ΣΤ΄

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤ΄ΤΑΞΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μία άκρως ενδιαφέρουσα εκπαιδευτική επίσκεψη πραγματοποίησαν οι μαθητές/τριες της ΣΤ΄τάξης του σχολείου μας την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2023. Επισκέφθηκαν τον “ναό της Δημοκρατίας”, την Βουλή των Ελλήνων.Παραθέτουμε τις εντυπώσεις μαθήτριας, όπως αποκρυσταλλώθηκαν μετά την περιήγηση των μαθητών/τριών στο μεγαλοπρεπές και επιβλητικό κτήριο που συνδέεται αναπόσπαστα με την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ακολουθεί το κείμενο της μαθήτριας:

Το επιβλητικό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων έχει μακρά ιστορία που συνδέεται άμεσα με την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Βρίσκεται στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.

Είναι τα παλαιά ανάκτορα που χτίστηκαν στον λόφο της Μπουμπουνίστρας. Χρησιμοποιήθηκαν αρχικά από τον βασιλιά Όθωνα και στη συνέχεια από τον βασιλιά Γεώργιο τον Α’ που έμεινε εκεί μαζί με την οικογένειά του περίπου 50 χρόνια.

Μία μεγάλη πυρκαγιά το 1909, με εκτεταμένες καταστροφές, ανάγκασε τη βασιλική οικογένεια να μετακινηθεί στο θερινό ανάκτορο του Τατοΐου.

Αξιοσημείωτο είναι ότι το τμήμα που σώζεται μέχρι σήμερα αναλλοίωτο είναι οι σκάλες και ο τρούλος.

Το 1922 στεγάστηκαν στο κτήριο Κρατικές υπηρεσίες, ιδιωτικοί κοινωνικοί φορείς, διεθνείς οργανώσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προέκυψαν από τη  Μικρασιατική Καταστροφή.  Λειτούργησαν, επίσης, ιατρείο βρεφών, οικοτροφείο φοιτητών, νοσοκομείο και ορφανοτροφείο.

Το Νοέμβριο του 1929 η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου αποφάσισε τη στέγασή της στο κτήριο των Παλαιών Ανακτόρων. Μετά τις εργασίες για τη μετατροπή του κτηρίου σε Μέγαρο Βουλής, την 1η Ιουλίου 1935 η Ε΄ Εθνοσυνέλευση άρχισε τις εργασίες της στη νέα αίθουσα της Ολομέλειας. Από το 1935 έως σήμερα, στο Κτήριο στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων.

Μέσα στο κτήριο υπάρχει η αίθουσα συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου παίρνονται οι σημαντικές αποφάσεις για τη χώρα μας, τα γραφεία του προέδρου της Βουλής και των αντιπροέδρων, τα γραφεία των κομμάτων και το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής των Ελλήνων.

Ακόμα είναι η αίθουσα Ελευθερίου Βενιζέλου στην οποία υπάρχει ανάγλυφη ζωφόρος, μήκους 40 μέτρων και εξιστορεί εικαστικά τη νεότερη ιστορία μας.

Έξω από το κτήριο υπάρχει το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη το οποίο φυλάει τιμητικά 24 ώρες το 24ωρο φρουρά με παραδοσιακές στολές.

Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα, είδαμε και μάθαμε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας με το σχολείο μας στον χώρο της Βουλής. Ήταν μια ευχάριστη και αξέχαστη εμπειρία και ευχαριστούμε όσους συνέβαλαν ώστε αυτή να πραγματοποιηθεί.

Πολυτίμη

Τιμώντας την επέτειο του Πολυτεχνείου, οργανώσαμε τη γιορτή μας (συνεντεύξεις, άρθρα, ποιήματα) μέσα από το πρίσμα ραδιοφωνικών εκπομπών. Ακούστε μας!!!

Οι μαθητές/τριες της ΣΤ΄ τάξης, με αφορμή μάθημα της Γλώσσας, που αναφέρεται στον τόπο που δραστηριοποιούνται, αποφάσισαν να εκπονήσουν project που αφορά την πόλη μας, την Πετρούπολη, τη γειτονιά μας, την Αγία Τριάδα και την ιστορία του σχολείου μας με σκοπό τον εμπλουτισμό της ιστοσελίδας του σχολείου μας από την οποία έλειπαν τα σχετικά στοιχεία. Την εργασία μπορείτε να τη δείτε στη σελίδα του blog μας με τίτλο “Το σχολείο”. Οι υπογραμμισμένες λέξεις οδηγούν σε αντίστοιχα άρθρα.

Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους μαθητές/τριές μας για το ενδιαφέρον που έδειξαν στην προσπάθειά τους να ερευνήσουν και να κάνουν γνωστό το παρελθόν, συνδέοντάς το με το παρόν και να αφήσουν το δικό τους στίγμα για το μέλλον.

Οι δασκάλες της ΣΤ΄τάξης κ. Λένα- κ. Αθηνά

Η  Πετρούπολη είναι δήμος της Δυτικής Αττικής και ο «δικός μας» τόπος. Χτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά του Ποικίλου Όρους, με υγιεινό κλίμα και με δασικές εκτάσεις, από πολύ παλιά δημιούργησε μεγάλο ενδιαφέρον για κατοίκηση.

Την ιδέα για τη δημιουργία της Πετρούπολης είχε ο δημοσιογράφος και εκδότης της Αθηναϊκής εφημερίδας «Εσπερινή» Αλεξ. Γιάνναρος, που μέσω κουπονιών της εφημερίδας του, πουλούσε οικόπεδα στην περιοχή, που ονόμασε Πετρούπολη από το όνομα του πατέρα του.

Στις 20 Μαΐου 1934, πραγματοποιούνται τα εγκαίνια της πόλης και η χάραξη του σχεδίου της από τον Αλ. Μεταξά.  Το αρχικό σχέδιο της πόλης περιλάμβανε 166 οικοδομικά τετράγωνα. Τρεις μήνες αργότερα επεκτάθηκε σε 206. Σύμφωνα μ’ αυτό όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη στρογγυλή πλατεία μέσω των δυο συλλεκτηρίων αρτηριών: της κεντρικής λεωφόρου 25^ης Μαρτίου και της οδού 28^ης Οκτωβρίου.

Το 1935 χτίζονται τα πρώτα σπίτια γύρω από το σημερινό κέντρο της πόλης.

Το 1937 θεμελιώνεται ο μικρός ναός του Αγ. Δημητρίου και ανοίγουν τα πρώτα μικρά καταστήματα.

Το 1938 ιδρύεται και το πρώτο σχολείο της, το 1^ο Δημ. Σχ. Πετρούπολης.

Το 1946 αναγνωρίζεται ως αυτόνομη κοινότητα και το 1955 το μεγαλύτερο μέρος της πόλης μπαίνει στο σχέδιο.

Το 1957-59 ασφαλτοστρώνεται η κεντρική λεωφόρος,  δημιουργούνται νέα καταστήματα και γίνεται η ονοματοθεσία των δρόμων.

Το 1972 η Πετρούπολη προάγεται σε Δήμο.

Το 1983 το παλιό λατομείο μετατρέπεται σε θέατρο. Η εικόνα του Θεάτρου Πέτρας μπαίνει στα πρωτοσέλιδα κάνοντας γνωστή την Πετρούπολη στο πανελλήνιο.

Η πόλη, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε από φυσικές καταστροφές, όπως οι καταστροφικές πλημμύρες του 1961 καθώς και τον πόλεμο του ’40, δεν έχασε τη φυσιογνωμία της.

Μέχρι σήμερα, ο αριθμός των κατοίκων της αυξάνεται συνεχώς.

Η πόλη αναβαθμίζεται με σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, κυρίως στο ξακουστό Θέατρο Πέτρας, αθλητικές δράσεις, οικολογικές πρωτοβουλίες και περιβαλλοντικές ευαισθησίες.

Διαθέτει πλατείες, χώρους αναψυχής, όπως το άλσος του Αγίου Δημητρίου και το Γραμμικό πάρκο, Κλειστό Αθλητικό Κέντρο, Κολυμβητήριο, Αθλητικές Εγκαταστάσεις, Δημοτικό Ωδείο, Σχολή Θεάτρου, Πνευματικό Κέντρο, Δημοτική δανειστική Βιβλιοθήκη, Κινηματογράφο.

Η Πετρούπολη αποτελείται από έξι (6) μεγάλες συνοικίες, που η καθεμιά έχει τη δική της ταυτότητα. Η δική μας συνοικία, στην οποία ζούμε και δραστηριοποιούμαστε, είναι η συνοικία της Αγίας Τριάδας.

Πηγή: «Η Πόλη Της Πέτρας» του Ανδρέα Μηλιώνη

           «Αλφαβητάρι της Πετρούπολης» Ανδρέα Μηλιώνη

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα,  στην προσπάθειά μας αυτή,

τον Δήμο Πετρούπολης, για παραχώρηση υλικού από τα αρχεία του,

τον κ. Κώστα Ζαχαράκη δημοτικό σύμβουλο, για το ενδιαφέρον με το οποίο αγκάλιασε και στήριξε το όλο εγχείρημά μας,

τον κ. Παύλο Ρισσάκη δάσκαλο και διευθυντή του σχολείου μας, στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του, για τις πληροφορίες που μας έδωσε,

γονείς και συγγενείς μαθητών μας που μοιράστηκαν τις προσωπικές τους αναμνήσεις μαζί μας.

