ΤΜΗΜΑ 1

Στο κλείσιμο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων με θέμα την Οικογένεια, διαβάσαμε αρκετά βιβλία σχετικά με και με στόχο να καταλάβουν τα παιδιά πόσες διαφορετικές οικογένειες μπορούν να υπάρξουν.  Καλέσαμε την συγγραφέα κ. Αποστολίδη Χριστίνα, να μας παρουσιάσει το βιβλίο της “Πάρτι στο ποτάμι”. Το βιβλίο μας γυρίζει λίγο πίσω στην Προϊστορία και σε ένα δάσος συναντάμε την πιο παράξενη φωλιά που φτιάχτηκε ποτέ. Τρία δωμάτια στο εσωτερικό της. Το πρώτο ψηλό σαν πύργος για τον Τελευταίο Δεινόσαυρο στη Γη. Το δεύτερο κοντό και φαρδύ για να κοιμάται άνετα το μονόφθαλμο φίδι και το τρίτο μικρούλικο για τον Πλατύποδα Χωρίς Ουρά. Μια μέρα ο ένας από τους κατοίκους της ιδιαίτερης φωλιάς και συγκεκριμένα ο δεινόσαυρος, ανακάλυψε μέσα σε μια άλλη φωλιά ένα μωρό Πτεροδάκτυλο. Έψαξε παντού για τους γονείς του όμως μάταια κι έτσι η Φτερωτή έγινε ο τέταρτος συγκάτοικος στην φωλιά των τριών φίλων. Μια υπέροχη σχέση αναπτύχθηκε ανάμεσα τους και η μικρή δεινοσαυρίνα απέκτησε όχι έναν αλλά τρεις υπέροχους μπαμπάδες. Η  “Φτερωτή” λοιπόν  Είχε έναν μπαμπά εξερευνητή, έναν μπαμπά ζαχαροπλάστη κι έναν μπαμπά παραμυθά. Τα παιδιά στο σχολείο, όμως, δε μοιράζονται τον ενθουσιασμό της και την κοροϊδεύουν. Οι μπαμπάδες τότε σκέφτονται να ενώσουν τα χαρίσματά τους για να βοηθήσουν τη Φτερωτή. Και για να σταματήσουν όλες οι κοροϊδίες και να γίνει αποδεκτή η Φτερωτή στο σχολείο οι τρεις μπαμπάδες οργανώνουν ένα πάρτι στο ποτάμι με καλεσμένους όλους τους συμμαθητές της και τους γονείς τους.

Η Χριστίνα Αποστολίδη με μεγάλη χαρά και διάθεση παρουσίασε στα παιδιά την ιστορία διαδραστικά  και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον τους. Μετά την αφήγηση, τα παιδιά ζωγράφισαν την ιστορία σε ομαδικό εικαστικό που κοσμεί την αυλή του σχολείου μας. 

Ο μπαμπάς Δου, ο μπαμπάς Φου και ο μπαμπάς Που, απέδειξαν στη μικρή Φτερωτή, ότι όλες οι οικογένειες έχουν μία θέση στο δάσος, όσο διαφορετικές κι αν είναι. Γιατί, όταν υπάρχει αγάπη, τίποτε άλλο δε μετράει.

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Χριστίνα Αποστολίδη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας και τα παιδιά γνώρισαν από κοντά  μία συγγραφέα(εκτός της κ. Ελένης, που τη θεωρούν δική τους) , τόσο προσιτή και γλυκιά.

Η κ. Αποστολίδη έχει γράψει ακόμα τα βιβλία:

Ο Λύκος και η Πεταλούδα, Ένα άτακτο καπέλο, Ωχ πρασίνισα  και Ωχ κοκκίνισα.

Ησυχία!, Celine Claire εικ : Magali Le Huche, Εκδ : Μικρή Σελήνη ( Μετάφραση  Μαριάννα Ψύχαλου)

Ώρα μας είναι να γνωρίσουμε τον κ. Μαρτέν! Έναν άνδρα που ζει μόνος του σε ένα μεγάλο σπίτι και που του αρέσει τρομερά και μόνο η Ησυχία. Οι γείτονες του που ξέρουν πως δεν θέλει να ενοχλείται με τον παραμικρό θόρυβο, προσπαθούν  να μην κάνουν φασαρία, αλλά αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο.

