2000-01
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
24/10/2000
2. Επίσκεψη στην Πύλη Βοιωτίας – Δερβενοχώρια
18/1/2001
3. Επίσκεψη στη Βαρυμπόμπη
30/3/2001
4. Περίπατος στο λόφο Αγίου Φιλίππου
11/5/2001
2001-02
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
24/10/2001
2. Επίσκεψη στο Κρυονέρι
27/11/2001
3. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
28/2/2002
4. Περίπατος στο άλσος Αγίου Φιλίππου
28/3/2002
5. Ημερήσια εκδρομή στο Ναύπλιο
24/4/2002
2002-03
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
31/10/2002
2. Επίσκεψη στη Βαρυμπόμπη
26/11/2002
3. Επίσκεψη στο Κρυονέρι
29/1/2003
4. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
28/3/2003
5. Οι σκιές του Καραγκιόζη… σκιές της Ιστορίας μας
Το περιεχόμενο του ιστολογίου Οι σκιές του Καραγκιόζη …σκιές της Ιστορίας μας προέρχεται από το πρόγραμμα των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που υλοποιήθηκε με τη συμμετοχή και συνεργασία των μαθητών της Α’ και Β΄ τάξης του 2ου Γυμνασίου Νίκαιας κατά το σχολικό έτος 2002-2003. Οι ενότητες που υπάρχουν δεξιά στο ιστολόγιο αντιστοιχούν στα κεφάλαια του βιβλίου που εκπονήθηκε με τη συνεργασία μαθητών και μαθητριών με τους υπεύθυνους καθηγητές κα Ευθυμίου Αγγελική (υποδ/ντρια, καλλιτεχνικών) και κ. Σιγαλό Ηλία (φιλόλογο).
Κατά την διάρκεια της παρουσίασης του προγράμματος αυτού στις 17/5/2003 στην Αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας συγκινητική υπήρξε η παρουσία του παλαιού Νικαιώτη καραγκιοζοπαίκτη κ. Βάγγου Κορφιάτη (1922-2008), ο οποίος τιμήθηκε με αναμνηστική πλακέτα για την πολύχρονη προσφορά του στο θέατρο σκιών (δείτε εδώ την συνέντευξη που μας παραχώρησε και εδώ την βιογραφία του). Στην συνέχεια ακολούθησε παράσταση θεάτρου σκιών από τον νεαρό Νικαιώτη καραγκιοζοπαίκτη, μαθητή του Βάγγου, κ. Χάρη Μπιλλίνη, (δείτε εδώ το προσωπικό ιστολόγιό του).
Στην συνέχεια, παρουσιάζονται μερικά από τα έργα των μαθητών
που συμμετείχαν στην δραστηριότητα αυτή:
6. Το θεατρικό έργο “La Nonna” στο Κηποθέατρο Νίκαιας
Την Παρασκευή, 30/5/2003 και ώρα 8:30΄ μ.μ., η θεατρική ομάδα του σχολείου μας, με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Παπάζογλου Μαρία (φιλόλογο), παρουσίασε την κωμωδία “La Nonna” του Roberto Cossa στο Κηποθέατρο του Δήμου Νίκαιας, συμμετέχοντας στο 12ο Φεστιβάλ Μαθητικής Δημιουργίας και Πολιτισμού του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Νίκαιας και της Ένωσης Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων.
Λίγα λόγια για την υπόθεση… (απόσπασμα από το πρόγραμμα της παράστασης)
“Nonna”: “Γιαγιά” δηλαδή, στα ιταλικά, μια και ο συγγραφέας του έργου Ρομπέρτο Κόσσα σκιαγραφεί τη ζωή μιας ιταλικής οικογένειας μεταναστών στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Η γιαγιά, η ανύπαντρη κόρη της, τα δυο εγγόνια – ο ένας μεροκαματιάρης, παντρεμένος με παιδί, ο άλλος ελεύθερος, καλλιτέχνης της δεκάρας που ζει παρασιτικά σε βάρος του αδελφού του.
Ευτράπελες καταστάσεις που προκαλούνται λόγω της ακόρεστης βουλιμίας της γιαγιάς που έχει “λίγο περισσότερη όρεξη” από το κανονικό… και που συνεχώς ζητά κάτι να μασουλήσει.
Ευτράπελες καταστάσεις δημιουργεί και ο δεύτερος εγγονός προσπαθώντας να αποφύγει τη δουλειά…
Με μια πρώτη ματιά αυτό που εισπράττουμε από το αργεντίνικο έργο είναι ότι πρόκειται για μια 100% ρεαλιστική εικόνα και μάλιστα μια εικόνα κωμική!
Όμως, αυτό που αρχικά μας κάνει να γελάμε αρχίζει σταδιακά να μας ενοχλεί, να μας εκνευρίζει… Η Nonna ζητάει να φάει όλο και περισσότερο, η οικιακή οικονομία τινάζεται στον αέρα, η γιαγιά καταβροχθίζει ακατάπαυστα κι οι άνθρωποι γύρω της υποφέρουν. Παρά τις προσπάθειές τους να απαλλαγούν από αυτήν η Νonna καταφέρνει να τους εξοντώσει οικονομικά και ηθικά, να ξεκληρίσει όλη την οικογένεια και στο τέλος να βγει θριαμβευτής!
Ένα τέρας, ένα ον εξωκοσμικό, ένα σαρκοφάγο κτήνος… που οδηγεί το έργο έξω από κάθε ρεαλισμό, σε δρόμους πια συμβολικούς… που οδηγεί την κωμωδία σε τραγωδία!
Η Nonna είναι κάτι τόσο δικό μας… από το οποίο δε μπορούμε να γλυτώσουμε και που σιγά – σιγά μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή!
