Λουίς Σεπούλβεδα, Το μαύρο κύμα
Η υπόθεση του βιβλίου
Μια γλαροπούλα πέφτει θύμα της θαλάσσιας ρύπανσης. Πριν ξεψυχήσει, εμπιστεύεται το αβγό της στον καλό γάτο Ζορμπά και του ζητά το λόγο του, ότι θα κλωσήσει το αβγό, δεν θα φάει το γλαρόπουλο, και θα του μάθει να πετά. Ο Ζορμπάς τον δίνει. Μα είναι ποτέ δυνατόν ένας γάτος να μάθει σ’ ένα γλάρο να πετάει;
Το πιο τρυφερό κι ευαίσθητο βιβλίο του Σεπούλβεδα, για μικρούς και μεγάλους.
Η ανάρτηση στο afterschoolbar εδώ (πατάω πάνω)
Το απόσπασμα του βιβλίου σε κινούμενα σχέδια..
Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα
Η εκπομπή του πολιτιστικού προγράμματος με θέμα το βιβλίο στην ΕΡΤ3 Θεσσαλονίκης
Ο συγγραφέας μιλά για τα βιβλία του και τη ζωή του
14, Φεβρουάριος 2017 στις 19:57
Μια δική μου ιστορία επηρεασμένη από το κείμενο του Λουίς Σεπούλβεδα
Η Μαρία και ο Χρήστος μαζί με τον βοηθό τους Ασπρούλη, έπαιζαν στην εξοχή. Ξαφνικά τους τράβηξαν την προσοχή κάτι καπνοί που έβγαιναν από ένα σωλήνα. Μόλις έφτασαν, είδαν ένα εργοστάσιο που μόλυνε το ποτάμι, το οποίο ήταν δίπλα σε αυτό. Τα ψάρια δεν μπορούσαν να ζουν μέσα στο βρώμικο νερό.
Έτσι η Μαρία και ο Χρήστος αποφάσισαν να πάνε στον διευθυντή του εργοστασίου. Μπήκαν μέσα στο εργοστάσιο και ζήτησαν να δουν τον διευθυντή. Αυτός τους δέχτηκε με χαρά. Η Μαρία ρώτησε τον κύριο Παπαπέτρου αν μπορούσαν να μη μολύνουν το περιβάλλον. Ο κύριος Παπαπέτρου απάντησε πως είναι αδύνατον, αφού δεν ήταν ο μόνος που μόλυνε με το εργοστάσιο το περιβάλλον. Ο Χρήστος πρότεινε να βάλουν φίλτρα στην καμινάδα και τα απόβλητα να τα ρίχνουν αλλού. Ο κύριος Παπαπέτρου συμφώνησε και μετά από δύο εβδομάδες το εργοστάσιο λειτουργούσε χωρίς να μολύνει το περιβάλλον. Ο Χρήστος και η Μαρία είχαν κατορθώσει να σώσουν το περιβάλλον από έναν κίνδυνο.
Όταν μεγάλωσαν αποφάσισαν να γίνουν εθελοντές στην Greenpeace, για να μπορούν συνέχεια να σώζουν το περιβάλλον από διάφορους κινδύνους. Βέβαια, μαζί τους είναι πάντα κι ο Ασπρούλης αλλιώς δεν θα κατάφερναν ποτέ τίποτα.
14, Φεβρουάριος 2017 στις 21:14
Ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία…
…Το καταραμένο το πετρέλαιο δεν είχε πέσει πολύ τα πούπουλα της ουράς. Ευτυχώς γιατί η κενγκά μπορούσε να κουμαντάρει. Προσπαθούσε να καθαρίσει τα φτερά της αλλά ξερίζωνε και μερικά. Έκανε προσπάθεια να ανέβει. Το κατάφερε ήταν και νέα και οι μύες της ήταν δυνατοί. Έπαιρνε ύψος, ο ήλιος ήταν λαμπερός, ένιωθε ζεστή και δυνατή. Επιτέλους πετούσε και γλίτωσε από την μαύρη μάστιγα.
Σκέψεις σχετικές με την οικολογική καταστροφή:
Δάση: πηγή ζωής που απειλείται
Στην Ελλάδα έχουμε πολλά και όμορφα δάση. Πηγή ζωής είναι αυτά μας προσφέρουν οξυγόνο, δροσιά και στα ζώα ένα σπίτι και τροφή. Δυστυχώς όμως ο άνθρωπος αδιαφορεί και πολλές φορές κοιτάει το συμφέρον του. Έτσι κάθε καλοκαίρι ακούμε για πυρκαγιές στο δάση που λίγες φορές γίνετε κατά λάθος. Το πονηρό μυαλό του ανθρώπου σκέφτεται άσχημες πράξεις. Δηλαδή να βάζει επίτηδες φωτιά, να καίει τα δάση και σε λίγα χρόνια στη θέση του να φυτρώνουν το ένα μετά το άλλο πολυτελή σπίτια
Άρα ο άνθρωπος πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται με βάση το χρήμα γιατί καταστρέφει την ίδια την ζωή.
