(Το κείμενο συμπεριλήφθηκε στην εφημερίδα του σχολείου “3ο-γραφήματα” του 2018)
Μαθαίνοντας την ιστορία της πόλης μας με οδηγό τη φαντασία
Στο πλαίσιο της διδασκαλίας του αντικειμένου της τοπικής ιστορίας τα παιδιά του Στ1, με την καθοδήγηση του δασκάλου τους κύριου Αλέξανδρου Γρόζου, ασχολήθηκαν με τη μελέτη των ιστορικών κτιρίων του Κιλκίς. Στη συνέχεια δημιούργησαν μια παρέα από φανταστικούς ήρωες οι οποίοι ζουν μια έντονη περιπέτεια στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν ένα θησαυρό, που είναι κρυμμένος μέσα στα απομεινάρια του παρελθόντος της πόλης μας. Τέσσερις ομάδες μαθητών έγραψαν τέσσερις διαδοχικές ιστορίες που σας τις παρουσιάζουμε. Αν θέλετε συνεχίστε την περιπέτειά τους με τη δική σας φαντασία.
1η ομάδα
Ένα καλοκαιρινό απόγευμα λίγες μέρες πριν τελειώσουν τα σχολεία τα αγόρια της έκτης δημοτικού, κανόνισαν να συναντηθούν στο σχολείο τους, το 3ο Δημοτικό Σχολείο, για να παίξουν μπάλα. Εκεί που παίζανε, ο μικρότερος της παρέας, κλότσησε με δύναμη την μπάλα που έφτασε μέχρι το γήπεδο του μπάσκετ. Τα παιδιά έστειλαν τον Τζακ, ένα παιδί της παρέας, να την φέρει. Εκείνα έτρεξαν γρήγορα και κρύφτηκαν στο μεγαλύτερο κτίριο του σχολείου τους.
Ο Τζακ γύρισε με την μπάλα στα χέρια του και τρόμαξε που δεν είδε τους καλύτερους φίλους του. Αμέσως, σκέφτηκε πως μπορεί να δίψασαν και να πήγαν στις βρύσες. Καθώς πλησίαζε είδε την σιδερένια κόκκινη πόρτα του σχολείου ανοιχτή και τρομαγμένος ανέβηκε τις μαρμάρινες σκάλες. Μπαίνοντας μέσα κυριαρχούσε το σκοτάδι και η πόρτα έτριζε. Κάνοντας μικρά και αργά βήματα έφτασε μέχρι τις τουαλέτες φωνάζοντας τα ονόματα των φίλων του «Τζο, Ντρέι, Αλσέστ, Μπομπ, Ντίκι, Ρίκι, Μπρους! Που είστε παιδιά;» Εκεί που ακούγονταν οι τσιριχτές φωνές παιδιών της πρώτης τάξης, τώρα δεν ακουγόταν παρά ένας σιγανός ήχος ενός κλαδιού που χτυπούσε επίμονα το παράθυρο.
Ξαφνικά ακούστηκε ένα δυνατό «μπαμ» από τον επάνω όροφο. Ο Τζακ, γύρισε απότομα. Τρέμοντας προχώρησε και ανέβηκε αργά αργά τις σκάλες του σχολείου. Έλεγξε τις δύο πρώτες αίθουσες που έμοιαζαν με νεκροταφείο, έτσι άδειες που ήταν. Επόμενη αίθουσα που προσπάθησε να μπει, ήταν το γραφείο των δασκάλων. Όμως ήταν κλειδωμένη και η τελευταία του ευκαιρία να βρει τους φίλους του, ήταν η αίθουσα των υπολογιστών. Μπήκε μέσα και δεν ακουγόταν απολύτως τίποτα. Έκανε δύο βήματα και ένιωσε ένα χέρι να του ακουμπάει τον λαιμό. Κατευθείαν το χτύπησε και άνοιξε απότομα το φως. Με το που κατάλαβε ότι αυτός που χτύπησε ήταν ο Ντρέι, ανακουφισμένος άρχισε να γελάει. Όλοι οι φίλοι του, που ήταν κρυμμένοι στο σχολείο, τον αγκάλιασαν και του ευχήθηκαν «Χρόνια Πολλά!». Τα είχαν ετοιμάσει όλα και τα έκρυψαν στο γραφείο των δασκάλων (τούρτα, πατατάκια, πίτσες, χυμούς…). Για αυτό το λόγο ήταν κλειδωμένο. Τα παιδιά αφού κόπηκε η τούρτα κατέβηκαν και κάθισαν στο προαύλιο του σχολείου λέγοντας τρομακτικές ιστορίες. Ο Μπομπ είπε πως ξέρει μια αληθινή ιστορία για το σχολείο και μίλησε για έναν χάρτη που βρισκόταν στην πιο παλιά βιβλιοθήκη του σχολείου.
