Πρόσκληση σε θεατρική παράσταση: συνεργασία με τη Στ΄ τάξη

ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ

ΜΟΥΣΕΙΟ

Την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης για το έτος 2023-2024 με θέμα την Ομαλή Μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό, μαθητής της Στ΄ τάξης του συστεγαζόμενου 11ου Δ.Σ. Κοζάνης προσκάλεσε τα νήπια να παρακολουθήσουν θεατρική παράσταση με θέμα την 25η Μαρτίου, την οποία διοργάνωσαν οι μαθητές/μαθήτριες της έκτης υπό την καθοδήγηση της  εκπαιδευτικού της τάξης κ. Στεργιανής Παπανικολάου.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το έργο, του οποίου η πλοκή μα και η σκηνοθετική προσέγγιση ήταν δωρικά λιτή και ιδιαιτέρως πρωτοποριακή, συνέδεε το παρελθόν με το παρόν, επιτρέποντας στα παιδιά του σήμερα να διδαχτούν την ιστορία της πατρίδας τους μέσω των εκθεμάτων της Εθνικής Πινακοθήκης. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης. Ευχαριστούμε θερμότατα για την πρόσκληση και για τη θαυμαστή εμπειρία σύνδεσης της ιστορίας με την τέχνη.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Μετά την παράσταση οι μαθητές/μαθήτριες του Νηπιαγωγείου δημιούργησαν τη δική τους “Πινακοθήκη”, αποδίδοντας εικαστικά τους ήρωες/ηρωίδες της επανάστασης.

ΗΡΩΑΣ

1 3

2 3

Χρόνια Πολλά!

Σαρακοστή

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Τα έθιμα και οι παραδόσεις του τόπου μας αποτελούν κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας και κληρονομιάς.

Κυριακή, βράδυ της Μεγάλης Αποκριάς, με το έθιμο της «Χάσκας» κλείνει συμβολικά το στόμα όσων θα ακολουθήσουν τη νηστεία με ένα αυγό. Την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η Σαρακοστή. Κρατάει πάνω από σαράντα ημέρες και λήγει το Σάββατο της Ανάστασης. Είθισται το πρώτο αρτύσιμο φαγητό που βάζουν στο στόμα τους όσοι ακολούθησαν τη νηστεία να είναι και πάλι το αυγό, κόκκινο – αυτή τη φορά – κατά το έθιμο του Πάσχα. 

Στο παρελθόν, και προκειμένου να καταμετρώνται οι μέρες της νηστείας, ο λαός κατασκεύαζε την Κυρά Σαρακοστή. Ήταν ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο από χαρτί ή ζυμάρι, ώστε να γίνεται αντιληπτός ο χρόνος που περνούσε. Είχει τη μορφή καλόγριας, στο κεφάλι φορούσε σταυρό κι είχει τα χέρια της σταυρωμένα, γιατί προσευχόταν. Δεν είχει στόμα επειδή νήστευε και για να αποφεύγει να λέει άσχημα λόγια. Τα πόδια της ήταν εφτά όσες και οι εβδομάδες της νηστείας μέχρι το Πάσχα. Κάθε Σάββατο, αφαιρούσαν κι ένα από τα πόδια της. Το τελευταίο πόδι φυλαγόταν μέσα σε ένα ξερό σύκο. Αυτός που το πετύχαινε, ήταν ο τυχερός.