Μια πρωτόγνωρη εμπειρία έζησαν πριν λίγες μέρες οι μαθητές/τριες των Ε΄-ΣΤ΄ τάξεων του σχολείου μας, που παρευρέθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια λαμπερή εκδήλωση με την μοναδική συγγραφέα παιδικών βιβλίων Άλκη Ζέη.

“Ο Μεγάλος περίπατος της Άλκης” έδωσε τη δυνατότητα στους/στις μαθητές/τριες να πάρουν μια γεύση από το σπουδαίο έργο της Άλκης Ζέη όπως το παρουσίασαν αξιόλογοι άνθρωποι του πνεύματος και να ακούσουν αποσπάσματα από το καινούριο της βιβλίο “Ένα παιδί από το πουθενά”. Σημαντική στιγμή της εκδήλωσης ήταν όταν η συγγραφέας απάντησε σε ερωτήσεις των μαθητών/τριων με την αμεσότητα του λόγου της και το πηγαίο χιούμορ της. Το σχολείο μας κατείχε μια ξεχωριστή τιμητική θέση στην παραπάνω διαδικασία.Επιλέχθηκε να είναι ένα από τα λιγοστά σχολεία που είχαν το δικαίωμα υποβολής ερώτησης.

Πιο συγκεκριμένα,  μαθήτρια εκπρόσωπος του σχολείου μας της έθεσε την ερώτηση: “Αν δεν ήσαστε συγγραφέας ποιο άλλο επάγγελμα θεωρείτε ότι θα ταίριαζε στην προσωπικότητα και τον χαρακτήρα σας;”.  Η συγγραφέας απάντησε με μακρύ σχολιασμό και  χιούμορ δεδομένου ότι επέλεξε η ερώτηση αυτή να αποτελέσει τον επίλογο της εκδήλωσης και να δηλώσει στο κοινό ότι το μόνο επάγγελμα που θα μπορούσε να κάνει είναι αυτό της συγγραφέως.

Λήψη αρχείου

Μια όμορφη γειτονιά, το πρώτο κύτταρο της πόλης, με ευγενικούς και καλοσυνάτους ανθρώπους.

Κεντρική θέση έχει ο ναός της Αγίας Τριάδας, ο τρίτος ενοριακός ναός της πόλης μας του οποίου η ανέγερση έγινε το1978, μια ενορία με εξαιρετικούς ιερείς και σημαντικό φιλανθρωπικό  έργο.

Εδώ βρίσκεται και η μεγαλύτερη παιδική χαρά της Πετρούπολης, όπου δεκάδες παιδιά καθημερινά βρίσκουν διέξοδο αναψυχής.

Τα 7^ο, 8^ο και 9^ο δημοτικά σχολεία στεγάζονται στη γειτονιά αυτή προσφέροντας στους μικρούς μαθητές γνώσεις και εφόδια για τη μελλοντική τους διαδρομή.

Μην ξεχνάμε επίσης τα γήπεδα Αγ. Τριάδας, πρώην Γρηγορίου, χαρακτηρίζοντας τη γειτονιά μας ως «αθλητική γειτονιά» με αθλητικά σωματεία να εκπαιδεύουν και να γυμνάζουν μικρούς και μεγάλους.

Καταστήματα είναι διάσπαρτα, ιδίως στους κεντρικότερους δρόμους της περιοχής μας, όπως στις οδούς Σουλίου και Περικλέους.

Στη γειτονιά είναι όλοι γνωστοί μεταξύ τους και σε πολλές περιπτώσεις φίλοι. Συγκεντρώνονται στο καφενείο, στην παιδική χαρά, στην εκκλησία, σε αυτούς τους χώρους που μπορούν οι γείτονες να επικοινωνήσουν, να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλον, να δείξουν ενδιαφέρον ή ανταλλαγή απόψεων. Να ζήσουν την καθημερινότητά τους στο ήσυχο και ήρεμο περιβάλλον της γειτονιάς μας, της Αγίας Τριάδας.

Μια γειτονιά στολίδι, που αγαπάμε και φροντίζουμε!

Η οδός αυτή πήρε το όνομά της από τον μεγάλο μας ποιητή Κ. Παλαμά.  

