Η χθεσινή συνάντηση θα μπορούσε να είναι ένα χαμόγελο από μόνη της…
“Ξεκινώντας θα ήθελα να ευχαριστήσω –και μιλώ εξ ονόματος όλων- την Ιωάννα για την πρωτοβουλία της και κυρίως για τη διοργάνωση της εκδήλωσης.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να μας μαζέψει όλους.
Χωρίς αυτήν, λοιπόν, ο καθένας μας θα ήταν κάπου αλλού απόψε. Σίγουρα όλοι είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε Σάββατο βράδυ.
Το ότι είμαστε εδώ κάτι σημαίνει. Μπορεί να είναι η απλή και εντελώς ανθρώπινη περιέργεια να δούμε σε ποιο σημείο ζωής βρίσκονται οι συμμαθητές μας.
Ίσως όμως κρύβεται μια πιο βαθιά ανάγκη, να συναντηθούμε πάλι με την εφηβεία μας, να καθρεφτιστούμε στους παλιούς φίλους για να ξαναβρούμε κάποια από εκείνα που μας έδιναν χαρά στα 18 μας.
Όλοι κάτι έχουμε χάσει αυτά τα 30 χρόνια, όλο και κάπου έχουμε ξεστρατίσει, κάτι έχουμε αφήσει πίσω είτε από ανάγκη είτε από επιλογή είτε επειδή φοβηθήκαμε να το διεκδικήσουμε.
Εύχομαι η αποψινή μας συνάντηση να μη μείνει στις αναμνήσεις αλλά να μας κάνει όλους λίγο πιο σοφούς, λίγο πιο χαμογελαστούς και λίγο πιο γενναίους απέναντι στα χρόνια που έρχονται.”
Αφήστε μια απάντηση