Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός…
Δεν πειράζει να σου λείπει ένα δόντι.
Δεν πειράζει να χρειάζεσαι βοήθεια.
Δεν πειράζει να έχεις διαφορετικό χρώμα.
Δεν πειράζει να μην έχεις μαλλιά.
Δεν πειράζει να έχεις μεγάλη μύτη.
Δεν πειράζει να έχεις μεγάλα αυτιά!
Δεν πειράζει να κινείσαι σε αναπηρικό καροτσάκι.
Δεν πειράζει να φοράς γυαλιά.
Δεν πειράζει να φτάνεις τελευταίος.
Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός!
Είσαι μοναδικός και σπουδαίος , γιατί είσαι ο εαυτός σου!
Όλοι είμαστε διαφορετικοί. Όλοι είμαστε ίσοι!
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών από τον Δεκέμβριο του 1992 όρισε την 3η Δεκεμβρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει όλους τους ανθρώπους και να στρέψουμε την προσοχή μας στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
1 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο, μεταξύ αυτών πάνω από 100 εκατομμύρια παιδιά, ζουν με κάποιο είδος αναπηρίας.
Ο όρος “ανάπηρο άτομο” ή Άτομο Με Ειδικές Ανάγκες (ΑΜΕΑ) σημαίνει κάθε άτομο που αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, είτε νοητικό είτε σωματικό, άσχετα με το αν γεννήθηκε έτσι ή το απέκτησε στην πορεία (π.χ. λόγω κάποιου ατυχήματος). Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, είναι ακριβώς όπως εμείς, απλά ίσως είναι λίγο ή πιο πολύ αργοί. Ίσως χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να φέρουν σε πέρας τις καθημερινές εργασίες τους από ό,τι κάποιος άλλος χωρίς αναπηρία και επίσης ίσως χρειάζεται να καταβάλλουν περισσότερη προσπάθεια.
Έχουν δικαίωμα σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους, τα ίδια πολιτικά δικαιώματα, το δικαίωμα για ιατρική, ψυχολογική περίθαλψη , για εκπαίδευση, για επαγγελματική κατάρτιση και αποκατάσταση για βοήθεια, για συμβουλευτική, για εργασία..
Ας δούμε, συγκεκριμένα, ποια είναι τα είδη της αναπηρίας.
Η αναπηρία διακρίνεται σε ολική και μερική, καθώς και σε σωματική και διανοητική.
- Ολική αναπηρία μπορεί να έχει κάποιος, αν αντιμετωπίζει:
- Ολοκληρωτική παράλυση
- Απώλεια των άνω άκρων, δηλαδή των χεριών
- Ακρωτηριασμό και των δύο μηρών ή και των δύο κνημών του
- Κώφωση, τύφλωση
- Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες
- Διαταραχή προσοχής
- Διαταραχές λόγου και ομιλίας
Η 3η Δεκεμβρίου για τα Άτομα με Αναπηρία είναι ημέρα αγώνα, προβληματισμού συμμετοχής και αλληλεγγύης και όχι ημέρα γιορτής οίκτου. Η αναπηρία είναι μια κατάσταση στην οποία μπορεί να βρεθεί ο καθένας. Το άτομα με Αναπηρία έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους τους ανθρώπους τους φίλους, τη χαρά τη μάθηση, την εργασία…
Η αναγνώριση των Δικαιωμάτων των ΑμΕΑ είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας!!!
ΑΣ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ :
ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΜΠΡΑΙΓ , Ο ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ
Ο Λουδοβίκος Μπράιγ γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1809 σε ένα χωριό κοντά στο Παρίσι στην Γαλλία και είναι ο εφευρέτης του συστήματος Μπράιγ -όπως είναι γνωστό, ένα παγκόσμιο σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται διεθνώς από τα άτομα με προβλήματα όρασης, τυφλούς και μερικώς βλέποντες, για ανάγνωση και γραφή.
Τυφλώθηκε πολύ μικρός περίπου τριών ετών ύστερα από τραυματισμό στα μάτια. Ήταν γιός τσαγκάρη. Οι γονείς του τον έστειλαν στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τυφλών στο Παρίσι, το πρώτο σχολείο στον κόσμο για τυφλά παιδιά.
Ο Λουδοβίκος Μπράϊγ ήταν ένας έξυπνος και πολύ δημιουργικός μαθητής. Είχε ταλέντο στη μουσική και έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο σε διάφορες εκκλησίες στην Γαλλία. Στο σχολείο διδασκόντουσαν βασικές χειρονακτικές τέχνες και ανάγνωση. Ο ιδρυτής του Σχολείου, ο Βαλεντίν Χάουϊ , είχε εφεύρει ένα σύστημα ανάγνωσης με ανάγλυφα χοντρά γράμματα. Τα βιβλία με τα συγκεκριμένα γράμματα ήταν πολύ μεγάλα σε όγκο, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η εκτύπωσή τους.
