Η Chandeleur , γνωστή ως γιορτή της κρέπας, εοορτάζεται στη Γαλλία κάθε χρόνο στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Χριστού. Στο πλαίσιο αυτής της γιορτής τα τμήματα των γαλλικών γνώρισαν τις παραδόσεις που συνδέονται με αυτήν και φυσικά γεύτηκαν νόστιμες κρέπες που ετοίμασαν οι ίδιοι οι μαθητές.

Την ονομασία της η γιορτή την πήρε από τη λέξη «chandelle», που σημαίνει λαμπάδα, κερί. Αρχικά, στη Ρωμαϊκή εποχή, επρόκειτο για γιορτή προς τιμήν του θεού Πάνα. Καθόλη τη διάρκεια της νύχτας, οι πιστοί έβγαιναν στους δρόμους της Ρώμης κρατώντας πυρσούς.

Το 472, ο Πάπας αποφασίζει να εκχριστιανίσει τη γιορτή αυτή, η οποία, στο εξής θα τιμούσε την πρώτη είσοδο του Χριστού στην Εκκλησία, την Υπαπαντή του Χριστού. Ετσι, την ημέρα της Chandeleur, οργανώνονταν λιτανείες κρατώντας λαμπάδες και ακολουθώντας συγκεκριμένο τυπικό: κάθε πιστός έπρεπε να ανάψει μία λαμπάδα στην εκκλησία και να τη μεταφέρει στο σπίτι του, προσέχοντας ιδιαίτερα να τη διατηρήσει αναμμένη. Η λαμπάδα αυτή ήταν ευλογημένη και θεωρούνταν πως είχε και άλλες ιδιότητες όπως το να προστατεύει από κεραυνούς στις καταιγίδες.

Εν τω μεταξύ, εμφανίζεται μία νέα παράδοση, αυτή της κρέπας. Η παράδοση αυτή έχει τις αναφορές της σ’έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, εάν την ημέρα της Chandeleur δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα καταστρεφόταν.Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα με το δεξί τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν, τύλιγαν το νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη την οικογένεια και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν μέχρι την επόμενη χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς, προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο φτωχό που θα ερχόταν στο σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα, για όλη τη χρονιά.

Στις μέρες μας, τα τελετουργικά με κεριά, λαμπάδες και άλλα έχουν εκλείψει,διατηρήθηκε ωστόσο η παράδοση της κρέπας.