Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο καθιερώθηκε να ονομάζεται Μεγάλη Δευτέρα η επόμενη ημέρα από την Κυριακή των Βαΐων όπου σηματοδοτεί την έναρξη της εβδομάδας των Παθών του Ιησού Χριστού, της λεγόμενης Μεγάλης Εβδομάδας. Με την είσοδο στη Μεγάλη Εβδομάδα εντείνεται ακόμα περισσότερο η νηστεία. Είναι εβδομάδα καθολικού πένθους. Ο κόσμος περιορίζει τις εργασίες του, παρακολουθεί τους Εσπερινούς στην Εκκλησία, αφοσιώνεται γενικότερα στην εκπλήρωση των θρησκευτικών του καθηκόντων. Η Εκκλησία μας μνημονεύει τον Ιωσήφ, ο οποίος, ξεκινώντας από σκλάβος, κατάφερε να ηγηθεί του λαού του και να τον οδηγήσει στη σωτηρία. Η ζωή του Ιωσήφ προβάλλεται ως παράδειγμα πίστης και ήθους. Επισημαίνεται στους πιστούς ότι, παρά το γεγονός πως τα αδέλφια του τον πούλησαν ως δούλο, κατάφερε με τη βαθιά του πίστη στο Θεό όχι μόνο να ξεφύγει από τα δεσμά του αλλά και να δώσει άφεση αμαρτιών στα αδέλφια του που τον μεταχειρίστηκαν με τον πιο σκληρό τρόπο. Παράλληλα, στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας περιλαμβάνεται και η ιστορία της άκαρπης συκιάς που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε. Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα και την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο,όμως διαπίστωσε ότι η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς. Η ιστορία της άκαρπης συκιάς συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων της εποχής και την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν φαινομενικά ενάρετοι, αλλά πρακτικά άκαρποι από καλά έργα.
