Σήμερα στο σχολείο μας γιορτάσαμε την Τσικνοπέμπτη και φυσικά το τσικνίσαμε.
Μύρισε όλη η γειτονιά ψητό κρέας. Φάγαμε νόστιμα και μαλακά σουβλάκια που έψησε ο Σύλλογος Γονέων του Νηπιαγωγείου μας.
Τα παιδιά διασκέδασαν με την ψυχή τους. Χόρεψαν, τραγούδησαν, έπαιξαν παραδοσιακά παιχνίδια που ετοίμασαν οι γονείς μαζί μου.
Και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά !!!
Με αφορμή την Αποκριά προσθέσαμε και τη νέα μας γωνιά.
Το μαγαζάκι μας μετατράπηκε σε γωνιά μεταμφίεσης.
Τα παιδιά φόρεσαν αποκριάτικες στολές και καπέλα, αυτοσχεδίασαν και δοκίμασαν την φαντασία τους με αποκριάτικες παραλλαγές.
Αρχίσαμε να μιλάμε για τα παιδιά που ανήκουν στη μαύρη φυλή και αφού παρατηρήσαμε εικόνες από τη ζωή τους
μιλήσαμε για τις δύσκολες συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν.
Η έλλειψη καθαρού νερού, τροφίμων και φαρμάκων ήταν αυτά που συζητήσαμε περισσότερο.
Επίσης μιλήσαμε για τους διεθνείς οργανισμούς unicef, action aid και γιατροί χωρίς σύνορα και για το πολύτιμο έργο που προσφέρουν στα παιδιά της Αφρικής.
Στη συνέχεια και λόγω Αποκριών φτιάξαμε μάσκες για όλους μας.
Τέλος τραγουδήσαμε το τραγούδι “Δέκα μικρά αραπάκια”.
Το τελευταίο καιρό ασχοληθήκαμε στο Νηπιαγωγείο μας με τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής και τον πολιτισμό τους.
Μιλήσαμε για τις συνήθειες τους, για τα σπίτια τους, για τα όπλα τους, για την τροφή τους.
Τα παιδιά κατασκεύασαν τα καπέλα τους, μακιγιαρίστηκαν και χόρεψαν με ινδιάνικη μουσική.
Στη συνέχεια τα Ινδιανάκια δραματοποίησαν το διασκεδαστικό τραγούδι από τα Ζουζούνια «10 μικροί Ινδιάνοι».
Στην αυλή μας φτιάξαμε τα γνωστά σε όλους μας «τίπις», τα ινδιάνικα σπίτια και τα παιδιά το ευχαριστήθηκαν πολύ.
Ξεκινήσαμε μια γνωριμία με όλα τα παιδιά της γης.
Μιλήσαμε για τις τέσσερις φυλές και τις ξεχωρίσαμε με βάση το χρώμα του δέρματος.
Σε ένα παγκόσμιο χάρτη της Unicef τοποθετήσαμε τις φυλές αντίστοιχα.
Είπαμε πως οι διαφορές στο χρώμα του δέρματος δεν είναι σημαντικές αν σκεφτούμε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι που ζούμε στον ίδιο κόσμο και έχουμε κοινά χαρακτηριστικά.
Το σπουδαιότερο είναι να αγαπάμε ο ένας τον άλλο και να φροντίζουμε τη γη που μας φιλοξενεί.
Στο τέλος τραγουδήσαμε και χορέψαμε το τραγούδι «Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια».
Σας περιμένουμε όλους στο χορό μας με αποκριάτικη διάθεση και πολύ κέφι !!!!!!!!!!
Αμυγδαλιά
Μας θυμίζει ότι έρχεται η Άνοιξη! Την λένε και τρελή αμυγδαλιά, επειδή δε φοβάται το κρύο και τα χιόνια.
Επεξεργαστήκαμε ένα κλαδάκι αμυγδαλιάς που έφερε ένα παιδί. Πιάσαμε το ευαίσθητο λουλούδι, μετρήσαμε τα πέταλα του και μυρίσαμε το άρωμα που μοιάζει με μέλι.
Είδαμε ανθισμένη αμυγδαλιά στην αυλή του δημοτικού που είναι δίπλα μας και ενθουσιαστήκαμε.
Παρατηρήσαμε πως πολλοί ζωγράφοι απεικόνισαν την ανθισμένη αμυγδαλιά.
Διηγηθήκαμε στα παιδιά τον μύθο της Φυλλίδας και του Δημοφώντα και διαβάσαμε το παραμύθι της κοπέλας που αγάπησε τον Βοριά από το βιβλίο “Οι μύθοι των λουλουδιών”.
Παίξαμε με τη λέξη Αμυγδαλιά. Βρήκαμε πόσα παιδιά έχουν τον ίδιο “αρχηγό” με την αμυγδαλιά. Βρήκαμε πόσα παιδιά έχουν στο όνομα τους τον “αρχηγό” της αμυγδαλιάς και πόσες φορές. Βρήκαμε πόσα παιδιά δεν έχουν καθόλου στο όνομα τους το Α,α.
Μέσα σε ένα πιάτο βάλαμε μερικά αμύγδαλα και υποθέσαμε. Πόσα μπορεί να είναι; Τα μετρήσαμε. Πόσα ήταν; Πόσα θέλουμε ακόμα για να γίνουν τόσα ή πόσα πρέπει να αφαιρέσουμε.
Τραγουδήσαμε και χορέψαμε το τραγούδι «Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά». Γνωρίσαμε τον ποιητή Γεώργιο Δροσίνη και την ιστορία του ποιήματος.
Φάγαμε αμύγδαλα σκέτα και αλατισμένα, σοκολάτα αμυγδάλου, αμυγδαλωτά και δοκιμάσαμε γάλα αμυγδάλου.
Βάλαμε στα χεράκια μας λάδι αμυγδάλου.
Τέλος φτιάξαμε και τις δικές μας αμυγδαλιές με τον πάτο από πλαστικό μπουκάλι νερού.
Αναφέραμε ότι πολλοί συγγραφείς, λογοτέχνες και ποιητές την αναφέρουν όπως ο Ν.Καζαντζάκης : “Και ρώτησαν την αμυγδαλιά αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε”.
Με τα παιδιά κάναμε ένα ταξίδι στα πολύ παλιά χρόνια, για να δούμε πως εμείς οι άνθρωποι μάθαμε να γράφουμε, ποιοι λόγοι μας οδήγησαν στην εφεύρεση της γραφής και με ποια μέσα γράφαμε από τα παλιά χρόνια μέχρι τις μέρες μας.
Ψάξαμε πληροφορίες στο διαδίκτυο, βρήκαμε εικόνες και φτιάξαμε τη δική μας ιστορική γραμμή, ξεκινώντας από τους πρωτόγονους ανθρώπους και φτάνοντας στη σημερινή εποχή.
