Μέσα μεταφοράς και κυκλοφοριακή αγωγή.

Συζητώντας με τα παιδιά για τις καθημερινές μας ρουτίνες στο νηπιαγωγείο, η συζήτηση πήγε σ ένα τροχαίο, που είχε κάποιο διάσημο πρόσωπο πρόσφατα.. αρχικά, μείναμε να παρακολουθούμε το διάλογο, ο οποίος είχε να κάνει ,κυρίως,με το αν έμαθαν για το (δυσάρεστο) συμβάν και ελάχιστες λεπτομέρειες απ’όσες τα παιδικά μάτια κατάφεραν ν’ αντιληφθούν απ’τις τηλεοπτικές μεταδώσεις..στην προσπάθειά μας να εκμαιεύσουμε περαιτέρω  γενικές γνώσεις για τυχόν ανάρμοστες οδικές συμπεριφορές δυσκολευτήκαμε, οπότε κρίναμε κατάλληλη τη στιγμή να φέρουμε το θέμα στην κυκλοφοριακή αγωγή..

Ξεκινήσαμε,λοιπόν, μιλώντας λίγο για μέσα μεταφοράς ξηράς ,θάλασσας και αέρος, διαχωρισμό, που τα παιδιά κατείχαν και φάνηκε και από το κολάζ,που σχεδόν χωρίς βοήθεια ολοκλήρωσαν:

Αναφερθήκαμε ,κυρίως, σε συμπεριφορές ,που πρέπει όλοι να υιοθετούν είτε πεζοί είτε επιβαίνοντες σε κάποιο όχημα ή οδηγώντας το και είδαμε και πολλές σχετικές εικόνες και βιβλία, όπως η «Σηματούλα και τα σήματα οδικής κυκλοφορίας», ο «κύριος ΚΟΚ», ενώ στήσαμε και το δρόμο μας, με τον οποίο τα αγόρια της τάξης παίζουν καθημερινά και τοποθετήσαμε πάνω τοςυ και κάποια σήματα, ώστε να τα ακολουθούμε τώρα ,που τα γνωρίσαμε πια:

Διαβάσαμε και παίξαμε την ιστορία του «Σταμάτη και του Γρηγόρη»,που κατοικούν στο φανάρι,ενώ τους χρωματίσαμε, τους κόψαμε και φτιάξαμε και τα δικά μας φανάρια:

Και φυσικά, τα σήματα οδικής κυκλοφορίας απ’ όταν τα μάθαμε μας αρέσει να παίζουμε σε κάθε διάλειμμα μαζί τους. Έτσι, γίναμε αυτοκίνητα και πεζοί, που έπρεπε να τ ακολουθούμε:

……παίξαμε «μουσικά σήματα»:

………..γίναμε ζευγαράκια οι έχοντες τα ίδια σήματα:

….. γίναμε τα ίδια τα σήματα, που εξηγούσαμε τί πρέπει να κάνουν οχήματα και πεζοί ,όταν μας βλέπουν στο δρόμο τους:

Καλή Σαρακοστή….

Μπήκαμε στην Σαρακοστή, και δεν μπορούσαμε να μην μιλήσουμε για το στάδιο αγώνα, προσευχής και νηστείας της ορθοδοξίας. Μετά το ποιηματάκι:

«Η γιαγιά μας η καλή

πλάθει μια Σαρακοστή

ποδαράκια 7 της βάνει

στην Ανάσταση να φτάνει.

Βάζει και από έναν σταυρό

στο κεφάλι , στο λαιμό

μόνο στόμα δεν της βάνει

άμαρτιες να μην κάνει..»

Κατασκευάσαμε την δικιά μας “Σαρακοστή”, ημερολόγιο, ώστε καθε εβδομάδα να κόβουμε και ένα ποδαράκι μέχρι να έρθει η Πασχαλιά:

…καλή δύναμη λοιπόν σε αυτούς που περνούν την Σαρακοστή σύμφωνα με την ορθόδοξη λατρεία…

«Ήρθε πάλι το..Καρναβάλι!!»

Αρχίζοντας με την ιστορία του μικρού Αρλεκίνο, μπήκαμε στο πνεύμα της Αποκριάς για φέτος. Η ιστορία αυτή άρεσε πολύστα παιδιά και θέλανε να την αφηγηθούν και τα ίδια βλέποντας τις αντίστοιχες εικόνες:

Και φυσικά φτιάξαμε και τον δικό μας Αρλεκίνο:

λίγο αλλιώτικο, βέβαια, καθώς δεν του βάλαμε σκοπίμως πρόσωπογια να βάζουμε στη θέση τους τις δικές μας χαρούμενες φατσούλες!

οι κατασκευές μας συνεχίστηκαν με πολύ κέφι και μετά μουσικής φτιάχνοντας κλόουν

…..αλλά και μεταμφιεζόμενοι σε..κλόουν με μια αυτοσχέδια κατασκευή στολής από σακούλες απορριμάτων!

