Στο σχολείο μας και στα πλαίσια του πολιτισμικού μέρους του μαθήματος των γαλλικών, οι μαθητές της Ε’ και ΣΤ’ τάξης μαζί με την υπεύθυνη καθηγήτρια των γαλλικών κυρία Καρύπη Ιωάννα, γιόρτασαν με μεγάλη χαρά την ημέρα της κρέπας την αντίστοιχη της Υπαπαντής του Κυρίου.
Η γιορτή της κρέπας είναι μία πολύ σημαντική γιορτή στη Γαλλία και έχει τις ρίζες της στους Ρωμαϊκούς χρόνους. Οι μαθητές έμαθαν για το έθιμο μέσα από βίντεο κατανόησαν τη σημασία του και έφτιαξαν κρέπες στο σπίτι, τις έφεραν και τις απόλαυσαν στην τάξη βλέποντας παράλληλα και την πρώτη τους Γαλλική ταινία. Παρακάτω ακολουθεί άρθρο σχετικό με τη μέρα της κρέπας καθώς και ένας εννοιολογικός χάρτης για την γιορτή της κρέπας το οποίο συνθέσαμε με τους μαθητές.
Η γιορτή της κρέπας στη Γαλλία
Το La Chandeleur είναι επίσης γνωστό ως Γιορτή των Κεριών. Είναι μια γιορτή που τιμά το φως σε όλες του τις μορφές, και αυτό της ημέρας, αυτό των κεριών, αυτό το φως της θείας χάριτος.
Οι ρίζες της θρησκευτικής γιορτής, χρονολογούνται από τους ρωμαϊκούς χρόνους (η λατινική έκφραση «festa candelarum»). Αυτή η ιδιαίτερη ημέρα εορτάζει τον εξαγνισμό της Παναγίας και την παρουσίαση του μωρού Ιησού στο ναό. Πέφτει 40 μέρες μετά τα Χριστούγεννα και σηματοδοτεί το τέλος της εορταστικής περιόδου.
Το όνομα, fête des chandelles αναφέρεται στην ευλογία των κεριών στην εκκλησία που παραδοσιακά γινόταν αυτή την ημέρα.
Το όνομα “Chandeleur” προέρχεται αρχικά από τα “κεριά” , που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται σε αυτήν την περίσταση. Στις εκκλησίες, ευλογούνται, αντικαθιστούν δάδες και διατηρούνται αναμμένες για να δηλώνουν φως, αγνότητα και να αποκρούουν το κακό.
Πριν από μερικές δεκαετίες, οι εκκλησίες ετοίμαζαν αγκαλιές από κεριά που ο ιερέας ευλογούσε και μοίραζε στους ενορίτες για να οργανώσουν μικρές πομπές στις 2 Φεβρουαρίου.
Η Λειτουργία στις 2 Φεβρουαρίου ξεκινά με μια πομπή με κεριά, μια πομπή που ξεκινάει ιδανικά έξω από την εκκλησία, για να θυμηθούμε την ανάβαση της Αγίας Οικογένειας (Ιησού, Μαρίας και Ιωσήφ) στον Ναό της Ιερουσαλήμ. (Εικόνα 2).
Γιατί όμως κρέπες εκείνη την ημέρα ?
Η παράδοση
Η 2α Φεβρουαρίου λοιπόν είναι μια ξεχωριστή μέρα στη Γαλλία.
Η Fête de la Chandeleur , γνωστή και ως Fête de la Lumière ή Jour des Crêpes σύμφωνα με την αρχαία παράδοση είναι να τρώνε κρέπες .
Les crêpes de la Chandeleur το στρογγυλό τους σχήμα, σε σχήμα ήλιου, και χρυσαφένιο χρώμα τους θυμίζουν τον ηλιακό δίσκο και την επιστροφή στο «φως». «Χριστός, φως των εθνών».
Θυμίζουν όμως και την επιμήκυνση της ημέρας που οδηγεί στην άνοιξη, το φως, μετά τον σκοτεινό και κρύο χειμώνα.
Πράγματι, στις αρχές Φεβρουαρίου, οι μέρες αρχίζουν σταδιακά να μακραίνουν. Η κατανάλωση κρέπας τη συγκεκριμένη ημέρα είναι λοιπόν ένας φόρος τιμής στον κύκλο των εποχών και πιο συγκεκριμένα στον ερχομό της Άνοιξης που προαναγγέλλει καλύτερες μέρες.
Αυτή η γιορτή συνοδεύεται βέβαια και από δεισιδαιμονίες.
Αν οι χωρικοί δεν έφτιαχναν κρέπες στο Candlemas, το σιτάρι θα ήταν κακό την επόμενη χρονιά. Για να είναι σίγουροι ότι η σοδειά θα είναι καλή και τα οικονομικά ευημερία,
Για να διασφαλιστεί ότι η σοδειά θα είναι άφθονη για το επόμενο έτος, πιστεύουν ότι η κατανάλωση κρέπας αυτή την ημέρα ήταν απολύτως απαραίτητη.
Επιλέγουν μάλιστα ένα μέλος της οικογένειας που «πετώντας» θα προσπαθούσε να γυρίσει μια κρέπα με το ένα χέρι ενώ στο άλλο κρατούσε ένα χρυσό νόμισμα (Louis). Εάν η κρέπα πέσει άψογα επίπεδη στο τηγάνι, τότε αυτό είναι σημάδι οικονομικής ευημερίας της οικογένειας για το επόμενο έτος. (Εικόνα 3)
Ήταν επίσης σύνηθες να τοποθετείται η πρώτη κρέπα διπλωμένη πάνω από ένα νόμισμα πάνω από το ντουλάπι του σπιτιού για να προσελκύσει καλή τύχη και άφθονες σοδειές στο σπίτι. Στη συνέχεια πετούσαν την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς και έδιναν μία νέα κρέπα σε έναν ζητιάνο ή έναν άπορο.
Εορτασμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στις 2 Φεβρουαρίου.
Κατά το πρότυπο της Παναγίας, λοιπόν, η μητέρα έπειτα από σαράντα ημέρες πηγαίνει το βρέφος στο ναό για δυο λόγους.
Πρώτον, για να εισάγει το βρέφος στο ναό, ώστε αυτό να μπορεί στη συνέχεια να βαπτισθεί και να συμμετάσχει στην εν Χριστώ λατρευτική ζωή.
Δεύτερον για να καθαρισθεί και η μητέρα “από πάσης αμαρτίας και από παντός ρύπου…ίνα αξιωθεί ακατακρίτως μετασχείν των αγίων Μυστηρίων”. Με αυτό τον τρόπο εισέρχεται στην κανονική εκκλησιαστική ζωή , που λόγω της γέννας στερήθηκε για σαράντα ημέρες.
Όλα αυτά γίνονται προς μίμηση του σαραντισμού του Κυρίου.
Η εκπαιδευτικός
Καρύπη Ιωάννα