Το 1821 ο Κάρολος Μπαρμπιέρ, λοχαγός του Γαλλικού Στρατού, επισκέφτηκε το σχολείο για να δείξει στα παιδιά μία εφεύρεσή του που την ονόμαζε: « Η γραφή της Νύκτας». Αυτή ήταν ένας κώδικας από 12 κουκκίδες και αριθμός από παύλες έτσι ώστε να δίνεται η ευκαιρία στους στρατιώτες κατά την διάρκεια του πολέμου να συνεννοούνται χωρίς να μιλούν. Ο κώδικας ήταν πολύ δύσκολος να κατανοηθεί από τα παιδιά αλλά και από τους στρατιώτες. Έτσι απορρίφθηκε και από το σχολείο αλλά από τον Γαλλικό Στρατό.
Ο Λουδοβίκος Μπράιγ μετά την επίσκεψη του Μπαρμπιέρ και επειδή δεν ήταν ευχαριστημένος και με το σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν στο σχολείο τους, βάλθηκε να δημιουργήσει ένα καινούργιο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς.
Όταν ο Λουδοβίκος Μπράιγ παρουσίασε τη μέθοδό του, σε ηλικία δεκαπέντε μόλις ετών, άλλοι φανέρωσαν την ικανοποίησή τους, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως το σύστημα ήταν κουραστικό και όχι αποδοτικό.
Ο Λουδοβίκος Μπράιγ απογοητεύτηκε, αλλά δεν σταμάτησε τις προσπάθειες, μέχρι που βρήκε τρόπο να διδάσκονται οι τυφλοί και μαθηματικά αλλά και μουσική.
Εφηύρε ακόμα και μία γραφομηχανή με την οποίαν τα τυφλά άτομα είχαν την δυνατότητα να γράφουν την γραφή τους.
Βασικό πλεονέκτημα της γραφής Μπράιγ έναντι του συστήματος Χάουϊ ήταν το γεγονός ότι ένα τυφλό άτομο με το ίδιο σύστημα μπορούσε και να διαβάζει και να γράφει.
Το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε στη γραφή Μπράιγ ήταν το 1829 με τίτλο «Μέθοδοι γραφής λέξεων, μουσικής και τραγουδιών με την μέθοδο των κουκκίδων-στιγμών για τους τυφλούς».
Ο Λουδοβίκος Μπράιγ έγινε ένας σεβαστός δάσκαλος στο Ινστιτούτο παρόλο που το σύστημά του δεν διδασκόταν στους μαθητές του.
Πέθανε στις 6 Ιανουαρίου του 1852 στην ηλικία των 43 ετών στο Παρίσι. Το έργο του αναγνωρίστηκε στη Γαλλία 2 χρόνια μετά τον θάνατο του το 1854.
Αναγνωρίστηκε παγκόσμια και η εφεύρεσή του χρησιμοποιείται ευρέως.
Πώς χρησιμοποιείται;
Το… «μυστικό» βρίσκεται στο ορθογώνιο πλέγμα 6 ανάγλυφων κουκίδων, η παρουσία ή η απουσία των οποίων στο πλέγμα επιτρέπει τον σχηματισμό διαφορετικών χαρακτήρων.
Το σύστημα Μπράιγ έχει έξι ανάγλυφες κουκκίδες σαν το κεφαλάκι μιας καρφίτσας. Είναι τοποθετημένες ανά τρεις και μ’ αυτές γίνονται 64 συνδυασμοί, που αντιστοιχούν στα γράμματα και τους αριθμούς. Η γραφή Μπράιγ διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω, όπως ακριβώς και η γραφή των «βλεπόντων».
Η ανάγνωση της γραφής Braille, δεν εξαρτάται βέβαια μόνο από την αφή, αλλά και από την κίνηση. Και αυτό διότι η πρόσληψη των πληροφοριών γίνεται σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια των ανιχνευτικών δακτυλικών κινήσεων και όχι όταν το δάκτυλο είναι ακίνητο. Μέσω των ανιχνευτικών κινήσεων ο αναγνώστης καταφέρνει να εντοπίσει τις σειρές του κειμένου. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από την οπτική ανάγνωση, όπου διαβάζουμε εστιάζοντας με τα μάτια μας σε ένα γράμμα. Το ακροδάκτυλο χρησιμοποιείται ως πλαίσιο εντός του οποίου θα αναζητηθεί ο εντοπισμός των κουκίδων. Η γραφή διαβάζεται από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω όπως ακριβώς και η γραφή των βλεπόντων.
ΔΕΙΤΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ 2 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Η ΓΑΤΑ ΚΟΥΜΠΑΡΑ : ΕΔΩ
ΔΩΣ΄ΜΟΥ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ : ΕΔΩ
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ 2 ΒΙΝΤΕΟ !