Κι από αυτή τη δεύτερη ματιά ιδωμένο το “La Nonna” καθόλου ανεπίκαιρο και παραμυθιακό μοιάζει πια… Δεν έχει σημασία αν πραγματικά έχουμε όλοι μας γιαγιά ή όχι, που τρώει βουλιμικά και μας ταλαιπωρεί, έχουμε σίγουρα όλοι μας μια τουλάχιστον Nonna, μια δύναμη από την οποία θα θέλαμε πολύ να απαλλαγούμε… ένα σύμβολο εξουσίας, της οποιαδήποτε εξουσίας, που μας καταπιέζει, βασανίζει κι είναι φορές που αισθανόμαστε να “μας τρώει”… Είναι η ίδια η πατρίδα, το καθεστώς, ο καταναλωτισμός, ό,τι θέλετε μπορείτε να υποθέσετε.
Το έργο από μόνο του δε δίνει κάποια λύση. Πρόκειται για μια τραγελαφική ιστορία χωρίς τη λύτρωση των προσώπων, ούτε με μήνυμα ελπίδας.
Ο Κόσσα φαίνεται να προτείνει ότι ο καθένας από μας έλκεται ακαταμάχητα από την ταπείνωση, την αυταρέσκεια, την παθητικότητα και το μίσος. Εάν είμαστε αλληλέγγυοι ως προς κάτι, είναι στην απόρριψη του “άλλου”, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι η καταστροφή αυτού του “άλλου” αποτελεί την ίδια τη δική μας κοινωνική αποσύνθεση.
Βεβαίως, ο συγγραφέας είναι επηρεασμένος έντονα από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής κατά την οποία γράφτηκε το έργο. Και είναι μια εποχή όπου η Αργεντινή ζει μια από τις πιο αιματοβαμμένες δικτατορίες της ιστορίας της.
Η Αργεντινή του καιρού αυτού με τη στρατιωτική επέμβαση του 1976 και τις φρικαλεότητες που ακολούθησαν εμπνέει τον θεατρικό συγγραφέα να δημιουργήσει αυτή τη θεατρική μεταφορά της μάνας που, ως άλλη Μήδεια, τρώει τα παιδιά της…
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του ίδιου του Ρομπέρτο Κόσσα, όπου σε συνέντευξη του στο περιοδικό “Teatro”, το 1985, σχολίασε:
“Είναι σαφές ότι αυτό το είδος του μαύρου χιούμορ που υπάρχει στην “Νonna” ορίζεται από το κλίμα τρόμου που επικρατούσε στη χώρα. Αρχίσαμε να ζούμε στην Αργεντινή πράγματα που ποτέ δεν είχαμε ξαναζήσει, καθημερινούς θανάτους και εξαφανίσεις (!) φίλων ή αγνώστων. Είχαμε την αίσθηση ότι κάθε μέρα οι σφαίρες διαπερνούσαν περισσότερους από έναν…”
Σκηνοθετικά, μεταθέσαμε την εποχή από το 1977 που γράφτηκε το έργο, στο τέλος της δεκαετίας του 1940, πιστεύοντας ότι τα πρώτα χρόνια του μεταπολέμου προσφέρονται περισσότερο για μυθοπλασίες και όνειρα…
Η Θεατρική ομάδα: “Μιλάνε τα παιδιά…”
(απόσπασμα από το πρόγραμμα της παράστασης)
“…Είχα, επίσης, την ευκαιρία να μάθω πράγματα για τον ίδιο μου τον εαυτό, όπως… την αγάπη που κρύβω τελικά μέσα μου για το θέατρο. Σε αυτό έπαιξε ρόλο κι ο Καρμέλο! Πιστεύω ότι ο ρόλος του μου ταίριαζε απόλυτα…”.
Καρμέλο ή Χριστόφορος
“Η εμπειρία μου από το θεατρικό θα μου μείνει αξέχαστη. Όλα όσα έζησα ήταν καταπληκτικά… Το νιώθω ήδη… πως από αύριο το πρωΐ θα μου λείψει και η Ανυούλα και τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας με τα οποία συνεργάστηκα πολύ καλά και έγινα πια φίλη”.
Ανυούλα ή Βίκυ
“Πάνε”, “φορμάτζο”, “βίνο”, “κουίντσινι μινούτι”, “ε μόλτο τέμπο”, “βόλιο μαντζάρε”, “κακαουέτα”… τα λέω ακόμα και στον ύπνο μου!!! Αχ! Αυτή η Nonna! Εγώ δηλαδή! Με μίσησα!!! Αλήθεια σας λέω… μα και πόσο με αγάπησα!!!”.
Nonna ή Χριστίνα
“Το θέατρο τελικά δεν είναι ό,τι βλέπει κανείς μπροστά… Το παρασκήνιο, το σκοτάδι, η σιωπή, ένα σωρό πράγματα που δεν ήξερα… είναι θέατρο! Αγάπησα τον ρόλο από την αρχή. Έφτιαξα πρώτος το κρεββάτι μου και στρώθηκα στη δουλειά… αν και στο έργο είμαι το συνώνυμο του τεμπέλη! Ε, λοιπόν, δεν το φανταζόμουν ποτέ! Πόσο μόχθο χρειάζεται να καταβάλει κανείς για να υποδυθεί τον ρόλο του ακαμάτη!!!”.
Τσίτσο ή Τάσος
“Θεωρώ ότι το σημαντικότερο όφελος που έχει κάποιος μέσα από τη συμμετοχή του σε ένα θεατρικό έργο δεν είναι τόσο το χειροκρότημα στο τέλος. Ναι, κι αυτό το έχει ανάγκη, δε λέω! Γιατί έτσι επιβραβεύεται η προσπάθειά του. Μα, στην ουσία, το κέρδος το αποκτάς στο ταξίδι… το ζεις όλο το προηγούμενο διάστημα που δοκιμάζεσαι πάνω στη σκηνή… που προτείνεις, που ακούς, που βελτιώνεσαι σταδιακά… που πάνω από όλα μαθαίνεις…”.
Δον Φρανσίσκο ή Τάσος
“Είναι από αυτές τις φορές που λέμε: “Θα το ξανάκανα”. Έτσι νιώθω! Λυπάμαι πολύ που απόψε τελειώνει… Μα ξέρω καλά πως μέσα μου το αίσθημα θα παραμείνει… έχει πια καταγραφεί στη μνήμη και στην ψυχή μου”.
