Ινδιάνος Σιάτλ
Ένα παλιό μήνυμα για το σύγχρονο κόσμο
Το κείμενο στον Ελληνικό Πολιτισμό εδώ.
20 κανόνες των Ινδιάνων εδώ.
Εδώ για την κλιματική αλλαγή και την τρίτη διαθεματική δραστηριότητα σελ.22
Η σχετική εργασία της Μήνας Κουζίνα:
《Με το ταμάχι…έρημο》: Στις μέρες μας το φυσικό περιβάλλον έχει καταστραφεί και στο τέλος τίποτα δεν θα μείνει όρθιο.
《Όταν όλα τα βουβάλια σφαχθούν… την αρχή του θανάτου 》: Οι άνθρωποι σήμερα έχουν καταστρέψει πολλές δασικές εκτάσεις για να χτίσουν σπίτια, ξενοδοχεία με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ζώα σε εκείνο το μέρος, να μην μπορούν οι άνθρωποι να ασχολούνται με δραστηριότητες που έκαναν παλαιότερα όπως το κυνήγι και σιγά σιγά έρχεται ο θάνατος.
《Πουθενά δεν βρίσκεται… πεταρίζοντας》,《Μα τι μένει από τη ζωή…νυχτιά 》《Του ερυθρόδερμου…δεν οσμίζεται τίποτα 》: Στις μέρες μας στις μεγάλες τσιμεντένιες πόλεις που ζουν οι άνθρωποι δύσκολα ακούς ήχους ζώων και πουλιών, δεν υπάρχει καθαρός αέρας από τα καυσαέρια και είναι μακριά από τη φύση.
《Ακόμα…μοίρα 》: Κανένας δεν γλιτώνει από τον θάνατο γι αυτό πρέπει να σεβόμαστε το περιβάλλον.
Σε κάποια μέρη του κείμενου βλέπουμε ότι ο Σιάτλ προβλέπει το μέλλον εάν ο λευκός όπως λέει και αυτός πάρει την περιοχή που ζει ο ίδιος. Λέει ότι με την πλεονεξία του θα καταπιεί την γη και θα αφήσει έρημο. Θα πειράξει τα ζώα και αυτά θα φύγουν με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να νιώθει μοναξιά. Επίσης λέει ότι άμα πειράξεις κάποιον δεν θα αργήσεις να πάθεις και εσύ κάτι .
Ο άνθρωπος ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να κάνει αυτά τα πράγματα παρόλο που έχει περάσει περίπου ένας αιώνας.
Παρακάτω η ταινία του ΛΟΥΚΑ ΛΕΛΟΒΑ
ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΕΡΤ 2010
1830. Oι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να μετακινήσουν βίαια, προς τα δυτικά, 60 χιλιάδες ινδιάνους, που έμεναν στο Μισισιπή.
Λίγα χρόνια μετά, τους προτείνουν να αγοράσουν τη γη τους.
“Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα”, ήταν μία από τις φράσεις του μεγάλου αρχηγού Σιάτλ.
Ο αρχηγός των ινδιάνων, που ήταν εξαιρετικός ρήτορας, έδωσε στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ την εξής μνημειώδη απάντηση:
«Θα σκεφτούμε την προσφορά σας, γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε ν” αγοράσετε, ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης;
Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα, ούτε του φέγγους του νερού. Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε;
Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός, είναι αδέλφια μας.
Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.
Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τον δικό μας τρόπο ζωής….
Ο Σιάτλ έδωσε τ όνομα του στην περιοχή, ή πήρε ο ίδιος το όνομα της φυλής (Chief Seattle’s) που ζούσε στην περιοχή . Η ομιλία δημοσιεύθηκε το 1887, δηλαδή 33 χρόνια αργότερα από την εκφώνησή, όταν τοπική εφημερίδα ανακάλυψε αδημοσίευτο υλικό από το αρχείο του δόκτορος Σμιθ, που ήταν ο τότε υπουργός ινδιάνικων υποθέσεων της Ουάσιγκτον και απεσταλμένος στην περιοχή για τις διαπραγματεύσεις. Δηλαδή, έκανε το παζάρεμα της γης. Η ομιλία εκφωνήθηκε στην τοπική διάλεκτο. Μεταφράστηκε στη γλώσσα των Σινούκ και μετά στα αγγλικά.
