει. Λένε ότι πάνω του είναι γραµµένος ένας θρησκευτικός ύµνος. Στο δίσκο της Φαιστού τα σχήµατα έχουν γραφτεί µε σφραγίδες. Είναι το πιο παλιό δείγµα τυπογραφίας.
Αργότερα οι Μινωίτες ανακάλυψαν µια πιο απλή γραφή, που ονοµάστηκε Γραµµική Α΄.

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ 

Δημοσιεύθηκε στην Γ΄ ΤΑΞΗ, ΓΛΩΣΣΑ Γ΄

ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ

ΨΩΜΙ

Το ψωμί (αρχ. άρτος) είναι ένα βασικό είδος τροφίμου με ιδιαίτερη θρεπτική αξία. Ανήκει στην παραδοσιακή διατροφή, ιδιαίτερα αυτής των φτωχών. Το ψωμί είναι η βασική τροφή στην Ευρώπη, αλλά και στους πολιτισμούς της Αμερικής, της Μέσης Ανατολής  και της Βόρειας Αφρικής, σε αντίθεση με την ανατολική Ασία, όπου η βασική τροφή είναι το ρύζι. Είναι γνωστό και ως « η ουσία της ζωής ». Θεωρείται η πλέον πλήρης και φτηνή τροφή. 

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ 

 

1. Το όργωμα – Αλέτρι

ΟΡΓΩΜΑ
Μόλις έπιαναν οι πρώτες βροχές του φθινοπώρου και μαλάκωνε το χώμα, άρχιζε το όργωμα. Έπρεπε να ετοιμαστεί το χώμα να γίνει αφράτο δηλαδή, για να δεχτεί το σπόρο. Τότε δεν είχαν μηχανές καιχρησιμοποιούσαν ζώα για να τους βοηθούν στο όργωμα.

2. Η σπορά

ΣΠΟΡΑ
Παλαιότερα η σπορά γινόταν με το χέρι. Άρχιζε στα τέλη του Σεπτέμβρη και τελείωνε το Δεκέμβρη. Στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Σταυρού, οι γεωργοί πήγαιναν στην εκκλησία λίγο σπόρο να τον ευλογήσει ο παπάς. Μετά τον έπαιρναν και τον ανακάτευαν με τον υπόλοιπο σπόρο, για να έχουν καλή σοδειά.

3. Ο θερισμός

ΘΕΡΙΣΜΟΣ
Στις αρχές του καλοκαιριού, τα σιτάρια ωρίμαζαν και άρχιζε το θέρος. Τα στάχυα θερίζονταν με τα δρεπάνια, γίνονταν δεμάτια καιμεταφέρονταν στα αλώνια. Ο θερισμός είναι η εργασία για τη συγκομιδήτων σιτηρών και γίνεται μετά από το ωρίμασμα των καρπών, δηλαδή στατέλη Μαΐου στις θερμές περιοχές και στα νησιά, τον Ιούνιο στις υπόλοιπες  περιοχές και τον Ιούλιο στα ορεινά μέρη. 

4. Αλώνισμα

ΑΛΩΝΙΣΜΑ
Σο αλώνισμα γίνεται στο αλώνι, πέτρινο ή πήλινο, για να είναι σκληρό και βρίσκεται σε ψηλό μέρος, για να γίνεται πιο εύκολα το λίχνισμα. Γύρω – γύρω βρίσκεται περιτείχισμα, για να μη σκορπίζονταιοι σπόροι κατά την εργασία του αλωνισμού. Σο αλώνισμα γίνεται έτσι: Χτυπούν τα στάχυα με πολλή δύναμη, είτε με το χέρι ή με ζώα ή με μηχανές, για να αποχωριστεί ο καρπός από τα υπόλοιπα στελέχη.

5. Το λίχνισμα

ΛΙΧΝΙΣΜΑ
Ακολουθούσε το “λίχνισμα”. Με την βοήθεια του αέρα, ο καρπός ξεχώριζε .

6. Το άλεσμα – μύλος

ΜΥΛΟΣ
Στη συνέχεια το σιτάρι το πήγαιναν στο μύλο για να αλεστεί

9. Από το σιτάρι στο ψωμί

ΖΥΜΩΜΑ
Το ζύμωμα γινόταν σε ξύλινες σκάφες και έπειτα το ζυμάρι μεταφερόταν με τις πινακωτές στο φούρνο για να ψηθεί.

ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ/ΨΩΜΙΟΥ  , ΟΠΩΣ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ! 

 

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΟ ! 

