Το παραμύθι αυτό είναι η ιστορία ενός χιονάνθρωπου και ενός κοριτσιού. Ενός κοριτσιού που έφτιαξε ένα χιονάνθρωπο και του ζήτησε να μη λιώσει ποτέ…
Είναι χειμώνας, πρωί. Η Μαριάννα φτιάχνει το χιονάνθρωπο της και του ζητάει να μη λιώσει ποτέ. Θέλει να κάνεις πολλά χιλιόμετρα για κάτι τέτοιο. Να φτάσεις ας πούμε μέχρι το Βόρειο Πόλο όπου το κρύο είναι τσουχτερό, να το ξεχάσω δε μπορώ. Ο Τουρτούρι (έτσι λένε τον Χιονάνθρωπο) ξεχνά το Χρυσό Εχθρό (λέγε με καυτό ήλιο) που του εκσφενδονίζει πυρωμένα βέλη. Ξεχνά τους Λασπανθρώπους που τον κυνηγούν με λάσπη και γλίτσα να τον μαυρίσουν. Ξεχνά όλα τα εμπόδια και προσπαθεί με…νύχια και με δόντια…να μη λιώσει και να μη χάσει το δαχτυλίδι που του χάρισε η Μαριάννα.
Διαβάστε και ακούστε ένα όμορφο ταραγούδι από τη θεατρική παράσταση , σε μουσική του Νότη Μαυρουδή και στίχους του συγγραφέα του βιβλίου , Ευγένιου Τριβιζά.
Φέρτε χιόνι, χιόνι αφράτο
Φέρτε χιόνι, χιόνι αφράτο,
φτιάχνουμε άνθρωπο χιονάτο
Λίγο χιόνι, χιόνι ακόμα,
ένα χαμόγελο ένα στόμα.
Ένα μπαστούνι να κρατάει,
ένα καπέλο να φοράει
φέρτε χιόνι και άλλο χιόνι,
ο χιονάνθρωπος τελειώνει.
Δυο κουμπιά από κουκούτσια,
δε χρειάζεται παπούτσια
ένα κάτασπρο μουστάκι,
να’ το το χιονανθρωπάκι.
Φέρτε χιόνι και άλλο χιόνι,
κοίταξε πώς καμαρώνει
και άλλο χιόνι, χιόνι αφράτο,
φίλο κάναμε χιονάτο.