Θεωρείται βέβαιο, ότι ο Σμιθ, που κρατούσε σημειώσεις, έχει πειράξει με δικές του προσθήκες το αρχικό κείμενο, χωρίς να το αλλοιώσει στην ουσία του. Φυσικά τότε (το 1887), δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η καταστροφή της φύσης και γι αυτό το περιεχόμενο της ομιλίας δεν εκτιμήθηκε επαρκώς.
Το 1960, το κείμενο «ανακαλύφθηκε» από αρθρογράφους, δημοσιεύθηκε κι έγινε ένα μανιφέστο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το οικολογικό κίνημα.
Εδώ διαβάσατε ένα μικρό απόσπασμα της ομιλίας, που είναι συγκλονιστική, και αποδεικνύει ότι:
Δε χρειάζεται να είσαι άγιος, για να είσαι και προφήτης….
Μπορείτε να δείτε εδώ στο Twinspace του eTwinning project “Love being me” το μήνυμα στα αγγλικά…..
Chief Seattle: From a letter to the American President ( 1855 ).
-
The Great Chief in Washington sends word that he wishes to buy our land. The Great Chief also sends us words of friendship and goodwill. This is kind of him, since we know he has little need of our friendship in return. But we will consider your offer. For we know that if we do not sell, the white man may come with guns and take our land.
How can you buy or sell the sky, the warmth of the land? The idea is strange to us. If we do not own the freshness of the air and the sparkle of the water, how can you buy them?
Every part of this earth is sacred to my people. Every shining pine needle, every sandy shore, every mist in the dark woods, every clearing and humming insect is holy in the memory and experience of my people. The sap which courses through the trees carries the memories of the red man…this land is sacred to us.
This shining water that moves in the streams and rivers is not just water but the blood of our ancestors. If we sell you land, you must remember that it is sacred, and that each ghostly reflection in the clear water of the lakes tells of events and memories in the life of my people. The water’s murmur is the voice of my father’s father.
I do not know. Our ways are different from your ways. The sight of your cities pains the eyes of the red man. But perhaps it is because the red man is a savage and does not understand.
There is no quiet place in the white man’s cities. No place to hear the unfurling of the leaves in spring or the rustle of insects’ wings. But perhaps it is because I am a savage and do not understand. The clatter only seems to insult the ears. And what is there to life if a man cannot hear the lonely cry of the whippoorwil or the arguments of the frogs around a pond at night? I am a red man and do not understand. The Indian prefers the soft sound of the wind darting over the face of a pond, the smell of the wind itself, cleansed by a midday rain, or scented with the pinon pine.
The air is precious to the red man, for all things share the same breath — the beast, the tree the man, they all share the same breath. The white man does not seem to notice the air he breathes. Like a man dying for many days, he is numb to the stench. But if we sell our land, you must keep it apart and sacred as a place where even the white man can go to taste the wind that is sweetened by the meadow’s flowers…
Even the white man, whose god walks and talks with him as friend to friend, cannot be exempt from the common destiny. We may be brothers after all: we shall see. One thing we know, which the white man may one day discover — our God is the same God. You may think now that you own Him as you wish to own our land, but you cannot. He is the God of man, and His compassion is equal for the red man and the white. This earth is precious to Him and to harm the earth is to heap contempt on its creator. The whites too shall pass; perhaps sooner than all other tribes. Continue to contaminate your bed, and you will one night suffocate in your own waste.
I found the letter in english here
Μια οπτικοποιημένη παρουσίαση του μηνύματος του ινδιάνου Σιάτλ σε συνδυασμό με την ποίηση του Ν.Γκάτσου αποτελεί το παρακάτω οπτικοποιημένο υλικό!
Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου. Χρήσιμο και σχετικό με τα προηγούμενα είναι το τραγούδι των Αυστραλών Midnight oil, “Our beds are burning”!
Beds Are Burning
Out where the river broke
The blood wood and the desert oak
Holden wrecks and boiling diesels
Steam in forty five degrees
The time has come
To say fair’s fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A fact’s a fact
It belongs to them
Let’s give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
The time has come
To say fair’s fair
To pay the rent, now
To pay our share
Four wheels scare the cockatoos
From Kintore East to Yuendumu
The western desert lives and breathes
In forty five degrees
The time has come
To say fair’s fair
To pay the rent
To pay our share
The time has come
A fact’s a fact
It belongs to them
Let’s give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
The time has come
To say fair’s fair
To pay the rent, now
To pay our share
The time has come
A fact’s a fact
It belongs to them
We’re gonna give it back
How can we dance when our earth is turning
How do we sleep while our beds are burning
Ελληνικά
Τα κρεβάτια μας καίγονται
Το ποτάμι σταμάτησε εκεί έξω
Τα δάση και οι οξυές της ερήμου
Ερείπια της Holden και πετρέλαιο που βράζει
Ατμός στους 45 βαθμούς
Έχει έρθει η ώρα
Να πούμε: Φτάνει
Να πληρώσουμε το αντίτιμο
Να πληρώσουμε το μερίδιο μας
Έχει έρθει η ώρα
Είναι γεγονός
Ανήκει σ’ αυτούς
Ας τη δώσουμε πίσω
Πώς μπορούμε να χορεύουμε όταν η Γη μας γυρίζει
Πώς κοιμόμαστε όταν τα κρεβάτια μας πιάνουν φωτιά
Πώς μπορούμε να χορεύουμε όταν η Γη μας γυρίζει
Πώς κοιμόμαστε όταν τα κρεβάτια μας πιάνουν φωτιά
Έχει έρθει η ώρα
Να πούμε: Φτάνει
Να πληρώσουμε το αντίτιμο τώρα
Να πληρώσουμε το μερίδιο μας
Τέσσερις τροχοί διώχνουν τα πουλιά
Απο το Ανατολικό Kintore στο Yuendumu
Η δυτική έρημος ζει και αναπνέει στους 45 βαθμούς
Έχει έρθει η ώρα
Να πούμε: Αρκετά
Να πληρώσουμε το αντίτιμο
Να πληρώσουμε το μερίδιο μας
Έχει έρθει η ώρα
Είναι γεγονός
Ανήκει σ’ αυτούς
Ας τη δώσουμε πίσω
Πώς μπορούμε να χορεύουμε όταν η Γη μας γυρίζει
Πώς κοιμόμαστε όταν τα κρεβάτια μας πιάνουν φωτιά
Πώς μπορούμε να χορεύουμε όταν η Γη μας γυρίζει
Πώς κοιμόμαστε όταν τα κρεβάτια μας πιάνουν φωτιά
Έχει έρθει η ώρα
Να πούμε: Αρκετά
Να πληρώσουμε το αντίτιμο
Να πληρώσουμε το μερίδιο μας
Έχει έρθει η ώρα
Είναι γεγονός
Ανήκει σ’ αυτούς
Ας τη δώσουμε πίσω
Πώς μπορούμε να χορεύουμε όταν η Γη μας γυρίζει
Πώς κοιμόμαστε όταν τα κρεβάτια μας πιάνουν φωτιά
Taken from http://lyricstranslate.com/el/beds-are-burning-ta-krebatia-mas-kaigontai.html#ixzz3JwSdaHgZ
Η φράση με το γνωμικό και αλληγορικό περιεχόμενο σημαίνει ότι, αν κάποιος βλάπτει συστηματικά κάτι που το χρειάζεται, για να αποκομίσει από αυτή τη στάση του προσωρινά οφέλη, θα έρθει η στιγμή κατά την οποία θα λάβει την «αμοιβή» των ενεργειών του (παράδειγμα: όσοι βλάπτουν το φυσικό περιβάλλον καταστρέφοντας τα δάση δοκιμάζονται από πλημμύρες).