28, Φεβρουάριος 2017 στις 14:25
Ένα διαφορετικό τέλος στην ιστορία….
H Κενγκά πετώντας με όλες της τις δυνάμεις σκεφτόταν το παιδί της να μεγαλώνει και τους φίλους που θα έκανε και έπαιρνε δυνάμεις ολοένα και πιο πολλές. Και ξαφνικά, όταν άνοιξε τα μάτια της, ήταν στο σπίτι της και έβλεπε το παιδί της να παίζει με τους φίλους του και από κει και πέρα έδωσαν υπόσχεση πως δεν θα ξαναχωριστούν ποτέ.
24, Ιανουάριος 2018 στις 14:53
Αυτό το έργο του Λουίς Σεπούλβεδα και αλλονών συγγραφέων με κάνει να απορώ για το πόση φαντασία έχουν αυτοί που γράφουν τέτοιου είδους μυθιστορήματα. Όπως, ότι ένας γάτος έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει. Στην αληθινή ζωή αν ένας γάτος συναντηθεί με έναν γλάρο, η γάτα θα ορμήξει και θα τον φάει στο πι και φι. Επίσης, αν λέμε ότι οι γάτες κλωσούν αυγά τότε θα πούμε ότι μία αλεπού που έμαθε σε ένα πρόβατο να…
24, Ιανουάριος 2018 στις 15:11
Ο Λούις Σεπούλβεδα έχει πραγματικά εξαίσια φαντασία την οποία προσφερει με πολύ απλό τρόπο στον αναγνώστη. Γράφει αρκετά ωραία βιβλία και το αγαπημένο μου είναι αυτό. Έχει αρκετά συναισθηματικά, αλλά και χιουμοριστικά σημεία τα οποία το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον. Τα βιβλία του, επίσης, έχουν ωραίο περιεχόμενο και θέμα και επίσης πολύ ωραία αφήγηση και περιγραφή….
24, Ιανουάριος 2018 στις 16:33
Η ιστορία από το μαύρο κύμα και πιο συγκεκριμένα το βιβλίο “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε ένα γλάρο να πετάει” είναι υπέροχη και πρέπει να τη διαβάσουν μικροί και μεγάλοι. Η ιστορία είναι τρυφερή, ευαίσθητη και δίνει αρκετά μηνύματα.Ένα από αυτά τα μηνύματα είναι πως δεν πρέπει να μολύνουμε και να ρυπαίνουμε τη θάλασσα και γενικά το περιβάλλον. Επίσης, με συγκίνησε η μαμά γλαρίνα που το μόνο που σκέφτηκε ήταν το πώς θα σώσει το παιδί της. Τέλος, ενθουσιάστηκα με τη δουλειά που έκανε το σχολείο μας και τη συνέντευξη. Εύχομαι να διαβάσω και αυτό το γλυκό βιβλίο!
24, Ιανουάριος 2018 στις 16:38
Ο Λουίς Σεπούλβεδα είναι ένας χαρισματικός συγραφέας με μια πλούσια φαντασία με την οποία γράφει παραμύθια που μόνο αυτός σκέφτεται.Το παραμύθι “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε έναν γάτο να πετάει” είναι ένα από τα καλύτερά του βιβλία το οποίο έχει μέσα χιουμοριστηκές ατάκες και πολύ ωραία συναισθήματα με τα οποία δείχνει όλη την έννοια του παραμυθιού. Γενικά ο Σεπούλβεδα είναι ένας συγγραφέας ο οποίος θέλει να δείχνει τα συναισθήματά του μέσα από τα παραμύθια…….
!Χρήστος Φίτζιος!
