«Παιχνίδια στους δρόμους και τις αυλές»

Την Παρασκευή 23 Μαΐου 2025 υποδεχτήκαμε στο 4^ο Νηπιαγωγείο Κοζάνης την κυρία Ματίνα Τσικριτζή-Μόμτσιου, εκπαιδευτικό Αγγλικής & Γαλλικής γλώσσας, νομικό, συγγραφέα και λαογράφο για να υλοποιήσει με τους μαθητές/μαθήτριες παραδοσιακά, ομαδικά παιχνίδια συνεργασίας και σύσφιξης σχέσεων, λειτουργώντας ως συνδετικός κρίκος με παραδόσεις και δρώμενα του παρελθόντος.

Η προγραμματισμένη δράση με τίτλο «Παιχνίδια στους δρόμους και τις αυλές» πραγματοποιήθηκε στον εσωτερικό και στον αύλειο χώρο της σχολικής μονάδας και εντάσσεται στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης Εσωτερικής Αξιολόγησης για το σχολικό έτος 2024-2025 με στόχο την πρόληψη και αντιμετώπιση φαινομένων ενδοσχολικής βίας/σχολικού εκφοβισμού, την ενδυνάμωση των σχέσεων συνεργασίας μεταξύ μαθητών/μαθητριών και τη βελτίωση των διαπροσωπικών τους σχέσεων με τη διαμόρφωση θετικού σχολικού κλίματος και ασφαλούς και δημιουργικού μαθησιακού περιβάλλοντος (σχετική Πράξη: 21η/13-05-2025).

Πρόγραμμα:

1. Σύντομη αναφορά στα παιχνίδια παλαιότερων εποχών στην ολομέλεια.
2. Πραγματοποίηση παιχνιδιών από τις ακόλουθες κατηγορίες:

• Πεδιές: α) «Τζαμί» (με μπάλα), β) «Καπάκια».
• Παιχνίδια με μία κατασκευή: α) «Αλατιέρα», β) «Σκλεντζαράκι»*.
• Παιχνίδι με τραγουδάκι (χωρίς υλικά).

3. Παρουσίαση άλλων παιχνιδιών του παρελθόντος: α) «Παμπόρι», «Γκοργκύλια», «Βόλοι».
4. Υλοποίηση ενός πολύ σύγχρονου παιχνιδιού με τις παιδαγωγούς: «Beebot, ανθρώπινα ρομπότ & μικροί προγραμματιστές».

Ευχαριστούμε ολόθερμα την κυρία Ματίνα και την ομάδα της για τη συναρπαστική εμπειρία. Θα μας μείνει αξέχαστη!

(Η κ. Ματίνα και η ομάδα της) 

(Συζήτηση στην ολομέλεια & κατασκευή παιχνιδιών)

(Αλατιέρα)

(Σκλεντζαράκι)

(Καπάκια)

(Τζαμί)

(Βόλοι)

(Γκοργκύλι)

(Παιχνίδι με τραγουδάκι)

__________

* Σκλεντζαράκι

«Παιζόταν με ένα είδος κομπολογιού, το σκλεντζαράκι, (από όπου πήρε το όνομά του και το παιχνίδι) που το έφτιαχναν τα παιδιά μόνα τους από φλούδες πορτοκαλιού ως εξής: έκοβαν τη φλούδα ενός πορτοκαλιού κομματάκια είτε με το χέρι είτε χρησιμοποιώντας μια δαχτυλήθρα για να δώσουν σε όλα τα κομμάτια στρογγυλό ομοιόμορφο σχήμα. Στη συνέχεια έπαιρναν μια βελόνα με χοντρή κλωστή ή σπάγκο και περνούσαν από κει όλα τα κομματάκια, δένοντας τα δυο άκρα της όταν τα τελείωναν όλα. Τις περισσότερες φορές έβαζαν το έτοιμο σκλεντζαράκι πάνω στη σόμπα για να ψηθεί λίγο και να μη φεύγουν τα κομματάκια στη διάρκεια του παιχνιδιού.

Το παιχνίδι παιζόταν με δυο παίχτες. Ο ένας (Α) σχεδίαζε έναν κύκλο ακτίνας 0,80-1,00 εκ περίπου, έπαιρνε το σκλεντζαράκι και έμπαινε μέσα. Ο άλλος (Β) στήνονταν σε απόσταση 15 μέτρων (τη μετρούσαν με βήματα) και περίμενε τον άλλο να ρίξει το σκλεντζαράκι. Επειδή η θέση μέσα στον κύκλο ήταν πλεονεκτική (αυτή έδινε τους βαθμούς) η κατάληψή της γινόταν με λάχνισμα.(α μπε μπα μπλομ κλπ).

Ο παίχτης στον κύκλο έριχνε το σκλεντζαράκι στον αέρα (λίγο) κι όταν αυτό κατέβαινε, το χτυπούσε με την παλάμη του όσο πιο δυνατά μπορούσε για να το στείλει το μακρύτερο δυνατό. Ο αντίπαλος περίμενε απέναντι του στην καθορισμένη απόσταση και προσπαθούσε να το πιάσει. Αν τα κατάφερνε (πράγμα σπάνιο) γινόταν αλλαγή και πήγαινε εκείνος στον κύκλο με τον άλλον να παίρνει τη θέση του. Το πιο συνηθισμένο όμως ήταν να πέφτει το σκλεντζαράκι κάτω, οπότε ο Β πήγαινε, το έπαιρνε και το έριχνε πίσω, με στόχο βασικά να το βάλει μέσα στον κύκλο, ενώ ο Α προσπαθούσε να αποκρούσει με το χέρι. Αν το σκλεντζαράκι έμπαινε τελικά στον κύκλο, γινόταν πάλι αλλαγή και ο Α κατέβαινε κάτω χωρίς πόντο. Τις περισσότερες φορές όμως κατάφερνε να αποκρούσει στέλνοντάς το σε κάποια απόσταση από την περιφέρεια του κύκλου, την οποία στη συνέχεια μετρούσε με πόδια. Όσα πόδια μετρούσε, τόσους πόντους έπιανε από εκείνη τη φάση. Στη συνέχεια είχε τη δυνατότητα να αυξήσει το σκορ του χτυπώντας με το χέρι του το σκλεντζαράκι προς τα πάνω και μετρώντας τα χτυπήματα (ένας καλός παίχτης έπιανε και πάνω από 100 πόντους με αυτό τον τρόπο).

Αλλαγή παιχτών γινόταν όταν ο Β έπιανε το σκλεντζαράκι μετά από το ρίξιμο του Α ή όταν ο Β κατάφερνε να το ρίξει μέσα στον κύκλο χωρίς να το αποκρούσει ο Α. Νικητής αναδεικνύονταν αυτός που έπιανε πρώτος τον αριθμό πόντων που καθόριζαν οι δυο παίχτες στην αρχή του παιχνιδιού»

Ματίνα Τσικριτζή-Μόμτσιου