Εδώ και μία εβδομάδα οι τάξεις μας γέμισαν φθινοπωρινά χρώματα, κόκκινο, κίτρινο, καφέ, πορτοκαλί. Βγήκαμε στην αυλή και παρατηρήσαμε τη φύση, τα δέντρα, τα φύλλα,τον καιρό που αλλάζει. Μαζέψαμε όσα φύλλα μπορέσαμε, τα περιεργαστήκαμε ,παίξαμε με αυτά και τέλος τα στολίσαμε στα ταμπλό.Πήραμε ψαλίδι και κόψαμε κόκκινα, κίτρινα, καφέ και πορτοκαλιά φύλλα! Οι τάξεις έγιναν εργοτάξιο ! Ύστερα πήραμε χρωματιστές κορδέλες και χορέψαμε. Γίναμε δεινοί χορευτές! Οι τάξεις μας γέμισαν χρώματα, γέλια και μουσικές!
Επεξεργαστήκαμε πίνακες με θέμα το φθινόπωρο από τον αξιόλογο ιστότοπο της Ανθής Ζήση!(Πατώντας στη λέξη πίνακες θα εμφανιστεί ένα χεράκι που θα σου αποκαλύψει θησαυρούς τέχνης)
Ευχαριστούμε την καλλιτεχνική ομάδα της ΧΑΝΘ για τις όμορφες στιγμές που μας πρόσφερε την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου.Ο κοντορεβυθούλης και ο γίγαντας μας άγγιξε όλους, μας δίδαξε ένα σωρό αξίες ζωής, την προσφορά, τη θυσία, την αγάπη, την καλοσύνη, την ανδρεία, το θάρρος!
Σας χαρίζουμε μερικές από τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε με τους ήρωες του έργου!
Τα παιδιά από τις πρώτες κιόλας μέρες στο νηπιαγωγείο, διαμορφώνουν παρεούλες, διασκεδάζουν, μιμούνται, συμφωνούν, διαφωνούν, μοιράζονται πράγματα και μυστικά, περνάνε χρόνο μαζί. Η νηπιαγωγός καλείται να βοηθήσει στην ομαλή και επιτυχημένη ένταξη των παιδιών στη σχολική ζωή καθώς και στην ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων φιλίας ώστε να οικοδομήσουν θετικές σχέσεις μεταξύ τους.
Για τους παραπάνω λόγους σχεδιάζονται και υλοποιούνται καθημερινά παιχνίδια γνωριμίας, συνεργασίας κι εμπιστοσύνης καθώς και σχετικές δράσεις.
Τις πρώτες λοιπόν μέρες γνωριστήκαμε, παίξαμε, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, ζωγραφίσαμε, διαβάσαμε και συζητήσαμε σχετικά με τους φίλους και τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από μια φιλική σχέση.
Διαβάσαμε το βραβευμένο βιβλίο «Τα χέρια δε χτυπάνε…τα χέρια αγαπάνε», γραμμένο από τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Παλαιοκάστρου, το σχολιάσαμε – συζητήσαμε
Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο; Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι πώς αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με χέρια που… αγγίζουν το φαινόμενο της βίας… δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και… ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
και καταγράψαμε τις δικές μας ιδέες και απόψεις.
Χορέψαμε σε ζευγάρια το τραγούδι «Εγώ κι εσύ» (Πανούσης -Αλκίνοος)… γιατί εμείς τα φιλαράκια μαζί μπορούμε να κάνουμε θαύματα!!!
Φτιάξαμε τη συνταγή της φιλίας ανακατεύοντας υλικά όπως η αγάπη, η προσφορά, η μοιρασιά, η βοήθεια, η αγκαλιά, η ευγένεια, ο σεβασμός και το μαζί! Πετυχημένη και εγγυημένη συνταγή! Δοκιμάστε την για να γευτείτε τη χαρά της φιλίας!!!