Η επιλογή του παρακάτω υλικού από τη μαθήτρια Ειρήνη Κετσεμενίδου
Ο πολιτισμός των Ίνκας
Της Βάνας Κοροβέση
Οι Ίνκας δημιούργησαν την μεγαλύτερη αμερικανική Αυτοκρατορία. Προς το τέλος του XIV αιώνα,η αυτοκρατορία άρχισε να επεκτείνεται από την αρχική της περιοχή προς την περιοχή Cuzco, που βρίσκεται στη Νότια Αμερική. Σταμάτησε όμως απότομα με την ισπανική επιδρομή κατευθυνόμενη από τον Francisco Pizarro το 1532.
Η Αυτοκρατορία των Ίνκας
Οι Ίνκας ονόμασαν την επικράτεια τους Tawantinsuyu,που στη γλώσσα Quechua,την γλώσσα των Ίνκας σημαίνει «Τα τέσσερα μέρη». Μια επικράτεια,με ποικίλα εδάφη και κλίματα, που καταλάμβανε μια μεγάλη ερημική έκταση εδάφους, διακεκομένη από πλούσιες δεντροστοιχίες, οι ψηλές κορυφές και οι βαθιές εύφορες κοιλάδες των Ανδεων και οι κορυφές των βουνών του τροπικού δάσους της Ανατολής.
Ο όρος Ίνκας δείχνει τον καθοδηγητή, τον ηγέτη καθώς επίσης και τον λαό της κοιλάδας του Κούζκο, την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας. Αυτό βέβαια χρησιμεύει μερικές φορές,για να δείξουν όλους τους λαούς συμπεριλαμβανομένους στο Tawantinsuyu,χωρίς όμως να είναι σωστό.
Η γλώσσα κέτσουα
Η πλειοψηφία των δώδεκα μικρών βασιλείων διατηρούσαν την ταυτότητά τους ακόμα κι αν ήταν συνδεδεμένοι πολιτικά και οικονομικά με τους Ίνκας.
Η Quechua ήταν η επίσημη γλώσσα και την χρησιμοποιούσαν οι περισσότερες κοινότητες μέχρι την άφιξη των Ισπανών, αλλά υπήρχαν τουλάχιστον είκοσι τοπικές διάλεκτοι στα περισσότερα μέρη της αυτοκρατορίας.
Η λάμψη του Πολιτισμού
Όταν οι Ισπανοί έφθασαν στο Περού το 1532, οι Ίνκας είχαν εγκαταστήσει την κυριαρχία τους στην άνω χώρα και στα πεδινά παράλια των Ανδεων. Η Αυτοκρατορία τους απλωνόταν από το Κούσκο ως την Κολομβία στο βορρά και ως τη Χιλή και την Αργεντινή στο νότο.
Η λάμψη του πολιτισμού τους άγγιζε τον παναμά και έφθανε ως τις μακρινές παραλίες του Ατλαντικού στη Βραζιλία, με τη μορφή χάλκινων εργαλείων ή χρυσών και ασημένιων κοσμημάτων, που μεταφέρονταν από φυλή σε φυλή μέσα στο δάσος του Αμαζονίου.
Από όλη τη νότια Αμερική, που ζούσε ακόμη στη λίθινη εποχή, μόνο η Γη του Πυρός ξέφευγε από τη γοητεία του μεγαλείου των Ίνκας, που έμελλε να γεννήσει το μύθο του «El Dorado» όταν οι Ευρωπαίοι υπέστησαν τη γοητεία αυτή με τη σειρά τους.
Ο τελευταίος Αυτοκράτορας των Ίνκας Αταουάλπα, αιχμάλωτος των Ισπανών
Η προέλευση των Ίνκας
Εν τούτοις, η προέλευση των Ίνκας ήταν σκοτεινή και αρχικά συνάντησαν δυσκολίες σε μια περιοχή, όπου έζησαν για πολύ καιρό ως παρείσακτοι. Η επέκταση τους δεν άρχισε παρα στα μεσα του ΧV αιώνα, στη βασιλεία του Pachacuti ένατου μονάρχη του Cuzco.