Ο Κωστής Παλαμάς (1859 – 1943) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και κριτικός της λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.

Ένας από τους πολυγραφότερους Έλληνες λογοτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους. Δημοσίευσε συνολικά σαράντα ποιητικές συλλογές, καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά και ιστορικά δοκίμια, συγκριτικές μελέτες και βιβλιοκριτικές.

Πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 έπειτα από σοβαρή ασθένεια. Η κηδεία του έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες κόσμου τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο.

Έργα του: Τραγούδια της πατρίδος μου, Τα μάτια της ψυχής μου, Ίαμβοι και ανάπαιστοι, Ο Τάφος, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Θάνατος Παλληκαριού, το θεατρικό «Τρισεύγενη» και πλήθος άλλων έργων.

Πηγή: wikipedia

Η οδός Σουλίου πήρε το όνομά της από το ιστορικό χωριό Σούλι.

Το Σούλι είναι ιστορική και γεωγραφική περιοχή της Κεντρικής Ηπείρου, που το αποτελούν ένα σύνολο χωριών, γνωστών ως Σουλιωτοχώρια.

Στους πρόποδες των χωριών υπάρχουν αντικριστά δύο λόφοι, σημαντικοί από άποψης γεωγραφικής και ιστορικής, το Κούγκι και η Κιάφα. H όλη περιοχή του Σουλίου είναι ορεινή, απότομη, άγρια και σύμφωνα με τον ποιητή Ανδρέα Κάλβο, μαγευτική. Αναφέρεται ότι πιθανώς οι πρώτοι οικιστές της περιοχής, την επέλεξαν λόγω της δυσπρόσιτης και φυσικώς οχυρής της θέσης.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, οι πρώτοι κάτοικοι του Σουλίου, που ασχολούνταν κυρίως με τη φύλαξη κοπαδιών, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μεταξύ του 16ου και των αρχών του 17ου αιώνα, προσπαθώντας να απαλλαγούν από την καταπίεση των Τουρκαλβανών.

Ο Αλή πασάς το 1803 κατόρθωσε, ύστερα από μακρά πολιορκία και προδοσία, να υποτάξει τους Σουλιώτες. Κυνηγημένοι από τις δυνάμεις του Αλή πασά, ορισμένοι Σουλιώτες κατάφεραν πολεμώντας να φθάσουν στα Ιόνια Νησιά. Το 1820 κλήθηκαν από τους Τούρκους να κατοικήσουν μόνιμα στο Σούλι. Στην επανάσταση του 1821 ανέπτυξαν σημαντική δράση ως οπλαρχηγοί και γενναίοι πολεμιστές του Έθνους.

Ο Αδαμάντιος Κοραής σε επιστολή του προς τους Σουλιώτες τον Απρίλιο του 1803, γράφει: «Εκείνο δε, δια το οποίον… είσθε μάλιστα αξιοθαύμαστοι είναι ότι έχετε έμφυτον εις την καρδίαν σας την ευτυχίαν όλης της Ελλάδος… Ναι… η Ελλάς όλη με τα δάκρυα εις τους οφθαλμούς, εσάς βλέπει, εις εσάς καυχάται, από σας παρηγορείται και από σας μετά τον Θεόν ελπίζει την ελευθερίαν των λοιπών αυτής τέκνων και αδελφών σας…».

Πηγές: wikipedia, Πρώτο Θέμα

Ο Νικόλαος Σκουφάς (1779 – 1818), ήταν Έλληνας επαναστάτης, ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας μαζί με τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ. Το επώνυμο “Σκουφάς” προήλθε από το προηγούμενό του επάγγελμα, ως πιλοποιός (κατασκευαστής καπέλων). Η προσφορά του στην μεταγενέστερη Επανάσταση του 1821 ως συνιδρυτής της Φιλικής Εταιρείας, η οποία ιδρύθηκε το έτος 1814, ύστερα από πρότασή του, θεωρείται πολύ σημαντική.

Στην Οδησσό, ο Νικόλαος Σκουφάς συνεργάστηκε με τον Άνθιμο Γαζή, αναθέτοντάς του τη μύηση κλεφτών και αρματολών της Στερεάς Ελλάδας. Ο ίδιος ανέλαβε να διαδώσει την ιδέα της Φιλικής Εταιρείας στην Πελοπόννησο, περνώντας για αυτόν ακριβώς το σκοπό από την Κωνσταντινούπολη.

Ωστόσο, η κακή υγεία του δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει την αποστολή του. Πέθανε στις 31 Ιουλίου 1818.

Πηγή: wikipedia