Πάσχα το ελληνικόν

Λήψη αρχείου

Στα πλαίσια  του μαθήματος των θρησκευτικών εμπνευστήκαμε από τα προσωνύμια της Παναγίας και ζωγραφίσαμε σαν μικροί αγιογράφοι. Στη συνέχεια δημιουργήσαμε μια πινακοθήκη με τα έργα μας και καλέσαμε όλους τους δασκάλους του σχολείου να την επισκεφτούν.

Το πιο ενδιαφέρον ήταν πως κάθε δάσκαλος που επισκεπτόταν την πινακοθήκη μας μας ανέφερε και μια προσωπική ιστορία σχετικά με κάποιο προσωνύμιο της Παναγίας.

Ο κύριος Τάσος Λαζάρου , δάσκαλος της Γ΄τάξης, μάς έψαλε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Η κυρία Μαρία Μακρίδου, δασκάλα της Γ΄τάξης μάς μίλησε για την Νέα Μονή στη Χίο όπου η Παναγία εικονίζεται νέα και μόνη χωρίς τον Χριστό. Μας ανέφερε ακόμη πως ανάλογες εικόνες της Παναγίας βρίσκουμε μια στο Άγιο Όρος και μια στην Πάτμο.

Η κυρία Κρυσταλλία Κουίδου, δασκάλα παράλληλης στήριξης, μάς είπε πώς στο Λασίθι της Κρήτης υπάρχει η ιερά Μονή Παναγίας Κρυσταλλένιας. 

Σύμφωνα με την παράδοση, το όνομα της μονής οφείλεται είτε στην ίδρυση του μοναστηριού από κάποια γυναίκα με το όνομα Κρουσταλλένια, είτε στο ότι σε κοντινή σπηλιά βρέθηκε εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη σε κρύσταλλο.

Επίσης, η κυρία Κρυσταλλία επισκέφτηκε και την Παναγία Ντινιούς  όσο ήταν δασκάλα στην Βόρεια Εύβοια.

Πρόκειται για  μικρό εκκλησάκι κοντά στην Ιστιαία, όπου υπάρχει θαυματουργή εικόνα της Παναγίας.
 Ιστορία της εικόνας : Σύμφωνα με την παράδοση Τούρκος Οθωμανός στρατιώτης την περίοδο της Τουρκοκρατίας , πυροβόλησε την εικόνα, στην προσπάθειά του να σκοτώσει κάποιο κυνηγημένο Έλληνα που κρύφτηκε καταφεύγοντας πίσω από την εικόνα. Σύμφωνα με την παράδοση, η θαυματουργή εικόνα «επέστρεψε» τη σφαίρα στον αλλόθρησκο στρατιώτη και τον σκότωσε.Η εκδοχή αυτή ενισχύεται από την ύπαρξη του σημείου της βολής του πυροβόλου όπλου του Τούρκου στο πρόσωπο της Παναγίας και ειδικότερα στο Μέτωπο. Η «επιστροφή» της σφαίρας , έδωσε το όνομα στην Παναγία που ονομάστηκε Παναγία Ντινιούς ή Ντονιούς από την τουρκική λέξη ”Donus” που σημαίνει «επιστροφή» (δηλαδή Παναγία της επιστροφής).

Η κυρία Σοφία Γιαννίκου, δασκάλα της Ε΄τάξης , μας ανέφερε για την Παναγία τη Φιδούσα ή Φιδιώτισσα στην Κεφαλλονιά.

Το όνομά της προήλθε από ένα θαύμα το οποίο επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε χρόνο. Από τις 6 Αυγούστου και μέχρι και τις 15 Αυγούστου μέσα και έξω από το μοναστήρι εμφανίζονται πολλά μικρά φιδάκια τα οποία δεν έχουν καταγραφεί  σε κάποιο είδος, γνωστά ως φιδάκια της Παναγιάς. Τα φιδάκια πληθαίνουν όλο και περισσότερο μέχρι την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου οπότε και αυξάνονται υπερβολικά, και εξαφανίζονται ακαριαία αμέσως μετά το πέρας της εορτής. Το από πού βγαίνουν και που πάνε όταν φεύγουν παραμένει ένα μυστήριο που δεν γνωρίζει κανείς.

Η παράδοση λέει πως πριν χρόνια, οι χωρικοί είδαν στο μέρος στο οποίο βρίσκεται ο ναός σήμερα, να καίγεται ένα δέντρο προκαλώντας μεγάλες φλόγες. Φοβούμενοι να μην πιάσει το δάσος φωτιά έτρεξαν να το σβήσουν. Όταν έφτασαν στο σημείο, είδαν το δέντρο εντελώς καμένο και μια εικόνα της Παναγίας ανέγγιχτη από τις φλόγες, να ακουμπάει πάνω του.  Βαθύτατα συγκινημένοι πήραν την εικόνα και την τοποθέτησαν στην εκκλησία του χωριού. Την επόμενη μέρα, πλήθος κόσμου έτρεξε να την προσκυνήσει αλλά η εικόνα δεν ήταν εκεί. Βρέθηκε την επόμενη στο δάσος, ακουμπισμένη στο ίδιο καμένο δέντρο.  Ενοχλημένοι οι χωρικοί ρώταγαν ποιος την πήγε εκεί και εφόσον απάντηση δεν έπαιρναν, κλείδωσαν την εκκλησία για να είναι ασφαλής. Κι όμως, τις επόμενες ημέρες συνέβαινε το ίδιο και έβρισκαν την εικόνα κάθε φορά στο καμένο δέντρο.

