Κατηγορία: έργα Σελίδα 1 από 3

Η παράστασή μας που έγινε την Τρίτη στις 9 το πρωί και την παρακολούθησαν και οι γονείς των παιδιών, ήταν μία ιδιαίτερη εμπειρία για όλους μας. Τα παιδιά αγάπησαν το στίχο του Σολωμού, ένιωσαν το λόγο του, άκουσαν τους ήχους του, είδαν τις εικόνες του, μύρισαν τα αρώματα που πλημμύρισαν την αίθουσα.

Σε όσες παραστάσεις έχουμε ανεβάσει στο σχολειό μας, το σκηνικό το φτιάχνουν τα παιδιά. Το παιδικό σχέδιο είναι πάντα ωραιότερο από το ‘παιδικίζον’ σχέδιο του δασκάλου (που τις περισσότερες φορές είναι κιτς), εκτός από την περίπτωση που θα τύχει ο δάσκαλος να είναι ένας σημαντικός ζωγράφος. Αλλά ακόμη και τότε θα πρέπει το έργο να είναι των παιδιών, γιατί μόνο τότε θα νιώσουν δική τους την παράσταση, αντί να μετέχουν στην παράσταση που τους ετοίμασε και επέβαλε κάποιος άλλος.

Έτσι και φέτος συζητήσαμε με τα παιδιά για το σκηνικό και αποφάσισαν να ζωγραφίσουν το Μεσολόγγι. Τους έδειξα το έργο του Παναγιώτη Ζωγράφου, το οποίο παρατήρησαν και μελέτησαν.

Παναγιώτη Ζωγράφου, “Το Μεσολόγγι”

Βάσει αυτού έφτιαξαν το δικό τους συλλογικό έργο πάνω σε ανακυκλωμένο χαρτί του μέτρου (μάλιστα το χαρτί το είχαμε χρησιμοποιήσει σε προηγούμενη γιορτή από την πίσω πλευρά και έτσι κάναμε και οικονομία και ανακύκλωση).
Απλώσαμε το χαρτί στο πάτωμα και τα παιδιά επέλεξαν ποιο τμήμα του έργου θα ζωγραφίσουν. Έτσι κάθισαν γύρω από το χαρτί, σχεδίασαν πρώτα με μολύβια και ζωγράφισαν με νερομπογιές.

“Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη”, λέει ο Σολωμός.
Μάγεμα κι όνειρο είναι το έργο των παιδιών μας!

σκηνικό λεπτομέρεια, η πόλη

σκηνικό λεπτομέρεια, η έξοδος

σκηνικό, λεπτομέρεια, τρία καράβια – κοιτάξτε το μικρό καραβάκι!

σκηνικό, λεπτομέρεια, ένα μικρό νησάκι στη λιμνοθάλασσα

Σχετικά άρθρα:

“Ελεύθεροι πολιορκημένοι“, “Κρεμώντας τη λύρα …“, “Έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα”

Διονύσιος Σολωμός

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Σχεδίασμα Β’ – απόσπασμα

“Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο”

Όπως περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο, στα πλαίσια της παράστασης πραγματοποιήσαμε πολλές παράλληλες δράσεις, έτσι ώστε η παράσταση να γίνει η αφορμή για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εργασίας.

Μία από τις δράσεις ήταν η ανάλυση κάθε αποσπάσματος των Ελεύθερων Πολιορκημένων που έλεγαν τα παιδιά. Το ποίημα είναι πλούσιο σε εικόνες εξαιρετικής ομορφιάς. Μία από αυτές είναι η εικόνα της πεταλούδας που παίζει με τον ίσκιο της πάνω στη λιμνοθάλασσα. Τα παιδιά εμπνεύστηκαν από τον ως άνω στίχο του Σολωμού, και ζωγράφισαν τον ποιητικό λόγο.

Σήμερα, για άλλη  μια φορά, ο Αλέξης άφησε στη βαλίτσα του ένα γρίφο, ο οποίος μας οδήγησε στο σημείο όπου είχε κρύψει ένα χάρτη θησαυρού. Ο χάρτης οδήγησε στην ανακάλυψη μιας τσάντας όπου υπήρχαν 24 λύρες (όργανα) φτιαγμένα από χαρτόκουτα. Είναι οι λύρες από το σχεδίασμα των ελεύθερων πολιορκημένων:

“Το χάραμα επήρα του ήλιου το δρόμο
κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο”

Έδειξα στα παιδιά έργα του Μιρό και εμπνευσμένοι από τα έργα του, αλλά και από τη δική τους φαντασία, ζωγράφισαν τις λύρες τους. Το αποτέλεσμα είναι θαυμαστό!

