Κουβέντα με τίτλο “Ιστορία στην πράξη” χτες 30.12.2012/12:00΄ στο 17ο ΔΣ Κοζάνης του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ΄ με την αρωγή ψηφιακής οπτικής παρουσίασης.
Η εισαγωγή περιείχε ευχαριστήρια στην ΣΣ ΠΕ Κοζάνης Αναστασία Κωστελίδου, η οποία διοργάνωσε τη συνάντηση, κι επίσης στο απαιτητικότατο ακροατήριο (μάχιμοι όπως κι εγώ δάσκαλοι της ΣΤ΄ έμπροσθεν των οποίων δηλώθηκε ο επιδιωκόμενος στόχος: ο προβληματισμός παρά η διαφώτιση).
Με την πληροφορία της εφημερίδας Το Βήμα 01.06.2008 πως “δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης” στην ομάδα των συγγραφέων του ενεστώτος βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ έγινε θεωρητικός και πρακτικός λόγος για:
α) τα προτερήματα του ιστορικού (γενική παιδεία, προβληματική, ευρετική, ανεύρεση πηγών, κατανόηση, ερμηνεία και σύνθεσή τους).
β) τη διάκριση “Νέας” και “Παραδοσιακής” Ιστορίας, απλούστερα το δίπολο διεθνιστών -πατριωτών.
γ) οι συνέχειες κι ασυνέχειες στην Ιστορία.
Έπειτα χαρτογραφήθηκε λιτά και διττώς το αντικείμενο της Επιστήμης. Για τη Νέα Ιστορία επιδείχθηκαν απόψεις του Βολταίρου, της Κοινωνικής Ψυχολογίας και σύγχρονων αποχρωστήρων -οι τελευταίοι θεωρούν (γιατί άραγε;) ανάμεσα σε άλλα πως η μνεία πολεμικών περιόδων “εμποδίζει την αντικειμενική γνώση”!
Προς χάριν της Παραδοσιακής Ιστορίας απλώθηκαν απόψεις για τη χρεία των γεγονότων και του συμφραζόμενου χωροχρόνου τους όπως επίσης και την ωφέλεια από την παράθεση αντιθετικών εικόνων.
Τη θεωρητική εισαγωγή ακολούθησε πρακτική εστίαση. Αρχίζοντας από το διδακτικό πακέτο της Ιστορίας της ΣΤ΄, δηλαδή τα Βιβλία Μαθητή, Δασκάλου και το Τετράδιο Εργασιών, περάσαμε το παλαιάς κοπής ΔΕΑΠΠΣ κι ΑΠΣ του μαθήματος για να καταλήξουμε στο κεφάλαιο 9 της Β΄ενότητας, το οποίο δεν έχει ακόμα διδαχθεί και προσφέρεται ανέτως για διάλογο περί συνεχειών κι ασυνεχειών.
Αναλύθηκαν εδώ:
α) η δομή του Βιβλίου του Μαθητή (τίτλος, σύνοψη, βάρος πρώτης εικόνας, ιστορική γραμμή, αφήγηση, γλωσσάρι, κειμενικές κι εικονικές πηγές, εμβάθυνση κι ερωτήματα) όπως επίσης και οι σχετικές διαθεματικές και ιδεολογικές προεκτάσεις.
β) η αντίστοιχη του Τετραδίου Εργασιών με τις δραστηριότητες 14 -16 όπου αναβλύζουν ως ζητούμενα οι μεταβλητές του χώρου και του χρόνου, η σύνδεση παρόντος -παρελθόντος και η ερευνητική ώθηση.
Τέλος ο γράφων επέδειξε πώς ο ίδιος θα δίδασκε το σχετικό κεφάλαιο στο χρόνο των 3ο΄ περίπου που αναλογεί σε κάθε σχεδόν καθημερινό νέο μάθημα: Αφορμούμενος από τη ρωμαλέα εικόνα του επαναστάτη Διονύσιου του “Σκυλόσοφου” θα έπλεκε στον καμβά τη Γλώσσα, τα Εικαστικά, τα Θρησκευτικά και τη Γεωγραφία. Ψηλαφώντας έπειτα την ιστορική γραμμή θα σταματούσε στις κειμενικές πηγές. Τέλος θα ακολουθούσε επεξεργασία εν τη τάξει των δύο ασκήσεων, ενώ η τρίτη θα δινόταν για το σπίτι.
Η παρουσίαση έληξε διαλογικώς.
[…] […]
[…] […]