Με αίσθημα συγκίνησης και σεβασμού πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024 η σχολική μας εκδήλωση για την 51η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μαθητές/μαθήτριες όλων των τάξεων και οι εκπαιδευτικοί Ευαγγελία Χρυσακοπούλου και Μαρία Γκουντούλα (Φιλόλογοι) συνεργάστηκαν αρμονικά, για να παρουσιάσουν μια εμπνευσμένη σύνθεση κειμένων και μουσικών αποσπασμάτων, που απέδιδαν την αγωνία και το πάθος μιας ολόκληρης γενιάς.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με το χρονικό του αιματηρού τριημέρου (14-16/ξημερώματα 17ης Νοεμβρίου 1973). Στη συνέχεια, τα παιδιά ανέδειξαν την ανυπέρβλητη δύναμη του ανθρώπου απέναντι σε κάθε μορφή καταπίεσης και τη διαχρονική σημασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας παρουσιάζοντας δραματοποιημένα πεζά και ποιητικά κείμενα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, θεατρικούς μονολόγους και συνεντεύξεις προσώπων που πρωταγωνίστησαν στα γεγονότα. Μουσικές παρεμβάσεις από τη χορωδία της εκδήλωσης περιλάμβαναν τόσο ιστορικά τραγούδια συνδεδεμένα με την εποχή, όπως «Ο δρόμος» του Μάνου Λοΐζου και τα «Μαλαματένια λόγια» του Γιάννη Μαρκόπουλου, όσο και τραγούδια που, μολονότι δεν γράφτηκαν με αφορμή την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αντανακλούν τα ιδανικά της («Κάποτε θα ’ρθουν να σου πουν», Παύλος Σιδηρόπουλος και «Ακροβάτης», Δημήτρης Αποστολάκης).
Κορυφαία στιγμή αποτέλεσε το κλείσιμο της εκδήλωσης με την τελειόφοιτη μαθήτρια Δέσποινα Μαρούδα να ερμηνεύει με την κιθάρα της τον «Μικρόκοσμο» (του Θάνου Μικρούτσικου) και την χορωδία να την πλαισιώνει:
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Είναι ένας άνθρωπος…
Είναι ένας άνθρωπος που συνεχίζει να βαδίζει
Είναι ένας άνθρωπος που ΔΕΝ αλυσοδένεται!
Συγχαίρουμε θερμά και ευχαριστούμε τους μαθητές/τις μαθήτριες που συμμετείχαν ενεργά και συνέβαλαν στην επιτυχία της εκδήλωσης.
Ευχαριστούμε επίσης και όλους εκείνους (μαθητές/τριες, εκπαιδευτικούς και γονείς) που την παρακολούθησαν και με σεβασμό τίμησαν την ιστορική επέτειο.
Το Πολυτεχνείο ζει! Παραμένει σύμβολο αγώνα, έμπνευσης και προάσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων για όλες τις γενιές.
Επιμέλεια κειμένου: Ε. Χρυσακοπούλου ΠΕ02