Και κάποιες από τις λύρες στην τελική τους εκδοχή. Είναι χάρμα οφθαλμών!

Σημείωση: Εάν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε χορδές από λεπτό σχοινί.

.

Σύνδεσμοι:

Βικιπαίδεια, Λύραυλος, η ιστορία της λύρας

Σχετικό άρθρο:

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Προσωπογραφία του Διονυσίου Σολωμού από άγνωστο καλλιτέχνη. Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας.

 

Η γιορτή της 25ης Μαρτίου είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για να γνωρίσουν τα νήπια τον θαυμαστό λόγο, τη μουσική και τη δύναμη των εικόνων, των Ελεύθερων Πολιορκημένων, του Διονυσίου Σολωμού. Για αυτό φέτος η γιορτή μας έχει μόνο αποσπάσματα από τα σχεδιάσματα των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Η μουσική που επέλεξα είναι από το ομώνυμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου, όπως και από το Άξιον Εστί (το δοξαστικόν), του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη.

το εξώφυλλο του δίσκου βινυλίου που κυκλοφόρησε το 1977

Έχω ανεβάσει εδώ, το κείμενο της γιορτής με την επιλογή από τα σχεδιάσματα, για όποιον/α συνάδελφο θα ήθελε να το ανεβάσει στο νηπιαγωγείο του/της. Έχω χωρίσει το κείμενο σε 24 τμήματα, όσα είναι και τα νήπια της τάξης μας φέτος. Προσπάθησα να είναι ανάλογου μεγέθους και αξίας τμήματα, έτσι ώστε να μην υπάρχει στη γιορτή πρωταγωνιστής και κομπάρσοι, αλλά μια ομάδα που συλλογικά δούλεψε ένα έργο.

 

χειρόγραφο του Σολωμού

 

Η γιορτή μας δεν είναι ένα πάρεργο (και εάν ήταν δε θα είχε κανένα νόημα να γίνει), αλλά το κέντρο του ενδιαφέροντός μας αυτή την περίοδο. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες δράσεις που γίνονται παράλληλα με το θεατρικό δρώμενο:

Διονυσίου Σολωμού: “Άπαντα”, τόμος Α, εκδόσεις Ίκαρος

Εκδόσεις Εστία

Martin J. Heade (Αμερικανός ζωγράφος του 19ου αι.) Μια μπλε πεταλούδα παίζει με το φως και τη σκιά της.

Λευκή λήκυθος που απεικονίζει μία Μούσα που παίζει αρχαία κιθάρα.

αεροφωτογραφία του Μεσολογγίου σήμερα

Θεόδωρος Βρυζάκης: Η έξοδος του Μεσολογγίου

Παναγιώτη Ζωγράφου, “Το Μεσολόγγι”

‘παρηγοριά’, Θ. Βρυζάκης

Νύχτα σπαρμένη μάγια

Η ιστορία, η επανάσταση και η ποίηση

Κάπου στην αίθουσα έχει τοποθετηθεί μια βαλίτσα. Πέφτοντας επάνω της, αρχίζω να αφηγούμαι την ακόλουθη ιστορία που γράφτηκε ειδικά για το πρόγραμμα.

Η ιστορία μιας βαλίτσας:

Μια όμορφη βροχερή ημέρα, περπατούσα αμέριμνη στο δρόμο και … μπαμ (!), έπεσα πάνω σε μια βαλίτσα.
Πώς βρέθηκε εδώ αυτή η βαλίτσα;
Ποιος την άφησε;
Γιατί την ετοίμασε;
Τι ήθελε να κάνει;
Τι βάζουμε σε μια βαλίτσα;
Γιατί (και από τι) θέλουμε να φύγουμε;
Γιατί θέλουμε να ταξιδέψουμε;
Πού θέλουμε να πάμε;
Τι αναζητάμε;
Πού θα θέλατε να πάμε με αυτή τη βαλίτσα;
Αν βρίσκατε μία βαλίτσα τι θα κάνατε;
Να την ανοίξουμε;
Υποθέστε τι έχει μέσα και αιτιολογήστε γιατί.
Τι δεν θα μπορούσε να έχει μέσα;
Εσείς τι θα θέλατε να έχει;

