2Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2011-2012
ΕΚΘΕΣΗ
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 28/3-1/4/2012
Με, ομολογουμένως, εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκπαιδευτική εκδρομή του σχολείου μας, στη Μακεδονία , κατά το διάστημα 28/3-1/4 Απριλίου 2012. Ήταν το επιστέγασμα και η κορύφωση της υλοποίησης του φετινού πολιτιστικού μας προγράμματος με τίτλο «Τα ιερά τέμπλα των εκκλησιών».
Την Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012 και ώρα 23:00μ.μ., 36 μαθητές του σχολείου μας με το καράβι της γραμμής και με συνοδούς –καθηγητές, τους : Ζουρέλλη Δημήτρη(αρχηγό), Δουμούζη Στρατή(υπεύθυνο του προγράμματος) και Κουτσιτζή Ελένη (μέλος της παιδαγωγικής ομάδας), αναχωρήσαμε από τη Μυτιλήνη για τον Πειραιά.
Την Πέμπτη 29 Μαρτίου στις 11:30 π. μ. φθάσαμε στο λιμάνι του Πειραιά και με πούλμαν αναχωρήσαμε για τη Θεσσαλονίκη κάνοντας τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση. Γύρω στις 19:00μ.μ. φθάσαμε στο ξενοδοχείο «Βεργίνα», τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας και επισκεφτήκαμε το «METITERRANEAN COSMOS».Το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε.
Την Παρασκευή 30 Μαρτίου αναχωρήσαμε για το νομό Σερρών. Πρώτη στάση στο οχυρό Ρούπελ.
Το Ρούπελ είναι το πιο γνωστό οχυρό στη συνοριακή γραμμή της Ελλάδας με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα. Aντιστάθηκε δυο φορές στην εισβολή του βουλγαρικού και του γερμανικού στρατού, την πρώτη το 1916 και τη δεύτερη τον Απρίλιο του 1941 και εγκαταλείφθηκε από τη φρουρά του ύστερα από τη συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού στη Θεσσαλονίκη. Αξίζει να επισημανθεί το φυσικό κάλλος ολόκληρης της περιοχής. Αξέχαστη εμπειρία υπήρξε η βόλτα μέσα στο οχυρό μαζί με την ωραία ξενάγηση που είχαμε. Επόμενος σταθμός νωρίς το μεσημέρι υπήρξε το σπήλαιο της Αλιστράτης. 
Το σπήλαιο θεωρείται ένα από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα της Ελλάδος, πιθανόν και της Ευρώπης, όπου η φύση θέλησε να δείξει τη μεγαλύτερη δύναμη της δημιουργίας στολισμών, χρωμάτων και σχηματισμών. Εντύπωση μας προκάλεσε το τελείως επίπεδο του διαδρόμου. Το συνολικό μήκος των γνωστών κύριων διαδρόμων, καθώς και των δευτερευόντων ανέρχεται σε 3 χλμ. περίπου. Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις! Νωρίς το απόγευμα επισκεφτήκαμε την πόλη των Σερρών, όπου γευτήκαμε εκτός από το ωραίο φαγητό και την ξακουστή μπουγάτσα .
Στη συνέχεια μας περίμενε το μαγευτικό τοπίο της λίμνης Κερκίνης. Η Κερκίνη δημιουργήθηκε το 1932, όταν έγινε το φράγμα στην περιοχή του Λιθότοπου, ώστε να συγκρατεί τα νερά του ποταμού Στρυμόνα και αργότερα χρησιμοποιήθηκε σαν μέρος αποθήκευσης νερού για την άρδευση της πεδιάδας του νομού. Η έκταση της λίμνης ποικίλλει από 54.250 έως 72.110 στρέμ. ανάλογα με την εποχή.
