Παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, κακοπροαίρετα καρκαντζέλια, κακομούτσουνοι μπαμπουσαραίοι, πονηροί πουρπούρηδες, ένας ολόκληρος συφερτός από στοιχειά του υποχθόνιου κόσμου, βγαίνουν στους δρόμους της Θράκης τρομοκρατώντας τον κόσμο!
Όμως έρχεται η Καμήλα (μέσον εμπορίου, άρα σύμβολο αφθονίας, πλούτου, αντοχής) που φέρνει το Καλό και την Ελπίδα, για να θριαμβεύσουν και να ξαποστείλουν για άλλον έναν χρόνο τα σιχαμερά ζλάπια (ζουλάπια) στα έγκατα της γης…
Τραγουδούν ευχόμενοι:
Σούρβα, σούρβα!
Γιρό[1] κουρμί[2], γιρό σταυρί[3],
σαν ασήμ’, σαν κρανιά[4]
κι του χρόν’ ούλ'[5] γιροί,
ούλ’ γιροί, ούλ’ καλόκαρδοι…
Αυτά και άλλα πολλά αποτελούν ένα σύνολο λαϊκών δρώμενων του Δωδεκαημέρου, που έχουν σαν στόχο την ανταλλαγή ευχών για καλή χρονιά, γονιμότητα, υγεία και πολλά μπερεκέτια…