Όλοι συμφώνησαν ότι έπρεπε να τον βρουν και κανόνισαν να πάνε την επόμενη το απόγευμα στο σχολείο για να τον ψάξουν. Το επόμενο απόγευμα στις εφτά η ώρα ξεκίνησε το ψάξιμο. Δεν ήταν δύσκολο να βρουν τη βιβλιοθήκη και τον χάρτη. Δυστυχώς όμως ο χάρτης δεν ήταν ολόκληρος. Το μόνο που έγραφε ήταν η πρόταση «Πήγαινε στις Δίδυμες Καπναποθήκες» και αυτό έκαναν.
2η ομάδα
Καθώς άνοιξε την πόρτα στο φθαρμένο παλιό πάτωμα υπήρχαν κάτι λασπόνερα, γλίστρησε και λερώθηκαν τα μαύρα παπούτσια του και το καφέ παλτό του. Έβγαλε ένα μαντήλι από το μπεζ παντελόνι του αλλά με τον ήχο που έπεσε τρόμαξαν τα ποντίκια και έτρεξαν έξω από τις κρυψώνες τους. Αφού σηκώθηκε ξεσκονίζοντας τον εαυτό του κατευθύνθηκε προς τις σαπισμένες ξύλινες σκάλες. Αφού έφτασε μόνο έως τη μέση των σκαλών άρχισαν να καταρρέουν μία -μία.
Έτρεξε και μπήκε μέσα στο υπόγειο, εκεί πίσω από κάτι σκισμένα χαρτόκουτα υπήρχε μία μικρή σιδερένια πορτούλα. Έσπρωξε τις κούτες με δυσκολία αλλά μία κούτα έπεσε πάνω του. Μέσα σε αυτή την κούτα υπήρχαν τρία κλειδιά και παλιές εφημερίδες. Αφού δοκίμασε το ένα κλειδί στην πόρτα δεν ταίριαζε, όταν πήγε να βάλει το δεύτερο κλειδί άκουσε έναν θόρυβο και το τράβηξε κατευθείαν έξω. Μετά δοκίμασε το τρίτο όμως ούτε εκείνο ταίριαζε. Κάτω από την πεσμένη κούτα βρήκε ένα σκοινί που όταν το τράβηξε άνοιξε η πόρτα, σαν κάποιου είδους παλιό μηχανισμό.
Μπήκε μέσα στο δωμάτιο της μικρής πόρτας και εκεί σε μία γωνία υπήρχαν κάτι παλιές σφαίρες και ένα παλιό σημείωμα. Έσκυψε και το πήρε αλλά ένα άσπρο περιστέρι μπήκε από το σπασμένο παράθυρο και του άρπαξε το σημείωμα. Άρχισε να κυνηγάει το περιστέρι αλλά βγήκε ξανά έξω από το σπασμένο παράθυρο.
Ο Τζακ πήγε να φύγει απογοητευμένος αλλά το περιστέρι τον σταμάτησε στην πόρτα. Πήρε το σημείωμα και έγραφε έναν γρίφο που έλεγε να πάει στον επόμενο προορισμό του στην «ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ».
