Ενθυμούμενοι το Ολοκαύτωμα, αναγνωρίζουμε τις απειλές για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την ανθρωπότητα και στη δική μας εποχή.
Σήμερα, τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
Θυμόμαστε τους έξι εκατομμύρια Εβραίους, παιδιά, γυναίκες και άνδρες, καθώς και τους Ρομά και τους Σίντι, τα άτομα με αναπηρίες και τους αμέτρητους άλλους που χάθηκαν.
Σκεπτόμαστε τις εκατομμύρια ζωές το νήμα των οποίων κόπηκε πρόωρα, το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων που χάθηκε.
Παρακάτω διαβάστε το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Κυριάκου Πιερρακάκη
για τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και
την Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος
8178_ΓΔ4_ΜΗΝΥΜΑ ΥΠΟΥΡΓΟΥ_ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ_2025
Μήνυμα της Διευθύντριας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας για τη
Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος
Μήνυμα Ημέρας Μνήμης Ολοκαυτώματος25
ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ
Πόσο πόλεμο αντέχεις;
Πάντα, τις μέρες της χαράς, τις μέρες που γιορτάζουν όλα, θέλεις να βλέπεις την όμορφη πλευρά της ζωής.
Αφήνεις την αισιοδοξία και την ελπίδα να σκεπάζουν τη σκοτεινιά και τον πόνο.
Την ίδια στιγμή, όμως, κάπου κοντά, κάπου μακριά, όλα αυτά υπάρχουν και δεν σκεπάζονται, δεν ξεχνιούνται, ούτε και για λίγο.
Ο πόλεμος σβήνει τα χαμόγελα των ανθρώπων και παίρνει τις ζωές τους.
Και σκεφτόμαστε πως εμείς είμαστε τυχεροί που βρισκόμαστε εδώ κι όχι εκεί.
Ο πόλεμος όμως δεν υπογράφει συμβόλαια για το πού θα βρίσκεται.
ΠΟΣΟ ΠΟΛΕΜΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ
Πόσο πόλεμο αντέχεις να σκέφτεσαι
στα οροπέδια του χρόνου και των άλλων γαιών;
Να μαθαίνεις από τα ισχνά βιβλία·
μάθημα, διαγώνισμα, αδιαφορία.
Πόσο πόλεμο αντέχεις να ακούς
στα ραδιόφωνα με την κεραία στραμμένη όπου βολεύει;
Να μιλάς στις παρέες των αταξινόμητων,
στα χωράφια της περιορισμένης βοσκής;
Πόσο πόλεμο αντέχεις να βλέπεις στις έγχρωμες
-όχι, στις κόκκινες- οθόνες;
Ένας δείχνει, ένας σχολιάζει, ένας πίνει καφέ,
χίλιοι σκοτώνονται και η εικόνα θολώνει, τάχα.
Κι αν δεν το έζησες ποτέ,
είναι μυθιστόρημα,
είναι ταινία,
είναι παιχνίδι στον υπολογιστή;
Άραγε ξέρεις πόσο πόλεμο θα αντέξεις να ζήσεις;
Πόσα σώματα θα σύρεις από τα χαλάσματα;
Πόσα παιδιά θα καληνυχτήσεις στα κοιμητήρια της μέρας;
Πόσα ουρλιαχτά θα πνίξεις στο στήθος σου;
Σκέφτομαι, ακούω, βλέπω.
Μα αυτό που σκοτώνει είναι το «ζω».
Τι ειρωνεία· μόνο όταν ζεις, πεθαίνεις.
Κι εσύ δε ζεις τον πόλεμο.
Εσύ δακρύζεις, μα δε ματώνεις.
Εσύ λυπάσαι, μα δε θρηνείς.
Εσύ θυμώνεις, μα δεν ξεσπάς.
Και τώρα,
πόσο πόλεμο αντέχεις;
Κι έτσι πορεύεσαι ή όχι;
Όχι.
(Νίκος Συμεωνίδης)
https://youtu.be/lRjDSoRmg1w
Σε πάρα πολλά μέρη της γης, συνεχώς, γίνονται πόλεμοι.
Πόλεμοι με πολλά θύματα, πόλεμοι που αλλάζουν για πάντα τις ζωές των ανθρώπων.
Χιλιάδες παιδιά ζουν σε τέτοιες περιοχές, χωρίς χαμόγελο, χωρίς χαρά.
Αυτά τα παιδιά δεν παίζουν με αυτοκινητάκια, κούκλες, μπάλες και παιχνίδια, αλλά μεγαλώνουν δίπλα στα όπλα και τις χειροβομβίδες.
Αυτά τα παιδιά δεν τα νανουρίζει η γλυκιά φωνή της μαμάς τους, αλλά κοιμούνται με τους ήχους των σφαιρών και το μουγκρητό των πολεμικών αεροπλάνων.
