Η παράδοση επιτάσσει να φτιάχνουμε έναν “Μάρτη” ή ένα “Μαρτάκι”, “, δηλαδή ένα βραχιόλι το οποίο τυλίγεται γύρω από τον καρπό μας ή και τον αστράγαλο μας, ενώ διόλου απίθανη δεν είναι η εικόνα, να το βλέπουμε και ως δαχτυλίδι, είτε στα δάχτυλα των χεριών είτε στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου.

Ο “Μάρτης”, λένε, προστατεύει τα παιδιά -και όχι μόνο- από τις ηλιόλουστες μέρες του μήνα, οι οποίες καραδοκούν να “κάψουν” τα παιδικά προσωπάκια, ενώ θεωρείται προστάτης από ασθένειες, το κακό μάτι και την κακή τύχη. Έτσι, οι μητέρες στρίβουν δυο κλωστές και τοποθετούν τον “Μάρτη” στα παιδιά, αλλά και στα λουλούδια και στα άνθη, ώστε να προφυλάσσεται η ευφορία τους.

Αν κάνουμε μια βουτιά στην ιστορία θα μάθουμε ακόμη περισσότερα στοιχεία για το περιβόητο βραχιολακί, παρόμοια έθιμα με το οποίο συναντώνται στην Αρχαία Ελλάδα και τα Ελευσίνια Μυστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μύστες έδεναν μία κλωστή στο δεξί τους χέρι και στο αριστερό τους πόδι.

Υπάρχουν σημαντικοί λόγοι που καμιά φορά τέτοια έθιμα και παραδόσεις αξίζουν να αναπνέουν ακόμη, στολίζοντας την καθημερινότητα με λίγη φαντασία, ταξιδεύοντας το μυαλό μας στα παιδικά χρόνια, ξεθάβοντας τις μνήμες μας από τα σκονισμένα πλέον ντουλαπάκια του μυαλού.

Φορέσαμε λοιπόν όλοι στο σχολείο μας τα βραχιολάκια μας τιμώντας έτσι και τις παραδόσεις του τόπου μας