Όσο και αν η επέκταση αυτή ήταν όψιμη, τους εξασφάλισε γρήγορα την κληρονομιά μιας πολιτισμικής παράδοσης για την οποία πολλοί λαοί είχαν συμβάλει στο πέρασμα αρκετών χιλιετίών, ώστε να σφυρηλατηθεί και να εμπλουτισθεί.
Η αρχιτεκτονική
Οι Ίνκας ανέπτυξαν ένα υψηλά λειτουργικό στιλ δημόσιας αρχιτεκτονικής που την διακρίνουμε κυρίως από τις προχωρημένες τεχνικές οικονομικοτεχνικής μελέτης και χτισίματος από πέτρες. Το σχέδιο των πόλεών τους ήταν βασισμένο σε ένα σύστημα με κεντρικές λεωφόρους που διασταυρώνονταν με άλλους μικρότερους δρόμους που κατέληγαν σε μια ανοιχτή πλατεία περιτρυγυρισμένη από δημοτικά κτίρια και ναούς.
Τα κτίρια είχαν έναν μόνο όροφο από άψογες πέτρες,επίσης χρησιμοποιούσαν τούβλα και άχυρα στις περιοχές κοντά στην ακτή.
Για την κατασκευή των μνημείων όπως για παράδειγμα το κάστρο Sacchuaman κοντά στο Cuzco,συμπαγής όγκος πολυγωνικών μασίφ ήταν αρμονισμένα με μια καταπληκτική ακρίβεια. Στις ορεινές περιοχές,όπως το θεαματικό φρούριο που βρίσκεται στο Machu Picchu, η αρχιτεκτονική των Ίνκας αντανακλά τις έξυπνες προσαρμογές του φυσικού ανάγλυφου.
Η Θρησκεία
Η θρησκεία του κράτους ήταν βασισμένη στην λατρεία του Ήλιου.Οι αυτοκράτορες Ίνκας θεωρούνταν οι απόγονοι του Θεού Ήλιου και λατρεύονταν σαν θεότητες. Ο χρυσός,το σύμβολο του Ήλιου,ήταν εξαιρετικά εκμεταλλεύσιμος για να τον χρησιμοποιούν οι ηγέτες και τα μέλη της αφρόκρεμας, όχι τόσο σαν αντάλλαγμα αλλά κυρίως για εθιμοτυπικούς και διακοσμητικούς σκοπούς. Η θρησκεία κυριαρχούσε σε όλη την πολιτική δομή.
Μετά τον ναό του Ήλιου στο κέντρο του Cuzco, θα μπορούσαμε να χαράξουμε φανταστικές γραμμές προς τους τόπους λατρείας των διαφόρων κοινωνικών τάξεων της πόλης.
Οι θρησκευτικές πρακτικές αφορούσαν χρησμούς,θυσίες ως προσφορά, θρησκευτικούς φόβους και δημόσιες εξομολογήσεις. Ένας ετήσιος κύκλος θρησκευτικών γιορτών ήταν στο ημερολόγιο των Ίνκας, εξαιρετικά ακριβής, όπως η γεωργική χρονιά.
Η εποχή προ- Ίνκας
Οι πρώτοι κάτοικοι του Περού ήταν κυνηγοί νομάδες που κατοικούσαν σε σπήλαια στις περιοχές της περουβιανής ακτής.Η πιο παλιά τοποθεσία,το σπήλαιο χρονολογείται το 12000πΧ. Το βαμβάκι,το καλαμπόκι τα φασόλια και οι πιπεριές καλλιεργούνταν μετά το 4000 π.Χ.
Αργότερα,οι πιο προοδευτικοί πολιτισμοί όπως οι Chavin ανέπτυξαν το ψάρεμα,την γεωργία και την θρησκεία στην χώρα. Περίπου το 300 π.Χ. εξαφανίστηκαν με ανεξήγητο τρόπο αλλά μετά μέσα στους αιώνες πολλοί άλλοι πολιτισμοί, οι Nazca έγιναν πολύ σημαντικοί.
