Έπεα πτερόεντα, … στο χάος του διαδίκτυου

Που θα οδηγήσει η δυσαρέσκεια και η “ανυπακοή” στη λογική και στην σύνεση.
Κραυγάζουμε οτι “μας κάνουν κουμάντο” , “μας κλέψαν τα όνειρα”, “μας στερήσαν τη ζωή” και άλλα ηχηρά και παραπονιάρικα παρόμοια.
Γιατι είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπίσουμε με ψυχαριμία την κατάσταση;
Να δούμε το πρόβλημα -δεδομένα , ζητούμενα- να σκεφτούμε ποιος μπορεί να βοηθήσει όχι για την λύση αλλά για μια πορεία προς το καλλίτερο.
Που θα οδηγήσει η μισαλλοδοξία, η εθελοτυφλία, ο μεσσιανισμός και η ουσιαστική αδιαφορία;
Γιατί παντού βλέπουμε εχθρούς;
Πως μπορεί κανείς να πείσει για την προσπάθεια που απαιτείται με συναντίληψη και σε καθαρές οπτικές των δεδομένων, χωρίς αφορισμούς και κατάρες;
Μάλλον θα αναρωτιέμαι για πολύ καιρό.