Μάρτα ή Λία
“Στην αρχή δεν το είχα πάρει και πολύ σοβαρά… Ήταν απλά ευχάριστα… κάτι σαν παιχνίδι… Με τον καιρό ένιωσα δυνατή την πρόκληση να με κυριεύει… Έβλεπα τους άλλους κι έλεγα: “Πρέπει και συ…”! Στο τέλος, νομίζω, τα κατάφερα. Προσπάθησα τουλάχιστον! Ένιωσα πιο “Μαρία” παρά “Ανθούλα”. Και μου άρεσε…”.
Μαρία ή Ανθούλα
“Τα του παρασκηνίου…”
Μάιος του 2003!!! Δεκατρία χρόνια πριν… Πόσο γρήγορα περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια… Σαν “χτες” μου φαίνεται! Ξενυχτάγαμε από τότε στην Αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου, ώρες ατέλειωτες τις περνάγαμε κάνοντας πρόβες, καμιά φορά ακόμα και μεταμεσονύκτιες… Θυμάμαι κάποιο βράδυ τους γονείς των παιδιών που σαν μπουλούκι είχαν έρθει και στέκονταν στη μισάνοιχτη πόρτα της αίθουσας παρακολουθώντας διακριτικά και στωϊκά τις πρόβες μας. Κάποια στιγμή κάποιος, κάποια – δε θυμάμαι – δεν άντεξε και ρώτησε κάπως έντονα:
– Τι θα γίνει; Πάει 11:30΄ η ώρα… Εδώ θα κοιμηθούνε τα παιδιά;
– Φυσικά και όχι, απάντησα εγώ. Αλλά πρέπει και να στήσουμε ένα έργο! Θέλει δουλειά αυτό.
Εκείνη τη στιγμή γύρισα το κεφάλι και κοίταξα τους μαθητές μου. Είχαν όλοι το ίδιο βλέμμα: μια παράκληση προς εμένα… σαν να μου κλείνανε συνωμοτικά το μάτι και μου έλεγαν: “Αχ! Πες “ναι”! Πες να κοιμηθούμε εδώ!!!”.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερή μου απολαβή: να νιώθω ότι οι μαθητές μου ήθελαν να παραμείνουν…, ήθελαν να συνεχίσουν τις πρόβες…, να μη φύγουν από αυτή την αίθουσα! Καταπληκτικά παιδιά!
Ένα σας λέω μόνο: τώρα κάποια από αυτά τα παιδιά διανύουν το 27ο και άλλα το 28ο έτος της ηλικίας τους!!!
Θυμάμαι ακόμα και τώρα τις προσπάθειες που έκαναν, για να φέρουν σε πέρας τις απαιτήσεις αυτού του θεατρικού έργου, από το να κάνουμε μαθήματα για το πώς καθαρίζουν τα φασολάκια μέχρι το πώς συντονιζόμαστε μεταξύ μας, όταν μεταφέρουμε διαδοχικά διάφορα κουζινικά σκεύη, ώστε να μη συγκρουστούμε και πέσουμε ο ένας πάνω στον άλλο!!! Άπειρες αυτές οι κινήσεις…!!! Κι έπρεπε να γίνουν όλες τόσο γρήγορα αλλά και τόσο φυσικά, ώστε να νοιώθει κανείς ότι πρόκειται για ένα αληθινό οικογενειακό φαγοπότι!!! Κι όμως, τα κατάφεραν!!!
Καταπληκτικοί γονείς! Έφερναν ό,τι ο καθένας έβρισκε για τις ανάγκες του έργου… Πότε έμπαινε ένας και κουβαλούσε κουζινικά…, πότε ερχόταν άλλος και μας έφτιαχνε ξύλινες κατασκευές… Μέχρι και αναπηρικό καρότσι έτρεξαν και βρήκαν! Έτρεχαν τα παιδιά τους, έτρεχαν κι αυτοί…, λες και έπαιζαν οι ίδιοι στο θεατρικό! Θα μου μείνουν αξέχαστοι αυτοί οι γονείς! Είχαμε πραγματικά γίνει μια μικρή θεατρική οικογένεια μεταξύ μας…
Όσοι παρακολουθήσετε το βίντεο της παράστασης που, σημειωτέον, ανέλαβε να βιντεοσκοπήσει με ερασιτεχνική κάμερα και με δική της πρωτοβουλία μια οικογενειακή φίλη των μαθητών – γι’ αυτό και παραδόθηκε σε αποσπασματική μορφή – θα προσέξετε ότι το Κηποθέατρο της Νίκαιας τότε δεν είχε μόνιμα καθίσματα!!! Ο Δήμος της Νίκαιας, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτιστικών εκδηλώσεων, αναλάμβανε κάθε φορά να εξοπλίσει τον χώρο με καρέκλες που μεταφέρονταν και στη συνέχεια αφαιρούνταν. Υπήρχε κεντρική σκάλα ανάμεσα στην ορχήστρα και τη σκηνή και σίγουρα η τελευταία διαφέρει κάπως από τη σημερινή.
Άλλες εποχές…!
Υ.Γ. Για τις ανάγκες αυτού του θεατρικού έργου είχαμε παραγγείλει ένα ψητό κοτόπουλο που – σύμφωνα με τις σκηνοθετικές οδηγίες μου – τα παιδιά θα το έτρωγαν, επί σκηνής φυσικά, σταδιακά όμως, ώστε να καλυφθούν όλες οι σκηνές. Ακόμα δεν έμαθα ποιος/α πήγε κι έφαγε το κοτόπουλο στο παρασκήνιο πριν ολοκληρωθεί το έργο!!! Θυμάμαι μόνο τον πανικό του Χριστόφορου που έψαχνε το κοτόπουλο και έβρισκε μόνο κόκκαλα!!! Το τι γέλιο έριξα δε λέγεται…!