Και πολλά από αυτά τα παιδιά χάνουν τη ζωή τους, εντελώς άδικα, πριν προλάβουν να τη χαρούν.
Διάβασε στην παρακάτω ανάρτηση, αν θες να μάθεις περισσότερα για τον πόλεμο και τις οδυνηρές συνέπειές του.
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Κάποια παιδιά γελάνε στα χαλάσματα.
Κάποια παιδιά χορεύουν με τη μουσική των όπλων.
Κάποια παιδιά τα νανουρίζουν οι κραυγές του πόνου
και ταξιδεύουν για πάντα.
Τα χέρια γέμισαν πουλιά,
τα σπίτια μοιάζουν με κλαδιά.
Τα μάτια ακόμη καρτερούν για…
για να φανούν κάποια παιδιά.
Τα δέντρα γέμισαν φωνές,
τα πάρκα μοιάζουν με φωλιές.
Τα μάτια ακόμη καρτερούν για…
για να φανούν οι Κυριακές.
Μου λένε: «Είσαι παιδί, δεν καταλαβαίνεις»
Και τους λέω: «Κι εκείνα, τι ήταν;
κι εκείνα τα παιδιά, πού είναι;»
Στους δρόμους άνθισαν μηλιές,
στα χείλη, οι γαριφαλιές.
Τα μάτια ακόμη καρτερούν για…
για να φανούν οι Κυριακές.
Tα παντελόνια μας κοντά
Και τα βιβλία ανοιχτά.
Τα μάτια ακόμη καρτερούν για…
για να φανούν κάποια παιδιά.
Μου λένε: «Είσαι παιδί και τα παιδιά…
δεν καταλαβαίνουν και πολλά».
Και τους λέω: «Κι εκείνα…
κι εκείνα τα παιδιά, τι κατάλαβαν;
Κι εκείνα τα παιδιά, τι έζησαν;»
Τι είναι ο πόλεμος
O πόλεμος σού στερεί τα πάντα· γονείς, αγαπημένα πρόσωπα, φίλους, σπίτι, παιχνίδι, σχολείο.
Και το μόνο που σου μένει είναι να ελπίζεις· να ελπίζεις ότι θα έρθει κάποτε η μέρα που θα τελειώσει ο πόλεμος.
Και τότε θα μετρήσεις τις πληγές σου.
Το χρήμα, τα μεγάλα συμφέροντα σκοτώνουν τους λαούς.
Οι άνθρωποι πονάνε, φοβούνται, τρέχουν να κρυφτούν από τις βόμβες, ξεριζώνονται από τα μέρη τους, χάνουν τους δικούς τους.
Στο σιωπηλό βλέμμα τους διαβάζεις το γιατί, ένα γιατί χωρίς απάντηση.
Αυτή τη στιγμή σε δεκάδες χώρες πάνω στον πλανήτη γίνονται πόλεμοι, μάχες, συγκρούσεις με πολλά θύματα και τεράστιες καταστροφές.
Κάποιοι από αυτούς τους πολέμους έχουν διάρκεια αρκετών δεκαετιών.
Δες στον παρακάτω χάρτη πόσο πολλές είναι οι χώρες πάνω στη γη που πλήττονται από ένοπλες συγκρούσεις. Όσο πιο έντονο είναι το χρώμα στον χάρτη, τόσο πιο δυνατές είναι οι συγκρούσεις.
Από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα, εκατοντάδες πόλεμοι έβαψαν τη γη με αίμα και στέρησαν τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Διάβασε στην παρακάτω ανάρτηση για μερικούς από τους σημαντικότερους πολέμους που πλήγωσαν τον πλανήτη.
Και μπορεί όλοι αυτοί οι πόλεμοι να μας φαίνονται σήμερα ως απλά ιστορικά γεγονότα που διδάσκονται στα σχολεία και για τα οποία πολλές φορές καμαρώνουν τα κράτη και τα δικαιολογούν, στην πραγματικότητα όμως προκάλεσαν εκατομμύρια νεκρούς, ολοκληρωτικές καταστροφές και απίστευτη δυστυχία στον κόσμο μας.
Υπάρχουν πολλών ειδών πόλεμοι:
οι επιθετικοί που γίνονται για την κατάκτηση νέων εδαφών ή τον έλεγχο άλλης χώρας,
οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις που γίνονται για να αποκτήσει ένας λαός την ελευθερία και την ανεξαρτησία του,
οι εμφύλιοι πόλεμοι όπου άνθρωποι της ίδιας χώρας ή του ίδιου έθνους μάχονται μεταξύ τους.
Και γιατί γίνονται οι πόλεμοι;
Ας δούμε μερικούς από τους λόγους που γίνονται οι επιθετικοί πόλεμοι.
1. «Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.» Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση των χρημάτων, έλεγε ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, Πλάτωνας.