Οι χωρικοί πίστεψαν πως ήταν ένα σημάδι από την Παναγία και έτσι έχτισαν μια εκκλησία σε εκείνο το μέρος, το μέρος δηλαδή που η ίδια, όπως πίστευαν, ήθελε να είναι και τοποθέτησαν μέσα την εικόνα. Μετά από καιρό χτίστηκε εκεί μοναστήρι γυναικών. Οι μοναχές που διέμεναν σε αυτό είδαν μια μέρα πειρατές που προσέγγιζαν το μοναστήρι με σκοπό να τον λεηλατήσουν. Προσευχήθηκαν στην Παναγία και της ζήτησαν βοήθεια και προστασία. Τότε έγινε το θαύμα. Το μοναστήρι περικυκλώθηκε από εκατοντάδες φίδια από τα οποία οι πειρατές φοβήθηκαν και έφυγαν. Από τότε, κάθε χρόνο εμφανίζονται τα φιδάκια και αν μάλιστα κάποια χρονιά δεν παρουσιασθούν, θεωρείται κακό σημάδι. Αυτό συνέβη μάλιστα το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάσθηκε από σεισμούς.

Οι εικόνες που αντικρίζει ο επισκέπτης εκείνες τις μέρες είναι  πράγματι εντυπωσιακές. Φίδια κατακλύζουν το μοναστήρι, και τριγυρίζουν ανάμεσα στους πιστούς, στα στασίδια και τα προσκυνητάρια, στην εικόνα της Παναγίας, στο Ευαγγέλιο ακόμη και στον άρτο της αρτοκλασίας.  Έχουν δέρμα βελούδινο και στο κεφάλι  και τη γλώσσα τους, σχηματίζεται από ένα μικρό σταυρουδάκι.

Επίσης, μας ανέφερε και την Ιερά Μονή Παναχράντου στην Άνδρο, το αγαπημένο της νησί. Αποτέλεσε έκφραση ευγνωμοσύνης του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά προς την Θεοτόκο για την απελευθέρωση της Κρήτη από τους Άραβες το 961 μ.Χ. Το έτος αυτό, στο ξεκίνημα της μονής βρέθηκε, θαυματουργικά  από μοναχούς στο βουνό, η εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα της Θεοτόκου Παναχράντου είναι μια από τις εικόνες που φιλοτέχνησε ο Απόστολος Λουκάς.

Τέλος μας πληροφόρησε ότι υπάρχει Ναός της Κυρίας των Αγγέλων στην Ζάκυνθο.

Η κυρία Βίκυ Συμεωνίδου, δασκάλα της Α΄τάξης μας μίλησε για την Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Λέχοβας στο Κρυονέρι Κορινθίας.

Όσον αφορά την ονομασία «Λέχοβα» επικρατεί η άποψη πολλών ειδικών ότι είναι σλαβικής προέλευσης.Στην σλαβική γλώσσα η λέξη “λέχα” σημαίνει λιβάδι, αγρός, πρασιά. Άρα Λέχοβα=λιβαδότοπος.

Η κυρία Χριστίνα Αναστοπούλου, δασκάλα της Α΄τάξης, μας είπε πως οι καθολικοί ονομάζουν την Παναγία Madonna=mia donna=Κυρία μου.

Μας ανέφερε ακόμη πως και οι μουσουλμάνοι σέβονται την Παναγία ως μητέρα του Μεσσία αλλά όχι ως Θεοτόκο, ως μητέρα του Θεού, δηλαδή. Την ονομάζουν “Δέσποινά μας , κυρία μας Μαριάμ”. Μάλιστα το κοράνι , ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, μιλάει πολλές φορές για Παναγία με πολύ μεγάλη ευλάβεια.

Ευχαριστούμε πολύ τους δασκάλους του σχολείου μας για τις πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες που μας είπαν.

Οι μαθητές της Δ΄τάξης

Στα πλαίσια του μαθήματος των θρησκευτικών και των Χριστουγέννων που πλησιάζουν ετοιμάσαμε χριστόψωμα, τα φουρνίσαμε και στη συνέχεια τα δοκιμάσαμε… 

Και του χρόνου!!!

Mουσείο Λούλη- Από το σιτάρι στο ψωμί-Εκπαιδευτικό βίντεο

Μουσείο Λούλη- Από το σιτάρι στο ψωμί- Τάξη Γ

Το χριστόψωμο είναι το ψωμί που έπλαθαν μόνες τους οι νοικοκυρές για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Στην επιφάνεια του σχημάτιζαν το σχήμα του σταυρού κι έβαζαν στη μέση ένα καρύδι.

Το ζύμωμα του χριστόψωμου γίνεται την παραμονή των Χριστουγέννων. Το χριστόψωμο μοιράζεται στο γεύμα ανήμερα τα Χριστούγεννα ή την παραμονή όπου και σταματάει η νηστεία.