Παπάζογλου Μαρία
2003-04
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
16/10/2003
2. Επίσκεψη στα Κιούρκα – Αθλητικό Κέντρο Αφιδνών
25/11/2003
3. Επίσκεψη στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού
9/12/2003
4. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
19/2/2004
5. Επίσκεψη στη Βαρυμπόμπη
29/3/2004
6. Δραστηριότητες στο μάθημα της Τεχνολογίας
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποτελούν μια μικρή παρουσίαση των δραστηριοτήτων στο μάθημα της Τεχνολογίας που πραγματοποιήθηκαν κατά το σχολικό έτος 2003-2004 από τους μαθητές και τις μαθήτριες με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Τσορτέκη Φραντζέσκα.
Επίσκεψη στην βιομηχανία πλαστικών “Ε. ΠΑΪΡΗΣ Α.Β.Ε.Ε.“
Επίσκεψη στην εταιρεία “ΕΛΑΪΣ Α.Ε.“
Επίσκεψη στην υαλουργική βιομηχανία “ΓΙΟΥΛΑ Α.Ε.“
2004-05
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
25/11/2004
2. Επίσκεψη στην Ελευσίνα
26/1/2005
3. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
28/2/2005
4. Επίσκεψη στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Πλανητάριο)
22/3/2005
5. Επίσκεψη στην Ελευσίνα
18/4/2005
2005-06
1. Επίσκεψη στην Ελευσίνα
18/10/2005
2. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
15/2/2006
3. Περίπατος στο άλσος Αγίου Φιλίππου
29/3/2006
4. Επίσκεψη στο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Βαρνάβα
Την Παρασκευή, 7/4/2006, το σχολείο μας μετέβη στον Βαρνάβα Αττικής στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Ευθυμίου Αγγελική (καλλιτεχνικών), για να επισκεφθεί το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Βαρνάβα και να παρακολουθήσει έκθεση σχετική με τον αργαλειό. Παράλληλα οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά τα άφθονα εκθέματα του Μουσείου, όπως εργαλεία, ρούχα και αντικείμενα καθημερινής χρήσης που προέρχονται από παλαιοτέρες εποχές, ώστε να αντιληφθούν καλύτερα τις συνθήκες ζωής και εργασίας των ανθρώπων της υπαίθρου στο άμεσο παρελθόν αλλά και την αξία της λαογραφικής μας παράδοσης και κληρονομιάς.
5. Μια ματιά στον ουρανό…
Το περιεχόμενο του ιστολογίου Μια ματιά στον ουρανό …με αφορμή το μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν “Από τη Γη στη Σελήνη” προέρχεται από το πρόγραμμα των πολιτιστικών δραστηριοτήτων που υλοποιήθηκε με τη συμμετοχή και συνεργασία μαθητών της Γ΄ τάξης του 2ου Γυμνασίου Νίκαιας κατά το σχολικό έτος 2005-2006. Οι ενότητες που υπάρχουν δεξιά στο ιστολόγιο αντιστοιχούν στα κεφάλαια του βιβλίου που εκπονήθηκε με τη συνεργασία μαθητών και μαθητριών με τους υπεύθυνους καθηγητές κ. Πολάτογλου Παναγιώτη (χημικό) και κ. Σιγαλό Ηλία (φιλόλογο). Εκτός από την αρχική παρουσίαση του προγράμματος αυτού που έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας, ακολούθησε και δεύτερη παρουσίαση, στις 16/5/2006, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Νίκαιας, όπου υπήρξε και συνοδευτική παρουσίαση σχετικά με τις πρόσφατες θεωρίες για το σύμπαν από τον καθηγητή Πολυτεχνείου κο Τράκα Νικόλαο.
6. Εκδήλωση για την ισότητα των δύο φύλων
Την Κυριακή, 14/5/2006, πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας εκδηλώσεις και παρουσιάσεις με θέμα “Ισότητα των δύο φύλων μέσα από διδακτικές παρεμβάσεις” από διάφορα σχολεία της Νίκαιας και του Πειραιά που συμμετείχαν στην “Σύμπραξη 180” (2ο Γ/σιο Νίκαιας – ως συντονιστικό σχολείο, 4ο Γ/σιο Νίκαιας, 9ο Λύκειο Πειραιά, Ράλλειο Λύκειο Πειραιά και 8ο ΤΕΕ Πειραιά) με υπεύθυνες επιμορφώτριες τις κ.κ. Τσιρίδου Δέσποινα και Λυμπεροπούλου Δήμητρα.
7. “Κυνηγώντας τις σκέψεις”
Την Τρίτη, 15/5/2006, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας η θεατρική παράσταση «Κυνηγώντας τις σκέψεις» στο πλαίσιο του Προγράμματος Αγωγής Υγείας με θέμα «Διατροφή εφήβου» με υπεύθυνες καθηγήτριες την κα Πιπεράκη Ελένη (οικιακής οικονομίας) και την κα Μαρκαντή Μαρία (θεολόγο).
Ο Μήτσος …η μασκότ της ομάδας
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο πλαίσιο του προγράμματος η ομάδα των μαθητών επισκέφθηκε – μεταξύ άλλων – και το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης “Αντώνης Τρίτσης”, όπου μας έγινε ξενάγηση από τον κο Σ. Ψίχα.
2006-07
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
15/11/2006
2. Επίσκεψη στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Πλανητάριο)
14/2/2007
3. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
22/3/2007
4. Ημερήσια εκδρομή στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας
24/4/2007
5. Αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη
Την Τετάρτη, 9/5/2007, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας αφιέρωμα στον μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος με υπεύθυνες προγράμματος τις κ.κ. Ευθυμίου Αγγελική (καλλιτεχνικών) και Λουκά Σταματίνα (φυσικής αγωγής). Υπεύθυνος της σχολικής χορωδίας αλλά και του μουσικού προγράμματος ήταν ο κ. Ξενάκης Δημήτριος (μουσικός), ενώ στην εκδήλωση συμμετείχαν ο κ. Σιγαλός Ηλίας (φιλόλογος), καθώς και ο τραγουδιστής κ. Λογοθέτης Θέμης και ο μουσικός κ. Μπαρμπαγιάννης Γεώργιος.
