Μια μέρα πήραμε το αεροπλάνο μας, η ομάδα του τμήματος Ν1    

και πετάξαμε πάνω από βουνά και θάλασσες και σπίτια , περάσαμε μέσα από σύννεφα και καταιγίδες, φωτιστήκαμε από τα χρώματα της ίριδας κι επιτέλους φτάσαμε στη σχηματοχώρα. Πω πω γύρω μας όλα πολύχρωμα και γεμάτα σχήματα, μικρά, μεγάλα, απλά, χαμογελαστά και γκρινιάρικα….

κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και τα γνωρίσαμε, μιλήσαμε μαζί τους, ήρθαν μαζί μας και φτιάξαμε συνθέσεις με το σώμα μας, με τα χέρια, με τη φαντασία και τη σκέψη        

Μείναμε αρκετές μέρες μαζί τους, ,       

τραγουδήσαμε και χορέψαμε, μέχρι που τους γνωρίσαμε όλους, ακόμη και την οικογένεια του καθενός….,τα στερεά σώματα…            

Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα και σχήματα,       ένας κόσμος πλούσιος από αισθήσεις….., μάτια, αφή, ακοή…,ένας κόσμος που μαθαίνουμε μέσα από φανταστικά ταξίδια, παιχνίδια και χαρά!!!

Το δέντρο που έδινε είναι ένα παραμύθι που μιλάει για την ανιδιοτελή αγάπη. Με αφορμή την αναγνώριση των συναισθημάτων μας αποφασίσαμε να παρακολουθήσουμε το παραμύθι σε βίντεο.

Παρακολουθησαν το παραμύθι με προσοχή και όταν τελειώσει αρχίσαμε την  συζήτηση με τα παιδιά. Ποια είναι τα πρόσωπα του παραμυθιού , τι έδινε συνέχεια το δέντρο στο παιδί , συνέχιζε να δίνει και όταν μεγάλωσε, μέχρι ποια ηλικία , έδινε μόνο το δέντρο ή και το παιδί , τι γίνεται στο τέλος . Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά περιγράφουν , εκφράζουν τις απόψεις τους και αναπτύσσουν το προφορικό τους λόγο . Στο τέλος καταλήγουμε ότι το δέντρο έδινε συνέχεια αγάπη χωρίς να ζητάει τίποτα .

Έπειτα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε το δικό μας παραμύθι και να το δείξουμε στους γονείς.

Τα παιδιά χωρίστηκαν  σε δυάδες και συνεργάστηκαν για να φτιάξουν μια σκηνή.

Μαζευτήκαμε στην παρεούλα και  η κάθε ομάδα παρουσίασε την εικόνα της.

Τέλος, κοινοποιήσαμε την ιστορία στους γονείς!!!