Δραστηριότητες
Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: 23η Απριλίου
Οι μαθητές του Γ2΄ ζωντανεύουν τους ήρωες του ’21
- “Οι ήρωες του ’21”
Οι μαθητές του Γ2΄ζωντανεύουν τους ήρωες του ’21
Παρουσίαση σε αρχείο ppt μέρους της δουλειάς των μαθητών του Γ2 για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του ’21.
(Κάντε αριστερό κλικ πάνω στη λέξη “Ελευθερία” για να ανοίξετε την παρουσίαση)
Wordclouds για την 25η Μαρτίου
Wordclouds για την 25η Μαρτίου
Χθες, παραμονή της εθνικής επετείου της επανάστασης του 1821 οι μαθητές του Ε2 κάναμε κάτι ξεχωριστό: Όλη η εργασία μας έγινε βέβαια μέσω της πλατφόρμας webex. Πρώτα παρακολουθήσαμε ένα βίντεο στα Αγγλικά με θέμα τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας. Ύστερα χωριστήκαμε σε ομάδες σε breakout rooms και συγκεντρώσαμε το σχετικό λεξιλόγιο. Τέλος, όλοι μαζί σε σύνδεση, μέσω μιας εφαρμογής, δημιουργήσαμε τα δύο συννεφόλεξα (wordclouds) που σας παρουσιάζουμε!
Λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη
«Τα παιδιά (του 3ου και 7ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς) μετρούν τ’ άστρα»
Τηλεσκόπια και ισχυρές διόπτρες στήθηκαν το βράδυ της Τρίτης 18 Σεπτέμβρη 2018 στην αυλή του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς, από μέλη του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας (ΟΦΑ). Οι μαθητές του 3ου και του 7ου Δημοτικού καθώς και πολλοί γονείς είχαν την ευκαιρία να δουν και να γοητευτούν από τη σκιά των κρατήρων της Σελήνης, τους δακτυλίους του Κρόνου, τους δορυφόρους του Δία, τον ερυθρό πλανήτη Άρη, τον γαλαξία της Ανδρομέδας και τους αστερισμούς. Προηγουμένως όμως η ελληνική μυθολογία και η σύγχρονη επιστήμη της αστρονομίας συνδέθηκαν στην εισαγωγική παρουσίαση που έκανε μέλος του ομίλου. Οι μύθοι του παρελθόντος έδωσαν τη θέση τους στις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες για τη δημιουργία και τη ζωή των πλανητών και των άστρων.
Ήταν σίγουρα μια ξεχωριστή βραδιά, ένα «αστροπάρτι», και όλοι όσοι συμμετείχαν δεν θα ξεχάσουν την κλεφτή ματιά που πρόλαβαν να ρίξουν, μέσα από τον προσοφθάλμιο φακό του τηλεσκοπίου στο σύμπαν το μακρινό σε χώρο και χρόνο.
Χτίζοντας δεσμούς με την 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος»
Χτίζοντας δεσμούς με την 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία «Πόντος»
Θα σας περιγράψουμε εδώ πώς μια απλή επίσκεψη έγινε αφορμή να αναπτυχθεί μια σχέσης συνεργασίας ανάμεσα στο σχολείο μας και στην 71η Αερομεταφερόμενη ταξιαρχία «Πόντος». Η ταξιαρχία έχει την έδρα της στην Ν. Σάντα και όλες οι στρατιωτικές μονάδες και τα στρατόπεδα της περιοχής της πόλης μας υπάγονται σε αυτήν. Είναι με δυο λόγια ο ακοίμητος φρουρός της πόλης μας και της περιοχής μας, αλλά επειδή είναι και αερομεταφερόμενη, αν υπάρξει ανάγκη, μπορεί σε ελάχιστο χρόνο να δράσει και πολύ μακριά από εδώ. Η Ε΄ τάξη του σχολείου μας θέλησε να πραγματοποιήσει μια δίωρη επίσκεψη στο γειτονικό με το σχολείο μας στρατόπεδο «Καμπάνη». Ζητήσαμε λοιπόν την άδεια από το Διοικητή της Ταξιαρχίας. Εκείνος όμως είχε άλλα σχέδια για μας. Η δίωρη επίσκεψη έγινε πολύωρη και μάλιστα με λεωφορείο που διέθεσε η Ταξιαρχία. Διαβάστε το δελτίο τύπου που δημοσιεύσαμε μετά την επίσκεψη για να πάρετε μια ιδέα:
Η Ε΄ τάξη του 3ου Δημοτικού Κιλκίς… «ΕΠΙ ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΑΝΕΜΩΝ»
Την Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2018, οι μαθητές της Ε΄ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Κιλκίς είχαν την μοναδική ευκαιρία να επισκεφθούν και να ξεναγηθούν στους χώρους ευθύνης της 71ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας «ΠΟΝΤΟΣ».
