Αφορμή να διαβάσουμε βιβλία και να μάθουμε τι σημαίνουν λέξεις που τις ακούμε αλλά δεν ξέρουμε το νόημά τους ήταν και η 14^η Φεβρουαρίου μέρα αφιερωμένη στον Έρωτα!

Τι σημαίνει αλήθεια αυτή η λέξη;

Ένα προνήπιο σηκώθηκε με φόρα από τη θέση του και είπε:

«-Κυρία, κυρία, έρωτας είμαι εγώ!»

Κι ένα κοριτσάκι απάντησε στην ίδια ερώτηση: «Είναι πολλές ερωτήσεις μαζί…»

Τα περισσότερα παιδιά μπερδευτήκαν κι έτσι αρχίσαμε να ψάχνουμε τα βιβλία που είναι …σοφά, όπως λένε συχνά τα παιδιά μας.

Και ξεφυλλίσαμε ένα σωρό και γέμισε η τάξη κόκκινο χρώμα και καρδιές και φιλιά κι αγκαλιές.

Και τότε καταλήξαμε στη σκέψη πως ο έρωτας είναι …αγάπη

Είναι όταν ο μπαμπάς κι η μαμά αγκαλιάζονται σφιχτά.

Όταν μας αρέσει πολύ κάτι ή κάποιος.

Έρωτας είναι το τριαντάφυλλο και μια σοκολάτα σε σχήμα καρδιάς, ή η τούρτα που έκανε δώρο ο μπαμπάς στη μαμά.

Και αρχίσαμε να κοιτάμε και να ‘δουλεύουμε ’ τα βιβλία.

Με αφορμή το βιβλίο «Ο Ερωτευμένος Βάτραχος » καταλάβαμε πως η αγάπη δεν έχει χρώμα, και πως και τα ζώα ερωτεύονται…

Στο βιβλίο πάλι «Ο Ερωτευμένος» καταλάβαμε πως δεν πρέπει να κτυπάμε άτσαλα τα άλλα παιδιά γιατί αυτό δεν είναι αγάπη

Και φτιάξαμε καρδιές και κόκκινες κι αλλά χρώματα και καταλήξαμε να ζωγραφίσουμε  την πολιτεία της Αγάπης.  Με πολλές γειτονιές όπως εκείνη των αστεριών, των χρωμάτων, των λουλουδιών, των κύκλων, των καρδιών και του φεγγαριού.

Κι ύστερα αναρωτηθήκαμε αν η πολιτεία θα είχε γιατρό και τον ονομάσαμε Αγαπογιατρό!

«10 Φιλιά, 10 αγκαλιές, 20 κουβέντες…1 κουταλάκι γλυκού σοκολάτα με γεύση φράουλας  και  πιάσιμο χεριού σφιχτά! » έγραψε ο Αγαπογιατρός μια συνταγή που θα την ακολουθούμε πιστά καθημερινά.

Διαβάσαμε ακόμα ένα βιβλίο: Το εργοστάσιο των λέξεων και « βουτήξαμε » στη χώρα των συναισθημάτων.

Τις τελευταίες μέρες είχαμε μια απρόσμενη επίσκεψη στην τάξη μας!  Το καπέλο του Βαν Γκογκ ταξίδεψε από την Ολλανδία και ήρθε σε μας για να μας γνωρίσει τα πιο γνωστά έργα του ζωγράφου. Κόψαμε ένα κλαδάκι από τις αμυγδαλιές του, παίξαμε κυνηγητό ανάμεσα στα ηλιοτρόπια, βοηθήσαμε τον σπορέα να σπείρει το χωράφι του,καθήσαμε στο πεζούλι και μαγευτήκαμε από την έναστρη νύχτα και κοιμηθήκαμε αποκαμωμένοι πάνω στα στάχυα.Μπήκαμε κρυφά στο δωμάτιό του και καθήσαμε στην  κίτρινη καρέκλα του.  Τι να έκανε άραγε όταν ήταν εδώ? αναρωτηθήκαμε….Μμμ!! ίσως να ζωγράφιζε, να διάβαζε,να έβλεπε την θέα από το παράθυρό του,να ονειρευόταν….  Κι εμείς ονειρευτήκαμε….πως είμαστε ο Βαν Γκογκ!Τότε πήραμε τα πινέλα μας και ζωγραφίσαμε τον σπορέα,την αμυγδαλιά,τα ηλιοτρόπια,την έναστρη νύχτα….                                                                                            Και το καπέλο του ακουμπισμένο στην κίτρινη καρέκλα,μας κοίταζε και χαμογελούσε…