6. “Ο ανθρώπινος πόνος μέσα από τα τραγούδια του λαού μας”
Την Τετάρτη, 16/5/2007, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας μουσική εκδήλωση με θέμα “Ο ανθρώπινος πόνος μέσα από τα τραγούδια του λαού μας” στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος με υπεύθυνη προγράμματος την κα Ευθυμίου Αγγελική (καλλιτεχνικών), υπεύθυνη χορευτικού μέρους την κα Λουκά Σταματίνα (φυσικής αγωγής) και υπεύθυνο της σχολικής χορωδίας και του μουσικού προγράμματος τον κο Ξενάκη Δημήτριο (μουσικό).
2007-08
1. Περίπατος στο άλσος Αγίου Φιλίππου
17/10/2007
2. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
11/12/2007
3. Παρακολούθηση σε κινηματογράφο της ταινίας “El Greco”
5/12/2007
4. Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών
24/1/2008
5. Επίσκεψη στο Ίδρυμα Ευγενίδου (Πλανητάριο)
3/3/2008
6. Επίσκεψη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή
19/3/2008
7. Ημερήσια εκδρομή στο Λουτράκι – Λίμνη Ηραίου
11/4/2008
2008-09
1. Δανειστική Βιβλιοθήκη “Μανώλης Γλέζος”
Στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας πραγματοποιήθηκε στις 23/10/2008 συνάντηση των καθηγητών και μαθητών με τον προσκεκλημένο βουλευτή κ. Μανώλη Γλέζο, προς τιμήν του οποίου έγινε η ονοματοδότηση της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του σχολείου μας. Ο γνωστός για την αντιστασιακή του δράση, και ιδίως για την από κοινού με τον κ. Απόστολο Σάντα τολμηρή ενέργεια αφαίρεσης της ναζιστικής σημαίας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης το 1941, συνομίλησε μαζί μας και απάντησε σε ποικίλα ερωτήματα των μαθητών μας σχετικά με την εποχή της γερμανικής κατοχής και της εθνικής αντίστασης. Κατόπιν, μέσα στον χώρο της Δανειστικής Βιβλιοθήκης – η δημιουργία και η οργάνωση της οποίας οφείλεται κατεξοχήν στην ακούραστη και πολυετή προσπάθεια της υποδιευθύντριας κας Ευθυμίου Αγγελικής (καλλιτεχνικών) αλλά και της κας Λουκά Σταματίνας (φυσικής αγωγής) – συνεχίστηκε ο διάλογος και η επικοινωνία του κ. Γλέζου με την προϊσταμένη του 2ου Γραφείου Β/θμιας Εκπ/σης Πειραιά κα Παπαδοπούλου Αρχοντία, την Δ/ντρια κα Λατίνη Βασιλική, τους καθηγητές και τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων του σχολείου μας. Επιπλέον, λόγω της προσωπικής του πείρας, δόθηκαν από τον ίδιο χρήσιμες συμβουλές σχετικά με την οργάνωση βιβλιοθήκης και στο τέλος έγινε από τον ίδιο προσφορά και αφιέρωση ορισμένων αντιτύπων του βιβλίου του “Η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής».
2. Συναυλία με τους Broken Roses
Την Παρασκευή, 28/11/2008, πραγματοποιήθηκε συναυλία στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας από το νεοϊδρυθέν μαθητικό συγκρότημα “Broken Roses” το οποίο αποτελείται από τους πρώην μαθητές μας (σχολ. έτη 2005-2007) Γιάννη Διαμαντίδη, Ρούσι Άλντο και Γιώργο Κωνστανταράκη, οι οποίοι τώρα φοιτούν στο 2ο Λύκειο Νίκαιας, ερμηνεύοντας δικά τους τραγούδια αλλά και διάφορα άλλα ελληνικά και ξένα κομμάτια.
Συμπλήρωμα (σχ. έτος 2011-12): Το συγκρότημα αυτό παρουσίασε στα επόμενα χρόνια διαρκή εξέλιξη στα μουσικά δρώμενα με αρκετές εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές. Χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς τους αποτελεί το πρώτο τους επαγγελματικό βίντεο-κλιπ που ακολουθεί. Τους ευχόμαστε να έχουν καλή συνέχεια, διαρκή ανοδική πορεία και ποιοτική έμπνευση πάντοτε!
3. Αστεροσκοπείο Πεντέλης – παγκόσμιο έτος Αστρονομίας 2009
Το σχολείο μας, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για το “Παγκόσμιο έτος Αστρονομίας 2009“, μετέβη στις 12/3/2009 στο Αστεροσκοπείο Πεντέλης στο πλαίσιο σχετικού πολιτιστικού προγράμματος με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Πρεκατέ Βικτωρία (φυσικό). Στον χώρο του Αστεροσκοπείου οι μαθητές που δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό παρακολούθησαν ομιλία και παρουσίαση σχετικά με την ιστορία και τις τελευταίες ανακαλύψεις στον χώρο της Αστροφυσικής, ενώ στη συνέχεια είχαν την εξαιρετική ευκαιρία να μεταβούν στην αίθουσα του (παροπλισμένου πλέον) τηλεσκοπίου, όπου τους έγινε ενημέρωση για την ιστορία κατασκευής του (διοπτρικό τηλεσκόπιο Newall, 62 cm, αγγλικής κατασκευής, έτους 1869, που δωρήθηκε στην Ελλάδα από το Παν/μιο του Καίμπριτζ), αλλά και για τον τρόπο χειρισμού του. (Δείτε εδώ σε απευθείας σύνδεση την θέα από τις κάμερες του αστεροσκοπείου).