Η περιήγηση ξεκίνησε από το στρατόπεδο ΚΑΜΠΑΝΗ, όπου οι μαθητές ενημερώθηκαν από τον κύριο Διοικητή για την οργάνωση της άμυνας και ιδιαίτερα για την αποστολή του στρατού ξηράς. Πριν από την αποχώρησή τους τα παιδιά επισκέφθηκαν τους χώρους του στρατοπέδου.
Στη συνέχεια οι μαθητές έφτασαν στο στρατόπεδο ΚΟΡΟΜΗΛΑ. Εκεί οι μαθητές και οι συνοδοί εκπαιδευτικοί είχαν την τιμή να τους υποδεχθούν ο κ. Ταξίαρχος ο κ. Υποδιοικητής και το επιτελείο της Ταξιαρχίας. Ακολούθησε εντυπωσιακή ξενάγηση από τον κ. Υποδιοικητή της Ταξιαρχίας. Αυτή την περίοδο η Ταξιαρχία συμμετέχει σε πολυεθνική άσκηση στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Ευρωπαϊκού Σχηματισμού Μάχης HELBROC BG. Οι μαθητές είδαν την Ταξιαρχία σε πλήρη ανάπτυξη, και συγκεκριμένα στη διαχείριση μιας υποτιθέμενης κρίσεως που προέκυψε από φυσική καταστροφή. Στο στημένο καταυλισμό για τη φιλοξενία πολιτών θυμάτων της καταστροφής, επισκέφτηκαν σκηνές και κοντέινερ που είχαν μετατραπεί σε λουτρά, φούρνο, ιατρεία, χειρουργείο, σχολείο, σκηνές προσευχής κ. α. Συμμετείχαν σε οργανωμένες δραστηριότητες, παρακολούθησαν την εξελισσόμενη άσκηση και ενθουσιάστηκαν από τη συνεχή προσγείωση και απογείωση ελικοπτέρων. Οι μαθητές προσέφεραν στον κ. Ταξίαρχο, ως αντίδωρο για την θερμή φιλοξενία, έναν πίνακα ζωγραφισμένο από τους ίδιους. Μετά το γεύμα σε σκηνή-εστιατόριο μαθητές και εκπαιδευτικοί αποχώρησαν γεμάτοι με πλούσιες εντυπώσεις και πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Η φράση «Επί πτερύγων ανέμων» είναι γραμμένη στο σύμβολο της 71ης Ταξιαρχίας που παριστάνει ένα γεράκι με ανοιγμένα τα φτερά του. Τα δύο αυτά στοιχεία τα συμπεριλάβαμε κι εμείς στον πίνακα που φτιάξαμε για να προσφέρουμε στο προσωπικό της ταξιαρχίας σε ανταπόδοση της φιλοξενίας τους.
