Ο μύθος του Δαίδαλου και του Ίκαρου
Ο Δαίδαλος ήταν ένας διάσημος αρχιτέκτονας και γλύπτης (δηλαδή έφτιαχνε αγάλματα) στην αρχαία Ελλάδα. Έμενε στην Αθήνα μαζί με τον γιο του, τον Ίκαρο. Το εργαστήρι του Δαίδαλου ήταν σπουδαίο. Τα αγάλματα που έφτιαχνε έμοιαζαν ζωντανά, έτοιμα να κινηθούν. Έφτιαχνε επίσης παράξενα κτίρια, πλοία, σπαθιά για τους στρατιώτες κι άλλες εφευρέσεις.
Οι άνθρωποι τον αγαπούσαν γιατί τους βοηθούσε!
Ο βασιλιάς της Κρήτης, Μίνωας, ζήτησε από τον Δαίδαλο να φτιάξει ένα κτίριο για να φυλακίσει τον Μινώταυρο, ένα επικίνδυνο πλάσμα, που ήταν μισός άνθρωπος – μισός ταύρος.
Ο Δαίδαλος έφτιαξε έτσι τον «λαβύρινθο», ένα κτίριο με εκατοντάδες διαδρόμους και περάσματα, όπου αν έμπαινες, χανόσουν και πολύ δύσκολα έβρισκες ξανά την έξοδο.
Ο βασιλιάς Μίνωας,για να τον ευχαριστήσει, τον προσκάλεσε να μείνει στο παλάτι του, μαζί με τον γιο του, Ίκαρο.Όταν κάποτε ο Θησέας έφτασε στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο μέσα στον λαβύρινθο, η κόρη του βασιλιά Μίνωα, η Αριάδνη, τον αγάπησε. Πήγε έτσι στον Δαίδαλο και τον παρακάλεσε να της πει το μυστικό για να μπορέσει ο Θησέας να βγει εύκολα από τον λαβύρινθο.
Ο Δαίδαλος είπε στην Αριάδνη να δώσει στον Θησέα ένα κουβάρι νήμα (κλωστή), ώστε να το ξετυλίγει σιγά σιγά, και αφού σκοτώσει τον Μινώταυρο, να ακολουθήσει το νήμα προς την έξοδο και να επιστρέψει κοντά της. Έτσι κι έγινε. Κι όταν ο Θησέας βγήκε έξω από τον λαβύρινθο, πήρε την Αριάδνη κι έφυγαν μαζί κρυφά για να πάνε στην Αθήνα.
Μόλις ο βασιλιάς Μίνωας κατάλαβε πως ο Δαίδαλος, βοήθησε τη βασιλοπούλα Αριάδνη να σώσει τον Θησέα και να φύγει μαζί του στην Αθήνα, θύμωσε. Αμέσως, φυλάκισε τον Δαίδαλο και τον γιο του Ίκαρο, μέσα στον λαβύρινθο. Παρόλο που ο Δαίδαλος κατασκεύασε ο ίδιος τον λαβύρινθο, δεν μπορούσε να βρει την έξοδο!
Παρατηρώντας όμως για μέρες τα πουλιά που πετούσαν στον ουρανό, είχε την ιδέα να φτιάξει φτερά, ώστε να πετάξουν κι αυτοί μακριά από τον λαβύρινθο. Μαζί με τον Ίκαρο, άρχισαν να μαζεύουν τα πούπουλα που έριχναν τα πουλιά. Χρησιμοποιώντας κερί, μετά από πολύ καιρό, κατάφερε να φτιάξει φτερά για τον ίδιο και για τον Ίκαρο!
Ο Δαίδαλος έδειξε στον Ίκαρο πώς να τα χρησιμοποιεί. Του είπε να μην πετάει πολύ ψηλά, γιατί ο ήλιος θα λιώσει το κερί, αλλά ούτε και πολύ χαμηλά, γιατί το νερό της θάλασσας θα χαλάσει τα φτερά. Να πετάει κάπου στη μέση. Φόρεσαν τα φτερά κι άρχισαν να πετάνε μακριά από τον λαβύρινθο.
Στην αρχή ο Ίκαρος φοβόταν, όμως μετά άρχισε να κινεί τα φτερά του δυνατά και να πετάει πιο ψηλά. Ο πατέρας του τον προειδοποιούσε να πετάει προσεκτικά, δίπλα του.
Η χαρά όμως του Ίκαρου που πετούσε ελεύθερος σαν πουλί,τον έκανε να ξεχάσει τις συμβουλές του πατέρα του.
Πετούσε όλο και πιο ψηλά σαν να ήταν ο βασιλιάς του ουρανού. Ήθελε να πετάξει πιο ψηλά κι από τα πουλιά!
Κάποια στιγμή, καθώς ανέβαινε όλο και πιο κοντά στον ήλιο,το κερί έλιωσε και τα φτερά του καταστράφηκαν. ΟΊκαρος έπεσε στην θάλασσα και χάθηκε.
Ο Δαίδαλος, κλαίγοντας για τον θάνατο του γιου του, μόλις έφτασε σ’ ένα νησί, έβγαλε τα φτερά και δεν τα χρησιμοποίησε ποτέ ξανά. Το νησί πήρε από τότε το όνομα «Ικαρία» από τον Ίκαρο, και η θάλασσα ονομάστηκε «Ικάριο Πέλαγος».
Από τον μύθο αυτό, μαθαίνουμε ότι όποιος επιθυμεί με εγωισμό να ξεπεράσει όλους τους άλλους, στο τέλος μπορεί να πάθει κακό. Μαθαίνουμε ν’ ακούμε προσεκτικά τις συμβουλές αυτών που μας αγαπούν και να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στον εαυτό μας.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ : ΕΔΩ