Θαυμασμό προκαλούν τα παραποτάμια δάση, τα νούφαρα, και η ποικιλία των ψαριών που αποτελούν και πηγή εισοδήματος για πολλούς κατοίκους της περιοχής. Αφού δεν «χορτάσαμε» να βγάζουμε φωτογραφίες , συνεχίσαμε την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη. Αργά το απόγευμα επισκεφτήκαμε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Μια διαφορετική από τα συνηθισμένα (σ’ αυτό το χώρο) παράσταση είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε. Πρόκειται για το μουσικό-θεατρικό σόου, διάρκειας 2,5 ωρών «Οι ΄Αγαμοι Θύται στο Δημόσιο» (πολύ έξυπνος ο τίτλος), σε σκηνοθεσία του πολυτάλαντου και πολυπράγμονος Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Πρόκειται για ένα μικτό είδος θεάτρου-χορού-σάτιρας-μουσικής, όπου όλα αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται έξοχα, σε σημείο που να μη καταλαβαίνεις πως περνούν δυόμισι ώρες. Εμπειρία μοναδική! Το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Το Σάββατο 31 Μαρτίου ξεκινήσαμε για τη Βεργίνα. Το πιο σημαντικό αξιοθέατο της Βεργίνας είναι οι Βασιλικοί Τάφοι στην αρχαία νεκρόπολη των Αιγών.
Εκεί έχει διαμορφωθεί ένα μουσείο με τα ευρήματα, ακριβώς δίπλα από τους τάφους, σκεπασμένο με χώμα, όπως ήταν και για τόσα χρόνια οι τάφοι. Περνώντας την είσοδο του μουσείου, σε ένα σκοτεινό περιβάλλον, αισθανθήκαμε ότι περάσαμε σε μία άλλη εποχή. Υπάρχουν πολλά εκθέματα στο μουσείο, αλλά από τα σημαντικότερα και τα πιο γνωστά είναι η χρυσή λάρνακα με το μακεδονικό αστέρι που περιείχε τα οστά του βασιλιά Φιλίππου Β´ και το χρυσό στεφάνι που φορούσε ο νεκρός. Καταπληκτικά τα εκθέματα καταπληκτικός και ο ξεναγός μας. Πολύ ζωντανός, παραστατικός και μεταδοτικός. Μάθαμε τόσα πράγματα!!!
Στη συνέχεια πήγαμε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου της περιοχής Σκήτης Βεροίας που βρίσκεται στους πρόποδες των Πιερίων κοντά στον ποταμό Αλιάκμονα: ένας παράδεισος με ένα μαγευτικό τοπίο.
Μοναστήρι με αστείρευτη ιστορία και ένα φιλόξενο ιερομόναχο πρόθυμο να μας ξεναγήσει. Αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα μοναστικά κέντρα του Μακεδονικού χώρου .Το 1822 πυρπολήθηκε ολοκληρωτικά από τους Τούρκους. Η Μονή ανοικοδομήθηκε μέχρι το 1830 και διατηρεί τη μακεδονική αρχιτεκτονική της. Σώζονται δε πολλά ιερά λείψανα. Το τέμπλο της εποχής του 1835, είναι ολόγλυφο, όχι απλά γλυπτό, με θαυμάσιες κολώνες και πάρα πολλές παραστάσεις (αποκεφάλιση του Προδρόμου, Ευαγγελισμός, Μυστικός Δείπνος, η Γη της Επαγγελίας κ.ά.). Συμπληρώνεται από χρυσωμένα βημόθυρα τα οποία πρέπει να είναι παλαιότερης εποχής. Φύγαμε σίγουρα σοφότεροι! Επόμενος σταθμός ήταν οι καταρράκτες της Έδεσσας. Οι καταρράκτες της Έδεσσας, μοναδικοί στην Ελλάδα, αποτελούν ένα εντυπωσιακό θέαμα για μικρούς και μεγάλους. Κρυμμένοι πίσω από το πάρκο, οι καταρράκτες της Έδεσσας προετοιμάζουν τον επισκέπτη πριν καν τους αντικρίσει. Η υγρασία είναι αυξημένη και ο χαρακτηριστικός θόρυβος από την πτώση του νερού αισθητός. Το κύριο αξιοθέατο είναι ο μεγάλος καταρράκτης Κάρανος. 
Το νερό πέφτει από ύψος 70 μέτρων και φροντίζει να δροσίζει τους επισκέπτες αφού κυριολεκτικά ψεκάζεται τριγύρω. Πίσω από την “κουρτίνα” του νερού που σχηματίζεται στον κάθετο καταρράκτη, υπάρχει ένας μικρός διάδρομος, σαν μπαλκόνι, για όσους θέλουν να περάσουν. Το απόγευμα γεμάτοι εντυπώσεις επιστρέψαμε στη Νύμφη του Θερμαϊκού. Το βράδυ περπατήσαμε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και φυσικά δεν θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε από την περίφημη παραλία της και την πλατεία Αριστοτέλους , ίσως οι μεγαλύτερες της Ελλάδας. Όποιος δεν περπατήσει στην παραλία είναι σαν να μη επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη. Αργότερα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.
