Ο Μέγας Βασίλειος διατυπώνει μια μεγάλη αλήθεια: Περιβάλλον και άνθρωπος είναι αλληλένδετα και επηρεάζουν άμεσα ο ένας το άλλο. Αν δεν υπήρχε η ανθρώπινη ζωή το περιβάλλον δεν θα είχε καμιά χρησιμότητα και αν δεν υπήρχε το περιβάλλον δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο άνθρωπος. Είναι το περιβάλλον για τον άνθρωπο και ο άνθρωπος για το περιβάλλον. Όπου πορεύεται ο άνθρωπος πορεύεται και η φύση, η οποία με τη σειρά της έχει άμεση επίδραση σε αυτόν.
Σε αυτήν την αλυσίδα ο άνθρωπος είναι αυτός που με τις πράξεις του καταστρέφει το περιβάλλον με άμεσο αποτέλεσμα να καταστρέφει τελικά και τον μόνο χώρο μέσα στον οποίο μπορεί να υπάρξει. Ευνόητο είναι λοιπόν το ερώτημα: Γιατί ο άνθρωπος καταστρέφει το σπίτι του; «Διότι στέρεψε η αγάπη ανάμεσα μας, ο άνθρωπος δεν δείχνει συμπόνια στον συνάνθρωπο του, ακόμα κι αν ο ίδιος κερδίζει δεν δίνει σε αυτόν που έχει ανάγκη», λέει ο Μέγας Βασίλειος. Ο άνθρωπος δε δίνει στον συνάνθρωπό του, γιατί ξεχνά πως στην ουσία τίποτε δεν του ανήκει, όλα τα αγαθά τού έχουν δοθεί από το Θεό. Του έχουν δοθεί για να χρησιμοποιεί ό,τι από αυτά χρειάζεται και να διαχειρίζεται για τους άλλους αυτά που δεν του είναι απαραίτητα. Αντίθετα ο άνθρωπος έχει γίνει σφιχτοχέρης και αδιάφορος στην ανάγκη του άλλου και δεν δίνει ακόμα κι αν έχει περίσσευμα. Αυτή η συμπεριφορά του φαίνεται και στη σχέση του με το περιβάλλον. Αρπάζει από αυτό, με ληστρική διάθεση, ότι νομίζει ότι χρειάζεται ή ότι τον ωφελεί, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει στη φύση άμεσα ή έμμεσα.
Πως μπορούμε λοιπόν να αποφύγουμε την καταστροφή αυτή; Μόνο με την αγάπη λέει ο Μέγας Βασίλειος. «Πάγωσε η αγάπη ανάμεσα μας, αποκλείσαμε την αγάπη προς τον αδελφό μας γι αυτό και τα χωράφια μας είναι ξερά». Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν ένας χριστιανός επειδή πιστεύει στο Θεό, αναγνωρίζει την αλήθεια ότι η γη δόθηκε σε όλους και για όλους τους ανθρώπους, δεν είναι ιδιοκτησία του και επομένως δεν μπορεί να την καταστρέφει. Επομένως ο Χριστιανός, που εφαρμόζει στη ζωή του το θέλημα του Χριστού, δείχνει έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο του. Αφού δε θέλει να τον βλάψει (αντίθετα θέλει να τον ωφελήσει), όχι μόνο βοηθά με όποιο τρόπο μπορεί στην καθημερινή ζωή τους άλλους αλλά φροντίζει να εξασφαλίσει τις γενικότερες συνθήκες που θα βοηθήσουν στην προστασία του περιβάλλοντος. Γνωρίζει πως αν καταστραφεί το περιβάλλον καταστρέφεται και ο χώρος ζωής του ανθρώπου. Δείχνει κανείς έμπρακτη αγάπη στον συνάνθρωπο του όχι μόνο μη καταστρέφοντας αλλά αντίθετα προστατεύοντας το περιβάλλον. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο Μέγας Βασίλειος θεωρεί σαν μόνη λύση για τη σωτηρία του περιβάλλοντος την έμπρακτη και χωρίς ανταλλάγματα αγάπη του ενός ανθρώπου προς τους υπόλοιπους, που πηγάζει από το σεβασμό του στη Δημιουργία του Θεού, είτε αυτή είναι έμβια είτε είναι έμψυχη.