Ταξιδέψαμε με τον μικρό πρίγκιπα στο σύμπαν και πήραμε σπουδαία μαθήματα για την αγάπη, τη φιλία και την ανάγκη να είσαι με αυτούς που αγαπάς .
Τραγουδήσαμε κι απολαύσαμε το υπέροχο τραγούδι του Μάριου Φραγκούλη και του Παρασκευά Καρασούλο « Ο Μικρός πρίγκιπας», γιατί όλοι έχουμε την ανάγκη κάποιου να μας κρατά σφιχτά το χέρι, να μένει μαζί μας και στα δύσκολα εκτός από τη μαμά και τον μπαμπά!
«Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφιχτά το χέρι
μικρέ μου πρίγκιπα κοιμήσου
κι εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου»
O Ναζίμ Χικμέτ, Τούρκος ποιητής, δραματουργός, του οποίου τα ποιήματα μελοποιήθηκαν και από τον συνθέτη Μάνο Λοϊζο και από τον Θάνο Μικρούτσικο, γράφει στο ποίημά του « Ο ΚΟΣΜΟΣ»:
Παιδιά, ξεκινούν οι εκδηλώσεις της καινούριας σχολικής χρονιάς!Την άλλη Παρασκευή 28-9 ,το κουκλοθέατρο της ΧΑΝΘ θα μας επισκεφτεί! Η κυρία Λίτσα Μπήτιου και η κόρη της θα μας παίξουν την παράσταση “Ο Κοντορεβυθούλης και ο γίγαντας”.
Δεν υπάρχει «δεν μπορώ». Το προσωπικό ταλέντο και η ικανότητα που πολλές φορές αγνοούμε ή φοβόμαστε να αναδείξουμε βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας της μικρής Λίας. Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση και υποστήριξη για να αναπτύξουμε τη δημιουργικότητά μας!!!!! Για τη μικρή Λία όλα ξεκινούν με μια μικρή αφορμή, μια τελεία. Στην αρχή υπάρχει άρνηση, ύστερα μια έκπληξη και τέλος … η αλήθεια είναι πως σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχει τέλος αλλά μια σπουδαία αρχή, η αρχή της δημιουργίας.
Ένα βιβλίο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε διδάσκει την ομορφιά, την καλοσύνη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, τη μέγιστη αξία του ρόλου του δασκάλου μέσα από το προσωπικό παράδειγμα κι όχι μέσω κατήχησης και υψωμένου δαχτύλου. Γιατί αυτό το ελάχιστο, ταπεινό σημάδι μας στον κόσμο, η τελεία, η απλή αυτή κουκίδα με τα πολλά ονόματα (τελεία, κουκίδα, βούλα, στίγμα) είναι η πρώτη αρχή να νιώσεις ότι μπορείς να αποτυπώσεις κάτι, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς βιωματικά πως μπορείς να τα καταφέρεις, να πιστέψεις σε σένα. Αρκεί ασφαλώς να υπάρχει πλάι σου ένας δάσκαλος, ένας άνθρωπος να κάνει το όχι και τόσο αυτονόητο τελικά: να σου δώσει το χώρο και τη δύναμη να πιστέψεις ότι αυτό που κάνεις είναι κάτι, ότι δεν είναι για πέταμα και για τη λησμονιά του κόσμου.
Η Διεθνής Ημέρα της Τελείας γιορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, τέσσερις μόλις μέρες μετά τον αγιασμό στα σχολεία. Τι πιο υπέροχη αρχή από το να είναι το πρώτο δημιούργημα των παιδιών μια τελεία με τις δικές τους δυνατότητες, τα χρώματά τους;
Μπορεί να είναι αγγλικό παραμύθι αλλά είναι τόσο κατανοητό από τα παιδιά , μια ευκαιρία να υποθέσουν, να φανταστούν και να αφηγηθούν το παραμύθι με μια μικρή βοήθεια από τη μαμά και τον μπαμπά!