Η επιλογή του παρακάτω υλικού από τις μαθήτριες Χριστίνα Σιούρμπα και Ελευθερία Μελλίδου.
Οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας
Οι Ιθαγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας γνωστότεροι το όνομα Αβοριγίνες με κεφαλαίο “Α”, (στα Αγγλικά “Aborigines”) όπως προσδιορίζονται από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας, θεωρούνται όσοι κάτοικοι της χώρας κατάγονται βιολογικά από τους αυτόχθονες κάτοικους της ηπείρου. Οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας πιθανόν ήρθαν από την ΝΑ Ασία τουλάχιστον πριν 40 – 45.000 έτη. Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 400.000 περίπου αυτόχθονες, κατανεμημένοι σε 500 περίπου διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Αυτές οι φυλές ζούσαν νομαδική ζωή ως κυνηγοί τροφοσυλλέκτες και η επαφή τους με τους Ευρωπαίους αποίκους υπήρξε καταλυτική, καθώς της αυτοκτονίας σε νεαρή ηλικία, κατάχρησης ναρκωτικών ουσιών και των μεταβολικών διαταραχών που επέβαλαν οι νέες διατροφικές συνήθειες.
Θρησκεία
Οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γη είναι θρησκευτικό φαινόμενο και κατοικείται από τα προγονικά πνεύματα. Αυτή η πίστη γιορτάζεται με θρύλους, τραγούδι, μίμηση, ξυλοτεχνία και ζωγραφική.
Κοινωνική θέση
Στους Αβορίγινες χορηγήθηκε πλήρης αυστραλιανή υπηκοότητα το 1967 και συμπεριλήφθηκαν στην απογραφή του 1971, με εκτιμώμενο πληθυσμό 140.000 άτομα. Η “Πράξη για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων στη Γη” τέθηκε σε ισχύ το 1976, ενώ η Πράξη για την Πολιτιστική Κληρονομιά των Αυτοχθόνων και των Νησιωτών το 1984 εγινε εξαιτίας της δημογραφικής αύξησης που οδήγησε τους αυτόχθονες στον πληθυσμό των 300.000 στα μέσα της δεκαετίας 1990.
Ιστορία
Οι Αβορίγινες έζησαν ολότελα απομονωμένοι, έως την εισβολή των Ευρωπαίων, το 1788. Αν και για χρόνια ήταν κυρίαρχη η άποψη ότι η Αυστραλία αποικίστηκε ήσυχα, δηλαδή χωρίς αντίσταση μια και οι Αβορίγινες δεν διέθεταν ούτε κάποιου είδους πολιτική οργάνωση, ούτε μόνιμο τόπο εγκατάστασης, ούτε ιδιοκτησία, σήμερα είναι ευρέως γνωστό ότι υπήρξε αντίσταση και μάλιστα επίμονη, με την αυξανόμενη μορφή του ανταρτοπόλεμου, σχεδόν για δύο αιώνες. Στο μεταξύ οι αυτόχθονες άρχισαν να αποδεκατίζονται από διάφορες ασθένειες (πνευμονία, ευλογιά, ιλαρά, αφροδίσια κ.α.) που μετέφεραν οι Ευρωπαίοι και οι οποίες ήταν άγνωστες σε αυτούς, με συνέπεια το ανοσοποιητικό σύστημα να είναι ευπρόσβλητο. Επίσης άρχισαν να υποφέρουν και από έλλειψη νερού, καθώς αρκετά από τα πηγάδια τους μολύνθηκαν ή επιχωματώθηκαν από τα ζώα που είχαν εισαχθεί, με επιπτώσεις στη βλάστηση και στο κυνήγι. Με την πάροδο του χρόνου ορισμένοι επεδίωξαν τη συνεννόηση, εν μέρει γιατί πίστευαν ότι οι άποικοι ήταν προσωποποιήσεις των πνευμάτων των νεκρών προγόνων τους. Άλλοι αναγκάστηκαν να συμβιβασθούν για να επιβιώσουν. Παράλληλα άρχισε η δράση των ιεραποστολών, ορισμένες από τις οποίες δεν αντιδρούσαν στη σκληρή μεταχείριση των αυτοχθόνων από τους αποίκους, ούτε καν στη εξαιρετικά απάνθρωπη μέθοδο της απομάκρυνσης των βρεφών από τους γονείς τους ή στη βίαιη απαγόρευση των γλωσσών και των θρησκευτικών τελετών των αυτοχθόνων. Κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930 δημιουργήθηκαν ειδικοί καταυλισμοί αυτοχθόνων, που απομόνωσαν ακόμη περισσότερο όσους ζούσαν εκεί, ενώ όσοι προτίμησαν να ζήσουν στις παρυφές της κοινωνίας των λευκών διαφοροποιήθηκαν φυλετικά και δέχτηκαν την επίδραση του δυτικού τρόπου ζωής.
