Ο αγαπημένος Σεπτέμβριος, το πρώτο παιδί του φθινοπώρου, έφτασε και μαζί του έφερε το πρώτο μας κουδούνι! Γλυκιές φωνούλες γέμισαν την τάξη μας κι ο Καφετούλης δεν μπορούσε να περιμένει άλλο! Ήταν η στιγμή να βγει από τη φωλίτσα του για να συναντήσει τα φιλαράκια του! Κάποιες φωνούλες του ήταν γνώριμες! Άλλες, όμως, τις άκουγε για πρώτη φορά! Ήθελε πάρα πολύ να γνωρίσει και τα νέα μέλη της όμορφης παρέας μας! Γι αυτό και είχε μια ωραία ιδέα! Να παίξουμε όσο περισσότερα παιχνίδια μπορούμε ώστε να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας! Έτσι κι έγινε, λοιπόν! Οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο, εκτός από την εξοικείωση με τους χώρους του σχολείου, τα παιχνίδια και τα υλικά της τάξης μας, είχαν πολλά παιχνίδια γνωριμίας, παιχνίδια ώστε να συνδεθούμε καλύτερα, να έρθουμε πιο κοντά ο ένας με τον άλλον, να γίνουμε ομάδα δυνατή!
Άλλωστε, η τάξη μας είναι η δεύτερη οικογένειά μας! Αυτό μας θύμισε και το βιβλίο που διαβάσαμε «Όλη η τάξη μια οικογένεια» ( Σάνον Όλσεν & Σάντι Σόνκι, εκδόσεις Μεταίχμιο). «Οικογένεια δεν είναι μόνο οι συγγενείς σου. Είναι όσοι και όσες σε αγαπούν, σε σέβονται και σε φροντίζουν.» Όπως κάθε οικογένεια, όμως, έτσι και η τάξη μας έχει ανάγκη από κανόνες ώστε όλοι μας να είμαστε χαρούμενοι και να περνάμε όμορφα την κάθε μας ημέρα! Γι αυτόν τον λόγο, τα παιδιά συζήτησαν με τον Καφετούλη για επιθυμητές και μη επιθυμητές συμπεριφορές και στο τέλος εργάστηκαν σε ομάδες με στόχο να αποτυπωθούν τα συμπεράσματα της συζήτησης σε μια ομαδική εργασία! Τι όμορφα αποτελέσματα που δίνουν οι ομάδες! Άλλωστε είναι καλό να θυμόμαστε ότι «..μπορούμε να καταφέρουμε πολλά όλοι μαζί. Ο ένας στηρίζει τον άλλο. Γιατί όλη η τάξη είμαστε μια οικογένεια!»