Ένα βιβλίο που προβληματίζει και την ίδια στιγμή διασκεδάζει και ανακουφίζει. Υπέροχη η ιδέα του Χρωματοπωλείου και της μαγικής ευφάνταστης συνταγής που τα μικρά παιδιά ενθουσιάζονται και αγαπούν ιδιαίτερα.

Η Ησυχία είναι μια κατάσταση που συχνά αναζητούμε όλοι πολλές φορές. Όμως το να ζητά διαρκώς κανείς την απομόνωση και την δική του μόνο ικανοποίηση οδηγεί σε νοσηρές ίσως καταστάσεις και  αφύσικες συμπεριφορές. Η συγκεκριμένη ιστορία θίγει πολύ βασικά θέματα  για την ανθρώπινη φύση και ιδιοσυγκρασία που στοχεύει στο να γνωρίσει στους μικρούς αναγνώστες ποιες είναι οι εγωιστικές συμπεριφορές και πως θα έπρεπε να διαχειριζόμαστε τις ατομικές μας συνήθειες, επιθυμίες και ανάγκες σε σχέση με τους άλλους.

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα θετικά και αρνητικά ή όπως είπε κι ένας μαθητής μου «για πολλούς και για μόνους!»

Μια καλογραμμένη ιστορία με λιτό κείμενο, πολλή φαντασία, δυνατά μηνύματα συμπεριφοράς και πολύχρωμες, δυνατές εικόνες.

Ευκαιρία για πολλά θέματα συζήτησης μέσα σε μια τάξη ή στο σπίτι :

• Συναισθήματα που  «ζωγραφίζονται» σε πρόσωπα, δίνοντας χρώματα αναλόγως την ένταση …
• Φτιάχνουμε (γράφουμε ή ζωγραφίζουμε) τις δικές μας μαγικές συνταγές για : Θυμό, αγάπη, ζήλεια, φιλία!
• Συζητάμε, αν δεν πήγαινε ο κ. Μαρτέν στο Χρωματοπωλείο που αλλού θα μπορούσε να πάει:

• Ζαχαροπλαστείο γιατί τα γλύκα που θα κερνούσε όλους όσους κάνανε φασαρία θα τους γλύκανε τις φωνές και θα σταματούσαν!
• Παγωτατζίδικο και ειδικά αν κερνούσε όλους με παγωτό φράουλα…
• Να ξεκινήσει μαθήματα γιόγκα …και να βρει την ησυχία του!
• Να μετακομίσει στην εξοχή…

Ζωγραφίζουμε τα καταστήματα που πουλούν… Ησυχία και τα καταστήματα που πουλούν… Φασαρία

Τι θα ζωγραφίζαμε ( γράφαμε) στην δική μας φούσκα της σιωπής.

Βασικά όμως απολαμβάνουμε ένα υπέροχο κείμενο που μας τονίζει την αξία της φιλίας, της διαφορετικότητας και την ικανότητα της ανεκτικότητας.

Ένα παιχνίδι, γνώσης, συγκέντρωσης, φαντασίας και …ταχύτητας που συναρπάζει. Και φυσικά αν απευθύνεται σε μικρότερα παιδιά, τα πινέλα, οι μαρκαδόροι και οι ξυλομπογιές θα γίνουν απαραίτητα στοιχεία.

Ευκαιρία για ψάξιμο σε λεξικά για λέξεις σπάνιες, δύσκολες, σύνθετες ή άγνωστες.

Ευκαιρία επίσης για ένα ομαδικό παιχνίδι με κανόνες, χρόνους και διασκέδαση.

Στο βιβλίο των δυο δημιουργών ( τρεις μαζί με την εικονογράφο) δίνονται πολλές ιδέες και παραλλαγές του παιχνιδιού. Υπάρχουν κάρτες εκτός από το αλφάβητο και με λέξεις για πιο σύνθετα παιχνίδια με τους φίλους ή συμμαθητές.

Και δείτε πως αξιοποιήθηκε το βιβλίο σε μια τάξη νηπιαγωγείου που τα γράμματα δεν είναι ακόμα τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας:

Τι είναι η λέξη; Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση  στο σχολείο!