ΟΙ ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Τη δεκαετία του 1940 σχεδόν όλοι οι Αβορίγινες αφομοιωθήκαν στην αγροτική και αστική Αυστραλιανή κοινωνία ως χαμηλόμισθοι εργάτες με περιορισμένα δικαιώματα, πολλά από τα παιδιά τους δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες για την περαιτέρω προώθηση της αφομοίωσης τους. Το 1976 και το 1993 η Αυστραλιανή κυβέρνηση θέσπισε νόμο για τα δικαιώματα της γης με νομοθεσία που έχει επιστρέψει στους ιθαγενείς ένα βαθμό αυτονομίας, και με τις δικαστικές αποφάσεις, το1992, το 1996 και το 2006 έχουν αναγνωριστεί ως αυτόχθονες με ιδιοκτησίες και το δικαίωμα να αναγνωρίζονται ως ιθαγενείς.Αβορίγινες είναι οι τοπικοί κάτοικοι της Αυστραλίας που ήρθαν πιθανά από κάποια περιοχή της Ασίας τουλάχιστον πριν από 40.000 έτη. Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 500 – 600 διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Σαν αποτέλεσμα της αναγκαστικής αφομοίωσης το 1880, αναμείχθηκαν σε διάφορες αστικές και επαρχιακές κοινότητες. Σταδιακά αποδυναμώθηκαν οικονομικά και εκτέθηκαν σε καινούργιες ασθένειες,γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την μαζική μείωση του πληθυσμού και την εξαφάνιση των φυλών. Σε απογραφή του πληθυσμό της Αυστραλίας το 1996 κατέχουν το 2% περίπου. Στις 14/02/08 ο πρωθυπουργός, κ. Κέβιν Ραντ ζήτησε συγνώμη από τους ιθαγενείς για όλα όσα έχουν υποστεί. Σε αυτές τις φυλές δεν υπήρχαν πολιτικοί ή οικονομικοί άρχοντες , καθώς και ταξική ιεραρχία και αρχηγία . Ζούσαν με το κυνήγι και την καλλιέργεια και υπήρχε εκτεταμένο εμπόριο σε όλη την Ήπειρο. Οι Αβορίγινες έχουν ένα περίπλοκο και δυσνόητο «οικογενειακό» σύστημα που καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ τους και τους γάμους.Οι Karimera για παράδειγμα χωρίζονται σε νομάδες ή τοπικά γκρουπ των 30 ατόμων,τα οποία χωρίζονται σε 4 τάξεις ή τμήματα. Οι Αβοριγινες αποδεκατίστηκαν από λευκούς επιδρομείς-αποίκους
Πηγή Βικιπαίδεια
Μπούφαλο Μπιλ και φωτογραφίες ινδιάνων πολεμιστών εδώ στη Μηχανή του Χρόνου
Ινδιάνοι και Περιβάλλον σήμερα…
Για τον Αμαζόνιο σήμερα εδώ.
και εδώ.