Στο κλείσιμο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων με θέμα την Οικογένεια, διαβάσαμε αρκετά βιβλία σχετικά με και με στόχο να καταλάβουν τα παιδιά πόσες διαφορετικές οικογένειες μπορούν να υπάρξουν.  Καλέσαμε την συγγραφέα κ. Αποστολίδη Χριστίνα, να μας παρουσιάσει το βιβλίο της “Πάρτι στο ποτάμι”. Το βιβλίο μας γυρίζει λίγο πίσω στην Προϊστορία και σε ένα δάσος συναντάμε την πιο παράξενη φωλιά που φτιάχτηκε ποτέ. Τρία δωμάτια στο εσωτερικό της. Το πρώτο ψηλό σαν πύργος για τον Τελευταίο Δεινόσαυρο στη Γη. Το δεύτερο κοντό και φαρδύ για να κοιμάται άνετα το μονόφθαλμο φίδι και το τρίτο μικρούλικο για τον Πλατύποδα Χωρίς Ουρά. Μια μέρα ο ένας από τους κατοίκους της ιδιαίτερης φωλιάς και συγκεκριμένα ο δεινόσαυρος, ανακάλυψε μέσα σε μια άλλη φωλιά ένα μωρό Πτεροδάκτυλο. Έψαξε παντού για τους γονείς του όμως μάταια κι έτσι η Φτερωτή έγινε ο τέταρτος συγκάτοικος στην φωλιά των τριών φίλων. Μια υπέροχη σχέση αναπτύχθηκε ανάμεσα τους και η μικρή δεινοσαυρίνα απέκτησε όχι έναν αλλά τρεις υπέροχους μπαμπάδες. Η  “Φτερωτή” λοιπόν  Είχε έναν μπαμπά εξερευνητή, έναν μπαμπά ζαχαροπλάστη κι έναν μπαμπά παραμυθά. Τα παιδιά στο σχολείο, όμως, δε μοιράζονται τον ενθουσιασμό της και την κοροϊδεύουν. Οι μπαμπάδες τότε σκέφτονται να ενώσουν τα χαρίσματά τους για να βοηθήσουν τη Φτερωτή. Και για να σταματήσουν όλες οι κοροϊδίες και να γίνει αποδεκτή η Φτερωτή στο σχολείο οι τρεις μπαμπάδες οργανώνουν ένα πάρτι στο ποτάμι με καλεσμένους όλους τους συμμαθητές της και τους γονείς τους.

Η Χριστίνα Αποστολίδη με μεγάλη χαρά και διάθεση παρουσίασε στα παιδιά την ιστορία διαδραστικά  και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον τους. Μετά την αφήγηση, τα παιδιά ζωγράφισαν την ιστορία σε ομαδικό εικαστικό που κοσμεί την αυλή του σχολείου μας. 

Ο μπαμπάς Δου, ο μπαμπάς Φου και ο μπαμπάς Που, απέδειξαν στη μικρή Φτερωτή, ότι όλες οι οικογένειες έχουν μία θέση στο δάσος, όσο διαφορετικές κι αν είναι. Γιατί, όταν υπάρχει αγάπη, τίποτε άλλο δε μετράει.

Ευχαριστούμε πολύ την κ. Χριστίνα Αποστολίδη που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας και τα παιδιά γνώρισαν από κοντά  μία συγγραφέα(εκτός της κ. Ελένης, που τη θεωρούν δική τους) , τόσο προσιτή και γλυκιά.

Η κ. Αποστολίδη έχει γράψει ακόμα τα βιβλία:

Ο Λύκος και η Πεταλούδα, Ένα άτακτο καπέλο, Ωχ πρασίνισα  και Ωχ κοκκίνισα.