4. Εκπαιδευτική επίσκεψη στο Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη
Την Τετάρτη, 22/4/2009, το σχολείο μας μετέβη στο Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος που υλοποιήθηκε με υπεύθυνη την κα Ευθυμίου Αγγελική (καλλιτεχνικών). Το ίδρυμα αυτό βρίσκεται στο Μαρούσι και στεγάζεται σε διώροφο κτήριο που σχεδίασε κι επιμελήθηκε ο εν λόγω ζωγράφος. Στον 1ο όροφο και στο δώμα του κτηρίου υπάρχει μόνιμος εκθεσιακός χώρος με πολλούς και αντιπροσωπευτικούς πίνακες του ζωγράφου, στον οποίο οι μαθητές που δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα παρακολούθησαν σύντομη παρουσίαση της ζωής του, λεπτομερή ξενάγηση στο έργο του, αλλά και ανάλυση της τεχνικής και της τεχνοτροπίας του ζωγράφου από τους υπεύθυνους του Ιδρύματος.
5. “Νίκαια, μια πόλη μια ιστορία…”
Την Τετάρτη, 6/5/2009, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας μουσική εκδήλωση με θέμα “Νίκαια, μια πόλη μια ιστορία” στο πλαίσιο πολιτιστικού προγράμματος με υπεύθυνες καθηγήτριες την κα Ευθυμίου Αγγελική (καλλιτεχνικών) και την κα Κολοκυθά Σταυρούλα (γαλλικών), ενώ συμμετείχε και το “συγκρότημα μπουζουκιών” Δρόμος. Στον ίδιο χώρο λειτούργησε και έκθεση με έργα τεχνικής κολάζ των μαθητών του σχολείου μας.
“Πέτρα-πέτρα χτίσαμε μια φτωχή γωνιά,
τη ζωή μας κλείσαμε μες στην Κοκκινιά.“
(στίχοι: Πυθαγόρας, μουσική: Απόστολος Καλδάρας)
6. “Να λες: ουρανός, κι ας μην είναι…”
Την Τρίτη, 12/5/2009, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από τη θεατρική ομάδα του σχολείου μας στην αίθουσα της Ποντιακής Στέγης Νίκαιας η θεατρική παράσταση “Γιάννης Ρϊτσος – να λες: ουρανός, κι ας μην είναι” με υπεύθυνες προγράμματος τις φιλολόγους κ.κ. Αμουντζά Γεωργία, Χαραλάμπους Ιωάννα και Παπάζογλου Μαρία, καθώς και την κα Περακάκη Ελισσάβετ (μουσικό).
Η παράσταση αυτή επαναλήφθηκε στις 23 Ιουνίου 2009 στο Κηποθέατρο του Δήμου Νίκαιας. Το ηχητικό αρχείο από την εκδήλωση αυτή υπέστη, δυστυχώς, αρκετές αλλοιώσεις που, ωστόσο, επέτρεψαν μια όσο γίνεται πιο άρτια, αν και αποσπασματική, παρουσίασή του.
Η θεατρική παράσταση, έμπνευση αλλά και μόχθος της κας Αμουντζά Γεωργίας, που αποτελεί αφιέρωμα στη μνήμη και το έργο του μεγάλου μας ποιητή με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του [το έτος 2009 ανακηρύχθηκε “έτος Γιάννη Ρίτσου” από το Υπουργείο Πολιτισμού], παρουσιάσθηκε αρχικά στην Αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας με βασικό άξονα: “τα παιδιά ανακαλύπτουν τον ποιητή και τον άνθρωπο, διαβάζουν τα ποιήματά του, εμπνέονται από αυτά, τα χορογραφούν, τα ζωγραφίζουν και κάνουν γκράφιτι” .
Στην αγάπη μας για την ποίηση γενικότερα οφείλεται και ο πίνακας που φιλοτεχνήθηκε, με αφορμή την εκδήλωση, από τους μαθητές μας και φιλοξενείται στην Αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας φέροντας τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου: “Να λες: ουρανός κι ας μην είναι”.
2009-10
1. Επίσκεψη στη Νέα Πέραμο (Μεγάλο Πεύκο)
28/1/2010
2. Επίσκεψη στο θωρηκτό “Γεώργιος Αβέρωφ”
22/2/2010
3. Περίπατος στο άλσος Αγίου Φιλίππου
12/3/2010
4. Ημερήσια εκδρομή στο Λουτράκι – Λίμνη Ηραίου
30/4/2010
5. Αυτοσχέδια μουσικά όργανα
Πρόκειται για την συμμετοχή του σχολείου μας στο Virtual Museum of Inventions με κατασκευές αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων, η οποία πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2009-10 μετά από την συνεργασία μαθητών και μαθητριών με την υπεύθυνη καθηγήτρια κα Περακάκη Ελισσάβετ (μουσικό).
6. “Να ΄τανε το ’21”
Την Πέμπτη, 6/5/2010, η θεατρική ομάδα του σχολείου μας παρουσίασε στο θέατρο ¨Κωσταράκος”, που βρίσκεται στα Καμίνια, μια απόπειρα δραματοποίησης της σύγχρονης Ιστορίας μας μέσα από το θέατρο, τη μουσική, το χορό και το βίντεο με την θεατρική παράσταση “Να ΄τανε το ’21” με υπεύθυνες καθηγήτριες τις φιλολόγους κ.κ. Παπάζογλου Μαρία – Ευαγγελία και Αμουντζά Γεωργία.
Μέσα από τα θεατρικά δρώμενα οι μαθητές και οι μαθήτριες που συμμετείχαν στην θεατρική ομάδα παρουσίασαν στο κοινό, με ιδιαίτερα εκφραστικό τρόπο, βασικά γεγονότα της ιστορίας του ελληνικού έθνους από την προεπαναστατική περίοδο μέχρι τα πρώτα χρόνια του ελεύθερου ελληνικού κράτους και την εποχή του Όθωνα (ο Θούριος – το παιδομάζωμα – ο χορός του Ζαλόγγου – το τίμημα της λευτεριάς – ο όρκος του Φιλικού – η ηρωική θανή του Αθ. Διάκου – οι καμπάνες του Μεσολογγίου – η μάχη στο Φάληρο με τον Καραϊσκάκη – ο Γέρος του Μοριά – η μάχη στο Μανιάκι με τον Παπαφλέσσα).