Όμως η επίσκεψη αυτή που τόσο μας ενθουσίασε ήταν η αρχή. Ένα μήνα αργότερα προσκληθήκαμε από την 71η Ταξιαρχία να συμμετέχουμε με τη χορωδία μας στην γιορτή που κάνει κάθε χρόνο η ταξιαρχία στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Κιλκίς (Λ.Α.Φ. Κιλκίς). Η τιμή για μας ήταν πολύ μεγάλη και ανταποκριθήκαμε με μεγάλη χαρά. Το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου το βράδυ η χορωδία και η ορχήστρα παραδοσιακών κρουστών του σχολείου δηλαδή οι μαθητές των τριών μεγαλύτερων τάξεων του σχολείου τραγουδήσαμε κάλαντα από διάφορες περιοχές της πατρίδας μας, κι αμέσως μετά έγινε η φωταγώγηση του μεγάλου χριστουγεννιάτικου δένδρου στον κήπο μπροστά στο κτήριο της ΛΑΦ Κιλκίς. Πυροτεχνήματα, μουσικές αλλά και κλόουν και παιχνίδια μετέτρεψαν τη ΛΑΦ σε παιδική χαρά για «παιδιά» όλων των ηλικιών.
Κι όμως αυτή δεν ήταν η τελευταία μας συνάντηση! Δύο μήνες μετά επισκέφθηκε το σχολείο μας ο Διοικητής της Ταξιαρχίας με δύο στελέχη της ταξιαρχίας. Σκοπός της επίσκεψής τους ήταν να ανταποδώσουν τις δικές μας επισκέψεις προσφέροντας μας δύο ταμπλό με φωτογραφίες από την πρώτη επίσκεψή μας στην ταξιαρχία. Το μεγαλύτερο από τα δύο μπορείτε να το δείτε κρεμασμένο σε ξεχωριστή θέση στο ισόγειο του σχολείου μας και το δεύτερο στο γραφείο των εκπαιδευτικών. Με την ευκαιρία της επίσκεψης αυτής ο κύριος Ταξίαρχος συναντήθηκε και συζήτησε με τους μαθητές της Ε΄ τάξης, που στο τέλος ανταπέδωσαν την τιμή που μας έγινε με ένα θερμό χειροκρότημα.
Όπως καταλαβαίνετε ούτε και αυτή θα είναι η τελευταία μας συνάντηση με την 71η ταξιαρχία. Ιδέες υπάρχουν και σύντομα θα έχουμε να σας πούμε νέα…
“Η τσάντα και το τσαντάκι”
Τον Μάιο του 2019 η θεατρική ομάδα του σχολείου μας συμμετείχε με θεατρικό έργο βασισμένο στο διήγημα του Δημήτρη Ψαθά “Η τσάντα και το τσαντάκι” στους μαθητικούς θεατρικούς αγώνες “Ακτίς Ονείρου” στη Θεσσαλονίκη στο κινηματοθέατρο Ολύμπιον. Για τη συμμετοχή της βραβεύθηκε με το βραβείο “Προβολής Σύγχρονου Ρεπερτορίου”.
Η ιστορικός καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου φιλοξενούμενη των μαθητών μας
Το 2018 το σχολείο μας σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρία Εκπαιδευτικών Κιλκίς και την Πολιτιστική και Καλλιτεχνική Εταιρία “Τέχνη” Κιλκίς προσκάλεσε και φιλοξένησε την διακεκριμένη ιστορικό και καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Μαρία Ευθυμίου. Δόθηκε έτσι η ευκαιρία σε πολλούς συμπολίτες μας να την παρακολουθήσουν στην διάλεξη που έδωσε στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κιλκίς να μιλά με τον μοναδικό της τρόπο για τους σταθμούς στην Παγκόσμια Ιστορία. Οι μαθητές όμως της Στ’ τάξης του σχολείου μας είχαν την προσωπική γνωριμία τους με την καθηγήτρια. Το πώς έγινε αυτό μας το περιγράφουν οι ίδιοι στο χαιρετισμό που απηύθυναν πριν την ομιλία της:
“Κυρίες και κύριοι
Ονομαζόμαστε Μαρία Δραγούτσου και Κωνσταντίνος Κούρλης. Έχουμε την τιμή να μοιραστούμε μαζί σας λίγες σκέψεις που ετοιμάσαμε με τη Σοφία Αρβανιτόπουλου, τη Λαμπρινή Κατίδου, τη Μελίνα Μουμτσίδου, τον Σταμάτη Παρασκευά και τον Παναγιώτη Σιδηρόπουλο.
Λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο δάσκαλός μας κύριος Δημήτριος Πέρρος, μάς ανακοίνωσε ότι το σχολείο μας θα εκδώσει εφημερίδα. Η ιδέα αυτή μάς άρεσε πολύ. Αλλά ποιο θα ήταν το θέμα για το οποίο θα γράφαμε; Ένα παιδί μετά από αρκετή συζήτηση πρότεινε να γράψουμε κάτι για τη μακρινή Κίνα. Ωραίο το θέμα είπαμε. Όμως πού θα βρούμε στοιχεία και υλικό για τη μακρινή αυτή χώρα με τον πανάρχαιο πολιτισμό; Τότε ο κύριος μάς πρότεινε να συγκεντρωθούμε την επόμενη Κυριακή στο Σχολείο, όσοι επιθυμούμε να λάβουμε μέρος στη συγγραφή του κειμένου. Έτσι συναντηθήκαμε τα εφτά παιδιά.
Σε κάποια στιγμή ο κύριος μάς λέει: «Λοιπόν παιδιά τώρα θα παρακολουθήσουμε κάποια θέματα από μία εξαιρετική δασκάλα η οποία διδάσκει στο πανεπιστήμιο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι λίγο-πολύ παγώσαμε τότε. Θα πρέπει να κάνουμε ησυχία και να ακούμε πράγματα τα οποία δεν θα τα καταλαβαίνουμε, σκεφτήκαμε. Δεν σας κρύβω ότι πρώτη εγώ έβγαλα το πρόχειρο μου και άρχισα να ζωγραφίζω. Μετά όμως από λίγα λεπτά με σκουντάει η Σοφία και μου λέει: «Άσε κάτω το μολύβι και άκουσε τι ωραία που τα λέει!». Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να την παρακολουθώ με προσοχή όπως και τα υπόλοιπα παιδιά. Αυτή ήταν η πρώτη επαφή μας με την κυρία Ευθυμίου. Μέσα από την οθόνη της τάξης μας βλέπαμε μία κυρία, μια δασκάλα που με τις κινήσεις, την έκφραση του προσώπου της αλλά κυρίως με την εκπληκτική αφήγησή της σε έκανε να νιώθεις ότι την έχεις δίπλα σου. Καταγράψαμε αυτά που μας άρεσαν και τα δώσαμε να δημοσιευτούν με τον τίτλο: «Γνωριμία με τη μακρινή Κίνα».
Τελειώσαμε με την Κίνα αλλά δεν είχαμε τελειώσει με την κυρία Ευθυμίου… Μάλλον η Κίνα ήταν η αρχή. Στη συνέχεια αρκετές φορές μάς «επισκέφτηκε στην τάξη» μέσα από την οθόνη. Ιδιαίτερα όταν μαθαίναμε τα γεγονότα της Επανάστασης του 1821. Η επέτειος της 25ης Μαρτίου ήταν η αφορμή για να δημιουργήσουμε πάλι από το υλικό της διδασκαλίας της, τρία κείμενα διαλόγου, τα οποία αφού δραματοποιήσαμε τα παίξαμε στη σχολική μας γιορτή.