Ένα μάτσο εφημερίδες, φτηνά υφάσματα και λίγη κόλα συνέθεσαν τα παιδικά όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Μπάρμπα Μυτούσης, ο καλοκάγαθος θείος, ο Κλούβιος και η Σουβλίτσα τα ανιψάκια του συνέδεσαν για δέκα ολόκληρα χρόνια στη τηλεόραση και 45 χρόνια σε όλη την Ελλάδα την αποτελεσματικότερη… απόδραση της πιτσιρικαρίας από τη πραγματικότητα.
Την 1η Νοεμβρίου 1966, ημέρα Τρίτη, ο καλοκάγαθος θείος, η παμπόνηρη Σουβλίτσα και ο αγαθούλης Κλούβιος, τελευταία άφιξη στις παραστάσεις εμπνευσμένος από τις Κλαψωδίες της Αλκης Ζέης, έκαναν την εμφάνισή τους στους ελάχιστους τηλεθεατές που διέθεταν τότε τηλεοπτικές συσκευές.
Η εκπομπή αρχικά ήταν 15ήμερη και διαρκούσε 15 λεπτά. Από τον Φεβρουάριο του 1967 όμως έγινε εβδομαδιαία και ημίωρη.
Ακούστε μια εκπομπή:
Αλλά και η Θεία Λένα με τα παραμύθια της θα μας μείνει αξέχαστη!
Ήρθε η ώρα τα παιδιά μας να ακούσουν τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε κι εμείς(η κ. Αγγελική και η κ. Δώρα-για να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τις νεώτερες).
Τα πράγματα από τότε έχουν εξελιχθεί προς το καλύτερο ή στο χειρότερο, εσείς θα αποφασίσετε…
Ο Τσέστερ το ρακούν φοβάται να πάει σχολείο. Και τότε η μαμά επιστρατεύει λίγη από τη μητρική μαγεία, του φιλά το χέρι και του λέει ότι όποτε του λείπει η σπιτική αγάπη, να φιλά το χέρι του ακριβώς εκεί που το φίλησε η μαμά…
Ο Τσέστερ, το μικρό ρακούν, στάθηκε στην άκρη του δάσους και έκλαιγε. «Δε θέλω να πάω αύριο στο σχολείο. Θέλω να μείνω εδώ, μαζί σου. Θέλω να παίζω με τους φίλους μου, με τα παιχνίδια μου, να διαβάζω το βιβλίο μου, να κάνω κούνια στο δέντρο. Σε παρακαλώ, μπορώ να μείνω μαζί σου;»
Η κυρία Ρακούν πήρε τον Τσέστερ από το χέρι, πλησίασε τη μουσούδα του στο αυτί του: «Μερικές φορές όλοι πρέπει να κάνουμε κάποια πράγματα που δεν θέλουμε, ακόμα κι αν μας φαίνονται παράξενα και κάπως τρομακτικά στην αρχή. Αλλά θα δεις… θα σου αρέσει πολύ το σχολείο όταν αρχίσεις«, του είπε ευγενικά.
«Θα κάνεις καινούριους φίλους…»
«Θα παίξεις με καινούρια παιχνίδια…»
«Θα διαβάσεις καινούρια βιβλία…»
«Και θα κάνεις κούνια σε νέες κούνιες.»
«Εξάλλου, γνωρίζω ένα θαυμάσιο μυστικό που θα σε κάνει να αισθάνεσαι το ίδιο ζεστά και όμορφα όπως τις ημέρες που είσαι στο σπίτι.»
Ο Τσέστερ σκούπισε τα δάκρυά του και ρώτησε: «Ένα μυστικό; Τι είδους μυστικό;»
«Είναι ένα πάρα πολύ παλιό μυστικό», είπε η κυρία Ρακούν. Το έμαθα από τη μητέρα μου κι εκείνη το είχε μάθει από τη δική της. Λέγεται Το φιλί στο χέρι»
«Το φιλί στο χέρι; Τι είναι αυτό» ρώτησε ο Τσέστερ.