– Αποσπάσματα από το πρόγραμμα της παράστασης:
Γιατί επιλέγουμε το θέατρο;
“… Εξάλλου, η προσέγγιση του θεάτρου, του πολιτισμού, η τέχνη του να γίνει κανείς ώριμος θεατής, να αναγνωρίσει το αληθινά ωραίο οφείλει να είναι από τους βασικότερους σκοπούς του σύγχρονου σχολείου. Σήμερα, που η τηλεόραση και το “life style” έχουν με ευκολία αναγάγει το απόλυτο τίποτα σε κάτι σημαντικό, που εμείς και τα παιδιά μας βιώνουμε καθημερινά την κακογουστιά και την υποκουλτούρα, που οι έννοιες της γνήσιας τέχνης και του πολιτισμού έχουν τόσο βάναυσα παραποιηθεί, το σχολείο και ο δάσκαλος έχουν χρέος να θωρακίσουν τα παιδιά μέσα από την αισθητική διαπαιδαγώγηση και την καλλιέργεια μιας κριτικής ματιάς απέναντι στην κοινωνία, τη ζωή, το απόλυτο “τίποτα” που τους προσφέρεται.
Ο Γκαίτε έλεγε πως, όταν οι τέχνες έχουν γιορτή, τότε γίνεται θέατρο.
Γι’ αυτό, λοιπόν, κι εμείς προσπαθούμε να φέρουμε τα παιδιά κοντά στο θέατρο. Για να έχουν γιορτή, συναισθήματα, αγάπη, σεβασμό, ποιότητα, κίνηση, μουσική, χρώματα και φως στη ζωή τους. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο πρώτα γι’ αυτά κι έπειτα για εμάς.
Αμουντζά Γεωργία
Όταν το θέατρο συναντά την ιστορία.
“…Μοιάζει οξύμωρο – όπως και να το κάνουμε – να παντρεύει κανείς την ιστορία και το θέατρο. Είναι κάπως σαν να απαιτεί την αλήθεια, και μάλιστα, στην πιο καθαρή της μορφή, μέσα από το ψέμα… Ή μήπως όχι; Παρά τα διλήμματά μας, εμείς το τολμήσαμε’ όχι από αλαζονεία αλλά από αγάπη. Αγάπη και για τα δύο. Και για την επιστήμη αλλά και για την τέχνη. Αυτή, άλλωστε, δεν είναι και η ύψιστη φιλοδοξία της δραματικής τέχνης; Να απεικονίζει όσο πιο πειστικά μπορεί την ίδια τη ζωή; Και, μεταξύ μας…, δεν το μετανοιώσαμε ούτε στιγμή. Αντιθέτως, εγώ προσωπικά συνέλαβα τον εαυτό μου να δακρύζει κάποιες φορές στις πρόβες των παιδιών, όταν διαπίστωνα πόσο πολύ πίστεψαν τελικά το καθένα ξεχωριστά στον δικό του ρόλο, στη δική του συμβολή. Και εδώ που τα λέμε, στην εποχή μας, εποχή των talent show και των realities, του internet και του facebook, ε…, δεν είναι και ό,τι πιο ανεμενόμενο να συναντά κανείς μαθητές που επιμένουν πεισματικά να παίξουν τον ρόλο της Τζαβέλαινας ή του Διάκου! Πόσο μάλλον να καμαρώνει κάποιος έφηβος με τη φουστανέλλα του!!!
“Να ‘τανε το ’21” , λοιπόν…
Μέσα από τις παιδικές μας μνήμες… μέσα από τις περασμένες δεκαετίες… τώρα θα ταξιδέψουμε ακόμα πιο πίσω στον χρόνο… στην αληθινή ιστορία! Αυτή που γράφτηκε με αίμα…
Παπάζογλου Μαρία
Το παρασκήνιο…
Είναι, πλέον, καλοκαίρι του 2016 που θυμάμαι το παρασκήνιο εκείνης της παράστασης… Η παράσταση αυτή συμμετείχε, τότε, στο 4ο Φεστιβάλ Μαθητικού Θεάτρου Πειραιά που διεξήχθη από τις 3 έως τις 12 Μαΐου 2010. Στο πλαίσιο της συμμετοχής μας παρακολουθήσαμε στο Κινηματοθέατρο “Αττικόν” στην πλατεία Κοραή την παράσταση “Απόψε σερβίρουμε…Τσέχωφ” της Ελληνογαλλικής σχολής “Saint – Paul” στις 3 Μαΐου και παρευρεθήκαμε στην Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ στο “Βεάκειο” θέατρο, στις 24 Ιουνίου 2010. Σε αυτή τη γιορτή πολιτισμού οι 16 θεατρικές ομάδες συνάντησαν αυτές του κινηματογράφου, της φωτογραφίας, του σύχγρονου και παραδοσιακού χορού.
Επρόκειτο, πραγματικά, για μια γιορτή! Ήταν υπέροχο να βλέπει κανείς όλα αυτά τα παιδιά από τόσα διαφορετικά σχολεία του Δήμου Πειραιά (Πειραιάς. Νίκαια, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Ν. Φάληρο, Ρέντης, Σπέτσες, Αίγινα) να συνευρίσκονται “επί σκηνής” και να καλησπερίζουν τον κόσμο…
Τόσα χρώματα…, τόση πολυμορφία χαρούμενων παιδικών προσώπων…!
Το “Βεάκειο” κατάμεστο! Αρκετές από τις θεατρικές ομάδες είχαν ήδη εκπροσωπήσει αξιοπρεπώς τα σχολεία τους με μια σύντομη παρουσίαση και πλησίαζε η δική μας σειρά. Η ώρα ήταν περασμένη… Τώρα, επί σκηνής, βρισκόταν το Ενιαίο Λύκειο – Επάλ Αίγινας με την παράσταση “Η φάρμα των ζώων” του Τζωρτζ Όργουελ. Τα δικά μας παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία στα πλαϊνά της σκηνής παρακολουθώντας κι αυτά τους συμμαθητές τους.
