Έπεα πτερόεντα, … στο χάος του διαδίκτυου

Για ακόμα μια φορά η αστική και η αρχουσα τάξη στην Ελλάδα αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων.
Αφού για 40 χρόνια εκμαύλισαν συνειδήσεις και καταστάσεις, κατάφεραν να μείνουμε αμόρφωτοι και σε χειρότερη κατάσταση από πριν.
Τώρα, αφού “Ο λαός ήταν στη κυβέρνηση και το Πασοκ στην εξουσία”, μοιάζουν με το βοσκόπουλο του μύθου που την τέταρτη φορα και που πραγματικά “ήταν λύκος στα πρόβατα” κανείς δεν το πίστε ψε και έχασε το κοπάδι του.
Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι, λαός, κόμματα, συνδικαλιστές και πολιτικοί.
Οι δε δημοσιογράφοι με το απύθμενο θράσος τους, “χαράτσια” από δώ, “φοροκαταιγίδα” από κει και γενικώς ενα τζέτρτζελο χωρις νόημα διαστρεβλώνουν τη πραγματικότητα και αποπροσανατολίζουν τη κοινή γνώμη.
Η αριστερά και ο λαός ζητά “μια άλλη πολιτική”. Ποια είναι αυτή ωρε λεβέντες. Δεν πληρώνω και διορίστε με?
Σκέφτεστε να γυρίσουμε στη δραχμή και να μοιάζουν τα κινέζικα, είδη πολυτελείας?
Οκ αυτοί τα έφαγαν.
Πως αλλιώς μπορεί να γίνει τώρα? Τι άλλο να κάνουμε. “Κανένα στόμα δεν τό ‘βρε και δεν τό ‘πε ακόμα”.
Να βγούμε στους δρόμους να διαδηλώνουμε και να πλακωνόμαστε με τους αστυνομικούς που ας έχουμε υπ’ όψη μας άνθρωποι είναι και αυτοί και η πλειοψηφία τους τη δουλειά τη διάλεξαν για να έχουν να φάνε.
Να μουτζώνουμε τους βουλευτές που εμείς ψηφίσαμε?
Να κλείνουμε τα σχολεία, που είναι τα σχολεία του λαού και όχι της πλουτοκρατίας?
Ή αναποτελεσματικά να μαζευόμαστε με αγανάκτηση στις πλατείες?
Ή να απεργούμε για να τους δίνουμε πίσω και αυτά τα λίγα που παίρνουμε. Είναι δε τέτοια η κατάχρηση που απεργούν και οι ιδιοκτήτες, τέτοια τρικυμία εν κρανίω.
Είναι μεγάλος ο λογαριασμός, πράγματι. Αλλά δεν βλέπω και κανένα να θέλει να βάζει το χέρι στη τσέπη.
Αλήθεια τι ακριβώς θα αλλάξει με τις εκλογές?
Ψυχραιμία λοιπόν σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης και όχι κουβέντες για το κομμωτήριο και τα καφενεία.
Να βάλουμε πλάτη όλοι για να βοηθήσουμε τη κατάσταση.
Παράλληλα να αλλάξουμε όλοι, πράγμα δύσκολο για την φιλαρχία και το φιλοτομαρισμό του Έλληνα.
Περισσότερη συλλογικότητα. Γιατί να νομίζουμε ότι έχοντας ο καθένας από ένα μαγαζάκι είναι καλά?
Να διαπαιδαγωγούμε τη νέα γενιά με αξίες και ιδανικά του ανθρώπου και όχι να συναγωνιζόμαστε ποιος είναι μεγαλύτερο λαμόγιο και πως “θα την κάνουμε” και πως “θα λουφάρουμε”.
Γιατί να μη ευδοκιμούν οι συνεταιρισμοί και οι έντιμες εμπορικές και επαγγελματικές συνεργασίες?
Μετά μας φταίνε τα εμπορικά κέντρα, το ξένο κεφάλαιο και οι πολυεθνικές.
Τελικά όλη αυτή η οργή και ο θυμός είναι, γιατί μερικοί δεν γίναμε μεγάλα λαμόγια και δεν φάγαμε όσο και οι άλλοι?
Καλή μέρα σε όλους και καλό κουράγιο.