Πολλές χώρες κάνουν πολέμους για να αποκτήσουν τον πλούτο άλλων χωρών όπως πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσό, διαμάντια.
Επίσης οι πλούσιες χώρες και οι βιομηχανίες όπλων έχουν μεγάλα κέρδη από την πώληση τους σε άλλες μικρές χώρες και έτσι υποκινούν και υποβοηθούν τις ένοπλες συγκρούσεις.
2. Οι προσωπικές φιλοδοξίες, τα πολιτικά συμφέροντα και οι επεκτατικές τάσεις πολλών ηγετών κρατών, ξεκινούν πολέμους ή ένοπλες συγκρούσεις.
Καλλιεργούν τον εθνικισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τον ρατσισμό και πείθουν ακόμη και τον ίδιο τον λαό ότι αυτοί είναι καλύτεροι και ανώτεροι από τους άλλους λαούς.
3. Ο θρησκευτικός φανατισμός επίσης, έχει προκαλέσει αρκετούς πολέμους πάνω στη γη. Πολλές ένοπλες συγκρούσεις έγιναν για να επιβληθεί με τη βία κάποια θρησκεία.
Ποιες είναι οι συνέπειες των πολέμων;
Αυτή είναι μια ερώτηση με εύκολη απάντηση γιατί τις συνέπειες των πολέμων, τις ζουν, αιώνες τώρα, οι λαοί.
1. Η απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι η σημαντικότερη συνέπεια των πολέμων. Εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώνονται εντελώς άδικα και ακόμη περισσότεροι τραυματίζονται· ανάμεσά τους υπάρχουν χιλιάδες παιδιά.
2. Άνθρωποι αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους και να γίνουν πρόσφυγες, σε άλλες χώρες όπου μπορεί να τους φερθούν ρατσιστικά.
3. Η καταστροφή σπιτιών, περιουσιακών στοιχείων, δημοσίων κτιρίων, υποδομών είναι ακόμη μια συνέπεια των πολέμων.
4. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια πυροβολισμών, βομβαρδισμών, εκρήξεων, καταστρέφονται ιστορικά μνημεία, αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία με έργα τέχνης και συντελείται απίστευτη πολιτιστική καταστροφή.
5. Σε έναν πόλεμο δεν υπάρχουν επιπτώσεις μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για το περιβάλλον· τα ζώα, τα πουλιά, τη θάλασσα κι όλη τη φύση.
Οι βομβαρδισμοί επηρεάζουν την πανίδα και τη χλωρίδα και προκαλούν οικολογική καταστροφή.
4. Πάντα μετά από έναν πόλεμο έρχεται απίστευτη φτώχεια, αφού ο πόλεμος έχει καταστρέψει τα πάντα.
5. Ο πόλεμος αφήνει όμως και πολλές τραυματικές εμπειρίες, που σημαδεύουν για πάντα τις ζωές των απλών ανθρώπων αλλά και των στρατιωτών. Αυτοί δε θα μπορέσουν ποτέ να ξεχάσουν τη φρίκη και την καταστροφή.
Και φυσικά τα παιδιά που χρησιμοποιήθηκαν ως στρατιώτες, θα ζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους με τρομακτικές αναμνήσεις.
6. Μετά από κάθε εμφύλιο πόλεμο έρχεται ο διχασμός.
Άνθρωποι που κάποτε ζούσαν αγαπημένοι, στην ίδια γειτονιά, τώρα μισούνται γιατί νιώθουν ότι τους χωρίζει το αίμα που χύθηκε στον εμφύλιο και αντιμετωπίζουν ο ένας, τον άλλον με καχυποψία.
Οι πόλεμοι γίνονται και οι λαοί φοβούνται για τη ζωή τους, την ελευθερία τους, την οικογένειά τους.
Πείθονται ότι κινδυνεύουν από τους γειτονικούς λαούς και νομίζουν ότι πρέπει να γίνουν περισσότεροι εξοπλισμοί για να προστατευτούν.
Τα κράτη επενδύουν εκατομμύρια στην αγορά όπλων, πολεμικών πλοίων, πολεμικών αεροπλάνων αντί να αγοράζουν πυροσβεστικά αεροπλάνα, εκχιονιστικά μηχανήματα, να χτίζουν σχολεία και νοσοκομεία, να κάνουν αντιπλημμυρικά έργα που θα βοηθούν τη ζωή των ανθρώπων.
Υπολογίζεται ότι σήμερα η ανθρωπότητα ξοδεύει για τους εξοπλισμούς περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα.
Πώς θα ήταν ο κόσμος μας, άραγε, αν όλα αυτά τα χρήματα ξοδεύονταν για να γίνει πιο όμορφη η ζωή μας;
Πάντα όμως υπάρχει ελπίδα· ελπίδα για μια νέα ζωή, για μια ζωή μέσα από τα συντρίμμια και τις πληγές του πολέμου.
