Με λένε Αγάπιο και είμαι ένα παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ. Η ιστορία του βιβλίου μοιάζει με παραμύθι, αλλά πολλά από αυτά που λέει θα μπορούσαν να είχαν συμβεί.
Δεν είμαι ο μοναδικός Άσπεργκερ στον κόσμο! Σαν κι εμένα υπάρχουν χιλιάδες Άσπεργκερ μεγάλοι και μικροί.
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα μάθεις για κάποια από τα χαρατηριστικά του συνδρόμου. Χαρακτηριστικά όπως:

• Προτιμώ να γνωρίζω από την προηγούμενη μέρα το πρόγραμμα της επόμενης.

• Μια αλλαγή όμως στο πρόγραμμα ή μια έκπληξη μπορεί να μου προκαλέσει αναστάτωση.

• Αν κάποιος χρησιμοποιήσει μεταφορές ή παρομοιώσεις στο λόγο του μπορεί να μην τις καταλάβω.

• Ίσως ακόμα δυσκολευτώ να κατανοήσω μια έκφραση του προσώπου του, ή μια στάση του σώματος του.

• Μπορεί και να χρειαστώ τη βοήθεια κάποιου για να κάνω φίλους.

• Αν και μου αρέσει να έχω φίλους, μου αρέσει να μένω και κάποιες στιγμές μόνος μου.

• Ήχοι, φως, μυρωδιές, ίσως με ενοχλήσουν.

• Μπορώ να μάθω ή να ασχοληθώ με κάτι πάρα πολύ καλά.

• Ίσως να μιλάω για το ίδιο θέμα πολύ ώρα, αλλά προτιμώ οι άλλοι να μου λένε αυτά που θέλουν με λίγα λόγια.

• Μου αρέσει η τακτοποίηση.

• Ισως να δυσκολευτώ να κατανοήσω τα συναισθήματα σου ή να σου εκφράσω τα δικά μου.

• Ίσως να μην μπορέσω να κατανοήσω κοινωνικούς κανόνες με την ίδια ευκολία που μπορείς να κατανοήσεις εσύ.

• Μπορεί να σου φανούν άγαρμπες ή αδέξιες οι κινήσεις μου ή να με ακούς να χρησιμοποιώ τον ίδιο τόνο φωνής ή ακόμα να με δεις να κάνω επαναλαμβανόμενες κινήσεις με το σώμα μου.

Αυτός όμως είμαι εγώ!

(ευχαριστούμε τη δασκάλα του τμήματαος ένταξης που μας έφερε στο σχολείο το βιβλίο)

Το βιβλίο έχει τώρα και εκπαιδευτικό υλικό και μπορούν να το χρησιμοποιήσουν τα παιδιά για να μάθουν περισσότερα για το σύνδρομο Άσπεργκερ μέσα από γραπτές-κυρίως-δραστηριότητες.

http://issuu.com/kedrospbl/docs/den_eimai_teras_ekp_od?mode=window&backgroundColor=%23222222

Το μικρό μας δεν μιλάει όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Τι μπορεί να συμβαίνει;

Το κοινωνικό περιβάλλον, οι συνθήκες ζωής, και οι παραδόσεις επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τη γλωσσική εξέλιξη ενός παιδιού. Αναμένουμε ότι ο λόγος ενός παιδιού 5 ετών θα είναι μια μικρογραφία του λόγου των ενηλίκων.  Ωστόσο υπάρχουν διαφορές ως προς την ηλικία έναρξης και ανάπτυξης της ομιλίας. Κάποια παιδιά καθυστερούν να μιλήσουν και επικοινωνούν με χειρονομίες που συνοδεύονται από ήχους. Ενώ κάποια άλλα κατανοούν τον προφορικό λόγο αλλά δυσκολεύονται κατά την εκφορά του. Ήπιες μορφές φωνολογικής διαταραχής και διαταραχών λόγου σε παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι συνήθεις και θεωρούνται φυσιολογικές αποκλίσεις. Όταν όμως υπερβαίνουν  τις φυσιολογικές αποκλίσεις τότε είναι απαραίτητη η έγκαιρη διάγνωση με σκοπό την ειδική παρέμβαση και αντιμετώπιση των δυσκολιών. περισσότερα

πηγή: ΚΕΣΥΠ Ιωαννίνων