«Θα σου δείξω». Η κυρία Ρακούν έπιασε το αριστερό χέρι του Τσέστερ και άνοιξε ένα ένα τα μικρά δάχτυλά του σαν βεντάλια. Έσκυψε και φίλησε τον Τσέστερ στο κέντρο της μικρής του παλάμης. Ο Τσέστερ ένιωσε το φιλί της μητέρας του να περνάει μέσα από την παλάμη του, να φτάνει στους ώμους του κι από εκεί να μπαίνει στην καρδιά του. Μια γλυκιά ζεστασιά απλώθηκε στη μαύρη, μεταξένια μάσκα του προσώπου του.
Η κυρία Ρακούν χαμογέλασε. «Τώρα…», είπε στον Τσέστερ. «Όποια στιγμή νιώσεις μοναξιά και χρειαστείς λίγη σπιτική αγάπη, απλά ακούμπησε την παλάμη σου στο μάγουλό σου και σκέψου «Η μαμά σ’ αγαπάει… Η μαμά σ’ αγαπάει…» Κι αμέσως, αυτό το εξαιρετικό φιλί θα σκαρφαλώσει στο πρόσωπό σου και θα σε γεμίσει με ζεστές σκέψεις.»
Πήρε το χέρι του Τσέστερ και έκλεισε προσεκτικά τα δάχτυλά του γύρω από το φιλί. «Πρόσεξε μην το χάσεις», τον πείραξε. «Να μην ανησυχείς όμως…Όταν θα ανοίξεις το χέρι σου και πλύνεις το φαγητό σου, το φιλί θα είναι κολλημένο εκεί, στη θέση του.»
Ο Τσέστερ αγαπούσε το φιλί στο χέρι του. Τώρα ήξερε πως η αγάπη της μητέρας του θα βρισκόταν μαζί του όπου κι αν πήγαινε. Ακόμα και στο σχολείο.
Εκείνο το βράδυ, ο Τσέστερ στάθηκε για λίγο μπροστά από το σχολείο και το κοίταξε σκεφτικός. Ξαφνικά, γύρισε στη μητέρα του και της χαμογέλασε. «Δώσε μου το χέρι σου«, της είπε. Μόλις πήρε το χέρι της μητέρας του μέσα στο δικό του, άνοιξε σιγά σιγά τα μεγάλα, οικεία δάχτυλά της, έσκυψε και φίλησε την παλάμη της στη μέση ακριβώς.
«Τώρα έχεις κι εσύ ένα φιλί στο χέρι σου«, της είπε. Και με ένα ευγενικό «Αντίο» και «Σ’ αγαπώ«, ο Τσέστερ γύρισε και ξεμάκρυνε από τη μητέρα του.
Η κυρία Ρακούν έβλεπε τον Τσέστερ να απομακρύνεται τρέχοντας προς την άκρη του κλαδιού και να μπαίνει στο σχολείο. Μόλις η κουκουβάγια κουδούνισε την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, η κυρία Ρακούν ακούμπησε το αριστερό της χέρι στο μάγουλό της και χαμογέλασε. Η ζεστασιά από το φιλί του Τσέστερ γέμισε την καρδιά της με λόγια μαγικά. «Ο Τσέστερ σ’ αγαπάει» της τραγούδησε. «Ο Τσέστερ σ’ αγαπάει«.
Το βιβλίο πρωτοέβαλε στο ελληνικό διαδίκτυο ο ιστότοπος nipiagogosnotes.blogspot.comκαι μπορείτε να δείτε την ανάρτηση αυτού του ιστολογίουεδώ.(Tη μετάφραση του αγγλικού παραμυθιού τη δανειστήκαμε από την ιστοσελίδα elniplex)
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
