Μια φορά, μια γιαγιά
κατάπιε μια μύγα παχιά.
Γιατί κατάπιε τη μύγα; Πού να ξέρω εγώ;
Θα τη ρωτήσω και θα σας πω!

Ένα μεγάλο, εντυπωσιακό βιβλίο, με τρύπες σε κάθε σελίδα, με θέμα μια γιαγιά που κατάπιε μια μύγα. Το παιδί ακούει το ποίημα και γελάει συνέχεια, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί η γιαγιά κατάπιε τη μύγα και τι θα γίνει μετά. Μην ανησυχείτε, θα σας πω. Η γιαγιά κατάπιε και μια αράχνη για να φάει τη μύγα, ένα πουλί για να φάει την αράχνη, μια γάτα για να φάει το πουλί και μετά μια αγελάδα, έναν σκύλο, ένα άλογο… Μια γιαγιά που τα καταπίνει όλα, σε ένα βιβλίο σκέτο θησαυρό, που βοηθάει το μικρό παιδί να αναπτύξει τις γλωσσικές του δεξιότητες…

Ησυχία!, Celine Claire εικ : Magali Le Huche, Εκδ : Μικρή Σελήνη ( Μετάφραση  Μαριάννα Ψύχαλου)

Ώρα μας είναι να γνωρίσουμε τον κ. Μαρτέν! Έναν άνδρα που ζει μόνος του σε ένα μεγάλο σπίτι και που του αρέσει τρομερά και μόνο η Ησυχία. Οι γείτονες του που ξέρουν πως δεν θέλει να ενοχλείται με τον παραμικρό θόρυβο, προσπαθούν  να μην κάνουν φασαρία, αλλά αυτό είναι πολύ πολύ δύσκολο.

Ένα βιβλίο που προβληματίζει και την ίδια στιγμή διασκεδάζει και ανακουφίζει. Υπέροχη η ιδέα του Χρωματοπωλείου και της μαγικής ευφάνταστης συνταγής που τα μικρά παιδιά ενθουσιάζονται και αγαπούν ιδιαίτερα.

Η Ησυχία είναι μια κατάσταση που συχνά αναζητούμε όλοι πολλές φορές. Όμως το να ζητά διαρκώς κανείς την απομόνωση και την δική του μόνο ικανοποίηση οδηγεί σε νοσηρές ίσως καταστάσεις και  αφύσικες συμπεριφορές. Η συγκεκριμένη ιστορία θίγει πολύ βασικά θέματα  για την ανθρώπινη φύση και ιδιοσυγκρασία που στοχεύει στο να γνωρίσει στους μικρούς αναγνώστες ποιες είναι οι εγωιστικές συμπεριφορές και πως θα έπρεπε να διαχειριζόμαστε τις ατομικές μας συνήθειες, επιθυμίες και ανάγκες σε σχέση με τους άλλους.

Ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα θετικά και αρνητικά ή όπως είπε κι ένας μαθητής μου «για πολλούς και για μόνους!»

Μια καλογραμμένη ιστορία με λιτό κείμενο, πολλή φαντασία, δυνατά μηνύματα συμπεριφοράς και πολύχρωμες, δυνατές εικόνες.

Ευκαιρία για πολλά θέματα συζήτησης μέσα σε μια τάξη ή στο σπίτι :

• Συναισθήματα που  «ζωγραφίζονται» σε πρόσωπα, δίνοντας χρώματα αναλόγως την ένταση …
• Φτιάχνουμε (γράφουμε ή ζωγραφίζουμε) τις δικές μας μαγικές συνταγές για : Θυμό, αγάπη, ζήλεια, φιλία!
• Συζητάμε, αν δεν πήγαινε ο κ. Μαρτέν στο Χρωματοπωλείο που αλλού θα μπορούσε να πάει:

• Ζαχαροπλαστείο γιατί τα γλύκα που θα κερνούσε όλους όσους κάνανε φασαρία θα τους γλύκανε τις φωνές και θα σταματούσαν!
• Παγωτατζίδικο και ειδικά αν κερνούσε όλους με παγωτό φράουλα…
• Να ξεκινήσει μαθήματα γιόγκα …και να βρει την ησυχία του!
• Να μετακομίσει στην εξοχή…

Ζωγραφίζουμε τα καταστήματα που πουλούν… Ησυχία και τα καταστήματα που πουλούν… Φασαρία

Τι θα ζωγραφίζαμε ( γράφαμε) στην δική μας φούσκα της σιωπής.

Βασικά όμως απολαμβάνουμε ένα υπέροχο κείμενο που μας τονίζει την αξία της φιλίας, της διαφορετικότητας και την ικανότητα της ανεκτικότητας.

Ένα παιχνίδι, γνώσης, συγκέντρωσης, φαντασίας και …ταχύτητας που συναρπάζει. Και φυσικά αν απευθύνεται σε μικρότερα παιδιά, τα πινέλα, οι μαρκαδόροι και οι ξυλομπογιές θα γίνουν απαραίτητα στοιχεία.

Ευκαιρία για ψάξιμο σε λεξικά για λέξεις σπάνιες, δύσκολες, σύνθετες ή άγνωστες.

Ευκαιρία επίσης για ένα ομαδικό παιχνίδι με κανόνες, χρόνους και διασκέδαση.

Στο βιβλίο των δυο δημιουργών ( τρεις μαζί με την εικονογράφο) δίνονται πολλές ιδέες και παραλλαγές του παιχνιδιού. Υπάρχουν κάρτες εκτός από το αλφάβητο και με λέξεις για πιο σύνθετα παιχνίδια με τους φίλους ή συμμαθητές.

Και δείτε πως αξιοποιήθηκε το βιβλίο σε μια τάξη νηπιαγωγείου που τα γράμματα δεν είναι ακόμα τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας:

Τι είναι η λέξη; Έτσι ξεκίνησε η συζήτηση  στο σχολείο!

Κι οι απαντήσεις πολλές και όλες …σωστές:

Η λέξη είναι … «κάτι» που είναι πολλά γράμματα, που αγκαλιάζονται, που είναι φίλοι, που αγαπιούνται. Που μπαίνουν στη σειρά και τα διαβάζουμε. Είναι πολλά γράμματα που διαβάζουν τις εικόνες. Είναι σύμβολα αρχαία. Είναι μαύρα και μιλούν.

Και μήπως να παίξουμε ένα παιχνίδι με τα γράμματα που μπορούν να είναι και εικόνες;

Κι έτσι κόψαμε από το τέλος του βιβλίου τις καρτελίτσες με την αλφαβήτα και τις βάλαμε σε ένα σακούλι «μαγικό». Μοιράστηκαν μικρά λευκά χαρτάκια στα παιδιά και τραβώντας ένα κλήρο που γράφει τ όνομά μας, κάθε φορά το παιδί που τύχαινε ήταν η «μαμά» και τραβούσε  μια κάρτα για να δούμε ποιο γράμμα θα έπρεπε να ζωγραφήσουμε (ένα ζώο, ένα αντικείμενο) που θα άρχιζε με αυτό.

Δεν είχαμε νικητές αλλά είχαμε …χρόνο. Μια κλεψύδρα που κρατούσε δυο λεπτά κι έπρεπε όλοι να έχουμε τελειώσει.

Το παιχνίδι με τις λέξεις το αφήσαμε για την Άνοιξη που θα έχουμε …μεγαλώσει περισσότερο.

Το παιχνίδι παίζεται πια  καθημερινά στις ελεύθερες δραστηριότητες και δεν μπορούμε να το σταματήσουμε.

Επίσης γίναμε κι εμείς μέλη της λέσχης ΠροσωποΖωοΠραγματιστών Π.Ζ.Π και έχουμε φτιάξει ένα μεγάλο κουτί που θα φυλάσσουμε τις πιο παράξενες λέξεις που θα  συναντούμε καθημερινά.

Ξεκινήσαμε με το γράμμα Χ και τις κατηγορίες: Πρόσωπο, ζώο , πράγμα!

Το αποτέλεσμα στις φωτογραφίες !

Τι είναι ο χρόνος;

Αν είχε μορφή με τι θα έμοιαζε;

Τον βλέπουμε; Τον συναντούμε; Έχει χρώμα; Άρωμα; Τι φοράει; Ή μήπως είναι πράγμα;

Είναι παντρεμένος; Μήπως είναι παιδί; Ή πολύ μεγάλος; Έχει παιδιά; Αδέλφια; Ανίψια;

Κι αυτό το …τσαφ, τι είναι; Είναι η στιγμή που ακούγεται σαν …μπαλονάκι!

Και μοιάζει με μια κουκίδα, με ένα αψού, με ένα σνιφ!

Και πολλές τέτοιες στιγμές φτιάχνουν ένα ολόκληρο λεπτό!

Λεπτό; Τι είναι το λεπτό; Είναι χρόνος ή είναι ένα κομμάτι από τα λεφτά που λέει ο μπαμπάς; Άλλωστε η μαμά λέει συνέχεια πως ο χρόνος είναι χρήμα! Αρα πουλιέται και αγοράζεται; Που πουλιέται δηλαδή; Στο χρονοπωλείο που έχει πολλές εποχές, εβδομάδες, μέρες, μήνες, ώρες. Την ώρα ξέρω που μένει. Μένει μέσα στο ρολόι και αυτό τις μετράει. Έχουν και ονόματα! Μία, δυο τρεις… κι αριθμούς!

Το ρολόι μας ξυπνάει! Ξέρει καλά τους αριθμούς και θα μας μάθει μέχρι το 12.

Και κάποιες δύσκολες λέξεις: Ακριβώς, παρά, μισή, τέταρτο…

Να φτιάξουμε ένα χρονόμετρο να μετράμε τις στιγμές μας.

Καλύτερα ένα μεγάλο μπαούλο θησαυρού. Οι στιγμές είναι πολύτιμες. Δεν πρέπει να τις χάνουμε. Να τις χρωματίσουμε, να ξεχωρίζουν. Να σημειώνουμε τις ξεχωριστές κι όταν είμαστε στεναχωρημένοι να τις κοιτάμε

Ουφ μπερδευτήκαμε αρκετά… αυτός ο χρόνος είναι περίπλοκος και παράξενος και δύσκολος.

Mε αφορμή ένα βιβλίο : Ο χρόνος που περνάει…

Και επιστέψαμε από τις διακοπές των Χριστουγέννων γεμάτοι χαρές και δώρα πολλά. Τι είναι το δώρο; Έχει σημασία αν είναι μεγάλο ή μικρό; Μπορεί το δώρο- πακέτο να έχει όγκο, μέγεθος ή μήπως είναι αόρατο; Η αγκαλιά, το φιλί, η αγάπη πιάνονται; Είναι δώρα; Και τα δώρα του Αι Βασίλη; Πως μεγαλώνουν και χωράνε στην καμινάδα;

Πολλές οι απορίες και οι προβληματισμοί μας. Κι έτσι ασχοληθήκαμε με μια ιστορία γεμάτη… δώρα, αξίες, φίλους και δεξιότητες!

Ας δούμε την περίληψη του βιβλίου: Τα μικρά Μεγάλα δώρα της Τζένιφερ Κόουλμαν που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

«Τα Χριστούγεννα είναι πιο όμορφα σαν τα γιορτάζουμε παρέα!
Ο Ποντικός και ο Αρκούδος περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα: Και φέτος ειδικά ο Αρκούδος έχει αποφασίσει να μην πέσει σε χειμερία νάρκη, ώστε να μπορέσει να ανταλλάξει δώρα με τον φίλο του. Τι όμορφα! Να όμως που ο Αρκούδος παίρνει το δώρο του Ποντικού και επιστρέφει στη σπηλιά του χωρίς να το ανοίξει. Γιατί άραγε; Μήπως δεν του αρέσει;
Υπάρχει όμως κάτι που ο Ποντικός δεν ξέρει: Ο Αρκούδος, με τα τεράστια χέρια του, δεν μπορεί να ανοίξει το μικροσκοπικό πακέτο – και μάλιστα νιώθει άσχημα γι’ αυτό. Ευτυχώς, τα ζώα του δάσους ξέρουν πώς να τον βοηθήσουν.
Στο τέλος όλοι οι φίλοι μαζί, ζωάκια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, κάθονται να γιορτάσουν παρέα την υπέροχη, λαμπρή γιορτή.»

Συζητήσαμε για συναισθήματα όπως η μοναξιά, η απόρριψη και η φιλία!

Είπαμε πως κάποιες φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και θα πρέπει να ρωτάμε για ό, τι μας στεναχωρεί ή δεν καταλαβαίνουμε.

Είπαμε για τα δικά μας δώρα και καταλάβαμε πως δεν μετριέται ούτε η αγάπη ούτε η προσφορά με το αν ένα δώρο που μας κάνουν είναι μικρό ή μεγάλο!

Φτιάξαμε κουκλίτσες από χαρτόνι κάνσον και τις συρράψαμε σε καλαμάκια, Ποντικός – αρκούδος, μιλώντας και πάλι για μεγέθη!(μαθηματικά – συγκρίσεις)

Στο κόκκινο πακέτο (τετράγωνο από κάνσον χαρτόνι)  που ήταν το δώρο μας, ζωγραφίσαμε ποιο ήταν το αγαπημένο μας που δεχτήκαμε σαν δώρο την Πρωτοχρονιά.