Κάποτε λοιπόν ζούσε ένας ζωγράφος που αγαπούσε πολύ τις βαλίτσες. Έφτιαχνε βαλίτσες από ό,τι έβρισκε: ξύλα, χαρτόνια, υφάσματα και λαμαρίνες. Βαλίτσες μονόχρωμες και πολύχρωμες, ζωγραφισμένες ή κατασκευασμένες, μεγάλες ή μικρές.
Γιατί λέτε να έφτιαχνε βαλίτσες;
Τι χαρακτήρα θα είχε αυτός ο ζωγράφος; Τι θα του άρεσε να κάνει; Τι θέλει να μας πει μέσα από το θέμα που επέλεξε;
Μα τι βλέπω! Εδώ έχει ένα γράμμα (στη θέση όπου γράφουμε το όνομα του ιδιοκτήτη, έχει ένα διπλωμένο γράμμα – το διαβάζω).
“Αγαπημένα μου παιδιά. Άκουσα ότι κι εσείς αγαπάτε τις βαλίτσες και τα ταξίδια, όπως εγώ. Για αυτό αποφάσισα να σας αφήσω αυτή τη βαλίτσα. Ό,τι έχει μέσα είναι τα δικά μου δώρα για εσάς που με μάθατε πώς να ζωγραφίζω. Με όλη μου την αγάπη. Αλέξης Ακριθάκης”
Τι λέτε λοιπόν να έχει η βαλίτσα;
Να την ανοίξουμε;
Ανοίγουμε τη βαλίτσα. Μέσα έχει 24 βαλίτσες από χοντρό ανακυκλωμένο χαρτόνι χαρτοκιβωτίων.
Μα ποιος είναι ο Αλέξης;
Τον γνωρίζει κάποιος από εσάς;
Πώς και πότε μπήκε στην αίθουσά μας;
Λέτε να είναι αληθινός ή φανταστικός;

Παρατήρηση, ανάλυση των έργων

Δείχνοντας ένα πάουερ πόιντ με τις βαλίτσες του Ακριθάκη, σταματάω στα έργα, προτρέπω τα παιδιά να τα παρατηρήσουν, να τα περιγράψουν, να πουν τι νιώθουν, με τι θα μπορούσαν να τα παρομοιάσουν, να τα κρίνουν λέγοντας τι τους αρέσει και τι όχι και γιατί.
Στο τέλος τους ζητάω να πουν ποια είναι η αγαπημένη τους βαλίτσα και να αιτιολογήσουν γιατί την επιλέγουν.

Ατομική δημιουργία / έκφραση

Μετά την παρατήρηση και συζήτηση πάνω στα έργα, προτείνω στα παιδιά να δημιουργήσουν τη βαλίτσα τους, με όποιο υλικό και τρόπο επιλέξουν (ζωγραφική ή κατασκευή ή μικτή τεχνική), εμπνευσμένοι από το έργο του δημιουργού που τους αρέσει περισσότερο.

(αυτή είναι η βαλίτσα μας: μέσα έχει μείνει η κατάσταση που καταγράψαμε
με πράγματα που υπέθεταν τα παιδιά ότι έχει η βαλίτσα
και το γράμμα του Ακριθάκη)

Διαβάζοντας τον μικρό πρίγκιπα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τους δικούς μας ήρωες, ανακυκλώνοντας και δημιουργώντας πάνω σε παλιές χαρτόκουτες.

Κάθε παιδί έφτιαξε το δικό του αεροπλάνο του Αντουάν:

Αλλά και το δικό του δέντρο Μπαομπάμπ με μεγάλες ρίζες.

Και φυσικά έφτιαξε το δικό του Μικρό Πρίγκιπα αλλά και το προβατάκι του:

Τέλος, συγκεντρώσαμε κουτιά ζαχαροπλαστείου (οι γονείς βοήθησαν σε αυτό, όπως και σε όσα κάνουμε στοσχολείο μας) και με αυτά κάθε παιδί έφτιαξε τον πλανήτη του πρίγκιπα, στονοποίο έβαλε τους ήρωές του, για να τους πάρει μαζί του στο σπίτι του και να τοσυντροφεύουν κάθε μέρα.

Η παράσταση του Εγωιστή Γίγαντα άρχιζε με θέατρο σκιών που το έπαιζαν τα  παιδιά. Τα ίδια έφτιαξαν και τις δικές τους φιγούρες από χαρτόνι για το θέατρο.

