Στην κοινωνία μας επιβάλλεται περισσότερο από ποτέ να «βγούμε από τη
γυάλα της μονοπολιτισμικότητας» και να συναισθανθούμε τον/την
οποιοδήποτε/οποιαδήποτε «άλλον». ‘Έχει δημιουργηθεί- λανθασμένα- η αντίληψη
ότι όλοι/ες τριγύρω μας πρέπει να είναι σαν κι εμάς και μας ξενίζει, όταν η εικόνα
του/της άλλου/ης διαφέρει από τη δική μας, πολύ περισσότερο, όταν αυτός/ή ο/η
άλλος/η είναι άτομο με αναπηρία. Συνήθως προβαίνουμε σε αντιδράσεις οίκτου ή
συμπόνοιας και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι τα άτομα με αναπηρία είναι άτομα που
έχουν τα ίδια δικαιώματα με εμάς και ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται με ισοτιμία και
κοινωνική δικαιοσύνη.

Το εργαστήριο δεξιοτήτων με τίτλο” Βλέπω με τα μάτια της καρδιάς μου”, μας παρουσιάζει τη Φένια ,την αγαπημένη των ήχων. Ένα κορίτσι τυφλό, που αγαπά τους ήχους. 

                                                                                                                                                 

Ξεκινήσαμε το εργαστήριο ,βλέποντας στον καθρέπτη το πρόσωπο μας και το χρώμα των ματιών μας. Σημειώσαμε το χρώμα των ματιών μας και μιλήσαμε για την όραση. Που μας βοηθάνε τα μάτια μας;

                                                                                         

Δοκιμάσαμε τα γυαλιά του συμμαθητή μας για να δούμε τι βλέπει.

 

Παίξαμε τυφλόμυγα , μιλήσαμε και καταγράψαμε τις δυσκολίες που συναντήσαμε όταν είχαμε κλειστά μάτια.

                                                                                 

Παρακολουθήσαμε το βίντεο Φένια, η αγαπημένη των ήχων. 

Κατά τη διάρκεια προβολής τα παιδιά καλούνται να απαντήσουν σε σχετικές ερωτήσεις (π.χ. Τι είναι το λευκό μπαστούνι που κρατάει η Φένια στα χέρια της; Γιατί νομίζετε ότι τα μουσικά παιχνίδια και οι ήχοι της φύσης, είναι από τις αγαπημένες απασχολήσεις της Φένιας; κ.ά.). Ζωγραφίσαμε τη Φένια και τους αγαπημένους της ήχους όπως μπορούσαμε.

                                                                       

 

Τα παιδιά τρώνε, ζωγραφίζουν, παίζουν ,πλάθουν πλαστελίνη, έχοντας ανά ομάδα για δέκα λεπτά κλειστά τα μάτια.

Παίξαμε αισθητηριακά παιχνίδια αφής.

Έπρεπε να μαντέψουμε τι γευόμαστε, τι πιάνουμε και τι μυρίζουμε.

 

Μάντεψε το φίλο σου, από τη φωνή του ή  αγγίζοντας τον.

                                                                           

Τα παιδιά έγιναν οδηγοί για τους “τυφλούς “φίλους τους κάνοντας διαδρομές με εμπόδια.

Παιχνίδια αντιστοίχισης με τις 5 αισθήσεις.

                                                                                                     

Τα παιδιά καλούνται να παρατηρήσουν το βιβλίο της Φένιας και διάφορα άλλα βιβλία που είναι γραμμένα με τη μέθοδο Braille.

 

Δείχνουμε την αλφάβητο Braille. Τα παιδιά προβληματίζονται για το τι μπορεί να σημαίνουν οι κουκίδες. Διατυπώνουν υποθέσεις και καταλήγουν σε συμπεράσματα.
Επιχειρούν να «σπάσουν τον κώδικα»

 

Έχοντας τα μπαστούνια της ψυχοκινητικής, τα παιδιά βγαίνουν στην αυλή του σχολείου . Με τις οδηγίες των φίλων τους και τη βοήθεια των μπαστουνιών κάνουν διαδρομές και ξεπερνούν  εμπόδια. Συζητάμε τις δυσκολίες που συναντούν.

                                                                                                 

Επισκεφθήκαμε το μουσείο Αφής πατήστε εδώ

 

Τα παιδιά ευαισθητοποιήθηκαν σε θέματα αναπηρίας μέσα από την καλλιέργεια της συναισθηματικής ανάπτυξης με έμφαση στα άτομα με προβλήματα όρασης. Μέσα από μία σειρά δραστηριοτήτων και με την καλλιέργεια των κατάλληλων δεξιοτήτων εξοικειωθήκαν  με την εικόνα του τυφλού παιδιού,  «μπήκαν» στον κόσμο των ατόμων με προβλήματα όρασης, αντιλήφθηκαν-στο βαθμό που μας επιτρέπεται- την καθημερινότητά τους, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Προβληματίστηκαν για το ρόλο και τη στάση που έχουμε οι υπόλοιποι/ες απέναντι στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με προβλήματα όρασης και αναλάβαμε δράση.