Μετά από τόσες «επισκέψεις» κάτι έπρεπε να κάνουμε και εμείς. Αποφασίσαμε λοιπόν να της στείλουμε μία επιστολή και να την προσκαλέσουμε να έρθει και στο Κιλκίς, αφού ούτως ή άλλως αλωνίζει όλη την Ελλάδα διδάσκοντας Ιστορία. Η απάντησή της ήρθε πολύ γρήγορα και τα θερμά της λόγια μας συγκίνησαν. Χαρήκαμε που πραγματοποίησε την υπόσχεσή της και την έχουμε σήμερα μαζί μας.
Κυρίες και κύριοι τα συναισθήματά μας είναι έντονα για μία τόσο εξαιρετική κυρία όπως η κυρία Ευθυμίου. Νιώθουμε θαυμασμό και εκτίμηση προς το πρόσωπό της και ευχόμαστε στο μέλλον να μπορέσουμε σε κάποιο, έστω και μικρό βαθμό, να μιμηθούμε και να υιοθετήσουμε τις συμπεριφορές και τις στάσεις της.
Τέλος αισθανόμαστε αγάπη, ευγνωμοσύνη και μεγάλο σεβασμό για όσα έχει καταφέρει. Είναι μεγάλη μας τιμή που τη γνωρίσαμε από κοντά σήμερα και όλα τα παιδιά είμαστε πολύ χαρούμενα για αυτό. Θεωρούμε τον εαυτό μας πολύ τυχερό που σε λίγο θα απολαύσουμε την ομιλία της.
Σας ευχαριστούμε.”
Στη συνάντηση που είχαν μαζί της οι μαθητές προσέφεραν στη φιλοξενούμενη καθηγήτρια έναν πολύ ιδιαίτερο πίνακα που φιλοτέχνησε η δασκάλα μας των καλλιτεχνικών Δέσποινα Οργιανέλη.
Οι μαθητές του Β2 γράφουν για την ιστορία του σχολείου
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του σχολείου 3ο-γραφήματα το 2019)
Οι μαθητές του Β2 γράφουν για την ιστορία του σχολείου
Οι μαθητές της Β2 τάξης του 3ου δημοτικού σχολείου συνεργάστηκαν την περσινή χρονιά με τους μαθητές της Στ1 τάξης για την αναζήτηση πληροφοριών σχετικά με την ιστορία του σχολείου μας. Έτσι συγκεντρώθηκε φωτογραφικό υλικό από τα πρώτα κιόλας χρόνια λειτουργίας του σχολείου και τα παιδιά πήραν συνεντεύξεις από πρόσωπα που ήταν μαθητές τις δεκαετίες ’30, ’40 και ‘60 στο σχολείο μας.
Το κτήριο. Μάθαμε λοιπόν ότι η κατασκευή του 3ου Δημοτικού Σχολείου ξεκίνησε περίπου το 1928 ενώ άρχισε να λειτουργεί στα μέσα της δεκαετίας του ’30. Η αποπεράτωσή του άργησε αρκετά λόγω έλλειψης χρημάτων. Πριν ακόμη σοβατιστεί και βαφτεί έγινε η μεταφορά των μαθητών.
Το σχολικό κτήριο ήταν όπως και τώρα, χωρίς όμως τη στέγη, τα κάγκελα στις εξωτερικές σκάλες και το μπροστινό υπόστεγο. Δεξιά όπως βλέπουμε το κτήριο ήταν έξοδος από τον διάδρομο του σχολείου και όχι έξοδος τάξης όπως είναι τώρα.
Οι Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεις ήταν στις κάτω αίθουσες, ενώ οι μεγαλύτερες τάξεις ήταν στον επάνω όροφο.