Τρεις από αυτές είναι οι ακόλουθες:

ο άνεμος

ένα δένδρο και ένα παιδί

Φτιάξτε τις σαγιονάρες σας. Μια έξυπνη ιδέα που την πήρα από τη σελίδα: activityvillage.co.uk/flip_flops_craft.htm

Μπορείτε να φτιάξετε τις σαγιονάρες σας με χαρτόνι από κάποια συσκευασία τροφίμου ή οποιουδήποτε άλλου προϊόντος. Τα χαρτόνια αυτά είναι πιο χοντρά και πιο ανθεκτικά από τα κανσόν του εμπορίου. Έτσι θα έχετε πιο γερές σαγιονάρες και θα κάνετε και ανακύκλωση.

Υλικά:
Χαρτόνι, ύφασμα, υφασμάτινη κορδέλα, χρώματα, δυνατή κόλλα, ψαλίδι, διάφορα υλικά για διακόσμηση.

Τρόπος κατασκευής:
Παίρνουμε ένα χαρτόνι και το τοποθετούμε στο πάτωμα. Βάζουμε επάνω την κάθε πατούσα μας και ζωγραφίζουμε το περίγραμμα.
Ενώ έχουμε την πατούσα στο χαρτόνι, βάζουμε τρία σημάδια: Ένα μεταξύ του μεγάλου και του δεύτερου δαχτύλου μας, και δύο σημάδια δεξιά και αριστερά από την πατούσα, περίπου εκεί που αρχίζει η φτέρνα (βλέπε εικόνα). Είναι τα σημεία από οποία θα περνάει η κορδέλα.

Κόβουμε το κάθε περίγραμμα, λίγο μεγαλύτερο από το αποτύπωμα που ζωγραφίσαμε. Αν έχουμε χρησιμοποιήσει χαρτόνι ανακύκλωσης και έχει τη φίρμα του προϊόντος τυπωμένη από τη μία πλευρά, κολλάμε δύο χαρτόνια μεταξύ τους έτσι ώστε η τυπωμένη πλευρά να μείνει εσωτερικά.Ανοίγουμε τρύπες στα τρία σημεία που μαρκάραμε.
Ζωγραφίζουμε τα χαρτόνια, αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία μας. Μερικές ιδέες: Λουλούδια, έντομα, ψάρια, πουλιά, σύννεφα, ήλιοι, φεγγάρια, αστέρια, ομπρέλες, καράβια, αφηρημένα σχέδια, ρίγες, καρό, γραμμές ή σχήματα – μονόχρωμα, δίχρωμα, τρίχρωμα, πολύχρωμα.

Αντί για ζωγραφική μπορούμε να κολλήσουμε ύφασμα επάνω στο χαρτόνι και μάλιστα μπορούμε να βάλουμε ενδιάμεσα λίγο βαμβάκι για να είναι οι σαγιονάρες μας πιο μαλακές.
Παίρνουμε τις κορδέλες μας και τις περνάμε από τις τρύπες που ανοίξαμε, δοκιμάζοντας ταυτόχρονα τις σαγιονάρες, για να μετρήσουμε το μήκος της κορδέλας έτσι ώστε να αγκαλιάζει το κουντεπιέ (να μην είναι ούτε στενή, ούτε φαρδιά).

Κόβουμε τις κορδέλες έτσι ώστε να περισσεύει από κάτω ένα τμήμα τριών εκατοστών. Αυτό το περίσσευμα το κολλάμε στην κάτω πλευρά, δηλαδή στη ‘σόλα’ της σαγιονάρας, με γερή κόλλα. Μπορούμε να κολλήσουμε κι ένα συμπληρωματικό κομμάτι χαρτόνι πάνω από τις κορδέλες για να μην ξεκολλήσουν εύκολα.
Αν θέλουμε διακοσμούμε τις κορδέλες με χάντρες ή σχέδια που φτιάχνουμε από χαρτόνι. Επίσης, για να φοράμε τις σαγιονάρες πιο εύκολα, μπορούμε να ενώσουμε τα δύο κομμάτια κορδέλας στο σημείο που μπαίνουν τα δάχτυλα με ένα σελοτέιπ ή να τα κυκλώσουμε με ένα τρίτο κομμάτι κορδέλας ή και κλωστές.
Οι σαγιονάρες μας είναι έτοιμες.

