Η διαχρονική δύναμη της ελληνικής γλώσσας, που έμεινε ζωντανή από την ποίηση του Ομήρου και πολύ παλιότερα μέχρι σήμερα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να λειτουργήσει σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.. Αυτό απέδειξε ο Ξ. Ζολώτας με τις ομιλίες toy το 1957 και το 1959

September 26th, 1957

Remarks by the Hon. Xenophon Zolotas, Governor of the Bank of Greece and Governor of the Fund for Greece, at the closing Joint Sessions of the International Bank for Reconstruction and Development International Monetary Fund.

I always wished to address this Assembly in Greek, but I realised that it would have been indeed Greek to all present in this room. I found out however, that I could make my address in Greek which would still be in English to everybody. With your permission, Mr Chairman, I shall do it now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek words.

Kyrie!

I eulogise the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.

With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organisations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analysed and synthesised.

Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy. This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.

In parallel a panethnic un-hypocritical economic synergy and harmonisation in a democratic climate is basic.

I apologize for my eccentric monologue. I emphasise my eucharistia to you, Kyrie, to the eugenic and generous American Ethnos and to the organisers and protagonists of this Amphictyony and the gastronomic symposia.

Σχόλια από τον Καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα, Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος & διαχειριστή του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους, στην καταληκτήρια Συνεδρία της Συνόδου Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης.

Πάντοτε επιθυμούσα να απευθυνθώ σε αυτή την Συνέλευση στα Ελληνικά, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι θα ήταν πράγματι «Ελληνικά» για τους παρευρισκομένους στην αίθουσα αυτή. Ανακάλυψα όμως ότι θα μπορούσα να απευθύνω ένα χαιρετισμό στα Ελληνικά τα οποία, εν τούτοις, θα ήταν Αγγλικά για όλους. Με την άδειά σας, κ. Πρόεδρε, θα το κάνω τώρα χρησιμοποιώντας, με εξαίρεση τα άρθρα και τις προθέσεις, μόνον Ελληνικές λέξεις.

Κύριοι,

Ευλογώ τους άρχοντες του ∆ιεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Οικουμενικής Τραπέζης για την ορθοδοξία των αξιωμάτων τους, των μεθόδων και της πολιτικής, μολονότι υπάρχει ένα επεισόδιο κακοφωνίας της Τραπέζης με την Ελλάδα.

Με ενθουσιασμό διαλογιζόμεθα και συναγωνιζόμεθα εις τις Συνόδους των διδύμων Οργανισμών, εις τις οποίες πολύμορφες οικονομικές ιδέες και δόγματα αναλύονται και συνθέτονται.

Τα κρίσιμα προβλήματά μας, όπως ο νομισματικός πληθωρισμός γεννούν κάποια αγωνία και μελαγχολία. Αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας. Αλλά, κατά την άποψή μου, έχουμε τον δυναμισμό να προγραμματίσουμε θεραπευτικές πρακτικές, ως μία προφύλαξη από το χάος και την καταστροφή.

Παράλληλα, μία πανεθνική ανυπόκριτη οικονομική συνεργασία και εναρμόνιση μέσα σε ένα δημοκρατικό κλίμα είναι βασική.

Απολογούμαι για τον εκκεντρικό μου μονόλογο. Εκφράζω με έμφαση τις ευχαριστίες μου προς εσάς, Κύριοι, προς το ευγενικό και γενναιόδωρο Αμερικανικό Έθνος και προς τους οργανωτές και τους πρωταγωνιστές αυτής της Αμφικτυονίας και των γαστρονομικών συμποσίων.

2 Οκτωβρίου 1959

Kyrie,

It is Zeus’ anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Skylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.

It is not my idiosyncracy to be ironic or sarcastic but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it through their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.

In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists.

Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.

Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies panethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political end economic barometer are halcyonic.

The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies. The genesis of the programmed organization will dynamize these policies.

Therefore, I sympathize, although not without criticism one or two themes with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and nomismatic policies.

I apologize for having tyranized you with my Hellenic phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you Kyrie, the stenographers.

Κύριοι,

Είναι “Διός ανάθεμα” στην εποχή μας και αίρεση της οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού πληθωρισμού και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.

Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό, τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής σκοπιάς.

Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια, ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να μεταμορφώνεται σε πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς οικονομολόγους.

Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών αρχόντων είναι βασική.

Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να εναρμονίσουμε όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι πιο εφαρμόσιμες τώρα, που τα προγνωστικά του πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι χάλκινα.

Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις πολιτικές.

Γι’ αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές και νομισματικές πολιτικές.

Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς εσάς, κύριοι στενογράφοι.