3η ομάδα
Ο ήρωάς μας ήταν ψηλός και λεπτός που ίσα ίσα χωρούσε από την πόρτα. Τα μακριά του πόδια τον βοηθούσαν να πηδάει ψηλά και τα δυνατά του χέρια σήκωναν μέχρι και 2 τόνους . Αφού έφυγε από τις δίδυμες καπναποθήκες, άκουσε από ένα περαστικό ότι στη Μητροπολιτική κατοικία ακούγονταν περίεργοι ήχοι μέσα από τα δωμάτια . Έτσι αποφάσισε να πάει να δει τι γίνεται. Όταν έφτασε εκεί είδε μια αυλή γεμάτη πράσινα, χόρτα, θάμνους και πολλά δέντρα. Τα λουλούδια είχαν χρώμα κόκκινα, ροζ, κίτρινο, μωβ και άσπρο. Το σπίτι όμως ήταν κατεστραμμένο, οι τοίχοι του ήταν ξεθωριασμένοι, η σκεπή είχε μια τεράστια τρύπα και τα παράθυρα ήταν σπασμένα. Μπήκε μέσα και πήγε να ανέβει την παλιά και κατεστραμμένη σκάλα. Όταν έφτασε στην παλιά, ξύλινη πόρτα άκουσε κάποιον να λέει: Θα πεθάνεις, θα σε σκοτώσω. Αφού άνοιξε είδε ένα τύπο να κάθεται σε μια παλιά σκισμένη πολυθρόνα και να κρατάει ένα ανάποδο μαχαίρι. Τα βήματά του ακούγονταν στο ξύλινο και χαλασμένο πάτωμα. Η πολυθρόνα γύρισε και ο ήρωάς μας τρόμαξε. Όμως ήταν μια παλιά κούκλα με ένα μαγνητόφωνο δίπλα της. Ήταν τα ξαδέλφια του που του έκαναν πλάκα. Όταν τον καθησύχασαν πήγε να δει το σπίτι. Μπήκε πρώτα στον σαλόνι και είδε τα πανάκριβα έπιπλά τους, τους όμορφους πίνακες και τα πολύτιμα βάζα. Στο επόμενο δωμάτιο ήταν η κρεβατοκάμαρα. Μέσα είχε μια τρίφυλλη ντουλάπα, δίπλα από την πόρτα είχε ένα παλιό γραφείο. Δεξιά και αριστερά είχε κομοδίνα και στη μέση ένα κρεβάτι. Μόλις έβγαινες από το δωμάτιο απέναντι ήταν το μπάνιο. Αφού άνοιγες την πόρτα έβλεπες την τουαλέτα και δίπλα την μπανιέρα. Ο νιπτήρας ήταν απέναντι από την μπανιέρα. Όλο το μπάνιο είχε πολλές λεπτομέρειες. Αυτά ήταν τα δωμάτια, κουζίνα δεν είχε μιας και ήταν πίσω από τον κήπο. Μόλις άνοιξε την πόρτα για να φύγει είδε μια φυσαρμόνικα που έγραφε: ΠΟΛΥΑΝΕΙΟ ΩΔΕΙΟ, ΧΑΡΙΤΟΝΩΣ 10. Είχε όμως μια επιγραφή πάνω που δεν μπορούσε να την διαβάσει καθαρά . Έτσι αποφάσισε να πάει εκεί μιας και η φυσαρμόνικα είχε ένα κουμπί που σε έστελνε κατευθείαν εκεί.
4η ομάδα
Εμείς εκείνη την ημέρα είχαμε μάθημα κιθάρας στο Πολυάνειο Ωδείο Κιλκίς . Ξαφνικά στην είσοδο του Ωδείου αντικρίσαμε ένα φοβισμένο παιδί περίπου στην ηλικία μας που έψαχνε να βρει κάτι .Μας πλησίασε και μας έδειξε μια φυσαρμόνικα με μια παράξενη επιγραφή .Εμείς θυμηθήκαμε την φυσαρμόνικα που μας είχε πει ο κ. Κώστας στο μάθημα κιθάρας . Μας ρώτησε αν ξέρουμε κάποιον υπεύθυνο και τον πήγαμε στον διευθυντή , τον κ. Κλεάνθη . Όμως επειδή δεν ξέραμε που βρισκόταν το γραφείο του διευθυντή ρωτήσαμε τον Επαμεινώνδα . Όμως ο Επαμεινώνδας μας είπε να μην ενημερώσουμε τον διευθυντή αλλά να το λύσουμε μόνοι μας και ότι θα μας βοηθήσει κι αυτός . Αρχίσαμε να ψάχνουμε στοιχεία σε όλες τις αίθουσες γεμάτοι αγωνία, ώσπου φτάσαμε στην αίθουσα της φυσαρμόνικας. Η αίθουσα ήταν μεγάλη και είχε πολλές ζωγραφιές οργάνων στους τοίχους. Ξαφνικά ακούσαμε «Βοήθειαααα!!!» . Ήταν το παιδί που μόλις είχαμε γνωρίσει. Ήταν τρομαγμένο και δειλά μας έδειξε μια τρομακτική πόρτα. Το παιδί νόμιζε ότι ήταν στοιχειωμένη αλλά εμείς αποφασισμένοι τον ηρεμήσαμε και τον πήραμε μαζί μας έτοιμοι να εξερευνήσουμε αυτή την περίεργη πόρτα . Την ανοίξαμε και μέσα υπήρχε ένας γρίφος πάνω σε ένα τραπέζι. Ο γρίφος έλεγε «Να πας στο πρώτο διοικητήριο»….
Οι μαθητές του Στ1 τμήματος
Πολυάνειο ωδείο
Δίδυμες καπναποθήκες
Μητροπολιτική κατοικία
Τα ιστορικά κτίρια του Κιλκίς