Προσοχή στα νερά! Οι σαγιονάρες μας είναι αποκλειστικά και μόνο εσωτερικού χώρου και μισούν την υγρασία και την ταλαιπωρία. Θα μου πείτε, τι τις θέλω τις σαγιονάρες εάν δεν τις φοράω στη θάλασσα; Ε, είπαμε πως θα φτιάξουμε σαγιονάρες αλλά δεν θα πάρουμε και τη δουλειά του υποδηματοποιού!

Ερώτηση: Γιατί οι σαγιονάρες μας μισούν το νερό και την ταλαιπωρία; Τι θα συμβεί εάν τις βρέξουμε ή περπατήσουμε με αυτές πάνω σε χώματα και πέτρες; Πόσο μας προστατεύουν από κομμάτια γυαλιού ή καρφιά που μπορεί να υπάρχουν στο έδαφος;

σαγιονάρα: (ετυμολογία: από την ιαπωνική λέξη σαγιονάρα – sayonara, που σημαίνει αντίο) ανοιχτό καλοκαιρινό παπούτσι με επίπεδη σόλα και λουράκι σε σχήμα Υ ανάμεσα στα δάχτυλα.

depositphotos

Τίποτε δεν είναι πιο ευχάριστο και όμορφο, από την ελεύθερη δημιουργία των παιδιών.

Σήμερα, κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δραστηριοτήτων, μια ομάδα παιδιών, αντί να παίξει στις γωνιές, αποφάσισε να ανοίξει ένα «δημιουργικό εργαστήρι», όπως το ονομάσαμε.

Με δική τους πρωτοβουλία, πήρανε την κούτα της «Ανακύκλωσης» (μέσα στην κούτα αποθηκεύουμε συσκευασίες τροφίμων, ζελατίνες, χαρτιά περιτυλίγματος, αυγοθήκες, ρολά χαρτιού υγείας και γενικά διάφορα ‘άχρηστα υλικά’, για να τα ανακυκλώσουμε, δημιουργώντας με αυτά διάφορες κατασκευές), χρώματα, ψαλίδια, πινέλα, υφάσματα και κόλλες, και φτιάξανε τις δικές τους δημιουργίες.

Η απόλαυση και η χαρά των παιδιών ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους καθ’ όλη τη διάρκεια των κατασκευών.

Δούλευαν αδιάκοπα, χωρίς να σηκώσουν κεφάλι. Αντάλλασσαν ιδέες, επηρεάζονταν και εμπνέονταν ο ένας από τον άλλον.

Aυτό που έκαναν σήμερα τα παιδιά είναι τέχνη: ελεύθερη δημιουργία που σε γεμίζει χαρά.

Σημείωση: Δεν είχα το χρόνο να τα φωτογραφίσω όλα τα έργα και έτσι παρουσιάζω μόνο ένα δείγμα.

Χθες (Πέμπτη) ανοίξαμε στο σχολείο ένα εργαστήριο αγγειοπλαστικής. Επειδή δεν είχαμε πηλό, χρησιμοποιήσαμε ζυμάρι.

Η διαδικασία είναι περίπου η ίδια: ο πηλός αποτελείται από χώμα (συγκεκριμένης ποιότητας) και νερό, ενώ το ζυμάρι, από αλεύρι και νερό (στο ζυμάρι μας προσθέσαμε και λίγο αλάτι γιατί το κάνει πιο ανθεκτικό).

Η διαδικασία που ακολουθήσαμε για να φτιάξουμε το ζυμάρι είναι η ίδια που περιγράψαμε στα κουλουράκια. Έδειξα στα παιδιά πώς να φτιάξουν ένα αγγείο με την τεχνική που ακολουθούν πολλοί αγγειοπλάστες μέχρι σήμερα, το ‘μακαρόνι’ (με την τεχνική αυτή φτιάχνουν τα μεγάλα πιθάρια γιατί δεν μπορούν να γίνουν στον τροχό), φτιάχνοντας ένα μικρό αγγείο ως δείγμα.

Κατόπιν, κάθε παιδί έφτιαξε το δικό του αγγείο.

Σήμερα παρατηρήσαμε την εικόνα ενός ερυθρόμορφου αγγείου και στη συνέχεια κάθε παιδί ζωγράφισε το ψημένο αγγείο του με μαύρο και κόκκινο χρώμα.

Το μικρό μέγεθος των αγγείων απαιτούσε πολύ λεπτά πινέλα για τη διακόσμηση (που δεν είχαμε) και εξαιρετική δεξιοτεχνία.

Παρά τις τεχνικές δυσκολίες, τα παιδιά κατάφεραν να κάνουν πολύ όμορφα έργα.