Την Κυριακή 1 Απριλίου αφού φορτώσαμε στο πούλμαν τις βαλίτσες μας , ξεκινήσαμε την περιήγηση μας στην πόλη των πολιτισμών. Άλλοτε σκεπασμένη με την πυκνή ομίχλη ,άλλοτε κυριευμένη από τον δυνατό Βαρδάρη, κι άλλοτε με τον λαμπρό ήλιο που ανατέλλει από τα νερά του Θερμαϊκού, η Θεσσαλονίκη είναι έτοιμη να σας δείξει τα χίλια της πρόσωπα. Ξεκινήσαμε με τον Άγιο Δημήτριο, πολιούχο της συμπρωτεύουσας. Ο ναός του Αγίου Δημητρίου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης.
Είναι πεντάκλιτη βασιλική ,με πλούσιο ζωγραφικό και μαρμάρινο διάκοσμο με περίτεχνα κιονόκρανα. Στο υπόγειο του ναού βρίσκεται ο χώρος μαρτυρίου του Αγίου. Ο σημερινός ναός κτίστηκε τον 7ο αιώνα, στα ερείπια παλαιότερου ναού. Την πιο όμορφη πανοραμική θέα της πόλης μπορεί να την δει κανείς από τα Κάστρα της Άνω Πόλης, έτσι ανεβήκαμε με το πούλμαν. 
Η ηρεμία του τόπου ξεφεύγει από το πολύβουο κέντρο και τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ιδανική επιλογή για να χαζέψουμε το πανόραμα της πόλης .Έπειτα συνεχίσαμε την περιήγηση μας στη Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου. 
Το μεγάλο κυκλικό οικοδόμημα της Ροτόντας αποτελούσε το λατρευτικό τμήμα του Γαλεριανού συγκροτήματος, που χτίστηκε στις αρχές του 4ου αι. μ. χ. από τον Ρωμαίο καίσαρα Γαλέριο. Μετά το θρίαμβο του Χριστιανισμού μετατράπηκε σε εκκλησία από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α’ (379-395).Η σημασία του μνημείου για την παλαιοχριστιανική τέχνη είναι μεγάλη, γιατί τα ψηφιδωτά που κοσμούν το εσωτερικό του είναι μοναδικά στην Ανατολή. Στη συνέχεια κατηφορίσαμε για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης, είναι η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από τη Ροτόντα.
Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ. χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η βόλτα συνεχίστηκε στο Λευκό Πύργο. 
Ο Λευκός Πύργος, το μνημείο-σύμβολο της Θεσσαλονίκης είναι ένας οχυρωματικός πύργος του 15ου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια ως κατάλυμα φρουράς Γενιτσάρων και ως φυλακή θανατοποινιτών. Έχει 6 ορόφους, 34 μέτρα ύψος και 70 μέτρα περίμετρο. Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε, καθώς άρχισαν να καταφθάνουν και να τερματίζουν στην πλατεία του Λευκού Πύργου αθλητές του μαραθωνίου δρόμου που είχαν ξεκινήσει από την Πέλλα.
Απαραίτητη ήταν και η στάση στην πλατεία Αριστοτέλους, με τα μοντέρνα cafe-bar, που κατακλύζονται καθημερινά από φοιτητόκοσμο και πολλούς επισκέπτες που απολαμβάνουν τον καφέ τους απέναντι από τη θάλασσα. Τελευταία επίσκεψη ήταν στο πλανητάριο NOESIS – Κέντρου Διάδοσης Επιστημών και Μουσείου Τεχνολογίας.