Και τι νομίζετε πως έγινε ξαφνικά;
Ναι, αυτό που φανταστήκατε! Ή, τουλάχιστον, έπρεπε να φανταστείτε μετά κι από τη φετινή εμπειρία…
Με κυνηγάει”, φαίνεται, η βροχή…! Μόνο που τότε δε σταμάτησε!
Δε θα την ξεχάσουμε ποτέ αυτή τη νύχτα, πιστεύω. Ο κόσμος, στην αρχή “μουδιασμένος”, μέσα σε λίγα λεπτά άρχισε να αποχωρεί. Οι πιο πείσμονες κατέφυγαν κάτω από την τέντα του κυλικείου στο υψηλότερο διάζωμα του θεάτρου. Τα δικά μας παιδιά – όπως και τα παιδιά της φετινής θεατρικής ομάδας – άρχισαν πάλι να κλαίνε…
Κι εμείς δε θα παίξουμε; Τώρα βρήκε να πιάσει βροχή; Ήταν η σειρά μας! Σε 5 λεπτά θα βγαίναμε! Δε μπορούσε να περιμένει λίγο; Τι γκαντεμιά…!!!”, έλεγαν και ξανάλεγαν…
Οι τεχνικοί του θεάτρου έκλεισαν τα μικρόφωνα και σκέπασαν τα μηχανήματα. Τώρα είχε αρχίσει “να βρέχει για τα καλά”, άστραφτε και μπουμπούνιζε… Κοίταξα ψηλά προς το κυλικείο και είδα ελάχιστους εναπομείναντες θεατές να προσπαθούν να προφυλαχθούν από τη δυνατή μπόρα σκεπάζοντας το κεφάλι τους με πλαστικές σακούλες ή ό,τι άλλο πρόχειρο έβρισκαν…
“Γονείς” σκέφθηκα. “Τι άλλο;”
Και καθώς προσπαθούσα να συνεφέρω τα δικά μας παιδιά και να τα πείσω να μπουν στα παρασκήνια για να μη βρέχονται τουλάχιστον – είχαν εν τω μεταξύ γίνει μούσκεμα – εκείνα έτειναν το χέρι προς τη σκηνή και μου έδειχναν τα παιδιά της Αίγινας.
Ναι, κι όμως! Αυτή η θεατρική ομάδα συνέχιζε να παίζει! Συνέχιζαν το έργο κανονικότατα. Μέσα στην καταρρακτώδη βροχή!!!
Έσταζαν από πάνω ως κάτω, σκούπιζαν τα μάτια τους από το νερό… κι έπαιζαν τον ρόλο τους! Σε ένα άδειο θέατρο!!!
Αυτό ήταν! Ήρθε και έδεσε το πράγμα!
Δεν τα πρόλαβα… Είδα μόνο τα δικά μας παιδιά να τρέχουν μέσα στη βροχή και να περικυκλώνουν τον χώρο κάτω από τη σκηνή, να χειροκροτούν, να επευφημούν, να συμπαραστέκονται στους συμμαθητές τους της Αίγινας, να γίνονται κι αυτά ακόμα πιο μούσκεμα, να γίνονται “ένα” μαζί τους…!
Τι άλλο μπορούσα να κάνω από το να τα ακολουθήσω σε κείνον τον ξέφρενο θεατρικό χορό μέσα στην επίσης ξέφρενη ξαφνική μπόρα; Είναι δύσκολο να το κατανοήσει κανείς, το ξέρω, μα όσοι ήμασταν εκεί γίναμε “μια αγκαλιά από ζεστές βρεγμένες ψυχές και σώματα” που χοροπηδούσαν και φώναζαν…
Κάποια στιγμή μας επανέφερε στην πραγματικότητα η φωνή του Δ/ντή κ. Κανέλλου Γεωργίου, που, προς τιμήν του, είχε παραμείνει μέσα σ’ αυτή την κακοδαιμονία και μας καλούσε, μαζί με κάποιους γονείς, από ψηλά να φύγουμε.
Δεν “παίξαμε” εκείνη τη βραδιά.
Ήταν όμως σαν να “παίξαμε”…!
6 χρόνια μετά…
Τέλη Ιουνίου περίπου βρέθηκα βραδάκι να περνώ έξω από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου της Ακρόπολης την ώρα της καθόδου των ευζώνων από τον ιερό βράχο. Δεν ήξερα ότι ανάμεσα στα καθήκοντά τους ήταν η έπαρση και η υποστολή της σημαίας εκεί. Πρώτη φορά το έβλεπα. Καθώς περνούσα δίπλα από το παρκαρισμένο στρατιωτικό τζιπ άκουσα μια φωνή να μου λέει: “Τι κάνετε;”. Θεώρησα ότι επρόκειτο για ένα αστείο πείραγμα κάποιου αργόσχολου φαντάρου και απάντησα αστειευόμενη: “Καλά είμαστε”. Και τότε ο παλιός μου μαθητής Γιάννης Φανουργάκης (Γ4 για όσους δείτε το βίντεο) χαμογέλασε και συμπλήρωσε: “Δε με θυμάστε;”. Ήταν κάπως σκοτεινά…, μα όταν γύρισα και κοίταξα αυτά τα χαμογελαστά μάτια – ολόκληρος άντρας πια…! Στην παράσταση χόρευε τον τσάμικο πρώτος πρώτος… – όλες οι εικόνες ξεχύλισαν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων… Αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε όπως και τότε…
Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Από τα παιδιά εκείνης της θεατρικής ομάδας άλλα σπουδάζουν κι όπου να ‘ναι ολοκληρώνουν τη φοίτησή τους κι άλλα ήδη εργάζονται και κοπιάζουν καθημερινά για την επιβίωσή τους.
Ένα όμως είναι σίγουρο: Δεν ξεχάσαμε! Κι ούτε πρόκειται…
Παπάζογλου Μαρία