Υπήρχε εξωτερική τουαλέτα και μία βρύση για να ξεδιψούν οι μαθητές που έπαιζαν στην χωμάτινη αυλή. Επειδή η αυλή ήταν πολύ μεγάλη, για κάποια χρόνια ο διευθυντής του σχολείου νοίκιαζε ένα μεγάλο μέρος της το οποίο γινόταν καπνοχώραφο, και τα έσοδα τα χρησιμοποιούσε για τις ανάγκες του σχολείου. Στο κομμάτι της αυλής μπροστά στο σχολείο τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο με πάνινες μπάλες, κρυφτό , κυνηγητό, τζαμί και σχοινάκι.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες. Τα κορίτσια φορούσαν ποδιές και τα μαλλιά τα είχαν πιασμένα με κορδέλα. Τα αγόρια ήταν κουρεμένα πολύ. Όλοι οι μαθητές είχαν πάνινες τσάντες μέσα στις οποίες είχαν το αναγνωστικό, για τις μικρές τάξεις, και για τις μεγάλες είχαν επιπλέον Θρησκευτικά, Ιστορία και Γεωγραφία. Βιβλίο μαθηματικών δεν υπήρχε και οι μαθητές μάθαιναν ό,τι άκουγαν απ’ το δάσκαλο και ό,τι έγραφαν στο τετράδιό τους με πένα, τα μεγάλα παιδιά και μολύβι, τα μικρά. Η κυκλοφορία των μαθητών απαγορευόταν μετά τις 6 το βράδυ και όποιον έβλεπαν έξω τιμωρούνταν την άλλη μέρα από το δάσκαλό του. Τιμωρίες και ξύλο έπεφτε και στους μαθητές που ήταν αδιάβαστοι. Το σχολείο ήταν αυστηρό και γι΄ αυτούς που αργούσαν να έρθουν το πρωί, τους έβαζαν και απουσίες. Έδιναν επίσης εξετάσεις στην Ε΄ και Στ΄ τάξη.
Η λειτουργία του σχολείου. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς για την εγγραφή των παιδιών τους οι γονείς πλήρωναν κάποιο ποσό. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όποιος μπορούσε, έφερνε ξύλα από το σπίτι για τη σόμπα της τάξης. Κυλικείο δεν υπήρχε και τα παιδιά έφερναν από το σπίτι το κολατσιό τους. Για αρκετά χρόνια δινόταν συσσίτιο στους μαθητές στο υπόγειο του σχολείου, το οποίο ήταν γάλα σε σκόνη με νερό και τους το έβαζαν στα μεταλλικά τους ποτηράκια. Επίσης, για κάποιο διάστημα, όταν σχολούσαν τα παιδιά πήγαιναν για φαγητό σε μια αίθουσα της παλιάς Νομαρχίας και περίπου στις 3 το μεσημέρι επέστρεφαν σπίτι. Εκεί έπρεπε να διαβάσουν γρήγορα προτού νυχτώσει, μιας και αρκετά χρόνια πριν δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια και τα βράδια άναβαν τις λάμπες πετρελαίου.
Το σχολικό έτος άρχιζε το Σεπτέμβρη και τελείωνε τον Ιούνη. Έκαναν μάθημα και το Σάββατο. Την Κυριακή όλοι οι μαθητές συγκεντρώνονταν στην αυλή του σχολείου για να πάνε στην εκκλησία μαζί με τους δασκάλους τους. Όποιος έλειπε τιμωρούνταν την επόμενη μέρα.
Όλα αυτά τα μάθαμε από την κ. Ανατολή που ήταν μαθήτρια στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σχολείου μας τη δεκαετία του ΄30, από τον κ. Τσάτση Σταύρο που ήταν μαθητής τη δεκαετία του ΄40 και την κ. Φανούλα Καρυπίδου που ήταν μαθήτρια τη δεκαετία του ΄60. Η κυρία Φανούλα δούλεψε και ως δασκάλα επίσης στο σχολείο μας. Τους ευχαριστούμε πολύ όλοι μας.
Ένας ιστορικός περίπατος στην πόλη του Κιλκίς. Οι μικροί μαθητές της Α2 τάξης πέρσι έκαναν και μια μεγάλη βόλτα, πιασμένοι χέρι- χέρι με τους μαθητές της Στ1 τάξης και σε άλλα ιστορικά κτήρια της πόλης μας. Είδαν τις καπναποθήκες Μοσκώφ της οδού Βενιζέλου, τον άλλοτε όμορφο χώρο του Δημοτικού κήπου, το Πολυάνειο Ωδείο, τα παλιά αρχοντικά της οδού Μητροπόλεως και το κτήριο της Μητρόπολης. Ξεναγός τους ήταν μια αρχιτέκτονας που εθελοντικά και υπομονετικά έλυσε όλες τις απορίες των μικρών περιπατητών της ιστορίας του Κιλκίς.
Δύο παραμύθια
Τα δυο διαμάντια
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα διαμάντι, που το έλεγαν Διαμάντω. Η Διαμάντω έψαχνε συνέχεια το ταίρι της.
Μια μέρα συνάντησε ένα άλλο διαμάντι, λαμπερό και καταγάλανο σαν τον ουρανό, τον Διαμαντή.
Τα δυο διαμάντια ταξίδεψαν μαζί σ’ ένα απομονωμένο νησί, το οποίο όμως είχε πειρατές. Οι πειρατές μόλις τους είδαν είπαν: «Ανεβείτε στο καράβι μας κι εμείς θα σας προστατέψουμε». Μ΄ αυτόν τον τρόπο τους ξεγέλασαν , τους άρπαξαν και τους κλείδωσαν σ’ ένα σεντούκι.
Λίγες ώρες αργότερα εμφανίστηκε ένας παπαγάλος, που με το ράμφος του ξεκλείδωσε το σεντούκι. Ελευθέρωσε τα δυο διαμάντια και τα οδήγησε σε μια πολιτεία μακριά απ’ τους ανθρώπους, στη Διαμαντούπολη.
Έτσι, ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Η κυρά-Κακή και οι δώδεκα μήνες
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σ’ ένα χωριό δυο κυρούλες. Τη μια την έλεγαν Καλή, γιατί ήταν ευγενική και καλόψυχη και είχε για όλους καλά λόγια. Την άλλη την έλεγαν Κακή, γιατί δεν έλεγε ποτέ τον καλό τον λόγο.
Μια μέρα η Κακή πήγε στο βουνό να μαζέψει κάστανα. Παρουσιάζονται τότε μπροστά της δώδεκα παλικάρια. Ήταν οι δώδεκα μήνες του χρόνου.
-Γεια σου γιαγιά, της λένε.
-Τι θέλετε και μ’ ενοχλείτε; Δε βλέπετε ότι έχω δουλειά;
-Συγγνώμη γιαγιά για την ενόχληση, απλώς θέλουμε τη γνώμη σου για τους δώδεκα μήνες του χρόνου.
-Αφού επιμένετε θα σας πω. Ο Γενάρης έχει τσουχτερό κρύο, ο Φλεβάρης τους μασκαράδες, ο Μάρτης τον καιρό που δεν ξέρει τι θέλει, ο Απρίλης τις αλλεργίες, ο Μάης τα απαίσια λουλούδια, ο Ιούνης και ο Ιούλης τους καύσωνες, ο Αύγουστος τις μύγες, ο Σεπτέμβρης τα σχολεία και τα ουρλιαχτά των παιδιών, ο Οκτώβρης τις πλημμύρες, ο Νοέμβρης τα πρώτα κρύα και τέλος ο Δεκέμβρης με τα φρικτά Χριστούγεννα. Τους μισώ όλους.
Οι μήνες στεναχωρήθηκαν πολύ από τα λόγια της και της έδωσαν ένα τσουβαλάκι. Η Κακή πήρε χαρούμενη το δώρο της, όταν όμως πήγε στο σπίτι της, το άνοιξε και τι να δει; Το τσουβάλι ήταν γεμάτο πέτρες.
