Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025 επισκέφθηκε το Σχολείο μας ο συγγραφέας του παιδικού βιβλίου «Μια τρίχα, μια γραμμή», Χρήστος Δασκαλάκης, ο οποίος παρουσίασε με μοναδικό και ευφάνταστο τρόπο τις ιστορίες του στους/στις μαθητές/τριες, αλλά και στους μεγάλους.
Η ιστορία της γραμμής είναι μια αλληγορία για τη δύναμη της φαντασίας και της δημιουργικότητας μαθαίνει πόσο σημαντικό είναι να εκτιμάμε αυτά που έχουμε και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τις μικρές χαρές της ζωής.
Η ιστορία της τρίχας μας υπενθυμίζει την αξία της οικογένειας, της προσαρμοστικότητας και της αγάπης προς τον εαυτό μας και τους άλλους. Παρά τις φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες του βιβλίου, και οι δύο συνδέονται μέσω του ίδιου ουσιαστικού μηνύματος: του μεγαλείου των μικρών πραγμάτων.
Η θεατρικότητα, η ηρεμία και η γλυκύτητα στη φωνή του κύριου Δασκαλάκη υπήρξε αποστομωτική και τον παρακολουθούσαμε όλοι με αδιατάρακτη προσοχή.
Στο τέλος συζητήσαμε, παίξαμε προφορικά παιχνίδια και τραγουδήσαμε με τη συνοδεία πιάνου και χορωδίας. Η εμπειρία και η γνωριμία αυτή θα μείνει σε όλους αξέχαστη!
Το τραγούδι της γραμμής-Χρήστος Δασκαλάκης-4ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς
Μια τρίχα, μια γραμμή-Χρήστος Δασκαλάκης-4ο Δημοτικό Σχολείο Λιβαδειάς
Ευχαριστούμε θερμά τον αγαπημένο Χρήστο Δασκαλάκη για όσα έγραψε για εμάς στα κοινωνικά δίκτυα! Θα χαρούμε να σας έχουμε και πάλι κοντά μας!
“Στέκομαι δίπλα στις ζωγραφιές των παιδιών, που κομμάτι κομμάτι έφτιαξαν τον δικό τους όμορφο «κόσμο». Έναν κόσμο, που στο δικό τους υπέροχο μυαλό, είναι γεμάτος από αγκαλιές και «σ΄αγαπώ» από ασφάλεια και αποδοχή. Γι’ αυτό και μιλήσαμε πολύ για αυτές τις αγκαλιές, εδώ στη Λιβαδειά, και παίξαμε και γελάσαμε και δώσαμε «δεύτερες» ευκαιρίες και ονειρευτήκαμε και σκεφτήκαμε και μοιραστήκαμε όλα αυτά που έχουν σημασία στη ζωή μας. Και ομολογώ πως την χάρηκα πολύ αυτή τη συνάντηση. Γιατί μπήκα σε ένα σχολείο και είχα την χαρά να συναντήσω περίπου 190 παιδιά, μέσα σε μία μόνο μέρα. Και το κάθε παιδί ήταν ένας μικρός άγγελος και ο κάθε εκπαιδευτικός ήταν μια πηγή αισιοδοξίας και αγάπης και αυτή η «κυρία διευθύντρια» ήταν ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να ανοίξει τις φτερούγες της και να μας βάλει όλους από κάτω.
Τέσσερις φορές διάβασα το παραμύθι μας, «μια τρίχα, μια γραμμή», μέσα σε τέσσερις ώρες, κι όμως έμεινε χρόνος για παιχνίδι, για όμορφες κουβέντες, για τραγούδι, για αγκαλιές και για αγάπη. Γιατί όταν θέλεις, το μπορείς! Γιατί όταν αγαπάς κάτι, το καταφέρνεις. Γιατί αν θες να αλλάξει ο κόσμος, χρειάζεται τότε να βοηθήσεις λίγο κι εσύ…
Στέκομαι δίπλα στις ζωγραφιές των παιδιών, του 4ου Δημοτικού σχολείου Λιβαδειάς, και νιώθω μια γλυκιά περηφάνια. Γιατί έφτασα ως εδώ για να διαβάσουμε ένα παραμύθι και τελικά δημιουργήσαμε μια ολόκληρη γιορτή! Και εύχομαι τέτοιες «γιορτές» να γίνονται σε κάθε σχολείο, για να μπορεί να μαθαίνει η ψυχή, να εμπλουτίζονται οι αναμνήσεις και να κερδίζει η αθωότητα και η ανθρωπιά.
Ευχαριστώ για τις αμέτρητες ζωγραφιές, ευχαριστώ για το τραγούδι, για την υποδοχή, για την αγάπη, για τα γέλια, για όσα μοιραστήκαμε και για όσα ονειρευτήκαμε. Ευχαριστώ για την ελπίδα που μου δώσατε, για την πίστη πως, με τέτοια παιδιά δίπλα μας, ο κόσμος μπορεί όντως να γίνει ένα πιο όμορφο μέρος για όλους!
Σας αγαπώ πολύ.
Ο κύριος Χρήστος!”
“Ας κλείσει αυτή η μέρα με αισιοδοξία και ελπίδα…
Τα κορίτσια της χορωδίας της ΣΤ’ Δημοτικού ερμηνεύουν την «μπαλάντα της γραμμής» μπροστά σε ολόκληρο το σχολείο. Η κυρία Ελένη στο πιάνο, εγώ συγκινημένος από την έκπληξη και ένα παραμύθι να καταφέρνει να μας φέρει λίγο πιο κοντά και να μας υπενθυμίζει τη σημασία των «μικρών» πραγμάτων…
Σας ευχαριστώ υπέροχα πλάσματα και εσάς και τους υπέροχους δασκάλους σας!”
