Επεξεργαστήκαμε την ενότητα ο εαυτός μου. Τα παιδιά μίλησαν για τον εαυτό τους, περιέγραψαν τον εαυτό τους και τις αγαπημένες τους συνήθειες και διαπιστώσαμε πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και διαβάσαμε το βιβλίο: “Αχ! Γιατί να είμαι γάτα” που αναφέρεται στην αποδοχή των χαρακτηριστικών μας και του εαυτού μας, αλλά και της μοναδικότητας και των χαρακτηριστικών του κάθε ανθρώπου και καλλιεργεί αυτοεκτίμηση στα παιδιά.
Στη συνέχεια, γίναμε κι εμείς μικροί παρουσιαστές στην τηλεόραση της τάξης μας και παρουσιάσαμε τον εαυτό μας.
Φτιάξαμε και σημαιάκια, όπου ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας και γράψαμε την ηλικία και το όνομά μας για να στολίσουμε την τάξη μας.
Παίξαμε με τις φωτογραφίες μας και ενώσαμε τα ζευγάρια τους .
Μπερδέψαμε και τις φωτό και φτιάξαμε ένα διαφορετικό εαυτό!!! Πως θα είμασταν αν είχαμε άλλα μάτια ή άλλο στόμα;;;;
Γελάσαμε πολύ που γίναμε διαφορετικοί!
Ε,ε….. όπως λέμε εαυτός.
Ε……ελάφι και κάτι μαγικό συνέβη! Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ζώων…. κάποιος μας επισκέφτηκε. Θα ερχόταν και ελέφαντας αλλά θα μας γκρέμιζε το σχολείο. Οπότε βρέθηκε στην παρεούλα και κάθισε δίπλα στην Εμμέλεια που και το δικό της όνομα αρχίζει από Ε και μετά το χαϊδέψαμε όλοι. ΝΑΙ!! Καλά ακούσατε.. όλοι. Κάθισε και στα πόδια του Ισίδωρου, της Κατερίνας, του Παναγιώτη…
Ακόμη, μιλήσαμε για τα μουσεία και κάναμε περιήγηση στην Εθνική Πινακοθήκη. Παρατηρήσαμε τις προσωπογραφίες και έπειτα βλέποντας τον εαυτό μας στον καθρέφτη, ζωγραφίσαμε την προσωπογραφία μας, καθώς είμαστε όλοι μαζί, όλοι διαφορετικοί.
Γίναμε κι εμείς μικροί ζωγράφοι, όπως ο Πάμπλο Πικάσο και αφού είδαμε τους πίνακες του, κάναμε τα δικά μας πορτρέτα, με τα χαρακτηριστικά από τις φωτογραφίες του προσώπου μας, βάζοντας τα, όπως ο Πικάσο, με περίεργο τρόπο. Η ενασχόληση μας με τον Iσπανό Ζωγράφο, μας έμαθε ότι χρησιμοποιώντας την φαντασία μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο τόσο παράξενο-μαγικό όσο εμείς θέλουμε. Τι μπορούμε να δημιουργήσουμε με ασυνήθιστους συνδυασμούς; Ιδού το αποτέλεσμα!
Είμαι ένας και μοναδικός!!!
Το ένα είναι η απόλυτη αρχή. Αν το μηδέν σημαίνει το σκοτάδι, το τίποτα, το ένα είναι το πρώτο κάτι. Ως εκ τούτου, μέσα μου και έξω μου, είναι ο πιο σημαντικός αριθμός, ο πρώτος των πρώτων, αυτός που βοηθά την πρώτη διψήφια δεκάδα. Για να το βιώσουμε, να το τραγουδήσουμε και να εμβαθύνουμε στην ουσία του, ακούσαμε το τραγούδι “Ένας ήλιος, μια γη κι ένα φεγγάρι¨
Έπειτα τον αριθμό ένα, 1 σχηματίσαμε στην άμμο και με άλλα υλικά της τάξης μας,
το οδηγήσαμε με τα αμαξάκι μας,
το διακρίναμε ανάμεσα σε άλλους αριθμούς
και το εντοπίσαμε σε διάφορα σημεία της τάξης μας.
Αντιστοιχίσαμε το αριθμητικό ψηφίο με την ποσότητα,
συγκεντρώσαμε στα τετραγωνάκια μας από 1 αντικείμενο
και επιδείξαμε την ποσότητα ένα ανάμεσα σε άλλες ποσότητες όμοιων αντικειμένων.
Τέλος, φτιάξαμε και το παζλ με τα κομμάτια για τον εαυτό μας. Κάθε παιδί πήρε το ίδιο μεγάλο κομμάτι παζλ και το ζωγράφισε όπως εκείνο ήθελε, δίνοντας τη δική του μοναδική “σφραγίδα” σε αυτό. Αφού το έκοψαν, μετά από αρκετές “δοκιμές” το κόλλησαν πάνω σε ένα μεγάλο χαρτόνι, με τρόπο τέτοιο ώστε φυσικά να εφαρμόζει το ένα με το άλλο. Εξηγήσαμε ότι τα κομμάτια του παζλ συμπληρώνουν το ένα με το άλλο και δημιουργούν ένα σύνολο, ένα αρμονικό αποτέλεσμα.Έτσι και η τάξη μας είναι μια ομάδα από παιδιά, που το καθένα είναι τόσο διαφορετικό και ξεχωριστό από το άλλο, όμως όταν το ένα “στέκεται” δίπλα στο άλλο, το βοηθάει και συνεργάζεται με τα υπόλοιπα, αποτελούν το δικό τους μεγάλο “παζλ”, το παζλ της τάξης μας.
Στο τέλος έγινε ψηφοφορία με τουβλάκια και κάθε παιδί “έριξε” την ψήφο του, επιλέγοντας το χρώμα που επιθυμεί για το φόντο της κατασκευής. Και το αποτέλεσμα; Η πλειοψηφία διάλεξε το χρώμα του ηλιοβασιλέματος.