και ιδού:

…..συνεχίσαμε σε πιο παραδοσιακούς ρυθμούς χορεύοντας « πως το τρίβουν το πιπέρι»:

….και φυσικά δε θα μπορούσαμε να  μην κάνουμε το καθιερωμένο αποκριάτικο πάρτυ μας, όπου  μασκαρεμένοι όλοι και με παρέα τις μανούλες, που πάντα μας στηρίζουν ,χορέψαμε παραδοσιακά:

…..αλλά και πιο μοντέρνα:

….χορέψαμε το «γαϊτανάκι»:

…πετάξαμε σερπατίνες:

….και παίξαμε μουσικές καρέκλες!

….και ,φυσικά, δε ξεχάσαμε και την Κ.Δευτέρα φτιάχνοντας χαρταετό:

…και του χρόνου!

«Εμείς, εμείς  τα παιδιά της…Γης!»

Στο πλαίσιο ενός προγράμματος για τα «δικαιώματα των παιδιών» και καθότι είθισται λίγο πριν τις Απόκριες να αναφερόμαστε στις διάφορες φυλές των ανθρώπων της Γης, καταπιαστήκαμε και με αυτήν τη θεματική, με αφορμή το γνωστό τραγούδι των «παιδιών της Γης». Μάθαμε ,λοιπόν,το τραγούδι και το χορέψαμε πολύ παραστατικά κλείνοντας τη Γη μας σε έναν κύκλο.

….έπειτα ζωγραφίσαμε τα παιδιά της Γης γύρω της, όπως ακριβώς μας υποδείκνυε το τραγούδι:

….συνεχίσαμε τις υπόλοιπες μέρες, μιλώντας για ανθρώπους και παιδιά άλλων χωρών κοντινών μας και πιο μακρυνών,μιλώντας για τις διαφορετικές συνήθειες,που έχουν ,τη διαφορετική τους γλώσσα, το διαφορετικό τρόπο ντυσίματος, αλλά και γενικότερα τον τρόπο ζωής και διαβίωσής τους, τονίζοντας ,όμως, και εμμένοντας στο ότι είναι και αυτοί άνθρωποι ίσοι με μας και πρέπει να έχουν και θα προσπαθήσουμε να έχουν τα ίδια δικαιώματα. Μιλήσαμε ,λοιπόν, για τους Κινέζους ,είδαμε τη γεωγραφική θέση της χώρας τους στην υδρόγειο και φτιάξαμε ένα κιμονό, που είναι ένα απ τα παραδοσίακά τους είδη ένδυσης:

….αναφερθήκαμε στους Ινδιάνους, είδαμε λίγο απ τον τρόπο ζωής, που συνήθιζαν να έχουν, τα «περίεργα» για μας ονόματά τους ,έναν ινδιάνικο μύθο, ενώ ολοκληρώσαμε ένα φύλλο εργασίας ,όπου κρυβόταν ένας Ινδιάνος πίσω απ΄το Ι,ι του ονόματός του!

….και μιας και μ’ αυτά και με τ΄άλλα φτάσαμε στην Τσικνοπέμπτη φτιάξαμε ινδιάνικα καπέλα:

και γίναμε και εμείς ..μικροί Ινδιάνοι:

Ο Αγ. Βαλεντίνος στο νηπιαγωγείο.

Αν και καμία από μας τις νηπιαγωγούς δεν τάσσεται υπέρ αυτής της γιορτής και ,κυρίως, της όλης διάστασης, που λαμβάνει κάθε χρόνο, εν τούτοις τα παιδιά ήταν ενημερωμένα και στη παρεούλα το πρωι αυθόρμητα συζητούσαν ζωηρά για την γιορτή αυτή… συμφωνούμε λοιπόν ότι πρόκειται για μια πολύ καλή αφορμή να μιλήσουμε για την ..Αγάπη! Έτσι και πράξαμε..
Προσπαθήσαμε να εκμαιέυσουμε τί είναι η Αγάπη.
Το ερώτημα αυτό φάνηκε δύσκολο στα παιδιά και μετά από πολλή σκέψη και πάνω- κάτω τις ίδιες απαντήσεις, καταλήξαμε στο ό,τι «αγάπη είναι να..αγαπάς»!

Έτσι, διαβάσαμε ένα πολύ γλυκό και τρυφερό λογοτεχνικό βιβλίο, το «Ποντικάκι σ’ αγαπώ πολύ», όπου ένα ποντικάκι θέτει στη γιαγιά του ακριβώς αυτό το ερώτημα σχετικά με το «τί είναι αγάπη»..και εκείνη με μια απλή βόλτα στο δάσος, παρατηρώντας τα άλλα ζωάκια το βοηθάει να απαντήσει μόνο του τί είναι η αγάπη..

Συνεχίσαμε μετρώντας καρδιές- σύμβολα αγάπης
χρωματίζοντας αγαπημένα ρομποτάκια:

..αλλά και φτιάχνοντας καρδιές για τα αγαπημένα μας πρόσωπα.