Προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων

Από την αρχή της σχολικής χρονιάς παραμένει κενή η θέση του Υπευθύνου Σχολικών Δραστηριοτήτων της ΔΕ (καιτης ΠΕ) Χαλκιδικής, μια και δεν στάλθηκε ακόμα σχετική εγκύκλιος για τη διαδικασία κάλυψης της θέσης αυτής. Η ολιγωρία αυτή δημιουργεί ποικίλα προβλήματα, όπως :

• η έλλειψη πλήρους ενημέρωσης των συναδέλφων για θέματα περιβαλλοντικής εκπ., αγωγής υγείας, πολιτιστικά.
• η αδυναμία προγραμματισμού και υλοποίησης δράσεων (που όμως ζητούνται!), όπως για παράδειγμα η υλοποίηση δράσεων στα πλαίσια της εβδομάδας Περιβ. Εκπ. που καθιερώθηκε τη 2η εβδομάδα του Οκτωβρίου. Ευτυχώς το ΚΠΕ Αρναίας οργανώνει τη Δευτέρα 7/10 ημερίδα ενημέρωσης για τα προγράμματα των ΚΠΕ.
• η αδυναμία επιλογής και αποστολής (από τον υπεύθυνο ΣΔ) εκπαιδευτικών της Διεύθυνσης μας σε σεμινάρια των ΚΠΕ που ξεκινούν.
• η μη προώθηση και στήριξη των (ήδη εθελοντικών και χωρίς υπερωριακή αποζημίωση και χρηματοδότηση) προγραμμάτων Σχολικών Δραστηριοτήτων. Να σημειωθεί οτι, παρά τα προβλήματα, υπήρχε πέρσι αύξηση των υλοποιούμενων προγραμμάτων.
• η αναστάτωση στη μαθητική διαδικασία των σχολείων από την καθυστερημένη απόσπαση στη θέση του υπευθύνου (αν τελικά γίνει).
• η υποβάθμιση του πολιτισμού, της αγωγής υγείας και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στην εκπαίδευση των μαθητών της περιοχής μας.

Κάνουμε θέατρο γιατί έχουμε ρωγμές και ρυτίδες.
Γιατί φοβόμαστε τη γυάλινη θάλασσα, τη σιωπή, τους καθρέφτες.
Γιατί αγαπάμε τους δρόμους, τις προκλήσεις, την κίνηση, τις εμπειρίες, τη μαγεία και το εφήμερο.
Γιατί νοιώθουμε την ανάγκη να εκφραστούμε, να βγούμε από τους περιχαρακωμένους μικρόκοσμους και να γίνουμε μέρος μιας συλλογικής έκφρασης.
Γιατί θέλουμε να συμφιλιωθούμε με τη βουή που έχουμε στο κεφάλι μας, να ξορκίσουμε «τους γλάρους που κρώζουν».
Για πιστεύουμε ότι η τέχνη είναι το λευκό μπαστούνι για να πορεύεσαι σε μια παράλογη (άλογη) κοινωνία. Ακόμα κι αν το «Θέατρο του Παράλογου» δεν είχε γεννηθεί μετά τον πόλεμο και εξ αιτίας της φρίκης του, σήμερα (χτες) θα ήταν η κατάλληλη εποχή για τη γέννησή του.
Γιατί μας διεγείρει η διαδικασία μεταποίησης των λόγων σε εικόνες, η μεταμόρφωση το εμβρύου σε παιδί.
Γιατί έτσι νομιμοποιούμε τις αυθαιρεσίες μας.
Γιατί διαμορφώνουμε μια αισθητική απαιτητική που μαθαίνει να απορρίπτει. Με δυσκολία τις περισσότερες φορές, αλλά απορρίπτει. Με θράσος αιρετικό αρχίζεις να αμφιβάλει και να ψάχνεις τη δική σου αλήθεια. Απλώς αρχίζεις. Όμως έχεις ήδη μισανοίξει τη κουρτίνα.
Γιατί χάνουμε τις όποιες βεβαιότητες μας. Και με την απώλεια αυτή, τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν ενδιαφέρον. Όταν πια δεν έχεις τίποτα δεδομένο, αρχίζεις να παίζεις.
Για δεν αγαπάμε τη νοσταλγία. Επιλέγουμε τη μνήμη.

«Δεν κάνουμε Θέατρο για το Θέατρο. Δεν κάνουμε Θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε Θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας.» Κάρολος Κουν