Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου η 13η Φεβρουαρίου.
Αλλά μήπως δεν είναι κάθε ημέρα μας ημέρα ραδιοφώνου; Και τι δεν μας μαθαίνει το ραδιόφωνο…Για τη μουσική και το τραγούδι, για την ποίηση και τη λογοτεχνία, για την ιστορία, την παράδοση, το θέατρο, τον πολιτισμό. Στις λύπες, στις χαρές, στις αγωνίες, στους φόβους, στα προβλήματα, στις επιτυχίες και στις αποτυχίες, στις ανηφόρες, στα σκαμπανεβάσματα και στις κατηφοριές, το ραδιόφωνο ήταν, είναι και θα είναι εδώ, δίπλα μας. Μας ψυχαγωγεί, μας ξεκουράζει, μας ενημερώνει, μας αφυπνίζει, μας χαλαρώνει. Με τη διακριτική του γοητεία, χωρίς την πίεση, την αληθοφάνεια και την επιθετικότητα της εικόνας.
Στην τάξη μας δεν υπάρχει ημέρα που να μην ακούσουμε ραδιόφωνο. Που να μην βάλουμε σε λειτουργία “τ’ αυτιά της καρδιάς”. Που να μη συζητήσουμε κάτι που είπαν οι εκφωνητές και μας άρεσε, ενώ τρώμε το κολατσιό μας ή χαλαρώνουμε μετά από το παιχνίδι στην αυλή, ή ένα τραγούδι που δεν έχουμε ξανακούσει, ή κάποιες άγνωστες λέξεις που μας έκαναν εντύπωση. Που να μη μιλήσουμε για σπουδαίους συνθέτες, στιχουργούς, τραγουδιστές. Που να μην τραγουδήσουμε. Που να μην γράψουμε ή να ζωγραφίσουμε τους δικούς μας στίχους και τις δικές μας ιστορίες. Που να μην ακούσουμε βιβλία. Που να μην ανασάνουμε τέχνη και πολιτισμό. Και μπορεί να ακούμε πλέον ραδιόφωνο κυρίως από τον υπολογιστή, αλλά δεν παραλείψαμε να φτιάξουμε το δικό μας ραδιόφωνο και να παίξουμε μαζί του.
Χρόνια Πολλά, Ραδιόφωνο! ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!