Δεν με σώζει κανένας αν δεν βλέπω τι μπορώ να κάνω για να σωθώ.
Ακόμα και οι ισχυροί αυτοί που για πολλούς “κανονίζουν” τις ζωές μας σε μένα στηρίζονται.
Χρέος μου να διαλέξω… τους πολλούς ή τους λίγους και… πάντα τη πάρτη μου.
Τα περί αλτρουισμού και το “καλό του λαού” δεν με πείθουν πλέον.
Γέρασα γαρ…
Μια ενδιαφέρουσα οπτική εδώ
Αφήστε μια απάντηση