Κι οι απαντήσεις πολλές και όλες …σωστές:

Η λέξη είναι … «κάτι» που είναι πολλά γράμματα, που αγκαλιάζονται, που είναι φίλοι, που αγαπιούνται. Που μπαίνουν στη σειρά και τα διαβάζουμε. Είναι πολλά γράμματα που διαβάζουν τις εικόνες. Είναι σύμβολα αρχαία. Είναι μαύρα και μιλούν.

Και μήπως να παίξουμε ένα παιχνίδι με τα γράμματα που μπορούν να είναι και εικόνες;

Κι έτσι κόψαμε από το τέλος του βιβλίου τις καρτελίτσες με την αλφαβήτα και τις βάλαμε σε ένα σακούλι «μαγικό». Μοιράστηκαν μικρά λευκά χαρτάκια στα παιδιά και τραβώντας ένα κλήρο που γράφει τ όνομά μας, κάθε φορά το παιδί που τύχαινε ήταν η «μαμά» και τραβούσε  μια κάρτα για να δούμε ποιο γράμμα θα έπρεπε να ζωγραφήσουμε (ένα ζώο, ένα αντικείμενο) που θα άρχιζε με αυτό.

Δεν είχαμε νικητές αλλά είχαμε …χρόνο. Μια κλεψύδρα που κρατούσε δυο λεπτά κι έπρεπε όλοι να έχουμε τελειώσει.

Το παιχνίδι με τις λέξεις το αφήσαμε για την Άνοιξη που θα έχουμε …μεγαλώσει περισσότερο.

Το παιχνίδι παίζεται πια  καθημερινά στις ελεύθερες δραστηριότητες και δεν μπορούμε να το σταματήσουμε.

Επίσης γίναμε κι εμείς μέλη της λέσχης ΠροσωποΖωοΠραγματιστών Π.Ζ.Π και έχουμε φτιάξει ένα μεγάλο κουτί που θα φυλάσσουμε τις πιο παράξενες λέξεις που θα  συναντούμε καθημερινά.

Ξεκινήσαμε με το γράμμα Χ και τις κατηγορίες: Πρόσωπο, ζώο , πράγμα!

Το αποτέλεσμα στις φωτογραφίες !

Τι είναι ο χρόνος;

Αν είχε μορφή με τι θα έμοιαζε;

Τον βλέπουμε; Τον συναντούμε; Έχει χρώμα; Άρωμα; Τι φοράει; Ή μήπως είναι πράγμα;

Είναι παντρεμένος; Μήπως είναι παιδί; Ή πολύ μεγάλος; Έχει παιδιά; Αδέλφια; Ανίψια;

Κι αυτό το …τσαφ, τι είναι; Είναι η στιγμή που ακούγεται σαν …μπαλονάκι!

Και μοιάζει με μια κουκίδα, με ένα αψού, με ένα σνιφ!

Και πολλές τέτοιες στιγμές φτιάχνουν ένα ολόκληρο λεπτό!

Λεπτό; Τι είναι το λεπτό; Είναι χρόνος ή είναι ένα κομμάτι από τα λεφτά που λέει ο μπαμπάς; Άλλωστε η μαμά λέει συνέχεια πως ο χρόνος είναι χρήμα! Αρα πουλιέται και αγοράζεται; Που πουλιέται δηλαδή; Στο χρονοπωλείο που έχει πολλές εποχές, εβδομάδες, μέρες, μήνες, ώρες. Την ώρα ξέρω που μένει. Μένει μέσα στο ρολόι και αυτό τις μετράει. Έχουν και ονόματα! Μία, δυο τρεις… κι αριθμούς!

Το ρολόι μας ξυπνάει! Ξέρει καλά τους αριθμούς και θα μας μάθει μέχρι το 12.

Και κάποιες δύσκολες λέξεις: Ακριβώς, παρά, μισή, τέταρτο…

Να φτιάξουμε ένα χρονόμετρο να μετράμε τις στιγμές μας.

Καλύτερα ένα μεγάλο μπαούλο θησαυρού. Οι στιγμές είναι πολύτιμες. Δεν πρέπει να τις χάνουμε. Να τις χρωματίσουμε, να ξεχωρίζουν. Να σημειώνουμε τις ξεχωριστές κι όταν είμαστε στεναχωρημένοι να τις κοιτάμε

Ουφ μπερδευτήκαμε αρκετά… αυτός ο χρόνος είναι περίπλοκος και παράξενος και δύσκολος.

Mε αφορμή ένα βιβλίο : Ο χρόνος που περνάει…