Μια Κυριακή βαριά.
Αγωνία για το αύριο, ανασυγκρότηση για τη βδομάδα που έρχεται.
Διάβασμα είναι μια κάποια λύση.
Ξεχνιέσαι λίγο με τα πάθη και τη σκέψη των ηρώων του κάθε συγγραφέα.
“Ιμαρετ”, “Αγιοι δαίμονες” και τώρα “Κατεδαφιζόμεθα”.
Καλπούζος και Σωτηρίου με κάνουν και αποξεχνιέμαι.
Μεγάλο πρόβλημα να πείσουμε το κόσμο να μορφωθεί.
Δεν μιλάμε για διπλώματα πτυχία και τίτλους κενούς αλλά πραγματική γνώση , μόρφωση δύναμη.
Δυστυχώς στα παιδιά δείχνουμε και αναδεικνύουμε ό,τι ταπεινό και άχρηστο, παρέχοντας τους έτοιμες λύσεις και άκοπη ανταμοιβή.
“Δεν θέλω αυτό”, “δεν μ’ αρέσει εκείνο” κλπ, και κανείς δεν ασχολιέται πραγματικά με αυτά.
Κάποιοι αχολιούνται βέβαια ισως με λάθος ή ακατανόητο τρόπο που δεν δείχνει τις προθέσεις και την αγάπη τους γι αυτά και δεν βοηθά στη διαπαίδαγώγηση και στη καλλιέργεια εκείνη του κορμιού και του μυαλού για να καταλάβουν τον αυριανό πολυπλοκώτερο και πολυσύνθετο κόσμο που θα ζήσουν.
Όλοι μαζί με πολύ αγάπη και κόπο ίσως καταφέρουμε κάτι.
“απου κατέχει και μιλέί , με σύνεση και τρόπο,
κάνει να κλαίσι να γελούν τα μάτια των ανθρώπων”
Β. Κορνάρος “Ερωτόκριτος”
Αφήστε μια απάντηση