Αποτελεί έναν πολιτιστικό και επιμορφωτικό φορέα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με έτος ίδρυσης το 2001. Προσφέρει στο κοινό το κατάλληλο περιβάλλον για τη γνωριμία και την κατανόηση θεμάτων επιστήμης και τεχνολογίας και παρεμβαίνει σε θέματα τεχνικού πολιτισμού. Παρακολουθήσαμε στο πλανητάριο την προβολή «Αστερισμοί & Μύθοι». Έπειτα μπήκαμε στον προσομοιωτή και ζήσαμε «ένα ταξίδι στο κέντρο της γης». Είχαμε την αίσθηση ότι βρισκόμασταν πραγματικά εκεί. Όποια ταινία και να επιλέξεις να παρακολουθήσεις, το NOESIS σου εγγυάται μια απίστευτη εμπειρία, μια ανεπανάληπτη διαδρομή. Το απόγευμα φτάσαμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Στις 19:10 μ. μ. αναχωρήσαμε για τη Μυτιλήνη. Πρωτόγνωρη εμπειρία για τους περισσότερους μαθητές αφού για πρώτη φορά πετούσαν με αεροπλάνο. Στις 20:00μ.μ. γυρίσαμε στην πόλη μας, γεμάτοι εντυπώσεις, με μια ευχάριστη κόπωση και την ελπίδα ότι θα το επαναλάβουμε, γεροί να είμαστε, σε κάποια άλλη γωνιά της πατρίδας μας.
Τα παιδιά έμειναν κατενθουσιασμένα από την εκδρομή τους αυτή, διότι είδαν πολλά μέρη για τα οποία ακούν πολλές φορές στο σχολείο αλλά δεν τα είχαν δει από κοντά και αποκόμισαν πλήθος πληροφοριών χρήσιμες για τα μαθήματα τους. Μαθητές ξένης καταγωγής έμαθαν περισσότερα για την τοπική ιστορία.
Τελικά, η αίσθηση που μένει με την ολοκλήρωση ενός προγράμματος, είναι η ικανοποίηση για τον εκπαιδευτικό ότι κάτι πρόσφερε στους μαθητές και συνέβαλε στην διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει με τα περισσότερα μαθήματα του ωρολογίου προγράμματος. Είναι κι αυτό μία απόδειξη της ανάγκης για άμεση και ριζική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με σκοπό τη δημιουργία ενός σχολείου , που το αγαπούν οι μαθητές και βρίσκεται στο κέντρο του πολιτιστικού γίγνεσθαι της τοπικής κοινωνίας στην οποία ανήκει. Να αποκτήσουν υπευθυνότητα, αυτόνομη δράση, ανοιχτό μυαλό, γνώσεις, κρίση. Να μπορούν όλοι οι μαθητές ανεξάρτητα από φύλο, καταγωγή, σχολική επίδοση, ακόμα και οι πιο αδύναμοι να γίνονται αποδεκτοί από την ομάδα. ως ισότιμα μέλη της. Να συνειδητοποιήσουν ότι το σύγχρονο σχολείο θα είναι αποτελεσματικό μόνο εφόσον προετοιμάσει αυριανούς πολίτες που θα συμμετέχουν δημιουργικά και κριτικά στα κοινωνικά , πολιτιστικά , περιβαλλοντικά , δρώμενα. Να προσφέρουν οι ίδιοι σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς τους ποιότητα ανθρωπιστικής παιδείας με περιβάλλον που δεν θα τυποποιεί τη συμπεριφορά του μαθητή και δεν θα περιορίζει τον αυθορμητισμό και τη φαντασία του. Να καταλάβουν ότι , το πρόγραμμα αυτό που παρακολούθησαν δεν είναι πολυτέλεια αλλά σημαντική ανάγκη για το υπόλοιπο της ζωής τους και θα πρέπει να τύχουν υπεύθυνης αντιμετώπισης. Είναι και θα είναι μια όαση μέσα στο σημερινό σχολείο και αυτό φαίνεται από τον ενθουσιασμό στα μάτια των παιδιών όταν ξεκίνησαν και εργάσθηκαν συνεργατικά σε αυτό το πολιτιστικό πρόγραμμα .
Το πρόγραμμα αυτό είχε ως κύριο στόχο τη γνωριμία με την ξυλογλυπτική τέχνη των ιερών τέμπλων , συνειδητοποιώντας τη διαχρονικότητα και τη δύναμη της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Έτσι , με την καλλιέργεια πνεύματος συνεργασίας, κυρίως με τη βιωματική προσέγγιση, έφερε τους μαθητές σε επαφή με τον κόσμο της γνώσης, της τέχνης και του πολιτισμού δημιουργώντας ίσως τις στέρεες βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχθεί η μελλοντική τους εκπαίδευση.
