Ξεκινώντας το συγκεκριμένο εργαστήριο –ας γνωριστούμε- ποιοι είμαστε;– , κάναμε με τα παιδιά μια κινητική δραστηριότητα, χρησιμοποιώντας ως εκφραστικά μέσα μέρη του προσώπου ή του σώματος (π.χ. χόρεψε σαν να σε «καθοδηγεί» η μύτη, το αυτί σου κ.λ.π). Επιπλέον, κάθε παιδί αφού σταμάταγε η μουσική έπαιρνε μια πόζα, έλεγε κάτι και η υπόλοιπη ομάδα το επαναλάμβανε (π.χ. «Με λένε Μαρία» «Την λένε Μαρία»).
Σειρά είχε «το δέντρο της ομάδας μας» το το οποίο στόχευε στη σημασία της ολομέλειας και της συνεργασίας. Με αφορμή το παραμύθι: «Τα χέρια δεν χτυπάνε, τα χέρια αγαπάνε», συζητήσαμε για το περιεχόμενο της ιστορίας και προχωρήσαμε στην κατασκευή κολλάζ με τα αποτυπώματα από τις παλάμες των παιδιών. Ύστερα, μέσα από διαδραστικό τρόπο κάθε παιδί αφού έλεγε τι του αρέσει να κάνει στο σχολείο ζωγράφιζε κάτι αντίστοιχο. Τέλος, αυτό που έφτιαξε το κολλούσε στην παλάμη του. Μια ομαδική φωτογραφία ολοκλήρωσε τη δράση και το κολλάζ.
Εν συνεχεία, στο πλαίσιο -φτιάχνουμε τους κανόνες της ομάδας μας-, συζητήσαμε και δημιουργήσαμε το συμβόλαιο της ομάδας, με στόχο την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας. Αφού συζητήσαμε για τους κανόνες κάθε παιδί υπέγραψε με το αποτύπωμά του και ονομάσαμε την ομάδα μας «πύραυλο».
Η επόμενη δραστηριότητα σχετιζόταν με το να χαρίσουν τα παιδιά, το ένα στο άλλο, μέσω της λεκτικής και μη επικοινωνίας κάτι θετικό. Έτσι, έχοντας κάνει δυάδες, εξέφραζαν κάτι όμορφο που παρατηρούσαν, είτε εξωτερικό είτε κάποιο στοιχείο συμπεριφοράς, στον εκάστοτε συμμαθητή τους.
Έπειτα, διαβάσαμε το βιβλίο “Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός” μιλήσαμε τόσο για τις διαφορές μας και πόσα πράγματα μαθαίνουμε από αυτές όσο και για τις ομοιότητες! Τα παιδιά συζήτησαν ανά δύο, ψάχνοντας να βρουν το κοινό τους σημείο π.χ. αγαπημένο φαγητό, αγαπημένο χόμπυ κλπ. Αφού ζωγράφισαν το κοινό τους σημείο, το παρουσίασαν στους συμμαθητές τους μέσα από την τηλεόραση της τάξης μας.
Είναι όλα γύρω μου ίδια ή διαφορετικά; Με αφορμή την ερώτηση από το συγκεκριμένο εργαστήρι, μιλήσαμε για τη διαφορετικότητα και κάναμε ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι. Τα παιδιά χόρευαν σε ζευγαράκια σύμφωνα με το ρυθμό της μουσικής. Όταν σταμάταγε, εκείνα, ακούγοντας τη θεματική που τους είχαμε πει (μικρό-μεγάλο, χαρούμενο-λυπημένο, μέρα-νύχτα) έπαιρναν τον ανάλογο μορφασμό ή πόζα. Τέλος, δημιουργήσαμε φύλλα εργασίας, εξηγώντας πως καθένας μας είναι μοναδικός!
Ακόμα, μοιράσαμε σε κάθε ζευγάρι δύο εικόνες για παρατήρηση, καθώς περπατούσαν ελεύθερα μέσα στην τάξη με συνοδεία απαλής μουσικής. Όταν η μουσική σταματούσε τα παιδιά καλούνταν να πουν τί βλέπουν ίδιο, τί διαφορετικό και κυρίως πώς νιώθουν κοιτάζοντας τις εικόνες.
Αξιοσημείωτη είναι και η συζήτηση που έλαβε χώρα, αντικατοπτρίζοντας τη διαφορετικότητα της αντίληψης, με αφορμή τη ζωγραφιά ενός μαθητή που ανέφερε χαρακτηριστικά: “Έκανα τα ατέλειωτα γράμματα και τους αριθμούς που σκέφτεται κάθε δευτερόλεπτο ένας υπολογιστής“.
Ακολούθησαν οι ομοιότητες και οι διαφορές στη φύση και στα ζώα οι οποίες παρουσιάστηκαν στα παιδιά μέσα απο κινητική δραστηριότητα. Τα παιδιά αφού μπήκαν σε κύκλο έδιναν πολύχρωμα μπαλόνια το ένα στο άλλο. Ύστερα, έκαναν μικρές ομάδες όπου συνέχισαν την ανταλλαγή μπαλονιών. Τέλος, σχηματίσαμε έναν κύκλο και ανακαλύψαμε ότι μέσα στα μπαλόνια κρυβόταν κάτι. Συζητήσαμε λοιπόν για το περιεχόμενο των μπαλονιών, όπου ήταν διάφορα ζώα. Αφού παρατηρήσαμε καθένα μόνο του, είπαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές αυτών!
Συνεχίζοντας στην ενότητα πρόσωπα και συναισθήματα, τα παιδιά με την βοήθεια της bee-bot, αφού πρώτα τους εξηγήσαμε πως λειτουργεί, προχωρήσαμε στην εξής δραστηριότητα! Τα νήπια πογραμμάτιζαν την bee-bot να πάει σε κάποια εικόνα και όταν πήγαινε περιέγραφε το εκάστοτε παιδί στην ολομέλεια πως νιώθουν τα πρόσωπα που έβλεπε. Έτσι, συζητούσαμε πιθανούς λόγους που μπορεί να νιώθουν κάποιο συναίσθημα και τρόπους να το εξωτερικεύσουν!
Μετά από αυτό, διαβάσαμε το βιβλίο “Δυνατά Συναισθήματα” και καταγράψαμε τα συναισθήματα που ακούσαμε. Ύστερα, διαβάσαμε και το βιβλίο “Το Αόρατο Αγόρι” αναρωτηθήκαμε γιατί ένιωθε αόρατο αυτό το αγόρι και αν εμείς έχουμε νιώσει ποτέ αόρατοι. Τέλος, φτιάξαμε τα ζάρια των συναισθημάτων μας και παίξαμε με αυτά. Τα παιδιά κλήθηκαν μέσα από το παιχνίδι να αναγνωρίσουν το εκάστοτε συναίσθημα και να πουν στην ολομέλεια πότε ένιωσαν το συναίσθημα το οποίο αναγνώρισαν.
Η επόμενη δραστηριότητα αφορούσε την αξία της διαφορετικότητας. Συγκεκριμένα, διαβάσαμε με τα παιδιά το παραμύθι: «Το Κάτι Άλλο» και συζητήσαμε μέσα από ερωτήσεις για το πόσο σημαντικό είναι να διαφέρουμε μεταξύ μας. Αυτό διότι όλοι μπορούμε να μάθουμε από άλλους, αρκεί να έχουμε θετικη στάση στο διαφορετικό.
Ο Έλμερ και οι φίλοι του.
