Ο φετινός Μάρτιος είναι αφιερωμένος στην εκστρατεία της Actionaid, που τιτλοφορείται «ο χαρταετός όλου του κόσμου» και με την οποία ,κάθε σχολείο ,που συμμετέχει, δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του στα παιδιά- πρόσφυγες.
Οι δράσεις κορυφώνονται την Παρασκευή 31/3, όπου όλα τα σχολεία της Ελλάδας ,που συμμετέχουν στη δράση, θα τραγουδήσουν ταυτόχρονα το ίδιο τραγούδι.
Εμείς ξεκινήσαμε τις δράσεις μας, ανιχνεύοντας τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις των παιδιών σχετικά με τους πρόσφυγες.
Συνεχίσαμε,διαβάζοντας αποσπάσματα από την ιστορία του Μαχντί και ακούγοντας παράλληλα κάποια κομμάτια της ιστορίας του από το cd της actionaid, ενώ ,σίγουρα,ακούσαμε τα τραγούδια της ιστορίας . Αποφασίσαμε να ζωγραφίσουμε την ιστορία του μικρού αγοριού –πρόσφυγα, όπως την αντιληφθήκαμε εμείς
και προσπαθήσαμε να την ανασυνθέσουμε με δικά μας λόγια ,τοποθετώντας τις ζωγραφιές μας στη σωστή σειρά.
Είδαμε στην υδρόγειο, που βρίσκεται το Αφγανιστάν και τις χώρες απ’τις οποίες πέρασε ο χαρταετός του Μαχντί.
Φτιάξαμε κι εμείς μαγικά χαλιά, που πετάμε και με τη φαντασία μας ταξιδέψαμε σε μέρη μακρινά, μέρη φανταστικά,μέρη άλλοτε υπαρκτά και άλλοτε όχι..
Ζωγραφίσαμε κι εμείς χαρταετούς σαν του Μαχντί και φτιάξαμε μιαν αφίσα αφιερωμένη στα παιδιά όλου του κόσμου, την οποία και στείλαμε στην actionaid
Είχαμε φτιάξει χάρτινες «κούκλες» με τα πρόσωπα της ιστορίας, με εικόνες,που βρήκαμε στο διαδίκτυο και τις εκτυπώσαμε για αυτό το σκοπό
ενώ παίξαμε και κουκλοθέατρο την ιστορία του «χαρταετού όλου του κόσμου»
Έπειτα, χρησιμοποιήσαμε το πατρόν του χαρταετού,απ το βιβλίο της actionaid και φτιάξαμε τους δικούς μας χαρταετούς, που τους διακοσμήσαμε όπως άρεσε στον καθέναν μας , ενώ όλοι μαζί φτιάξαμε έναν μεγαλύτερο χαρταετό, εμπνευσμένο από τον χαρταετό όλου του κόσμου, που είχε επάνω του ζωγραφιστές εικόνες από τα μέρη, που πέρασε πετώντας. Ο δικός μας χαρταετός, μιας και δεν είχε προλάβει να ταξιδέψει ακόμα, έχει επάνω του ζωγραφισμένο το νηπιαγωγείο μας και εμάς!
και τον οποίο προσπαθήσαμε -όχι και τόσο επιτυχώς- να πετάξουμε όλοι μαζί στην αυλή του σχολείου μας
αφού τραγουδήσαμε «θα μαι πάντα εδώ» για τα παιδιά όλου του κόσμου, παιδιά –πρόσφυγες, παιδιά με τα ίδια θέλω, τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες αγωνίες, αλλά σε πολύ πιο δύσκολα διαμορφωμένα περιβάλλοντα…