24, Ιανουάριος 2018 στις 16:41
Όταν η Κενγκά πέταξε το κύμα ήταν πιο γρήγορο από αυτήν και έτσι την έριξε μέσα στην θάλασσα που ήταν γεμάτη πετρέλαιο. Όταν βγήκε δεν μπορούσε να δει τίποτα παρά μόνο σκοτάδι γύρω της. Βούτηξε πολλές φορές το κεφάλι της στην θάλασσα μέχρι που να δει φως. Ευτυχώς στην τελευταία φορά που βούτηξε το κεφάλι της, όταν το έβγαλε είδε λίγο φως. Από το κείμενο “το μαύρο κύμα” μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι οι περισσότερες θάλασσες είναι μολυσμένες από πετρελαιοκηλίδες που σκοτώνουν τα ψάρια. Οι εντυπώσεις μου είναι ότι αυτό το κείμενο προσπαθεί να μας κάνει να μην μολύνουμε το περιβάλλον.
24, Ιανουάριος 2018 στις 17:09
Υπέροχη δουλειά!! Το μυθιστόρημα αυτό ήταν θαυμάσιο!! Δεν είχα ξανακούσει ποτέ μου κάτι παρόμοιο. Η ιστορία αυτή μεταδίδει πολλά μηνύματα στον αναγνώστη, όπως το να βάλουμε ένα τέλος στην ρύπανση του περιβάλλοντος ή να είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας όταν αυτός το έχει ανάγκη όπως βοήθησε και ο γάτος την Κενγκά……!
24, Ιανουάριος 2018 στις 20:10
Το μυθιστόρημα “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σε έναν γλάρο να πετάει” γράφτηκε από τον γνωστό συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα που έχει καταγωγή από την Χιλή. Το μυθιστόρημα αυτό είναι για μικρούς και μεγάλους. Εντυπωσιάστηκα με την φαντασία που υπάρχει σ’ αυτό το μυθιστόρημα, μπορεί να σε ταξιδέψει στον δικό του κόσμο, αρκεί να βάλεις κι εσύ τη δική σου φαντασία. Όπως ο μαύρος και πελώριος γάτος βοήθησε το μικρό γλαρόπουλο να πετάξει, έτσι κι εμείς θα πρέπει να βοηθήσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας σε κάποια δυσκολία στη ζωή του.
24, Ιανουάριος 2018 στις 22:34
Το κεντρικό θέμα είναι η ρύπανση των θαλασσών και η οικολογική καταστροφή. Στο απόσπασμα που διαβάσαμε βλέπουμε τις προσπάθειες που καταβάλει ένας γλάρος, η Κενγκά, για να αποφύγει το θάνατο, αφού έχει μολυνθεί από μία πετρελαιοκηλίδα. Η παχύρρευστη αυτή ουσία έχει καλύψει όλο το σώμα της και αδυνατεί να πετάξει. Εντύπωση μου έκανε που η Κενγκά προσπαθεί με κάθε τρόπο να βγάλει από πάνω της το πετρέλαιο κάνοντας βουτιές μέσα στο νερό για να ξεπλυθεί ή ξεπουπουλιάζοντας τον ίδιο της τον εαυτό. Το απόσπασμα μπορούμε να το χωρίσουμε σε τρία κομμάτια. Το πρώτο αναφέρεται στη μόλυνση της Κενγκά και τη βεβαιότητα του θανάτου της, το δεύτερο η ευθύνη του ανθρώπου για τη ρύπανση των θαλασσών και τέλος η τελευταίες προσπάθειες της Κενγκά να αποφύγει το θάνατο, αναπολώντας τον μύθο του Ικάρου που την γέμισε με θάρρος.
30, Ιανουάριος 2018 στις 10:53
Μου έκανε εντύπωση πως οι άνθρωποι ρίχνουν πετρέλαιο στις θάλασσες και τις μολύνουν. Οι γλάροι στη θάλασσα προσπαθούσαν συνέχεια να φύγουν από το πετρέλαιο. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τιμωρούνται όσοι μολύνουν τις θάλασσες.
30, Ιανουάριος 2018 στις 22:23
Η ιστορία είναι μια πολύ καλή ιστορία και εμπνευσμένη από τα πουλιά. Σ’ αυτή μας μιλάει για μια μάνα γλαροπούλα που την παρέσυρε το μεγάλο κύμα και δεν μπόρεσε να βγει στην επιφάνεια, αλλά όταν βγήκε είδε και κατάλαβε ότι τα φτερά της ήταν τυλιγμένα με πετρέλαιο. Προσπάθησε να ξαναπετάξει όπως παλιά με όσες δυνάμεις κι αν είχε και με κλειστά τα ματιά. Όμως τις φτερούγες παρόλο τις προσπάθειες που έκανε δεν μπόρεσε να της κουνήσει ποτέ. Η ιστορία μας δείχνει ότι πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί και υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, ώστε οι συνέπειες των πράξεων μας να μην έχουν συνέπειες σε άλλους ( π.χ. το πουλί )