(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του σχολείου 3ο-γραφήματα το 2019)
Οι μαθητές του Β2 γράφουν για την ιστορία του σχολείου
Οι μαθητές της Β2 τάξης του 3ου δημοτικού σχολείου συνεργάστηκαν την περσινή χρονιά με τους μαθητές της Στ1 τάξης για την αναζήτηση πληροφοριών σχετικά με την ιστορία του σχολείου μας. Έτσι συγκεντρώθηκε φωτογραφικό υλικό από τα πρώτα κιόλας χρόνια λειτουργίας του σχολείου και τα παιδιά πήραν συνεντεύξεις από πρόσωπα που ήταν μαθητές τις δεκαετίες ’30, ’40 και ‘60 στο σχολείο μας.
Το κτήριο. Μάθαμε λοιπόν ότι η κατασκευή του 3ου Δημοτικού Σχολείου ξεκίνησε περίπου το 1928 ενώ άρχισε να λειτουργεί στα μέσα της δεκαετίας του ’30. Η αποπεράτωσή του άργησε αρκετά λόγω έλλειψης χρημάτων. Πριν ακόμη σοβατιστεί και βαφτεί έγινε η μεταφορά των μαθητών.
Το σχολικό κτήριο ήταν όπως και τώρα, χωρίς όμως τη στέγη, τα κάγκελα στις εξωτερικές σκάλες και το μπροστινό υπόστεγο. Δεξιά όπως βλέπουμε το κτήριο ήταν έξοδος από τον διάδρομο του σχολείου και όχι έξοδος τάξης όπως είναι τώρα.
Οι Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεις ήταν στις κάτω αίθουσες, ενώ οι μεγαλύτερες τάξεις ήταν στον επάνω όροφο.
Υπήρχε εξωτερική τουαλέτα και μία βρύση για να ξεδιψούν οι μαθητές που έπαιζαν στην χωμάτινη αυλή. Επειδή η αυλή ήταν πολύ μεγάλη, για κάποια χρόνια ο διευθυντής του σχολείου νοίκιαζε ένα μεγάλο μέρος της το οποίο γινόταν καπνοχώραφο, και τα έσοδα τα χρησιμοποιούσε για τις ανάγκες του σχολείου. Στο κομμάτι της αυλής μπροστά στο σχολείο τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο με πάνινες μπάλες, κρυφτό , κυνηγητό, τζαμί και σχοινάκι.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες. Τα κορίτσια φορούσαν ποδιές και τα μαλλιά τα είχαν πιασμένα με κορδέλα. Τα αγόρια ήταν κουρεμένα πολύ. Όλοι οι μαθητές είχαν πάνινες τσάντες μέσα στις οποίες είχαν το αναγνωστικό, για τις μικρές τάξεις, και για τις μεγάλες είχαν επιπλέον Θρησκευτικά, Ιστορία και Γεωγραφία. Βιβλίο μαθηματικών δεν υπήρχε και οι μαθητές μάθαιναν ό,τι άκουγαν απ’ το δάσκαλο και ό,τι έγραφαν στο τετράδιό τους με πένα, τα μεγάλα παιδιά και μολύβι, τα μικρά. Η κυκλοφορία των μαθητών απαγορευόταν μετά τις 6 το βράδυ και όποιον έβλεπαν έξω τιμωρούνταν την άλλη μέρα από το δάσκαλό του. Τιμωρίες και ξύλο έπεφτε και στους μαθητές που ήταν αδιάβαστοι. Το σχολείο ήταν αυστηρό και γι΄ αυτούς που αργούσαν να έρθουν το πρωί, τους έβαζαν και απουσίες. Έδιναν επίσης εξετάσεις στην Ε΄ και Στ΄ τάξη.
Η λειτουργία του σχολείου. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς για την εγγραφή των παιδιών τους οι γονείς πλήρωναν κάποιο ποσό. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, όποιος μπορούσε, έφερνε ξύλα από το σπίτι για τη σόμπα της τάξης. Κυλικείο δεν υπήρχε και τα παιδιά έφερναν από το σπίτι το κολατσιό τους. Για αρκετά χρόνια δινόταν συσσίτιο στους μαθητές στο υπόγειο του σχολείου, το οποίο ήταν γάλα σε σκόνη με νερό και τους το έβαζαν στα μεταλλικά τους ποτηράκια. Επίσης, για κάποιο διάστημα, όταν σχολούσαν τα παιδιά πήγαιναν για φαγητό σε μια αίθουσα της παλιάς Νομαρχίας και περίπου στις 3 το μεσημέρι επέστρεφαν σπίτι. Εκεί έπρεπε να διαβάσουν γρήγορα προτού νυχτώσει, μιας και αρκετά χρόνια πριν δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα στα σπίτια και τα βράδια άναβαν τις λάμπες πετρελαίου.
Το σχολικό έτος άρχιζε το Σεπτέμβρη και τελείωνε τον Ιούνη. Έκαναν μάθημα και το Σάββατο. Την Κυριακή όλοι οι μαθητές συγκεντρώνονταν στην αυλή του σχολείου για να πάνε στην εκκλησία μαζί με τους δασκάλους τους. Όποιος έλειπε τιμωρούνταν την επόμενη μέρα.
Όλα αυτά τα μάθαμε από την κ. Ανατολή που ήταν μαθήτρια στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του σχολείου μας τη δεκαετία του ΄30, από τον κ. Τσάτση Σταύρο που ήταν μαθητής τη δεκαετία του ΄40 και την κ. Φανούλα Καρυπίδου που ήταν μαθήτρια τη δεκαετία του ΄60. Η κυρία Φανούλα δούλεψε και ως δασκάλα επίσης στο σχολείο μας. Τους ευχαριστούμε πολύ όλοι μας.
Ένας ιστορικός περίπατος στην πόλη του Κιλκίς. Οι μικροί μαθητές της Α2 τάξης πέρσι έκαναν και μια μεγάλη βόλτα, πιασμένοι χέρι- χέρι με τους μαθητές της Στ1 τάξης και σε άλλα ιστορικά κτήρια της πόλης μας. Είδαν τις καπναποθήκες Μοσκώφ της οδού Βενιζέλου, τον άλλοτε όμορφο χώρο του Δημοτικού κήπου, το Πολυάνειο Ωδείο, τα παλιά αρχοντικά της οδού Μητροπόλεως και το κτήριο της Μητρόπολης. Ξεναγός τους ήταν μια αρχιτέκτονας που εθελοντικά και υπομονετικά έλυσε όλες τις απορίες των μικρών περιπατητών της ιστορίας του Κιλκίς.