Δημοσιεύθηκε στην Γ΄ ΤΑΞΗ, ΙΣΤΟΡΙΑ Γ΄

Η Μινωική Κρήτη -Το ανάκτορο της Κνωσού

ΚΝΩΣΟΣΤην εποχή που ο Κυκλαδικός πολιτισμός βρισκόταν σε µεγάλη ανάπτυξη, ένας άλλος λαµπρότερος πολιτισμός γεννήθηκε στην Κρήτη. Ονομάστηκε Μινωικός από το µυθικό βασιλιά Μίνωα, το γιο της Ευρώπης και του Δία. Στην πραγματικότητα Μίνωες λέγονταν όλοι οι βασιλιάδες της Κρήτης για πολλούς αιώνες. Η Κρήτη που βρίσκεται στη µέση της Μεσογείου, λόγω της θέσης της, έγινε γρήγορα µεγάλη ναυτική και εµπορική δύναµη.

ΚΡΗΤΗΤην εποχή εκείνη λοιπόν δηµιουργήθηκε η «µινωική θαλασσοκρατία» και οι Κρήτες έγιναν «θαλασσοκράτορες». Οι πόλεις της Κρήτης δεν είχαν τείχη. Ήταν τόσο µεγάλη η ναυτική της δύναµη, που κανείς εχθρός δεν τολµούσε να την απειλήσει. Στο νησί βασίλευε ειρήνη.
ΕΒΑΝΣΟ Άγγλος αρχαιολόγος Έβανς ήταν ο πρώτος που έκανε ανασκαφές και ανακάλυψε την Κνωσό.

Στη µινωική Κρήτη υπήρχαν πολλές πόλεις. Οι µεγαλύτερες ήταν η Κνωσός, η Φαιστός, τα Μάλια και η Ζάκρος. Σε όλες αυτές τις πόλεις υπήρχαν µεγάλα ανάκτορα.

Όµως το µεγαλύτερο και πιο λαµπρό ανάκτορο ήταν της Κνωσού.

ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣύµφωνα µε την παράδοση ήταν έργο του µυθικού Αθηναίου αρχιτέκτονα Δαίδαλου. Έµοιαζε µε µικρή πολιτεία. Ήταν τεράστιο και κτισµένο γύρω από µια πολύ µεγάλη αυλή. Είχε πολλά κτίρια µε τέσσερις και πέντε ορόφους και χίλια πεντακόσια δωµάτια. Είχε απέραντους διαδρόµους, σκάλες, µεγάλες αποθήκες κι αµέτρητα εργαστήρια. Ήταν πολύπλοκο, πραγµατικός λαβύρινθος. Στο ανάκτορο υπήρχαν και πολλά ιερά, στολισµένα µε πέτρινα κέρατα ταύρου και διπλούς πελέκεις που ήταν τα σύµβολα της µινωικής Κρήτης. Υπήρχε υδραγωγείο, που έφερνε νερό στα ανάκτορα από µακριά και σύστηµα αποχέτευσης.

ΙΕΡΑ ΚΕΡΑΤΑ
Τα δωµάτια είχαν βεράντες και οι τοίχοι τους ήταν στολισµένοι µε θαυµάσιες τοιχογραφίες, που απεικόνιζαν λουλούδια και πουλιά, ψάρια, δελφίνια, πρίγκιπες και αρχόντισσες.

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ3

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ2

Ένα από τα οµορφότερα δωµάτια του ανακτόρου ήταν η αίθουσα του θρόνου.

ΑΙΘΟΥΣΑ ΘΡΟΝΟΥ

 

Στο ανάκτορο ζούσε ο βασιλιάς µε την οικογένειά του κι άλλα πεντακόσια άτοµα: ιερείς, υπηρέτες, αποθηκάριοι, καλλιτέχνες και τεχνίτες.
Στις τεράστιες αποθήκες του ανακτόρου, µέσα σε ψηλά αγγεία, αποθήκευαν δηµητριακά, µέλι, λάδι, κρασί, όσπρια και άλλα γεωργικά προϊόντα.

Στα εργαστήρια αµέτρητοι τεχνίτες εργάζονταν καθηµερινά κι έφτιαχναν αγγεία, κοσµήµατα, υφάσµατα, εργαλεία.
Όλων αυτών αρχηγός ήταν ο βασιλιάς. Αυτός κανόνιζε ποια προϊόντα έπρεπε να πουληθούν και τι θα έφερναν τα εµπορικά καράβια από τις άλλες χώρες.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΟΥ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ !