Πρώτη μέρα στο σχολείο και κατευθείαν γεωγραφία! Ωχ! πού έμπλεξα… Εγώ μόλις γράψαμε τα βουνά και τα ποτάμια της Πελοποννήσου, έφαγα κι έπεσα ξερός για ύπνο κάτω από την έδρα. Βέβαια έχει και τα καλά του το σχολείο!
Όλοι με καλοδέχτηκαν με ενθουσιασμό! Από αγκαλιά σε αγκαλιά με είχαν! Μικροί μεγάλοι έτρεχαν να με γνωρίσουν και να με χαϊδέψουν! Σήμερα κατάλαβα τι σημαίνει αγάπη! Αυτός που με πέταξε στην ερημιά μέσα σ΄ ένα κουτί σίγουρα δε μ΄ αγαπούσε καθόλου, δε με ήθελε στην οικογένειά του… Θα μπορούσε να με χαρίσει σε κάποιον. Να μου βρει μια οικογένεια! Με πέταξε σαν σκουπίδι… Αλλά αυτό το σκουπίδι, «κύριε», τα παιδάκια του Δ2 και η δασκάλα τους θα κάνουν τα πάντα για είναι ευτυχισμένο! Μου αγόρασαν με το χαρτζιλίκι τους κουταβίσια σκυλοτροφή και μαλακό κρεβατάκι! Μου έφεραν παιχνίδι να παίζω! Θα μου βρουν οικογένεια να με μεγαλώσει και να με αγαπάει για πάντα!
Έχω βαρύ πρόγραμμα όλη την εβδομάδα στο σχολείο. Θα επισκεφθώ όλες τις τάξεις και θα μιλήσω στα παιδιά για τα αδέσποτα που τα πετάνε όπως πέταξαν εμένα. Θα τους παρακαλέσω να υιοθετούν αδεσποτάκια και να μην αγοράζουν σκυλιά. Θα τους μιλήσω για τα καταφύγια που είναι γεμάτα με δυστυχισμένα φυλακισμένα ζώα που περιμένουν κάποιον να τα υιοθετήσει και να ζήσουν με αγάπη σε μια οικογένεια. Θα τους μιλήσω και για τη φιλοζωία! Έχω πολλή δουλειά στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσών!
η εκπαιδευτικός
Πιπεράρη Αφροδίτη